Category: Ιστορίες

Κανείς δεν θα μπορεί να πει ότι δεν ήξερε

Παρατηρώντας τη σύγχυση που υπάρχει στους ανθρώπους και στις κοινωνίες, σκέφτομαι πως αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι προσπαθούμε να εξηγήσουμε την εποχή που ζούμε με όρους που δεν υπάρχουν πια. Διάβασε τη συνέχεια

Να ζήσει η νύφη και ο γαμπρός (Απόσπασμα από το ημερολόγιο ενός αριστερού μικροαστού)

Ιούνιος 2019. Η πρόσκληση σε γάμο -από πελάτη της επαρχίας- που ήρθε στο γραφείο μου, δεν μου προκάλεσε ενθουσιασμό. Κάλεσα τον επιθεωρητή πωλήσεων, που δραστηριοποιείται στη Βόρεια Ελλάδα, για να μπορέσει να δικαιολογήσει την απουσία μου, χωρίς να με παρεξηγήσει ο πελάτης. Διάβασε τη συνέχεια

Η χρονιά της αριστείας (επικός Γ.Κ.)

(Προσοχή: Το κείμενο είναι σχετικά μεγάλο και παρακαλούνται οι αναγνώστες να επιδείξουν υπομονή ) Η σύσκεψη στα γραφεία της εταιρείας μας -θυγατρική μεγάλης πολυεθνικής- είχε σαν θέμα την ενημέρωση πάνω στη νέα μέθοδο προσλήψεων προσωπικού. Διάβασε τη συνέχεια

Το όνειρο

Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε Αγαπητέ Πιτσιρίκο, Αυτό το κείμενο ζει στο μυαλό μου πολλούς μήνες τώρα και η ιδέα πίσω απ’ αυτό χρόνια. Αλλά είμαι γενικά τεμπέλης και δεν καθόμουν να το γράψω. Αλλά τώρα τελευταία έχει την απαίτηση να πάρει μορφή, οπότε πρέπει να υποχωρήσω. Διάβασε τη συνέχεια

Η γιαγιά λέει ένα παραμύθι για τη Σοφία, τη Μελίνα και όλα τα παιδιά του κόσμου

Στον καλύτερο ραδιοφωνικό σταθμό του κόσμου, η γιαγιά της Κατερίνας και μητέρα της Σταυρούλας λέει ένα παραμύθι για τη Σοφία, τη Μελίνα και όλα τα παιδιά -κάθε ηλικίας-, ένα παραμύθι για τον βοσκό Αληθινό και τον Σγουρομαλλινό, το αγαπημένο αρνί του Βασιλιά.Το παραμύθι είναι από την Διάπλαση των Παίδων -που όχι Σταυρούλα δεν ήταν της […] Διάβασε τη συνέχεια

Σκηνές από δύο γάμους

Σκηνές από δύο γάμους (Στο διάλειμμα προβάλλεται η μικρού μήκους ταινία Greece Next Top Scientist) «Βλέπεις τι περιποιητικές είναι οι ξένες;» είπα στην γυναίκα μου και της έδειξα τις δύο αλλοδαπές, που με περισσή φροντίδα έβαζαν κρέμα στους άντρες τους. Η μία πασάλειβε την πλάτη του ενός, και ή δεύτερη την κοιλιά του άλλου. Διάβασε τη συνέχεια

Λευκή πεταλούδα

Λευκή πεταλούδα

Ο γέρος τεντώθηκε και άκουσε το ανακουφιστικό τρίξιμο των αρθρώσεών του. Ευχαρίστησε τους θεούς για τις μικρές ηδονές της ζωής και έκατσε στην μικρή ξύλινη αποβάθρα που βρισκόταν έξω από το σπίτι του, με τις άκρες των ποδιών του να ακουμπάνε ελαφρά την επιφάνεια του νερού, σαν παιδί. Διάβασε τη συνέχεια

Η κεραία

Η κεραία

(Γεια σου πιτσιρίκο, παραθέτω μια ιστορία που έγραψα τις τελευταίες μέρες.) .Μια κεραία. Μεταδίδει έξω στο απέραντο σκοτάδι. Ένα σήμα απροσδιόριστης ποικιλίας, όμως ακόμη κανένα σημάδι από κάποιον άλλο εκεί έξω. Ο άλλος που ορίζει το έξω από εμάς, το μητρικό, το αιώνιο, το πατρικό , ακόμη και το αντιδραστικό. Διάβασε τη συνέχεια

Η Σοφία και το ψηλό κτίριο

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα κοριτσάκι, η Σοφία, που ζούσε σε μια πόλη της Ελλάδας, με Ιστορία αιώνων, αλλά οι κάτοικοι έχτιζαν ψηλά και άσχημα κτίρια, με αποτέλεσμα ο ένας να κρύβει την θέα στον άλλον. Διάβασε τη συνέχεια

Η ζωή είναι μια περιπέτεια

Η ζωή είναι μια περιπέτεια

Πιτσιρίκο, πριν από λίγες μέρες διάβαζα άρθρα αναγνωστών σου για σχέσεις και χωρισμούς. Πότε φεύγει κανείς, πότε μένει. Ποιος ξέρει. Διάβασε τη συνέχεια

