Είμαι δεκαέξι χρονών
Αγαπητέ πιτσιρίκο, είμαι ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι χωρίς όνειρα. Όσο σου γράφω αυτές τις γραμμές, δακρύζω. Την Πέμπτη πρέπει να δηλώσω κατεύθυνση για την Δευτέρα Λυκείου.
Το μόνο που σκέφτομαι είναι το πόσο ανώφελο είναι, αφού, στην καλύτερη περίπτωση, θα καταλήξω μια σερβιτόρα.
Θέλω να αλλάξω την κατάσταση αλλά τι μπορώ να κάνω; Κουράστηκα να τρέχω από πορεία σε πορεία, ελπίζοντας κάποιος να με ακούσει, κάποιος να κάνει κάτι.
Όλοι μιλάνε για επανάσταση, για ανατροπή, για δικαιοσύνη. Κι όλοι περιμένουν να έρθει κάποιος να τους πάρει από το χέρι.
Όλοι γράφουν και γράφουν θεωρίες, κι ένα σωρό πράγματα. Κι εγώ τώρα αυτό κάνω. Έχω απελπιστεί.
Πόση εξαθλίωση μπορεί να αντέξει ένας λαός; Τι άλλο πρέπει να μας κάνουν για να ξυπνήσουμε; Η δική μου γενιά την πληρώνει χωρίς να φταίει.
Την Πέμπτη θα δηλώσω κατεύθυνση στην τύχη. Δεν θέλω να σπουδάσω τίποτα. Εκεί μας κατάντησαν.
Είμαι δεκαέξι χρονών και δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Δεν έχω όρεξη να κάνω όνειρα, φοβάμαι να κάνω όνειρα.
Θα ήθελα να ονειρεύομαι τον εαυτό μου να σπουδάζει νομική, ψυχολογία, δημοσιογραφία. Αλλά δεν μπορώ. Δεν μπορώ γιατί κάποιος άλλος αποφάσισε για μένα.
Κάποιος άλλος αποφάσισε πώς θα ζήσω την ζωή μου.
Μετά τις εκλογές, νόμιζα κι εγώ πως η ελπίδα ερχόταν. Έβλεπα ειδήσεις και ήμουν περήφανη για την τεράστια αλλαγή που είχε συμβεί στην χώρα μου μετά από τα περίφημα σαράντα χρόνια Νέας Δημοκρατίας.
Από την άλλη, είχα τις αμφιβολίες μου, αφού ευτυχώς από μικρή είχα μάθει να μην εμπιστεύομαι κυβερνήσεις, μεγάλα λόγια και τους θεσμούς αυτού του κράτους.
Εδώ που φτάσαμε, όμως, ξέρει κανείς ποιον να εμπιστευτεί; Μπορούμε να καταδικάσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ; Μπορούμε να ξέρουμε τις πραγματικές προθέσεις του;
Προσπαθώ να ελπίζω ακόμη. Αλλά τώρα πιστεύω πιο πολύ από ποτέ πως μόνο ο λαός μπορεί να φέρει την αλλαγή και κανένας άλλος.
Γιατί ο λαός σώζει, δεν σώζεται.
Έχω κουραστεί να ψάχνω ελπίδα για να μπορέσω να ζήσω εφόσον πλέον δεν μας έχει μείνει τίποτα άλλο.
Οι φίλοι μου ελπίζουν να φύγουν στο εξωτερικό.
Κάθε φορά που ακούω κάποιον να λέει πως θα φύγει γελάω και λέω εγώ δεν πάω πουθενά. Από μέσα μου όμως φοβάμαι.
Δεν θέλω να φύγω. Θέλω να ζήσω. Θέλω να ονειρευτώ.
Υ.Γ.1 Για όλους εμάς που πετάμε το μπαλάκι ο ένας στον άλλο:
Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες: εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω. Ν. Καζαντζάκης
Υ.Γ.2 Ελπίζω να μην είναι πολύ κακογραμμένο αλλά ποντάρω στην κατανόηση σας, λόγω της ηλικίας μου.
(Αγαπητή φίλη, θα σας πω ένα μυστικό: στην εφηβεία όλοι οι άνθρωποι κάπως έτσι αισθάνονται. Είναι, κυρίως, ορμονικό το θέμα. Οπότε, μην ανησυχείτε και μη φοβάστε. Είστε ανίκητη τώρα. Να σπουδάσετε ό,τι αγαπάτε πραγματικά. Μην σκέφτεστε ποια δουλειά θα βρείτε. Δεν σπουδάζουμε για να βρούμε δουλειά. Σπουδάζουμε για να γίνουμε πλούσιοι μέσα μας και δεν σταματάμε να σπουδάζουμε μέχρι να πεθάνουμε. Η γνώση είναι σπαρμένη σε όλη μας τη ζωή και όχι στα τέσσερα χρόνια στο πανεπιστήμιο. Όσο για τις σερβιτόρες -πέρα από το ότι δεν είναι υποτιμητικό να είναι κάποιος σερβιτόρος-, δεν είναι όλες ίδιες. Ούτε όλοι οι γιατροί είναι το ίδιο. Υπάρχουν γιατροί σκυλάδες και γιατροί φιλόσοφοι. Όποια δουλειά και να κάνετε, σημασία έχει με το τι θα έχετε εφοδιάσει τον εαυτό σας. Από τους ανθρώπους που επιλέξατε μέχρι τα βιβλία που διαβάσατε. Και να θυμάστε πως η δουλειά δεν είναι η ζωή μας· άλλο δουλειά, άλλο ζωή. Η δουλειά είναι ζωή μόνο για τους πραγματικούς καλλιτέχνες. Και για αυτούς, είναι, κυρίως, η ανάγκη τους και η μοίρα τους, παρά δουλειά. Θα σας πρότεινα να διαβάσετε το “Γράμματα σε έναν νέο ποιητή” του Ρίλκε. Είστε στην κατάλληλη ηλικία για να το διαβάσετε. Αγαπάω τον Καζαντζάκη όσο κανέναν άλλον συγγραφέα αλλά να κοιτάτε και σε ποια ηλικία έγραψε το καθετί. Επίσης, μην ασχολείστε με τα κόμματα και με το “λαό”. Χαμένος χρόνος. Να σπουδάσετε λοιπόν αυτό που θέλει η καρδιά σας. Και να σπουδάσετε και δυο και τρεις διαφορετικές επιστήμες αν αυτό επιθυμείτε. Για τα χρήματα, μην έχετε ανησυχία. Αν δείτε πως δεν βρίσκετε δουλειά, να μου γράψετε και θα σας πω εγώ τον τρόπο να βγάλετε πολλά χρήματα από αυτό το αντικείμενο το οποίο έχετε μπροστά σας αυτή τη στιγμή και στο οποίο διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές. Το μόνο που θέλω από εσάς είναι να μάθετε καλά αγγλικά. Τα άλλα θα σας τα πω εγώ. Επειδή βλέπω πως είστε πανέμορφη, θα σας κάνω την χάρη να σας πω πως ζείτε τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής σας, αλλά είναι δύσκολο να το αντιληφθείτε τώρα. Συγγνώμη αν το παράκανα με τις συμβουλές. Το καλύτερο θα ήταν να τις αγνοήσετε. Εσείς ξέρετε καλύτερα. Να είστε καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.