Αλέξης Μίλιμπαντ
Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
Στην Βρετανία οι εκλογές τέλειωσαν, καταγράφοντας με σπουδαία νίκη για τους συντηρητικούς του Κάμερον και συντριβή των εργατικών του Μίλιμπαντ.
Παρά την ισοπαλία των δημοσκοπήσεων, οι κάλπες έβγαλαν αυτοδυναμία των συντηρητικών.
Ήρθε η ώρα και των Βρετανών να νιώσουν τι θα πει αληθινή λιτότητα με την νέα αυτοδύναμη κυβέρνηση του Κάμερον.
Στην Βρετανία, βέβαια, την εκλογική διαδικασία δεν την λες και εύκολα αντιπροσωπευτική. Μιλάμε στην ουσία για μια χώρα όπου ούτε καν η αντιπροσωπευτική (Republican) «δυτικού» τύπου δημοκρατία υπάρχει και αυτό δεν κουβεντιάζεται ούτε απασχολεί κανέναν.
Παράδειγμα, το κόμμα των ακροδεξιών –το UKIP– με 12% εκλέγει έναν βουλευτή.
Στην Σκωτία το SNP –με το 4.5% του συνόλου των ψήφων– εκλέγει 58 βουλευτές.
Κανένα κίνημα –αριστερό ή οικολογικό– δεν υπάρχει περίπτωση να αντιπροσωπευτεί αναλογικά με την δύναμη του στο Βρετανικό κοινοβούλιο, ακόμα κι αν λάβει το 15% των ψήφων.
Υπάρχουν κομητείες, στις οποίες κάποιος δεν αξίζει να χαραμίσει ούτε πέντε λεπτά από την ζωή του για να πάει να ψηφίσει, εκτός κι αν ανήκει σε έναν από τους δύο μεγάλους πολιτικούς σχηματισμούς. Και οι κομητείες αυτές είναι πολλές, πάρα πολλές.
Σε αυτές τις εκλογές, πάντως, μοναδική εξαίρεση αποτελέσαν οι κομητείες της Σκωτίας. Εκεί όπου το «εθνικιστικό» αλλά και περισσότερο «αριστερό» SNP κέρδισε τις 58 από τις 59 έδρες της περιφέρειας.
Τι αποδεικνύει αυτό; Δύο πράγματα.
Το ένα είναι πως το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Σκωτίας δεν έκλεισε με το δημοψήφισμα του προηγούμενου χρόνου, αλλά, αντίθετα, άνοιξε διάπλατα.
Το δεύτερο αποδεικνύει την εξυπνάδα των Σκωτσέζων που είδαν καθαρά πως ο μοναδικός τρόπος που είχαν προκειμένου να υπερασπιστούν τα συμφέροντα τους, ήταν να συσπειρωθούν γύρω από το δικό τους κόμμα αγνοώντας –για πρώτη φορά στην ιστορία τους– τα κόμματα των Εγγλέζων.
Για την πανωλεθρία των Εργατικών του Μίλιμπαντ, για μας που έχουμε δει την πτώση -και την παλινόρθωση- της ΠΑΣΟΚογενούς κεντροαριστεράς, η ερμηνεία υπάρχει και είναι προφανής.
«Αριστερά» κόμματα που δεν επιτυγχάνουν να εκφράσουν τα συμφέροντα των μεσαίων και φτωχότερων στρωμάτων της κοινωνίας μας καταρρέουν υπό το βάρος της νεοφιλελεύθερης ατζέντας που υιοθετούν.
Μπροστά στα αδιέξοδα, η εργατική τάξη και τα μεσαία στρώματα στρέφονται μαζικά σε «αντισυστημικά» πολιτικά σχήματα της αριστεράς και της δεξιάς.
Το γεγονός αυτό σε κάποιες περιπτώσεις προκαλεί θυμηδία, σε κάποιες άλλες γεννά μικρές ή μεγάλες -φρούδες ή όχι- ελπίδες, και σε άλλες αληθινό τρόμο.
Από τις Βρετανικές εκλογές, πολλά συμπεράσματα θα μπορούσε να βγάλει και ο ΣΥΡΙΖΑ παρά το γεγονός ότι τα κόμματα εδώ δεν είναι ούτε πολύ αριστερά, ούτε πολύ δεξιά. Χλιαρά όπως και οι μπύρες τους!
Όπως τώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να υπογράψει τον «έντιμο συμβιβασμό» με τους νεοαποικιοκράτες.