Είναι γιατί η ψυχή του έμαθε να παλεύει

Είναι γιατί η ψυχή του έμαθε να παλεύει

Πιτσιρίκο πριν από λίγο καιρό, σου είχα γράψει για έναν καλό φίλο που πάλευε για τη ζωή του σε μια εντατική. Μετά από τριάντα χρόνια καθηλωμένης ζωής σε αναπηρικό καροτσάκι. Διάβασε τη συνέχεια

Μ’ ένα χαμόγελο

Μ’ ένα χαμόγελο

Πιτσιρίκο Στον απόηχο μιας μέρας που αντηχεί περίπου το κενό στις ανθρώπινες σχέσεις. Το κενό θέλει λιλιά, βαρύγδουπες δηλώσεις και βιτρίνα. Θυμήθηκα μια ιστορία που πλέχτηκε ανάμεσα σε δικούς μου ανθρώπους. Ας πούμε την Ελένη και το Νικόλα. Διάβασε τη συνέχεια

Έρωτας στις λάσπες

-Ξύπνα λοχία, έχουμε νούμερο δώδεκα-δύο να φυλάξουμε την υδροφόρα. Δώδεκα παρά πέντε είναι γαμώτο. Πριν μισή ώρα γυρίσαμε από την άσκηση και έπεσες να κοιμηθείς; Χειρότερα είναι. Διάβασε τη συνέχεια

Σιροπιαστά

Σιροπιαστά

Πιτσιρίκο, όταν ήμασταν παιδιά και έρχονταν ο παππούς και η γιαγιά να μείνουν στο σπίτι το βράδυ είχαμε χαρά μεγάλη. Πέρα από την τρυφερότητα που έφερναν μαζί τους, αυτό σήμαινε και ότι το βράδυ θα μας έπαιρνε ο ύπνος ακούγοντας παραμύθι. Διάβασε τη συνέχεια

Ο πραματευτής

Ο πραματευτής

Γύριζε κάποτε στον κόσμο ετούτο ένας πραματευτής. Η αμαξά του, λαμπερή και καλογυαλισμένη, πρόσφερε όλες τις επιθυμίες των ανθρώπων: Ρούχα φανταχτερά, λόγια εντυπωσιακά, χρήματα, δύναμη, ό,τι ποθούσε ο καθείς και η καθεμιά. Διάβασε τη συνέχεια

Ρόδος, επιτέλους!

Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, γειά σου και πάλι! Όπως καταλαβαίνεις, είμαι ακόμα ζωντανός. Δεν αισθάνομαι και τόσο καλά βέβαια, μάλλον θα έπρεπε να με δει κανένας γιατρός. Διάβασε τη συνέχεια

Εντυπώσεις από την Ευρώπη (Η επιστροφή του Βασίλη)

Εντυπώσεις από την Ευρώπη (Η επιστροφή του Βασίλη)

Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, να ‘μαι και πάλι! Σώος και αβλαβής, έχοντας διασχίσει κάτι παραπάνω από 3.350 χιλιόμετρα μαζί με τη γυναίκα μου. Μέσα από τα χιονισμένα, ομιχλώδη και αφιλόξενα μέρη της βόρειας και κεντρικής Ευρώπης, καθώς και των Βαλκανίων, ένα ταξίδι που μερικές φορές έδειχνε να μην τελειώνει ποτέ. Διάβασε τη συνέχεια

Περί θανάτου

Καλημέρα πιτσιρίκο, Η πιο συγκλονιστική φωτογραφία που έχω δει και με σοκάρισε ως παιδί, είναι μια φωτογραφία του 1942 που απαθανατίζει την μητέρα μου (8 ετών) μαζί με τα δυο μικρότερα αδέρφια της και τον πατέρα τους. Στην είσοδο του σπιτιού, παραταγμένοι ποζάρουν (στημένοι από τον φωτογράφο) δίπλα στο ανασηκωμένο φέρετρο της μητέρας της (γιαγιά […] Διάβασε τη συνέχεια

Ήθελα να γράψω κάτι όμορφο, κάτι ανθρώπινο

Ήθελα να γράψω κάτι όμορφο, κάτι ανθρώπινο

Πιτσιρίκο, με συγκίνησε το γράμμα της φίλης για τον παππού Γιώργο. Και εκείνο που ανέφερες για την ανάμνηση της δύναμης, που είναι αφόρητη για εκείνους που γερνούν, ειδικά για τους άντρες. Μου έλυσες κι έναν κόμπο μ’ αυτή σου την κουβέντα, χωρίς να το ξέρεις. Διάβασε τη συνέχεια

Μια ιστορία για αυτόν εδώ τον κόσμο

Μια ιστορία για αυτόν εδώ τον κόσμο

Φίλε Πιτσιρίκο, Μια ιστορία για αυτόν εδώ τον κόσμο. Ένας άνθρωπος ξυπνάει μέσα σ’ ένα σιδερένιο κλουβί στη μέση μιας μεγάλης πλατείας. Μένει καθισμένος με χαμηλωμένο το βλέμμα. Έχει ένα βάρος στην καρδιά του. Του σφίγγεται η ψυχή. Ξέρει βαθιά μέσα του πως είναι ένοχος για το έγκλημα που τον έφερε ως εκεί, αλλά δεν […] Διάβασε τη συνέχεια