Στοχασμοί & αποφθέγματα

Δεν έχω καμία σχέση με τη σάτιρα: αφενός συνεχίζω να μένω στην περιοχή που γεννήθηκα και αφετέρου έχω κάνει κανονικά τη στρατιωτική μου θητεία.
~Πιτσιρίκος

H ομορφιά θα σώσει μόνο αυτούς που μπορούν να τη δουν.

Λαός ενωμένος, ποτέ.

Ακούς συχνά στην Ελλάδα τους πολιτικούς να λένε πως οι Έλληνες δεν πρέπει να διχαστούν. Λες και οι Έλληνες ζουν μέσα στην ενότητα και την αλληλεγγύη.

Αν αγαπάς κάποιον, μην τον αφήσεις να φύγει. Αν αγαπάς κάποιον, διώξ’ τον από την Ελλάδα. Τώρα.

Στην Ελλάδα είσαι ό,τι πληρώσεις.

Ο θάνατος είναι σαν τον ύπνο. Μόνο που δεν αναπνέεις, δεν ροχαλίζεις και δεν ξυπνάς.

Ο πλούσιος πρόσφυγας λέγεται επενδυτής. Ο φτωχός πρόσφυγας λέγεται λαθρομετανάστης.

Η Ιστορία είναι σαν γκόμενα. Αν η Ιστορία σε βρει λίγο, ψάχνει για άλλον.

Είμαστε η γενιά που έζησε σαν να μην υπήρχε αύριο. Και τελικά, δεν υπήρχε.

Τα αποσιωπητικά είναι το αγαπημένο σημείο στίξης των ηλίθιων………

Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές, πήραν και κάτι Εβραίους που είχαν ξεχάσει από την προηγούμενη φορά.

Η πατρίδα δεν έχει κεφάλαιο.

Γνώρισα τα ζώα και αγάπησα τα δέντρα.

Γνώρισα τους Έλληνες και αγάπησα όλους τους άλλους λαούς.

Αυτές οι νύχτες είναι των τζαμάδων. (Δεκεμβριανά 2008)

Πρέπει να βγει ο στρατός στους δρόμους. Για να μας σώσει από την αστυνομία.

Τα Σάββατα δεν έχουν τσέπες.

Ανήκω στη γενιά των 700 ευρώ. Την ημέρα.

Λαός που ασχολείται μόνο με την ιστορία του δεν έχει ούτε παρόν ούτε μέλλον.

Άλλα τα μπάνια του λαού κι άλλα του μεγιστάνα.

Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν διαφημίσεις.

Τελικά είναι απόλυτα λογικό η κάλπη να βγάζει κάλπηδες.

Η σάτιρα είναι η ποίηση της εποχής μας.

Ουδείς μωρότερος των δημοσιογράφων, αν δεν υπήρχαν οι bloggers.

Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Αμερικανών.

Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Μόνο καναπέδες.

Το Αιγαίο ανήκει στα πετρέλαιά του.

Οι Έλληνες σπουδάζουν στα πανεπιστήμια των ΗΠΑ και της Ευρώπης, νοσηλεύονται στα νοσοκομεία του Λονδίνου και, αν επιθυμούν να καεί η σορός τους, πρέπει να τους μεταφέρουν στη Βουλγαρία – είναι άξιον απορίας για ποιο λόγο κατοικείται ακόμα αυτή η χώρα.

Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια δεν έχουν καμιά διαφορά από τα δημόσια: και τα μεν και τα δε σε μετατρέπουν σε ιδιώτη.

Το σεξ είναι σαν το ποδήλατο. Χωρίς σέλα, τιμόνι και ρόδες.

Αλίμονο στον αριστερό που δεν είναι δεξιός και στον γέρο που δεν είναι νέος.

Όταν θέλεις κάτι πολύ, αυτό σημαίνει ότι δεν το έχεις.

Η δουλειά δεν είναι ντροπή. Είναι ντροπή και αίσχος.

Του παιδιού μου ο βιαστής είναι δυο φορές παιδί μου.

Σοσιαλισμός ή ξηρασία.

Δεν βάζω τίποτα πάνω από τους φίλους μου. Εκτός από το χρήμα.

Πάντως είναι περίεργο σήμερα, από τη μια οι παπάδες να κάνουν ανοίγματα στον ροκ ήχο, και από την άλλη οι νέοι άνθρωποι να τραγουδούν σαν στυλίτες μοναχοί που τρέφονται με ακρίδες.

Η αμερικανική πρεσβεία θα πρέπει να μεταφερθεί στο Ζεφύρι – από το Πολυτεχνείο ή το Σύνταγμα ως το Ζεφύρι είναι μισή μέρα δρόμος. Τότε μόνο θα μάθουμε πόσοι διαδηλωτές έχουν πραγματικά επαναστατική διάθεση – στη Βασιλίσσης Σοφίας, όλοι επαναστάτες είμαστε.

Η πολυπόθητη ένωση της Αριστεράς περνάει μέσα από την αναγγελία της μεταφοράς της αμερικανικής πρεσβείας, σε τοποθεσία μακριά από το κέντρο της Αθήνας – σε μια τέτοια περίπτωση, το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός θα κάνουν κοινή πορεία για να παραμείνει η πρεσβεία στη Βασιλίσσης Σοφίας.

Διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες – αν και σε έχω γραμμένο στ’ αρχίδια μου -, επειδή έτσι αποδεικνύεται πόσο πιο έξυπνος από σένα είμαι.

Είναι πιο εύκολο να βρεις κάποιον που να μην είναι δημοσιογράφος στα γραφεία των New York Times παρά στα ελληνικά blogs.

Οι bloggers είναι οι σύγχρονοι ρεμπέτες. Οι ρεμπέτες του 21ου αιώνα. (πιάσε τον αργιλέ ρε Μήτσο!)

Έχει πολλή πλάκα να γράφεις για θέματα για τα οποία δεν έχεις την παραμικρή ιδέα – τώρα καταλαβαίνω πως αισθάνονται οι δημοσιογράφοι.

Σκέφτομαι να σταματήσω το blogging. Από εδώ και πέρα θα με διαβάζετε μόνο στα βιβλία μου. Θα γράφω ένα κάθε δυο μέρες.

Οι πωλήσεις του βιβλίου μου πάνε πολύ καλά – φαντάσου τι έχει να γίνει άμα εκδοθεί κιόλας.

Με την έκδοση του βιβλίου μου το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής μου θα μείνει οριστικά απραγματοποίητο. Είχα την επιθυμία το έργο μου να ανακαλυφθεί μετά από τον θάνατό μου.

Από τους Έλληνες συγγραφείς ξεχωρίζω την Κουρούνα. Από τους bloggers τον Νίκο Δήμου.

Η μητέρα μου ξετρελάθηκε με το βιβλίο μου – της άρεσε πάρα πολύ. Εκτός από τα κείμενα.

Την πλήρη καταξίωση θα τη νιώσω, όταν με κάνουν σύνθημα τα παόκια στη “ΘΥΡΑ 4”.