Από ό,τι ακούγεται λοιπόν, η κυβέρνηση θα πετύχει την επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων εργασίας -οι οποίες θα ξεπροβάλλουν μέσα από την φαρέτρα των εργαλείων του ΟΟΣΑ- και την αποφυγή των μαζικών απολύσεων· εκτός κι αν συμφωνήσουν σε αυτό εργοδοσία και εργαζόμενοι!
Πέρα από αυτά, την επαναφορά της 13ης σύνταξης για τους χαμηλοσυνταξιούχους την ξεχνάμε, κρατάμε όμως τον ΕΝΦΙΑ για το 2015, και αποχαιρετάμε τις επικουρικές – όχι τώρα αλλά από το 2016.
Σχετικά με την αύξηση του κατώτατου μισθού στο εξωφρενικό επίπεδο των 751 ευρώ δεν θα ληφθούν αποφάσεις τώρα αλλά στο κοντινό μέλλον, και αφού πρώτα ερωτηθεί η κυρία Λίτσα Πατέρα.
Και επειδή δεν πρόκειται να αυξηθεί άμεσα ο κατώτατος μισθός για λόγους ανωτέρας βίας, η κυβέρνηση αποφάσισε να αυξηθεί ο χαμηλός ΦΠΑ με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, κλπ.
Για τα υπόλοιπα επαναστατικά του τύπου της «μονομερούς διαγραφής του χρέους» και της «κατάργησης όλων των μνημονιακών νόμων» η κυβέρνηση θα κεράσει κονιάκ και καφεδάκι τούρκικο στο 1ο των Αθηνών μόλις συμπληρωθούν τα τετράμηνα.
Τέλος, για τους ολιγάρχες των ΜΜΕ και μη, η κυβέρνηση, θεωρώντας ότι πρόκειται για κηφήνες της παρασιτικής αστικής τάξης και βουτυρομπεμπέδες των κολεγίων, αποφάσισε να τους εξαφανίσει.
Για την ακρίβεια, σχεδιάζει να τους λιώσει στο γλείψιμο. Και για να τους δείξει πως αυτά που λέει τα εννοεί ετοιμάζεται να τοποθετήσει στην διοίκηση της «νέας» ΕΡΤ τον κ. Διονύση Τσακνή -ως γλάστρα προφανώς- και τον Λάμπη Ταγματάρχη – γνωστό από την προηγούμενη θητεία του στο ίδιο πόστο.
Και είναι πραγματικά αυτό άξιο απορίας. Στελέχη ικανά δεν διαθέτει η ελληνική Αριστερά; Όλοι οι σύντροφοι ανίκανοι και άχρηστοι είναι;
Μονάχα οι ΠΑΣΟΚοι έχουν τελικά «διοικητικές» ικανότητες σε αυτή την χώρα; Όλοι για τον «σοσιαλισμό και την δημοκρατία» παλεύουμε σύντροφοι, που έλεγε παλαιότερα και ο Παπαντωνίου;
Αυτά κι άλλα πολλά! Και πόσα ακόμα;
Επειδή ακούω ήδη πολλούς συμπαθούντες την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση να διαμαρτύρονται ζητώντας χρόνο προκειμένου να αλλάξουν οι ισορροπίες στην Ευρώπη και στην χώρα, θα ήθελα να τους θυμίσω ότι ποτέ στην ιστορία οι συμβιβασμοί δεν έφεραν τις ανατροπές. Μονάχα οι ρήξεις.
Κάποιοι διαβάζοντας αυτές τις τελευταίες γραμμές πετάγονται όρθιοι φωνάζοντας δυνατά την μαγική φράση «Μπρεστ-Λιτόφσκ». Όμως, στο «Μπρεστ-Λιτόφσκ» ο Λένιν δεν προχώρησε σε «έντιμο συμβιβασμό» όπως πολλοί ανοήτως υποστηρίζουν στα non-papers που κυκλοφορούν στην βάση.
Στο Μπρεστ-Λιτόφσκ, η Σοβιετική κυβέρνηση υπέγραψε ταπεινωτική συνθηκολόγηση, παραχωρώντας μια τεράστια εδαφική έκταση της Ρωσικής επικράτειας, αναγνωρίζοντας ουσιαστικά την πλήρη στρατιωτική χρεοκοπία του τσαρικού καθεστώτος. Την ίδια ώρα που κάτι νέο γεννιόταν. Εδώ;
Κλείνω τον κύκλο επιστρέφοντας ξανά από εκεί που ξεκίνησα. Στην Μεγάλη Βρετανία.
Βρίσκομαι εδώ πολύ λίγο καιρό, λίγο παραπάνω από έναν χρόνο. Σίγουρα δεν γνωρίζω βαθιά την χώρα αλλά μπορώ να διαβεβαιώσω τους φίλους στην Ελλάδα ότι τα περισσότερα πράγματα εδώ κυκλοφορούν ανάποδα και είναι διαφορετικά όταν τα συγκρίνεις με την Ευρώπη.
