Απολύσεις

Όταν αποφάσισα να σταματήσω το ραδιόφωνο, οι καλοί συνάδελφοι στον ΣΚΑΙ μου έλεγαν «Κάτσε ρε πιτσιρίκο, πού πας;». Μια μέρα, είπα σε έναν δημοσιογράφο «Δες και τη θετική πλευρά: όταν θα σας απολύουν, δεν θα είμαι εδώ να το δω – έτσι, θα αποφύγω τη στενοχώρια».



Το απόγευμα, μόλις επέστρεψα από τη θάλασσα, βρήκα ένα πολύ οργισμένο μέιλ –οργισμένο και μαζί μου-, που αναφερόταν «στις απολύσεις 4 γυναικών στον ΣΚΑΙ».

Δεν κατάλαβα σε τι αναφερόταν το μέιλ. Έψαξα στο διαδίκτυο και διάβασα για τις απολύσεις στον ΣΚΑΙ – ανάμεσα στις κυρίες που απολύθηκαν, η Ράνια Στάμου και η Βάλια Δρακωνάκη, από το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ.

Αντίθετα με ό,τι μπορεί να νομίζουν κάποιοι, έχω τις καλύτερες σχέσεις με τους δημοσιογράφους. Εννοώ αυτούς τους οποίους έχω γνωρίσει και αυτούς με τους οποίους έχω συνεργαστεί.

Την ώρα πριν την εκπομπή στο ΣΚΑΙ την περνούσα πάντα στο γραφείο της σύνταξης παρέα με τους δημοσιογράφους – εκεί μου άρεσε πιο πολύ.

Η Βάλια Δρακωνάκη, η «κυρία αρχισυντάκτρια», έλεγε το δελτίο πριν την εκπομπή και μόλις τελείωνε της φώναζα «Θεάααααα!!!». Η Βάλια είναι θεά.

Τώρα δεν ξέρω τι περιμένει από μένα ο συντάκτης του μέιλ. Να βρίσω τον Αλαφούζο ή τον Πορτοσάλτε; Δεν μπορώ να το κάνω. Πέρασα πολύ όμορφα στον ΣΚΑΙ, είχα απόλυτη ελευθερία έκφρασης και ο Άρης Πορτοσάλτε είναι Κύριος.

Στενοχωριέμαι για τις συναδέλφους που έχασαν τη δουλειά τους. Είμαι 2 μήνες μακριά από την Αθήνα και δεν έχει υπάρξει ούτε μια τηλεφωνική επικοινωνία με τους φίλους μου, που να μην ακούσω πως κάποιος φίλος ή γνωστός έχασε τη δουλειά του. Βέβαια, τα σημάδια –για το τι επρόκειτο να συμβεί- ήταν ορατά τα δυο-τρία τελευταία χρόνια.

Δεν ξέρω πού θα πάει αυτή η κατάσταση – ελπίζω να διαψευστώ, αλλά έχω την εντύπωση πως δεν έχουμε δει τίποτα ακόμα και πως τα χειρότερα έρχονται. Κι αν οι απολύσεις στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ακούγονται κάπως, υπάρχουν χιλιάδες απολύσεις σε άλλες δουλειές που περνάνε εντελώς στο ντούκου.

Θα πρέπει οι επιχειρηματίες να στηρίξουν τους υπαλλήλους τους. Οφείλουν να το κάνουν.

Το μόνο σίγουρο είναι πως οι άξιοι άνθρωποι δεν χάνονται και δεν μασάνε με τίποτα.

Για τη Ράνια και τη Βάλια