Η συντηρητική κυβέρνηση του Κάμερον θα είναι μια ακόμα συντηρητική κυβέρνηση στην ιστορία της Βρετανίας. Σίγουρα επίσης μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει σκληρότερη πολιτική λιτότητας.
Όμως αυτό πολύ λίγη σημασία έχει για μια κοινωνία βαθύτατα συντηρητική όπου το gardening και το έως θανάτου πιόμα είναι ο συνηθισμένος τρόπος διασκέδασης ενός μέσου ανθρώπου.
Το σημαντικό είναι πως η κυβέρνηση αυτή θα βρεθεί αντιμέτωπη με το δίλημμα της παραμονής ή όχι στην ΕΕ, την στιγμή που κάθε μήνας που περνά αποδεικνύει πως η Σκωτία αποτελεί πια την Αχίλλειο πτέρνα του Βασιλείου. Όσα μωρά κι αν γεννήσει η Κέιτ Μιντλετον.
Φιλιά πολλά από την βαθιά συντηρητική Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ.1 Δημοσκοπήσεις αληθινές για το ευρώ υπάρχουν. Στην πανευρωπαϊκή δημοσκόπηση που διεξάγει περιοδικά ο διεθνής οργανισμός Gallop, φαίνεται ότι 52% των Ελλήνων πολιτών επιθυμεί την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, το 32% θέλει την διατήρηση του ευρώ και το 12% δεν του καίγεται καρφί, είτε έχουμε ευρώ, είτε δραχμή, είτε ρούβλι. Υποστήριξη των πολιτικών της «πάση θυσία παραμονής στο ευρώ» δεν το λες αυτό. Εκτός κι αν είσαι Έλληνας δημοσιογράφος ή πολιτικός της κωλοτούμπας.
(Αγαπητέ Ηλία, νομίζω πως η παραμονή της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση είχε ως μοναδικό σκοπό τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τώρα που αυτό πλησιάζει, η Βρετανία μπορεί να βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να της δώσει το οριστικό χτύπημα. Μέγα λάθος η είσοδος της Βρετανίας στην τότε ΕΟΚ, μετά τον θάνατο του Ντε Γκωλ. Πάντως, η Βρετανία είναι ένας άλλος κόσμος, και ποτέ δεν κατάλαβα την παθητικότητα της εργατικής τάξης της Βρετανίας. Επίσης, δεν εμπιστεύομαι καθόλου τους πολίτες που ανέχονται ακόμα μοναρχίες. Βέβαια, αν βγει η Βρετανία με τη λίρα της από την Ευρωπαϊκή Ένωση, εκείνοι οι Έλληνες που έχουν λυσσάξει με το ευρώ μάλλον θα αλλάξουν αμέσως γνώμη. Ο Διονύσης Τσακνής δεν είναι ΠΑΣΟΚ ούτε ΣΥΡΙΖΑ, είναι ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Και είναι πολύ προσβλητικό να τον θεωρείς γλάστρα. Δεν έδωσε τέτοιο δικαίωμα στη μέχρι τώρα ζωή του, και δεν είναι και μικρός σε ηλικία. Όλοι λένε πάντα “γιατί έβαλαν αυτόν;” αλλά κανείς δεν λέει ποιον να βάλουν. Το θέμα στην Ελλάδα είναι “γιατί αυτός;”, το οποίο σημαίνει “γιατί αυτός και όχι εγώ;”. Όσο για τον Λάμπη Ταγματάρχη, έμαθα από “πηγές” πως έψαξαν πολύ αλλά δεν βρήκαν. Κάποιοι λάκισαν μόλις έμαθαν το σχεδιάγραμμα για την νέα ΕΡΤ. Δεν είναι εύκολα πράγματα αυτά. Η κριτική από τις οθόνες μας είναι πιο εύκολη. Και ξέρεις καλά πως η ελληνική Αριστερά έχει μάθει επί δεκαετίες να κάνει κριτική. Αυτό ξέρει καλά· το να είναι κυβέρνηση τώρα το μαθαίνει. Από την άλλη, ΠΑΣΟΚ είναι όλη χώρα. Και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ΠΑΣΟΚ. Πώς έγινε κυβέρνηση; Ηλία, το ΠΑΣΟΚ ήταν το μέτρο των δυνατοτήτων μας. Μην περιμένεις αλλαγές στην Ελλάδα σύντομα. Χαλάρωσε και απόλαυσε τη ζωή. Να είσαι καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.