Εμείς δεν είμαστε περαστικοί

Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις, η αποχή ή μη είναι ένα από τα πιο πολυσυζητημένα θέματα.
Προσωπικά δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα πάω να ψηφίσω και έχω ξεκαθαρίσει ότι αν ψηφίσω θα το ρίξω στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.

Ο μοναδικός λόγος που θέλω να πάω να ψηφίσω είναι γιατί σέβομαι τις προσπάθειες των συντρόφων.

Ο μοναδικός λόγος που δεν θέλω να πάω να ψηφίσω είναι επειδή δεν πιστεύω ότι μπορείς να πορευθείς με μερικά ψήγματα δημοκρατίας, τα οποία το κεφάλαιο -ή ολιγαρχία που είναι πιο πιασάρικο- καταστρατηγεί όποτε δεν βολεύουν τα συμφέροντα του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι οι εκλογές είναι άχρηστες και πρέπει να καταργηθούν.

Με το ίδιο σκεπτικό άχρηστο ήταν και το δημοψήφισμα.

Αντιθέτως.

Οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα είναι αναγκαία σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Μόνο που η κοινωνία στην οποία ζούμε δεν είναι δημοκρατική.

Είναι ξεκάθαρο πως πρέπει να διαφυλαχθούν, αλλά παράλληλα πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην εξουσία, βασικά πρέπει να καταργήσουμε την ιεραρχία που να πάρει.

Αν δεν αλλάξουν κάποιες πρωτόγονες δομές, ξεχάστε τη δημοκρατία για τα επόμενα εκατοντάδες χρόνια.

Αν διαφωνείτε, μπορείτε να μου εξηγήσετε πως γίνεται η πλειοψηφία των πολιτών να αντιτέθηκε σε ένα τρίτο μνημόνιο, αλλά εκείνο να καταφθάνει με τις τιμές αρχηγού κράτους;

Είναι ξεκάθαρο, αυτή τη στιγμή, οι λεγόμενες δημοκρατικές διαδικασίες λειτουργούν ως βαλβίδα εκτόνωσης της όποιας μορφής αγανάκτησης.

Για να νοιώθουμε ότι τάχα μου παίζουμε ρόλο στις αποφάσεις.

Δεν ξέρω πόσοι από σας το έχετε διανοηθεί: από την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι την πιο μικρή τράπεζα, λαμβάνονται καθημερινά χιλιάδες αποφάσεις και δεν συμμετέχουμε σε καμία από αυτές.

Οι δομές αυτές, λειτουργούν αυτόνομα και ανεξάρτητα, δηλαδή χωρίς κανέναν έλεγχο από τους πολίτες.

Θεωρώ ως πλέον προκλητικό να μην γνωρίζουν οι πολίτες τι συμβαίνει σε όλες αυτές τις δομές …δημοκρατίας, ειδικά από τη στιγμή που επηρρεάζουν το κοινωνικό σύνολο.

Επίσης, με τόσες ανακεφαλαιοποιήσεις, κατά κάποιον τρόπο οι τράπεζες έχουν δημόσιο χαρακτήρα, αλλά δεν μας δίνουν λογαριασμό.

Το να λες ότι είναι ιδιωτική η ΕΚΤ, που τυπώνει το 100% του νόμιμου κρατικού χρήματος, άρα δεν πρέπει να ελέγχεται, είναι το λιγότερο βλακώδες.

Το ίδιο βλακώδες είναι να λες ότι το καταστατικό της ορίζει πως είναι ανεξάρτητη αρχή, άρα δεν μπορούμε να την ελέγξουμε.

Συγγνώμη, ρωτήθηκαν οι λαοί αν συμφωνούν να μπαινοβγαίνουν ανενόχλητοι στα νομισματοκοπεία οι τραπεζίτες;

Ρωτήθηκαν για το καταστατικό της ΕΕ, που ορίζει πως η ΕΚΤ χαράζει την νομισματική πολιτική της ένωσης, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να λογοδοτεί στα κράτη;

Αυτό οι “σύγχρονοι” “ευρωπαϊστές” το ονομάζουν πρόοδο και πολιτισμό.

Να ζήσουμε να τους χαιρόμαστε.

Οι πολίτες, λοιπόν, δεν συμμετέχουν σε καμία από τις κρίσιμες αποφάσεις.

Μάλιστα καλούνται να τις σεβαστούν γιατί είναι πολύ δημοκρατικό να αποφασίζουν ερήμην σου πενήντα άτομα.

Το καλύτερο είναι πως δεν γνωρίζουν συνήθως σε τι υποχρεούνται να συμφωνήσουν -αυτό αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των λιγοστών “σοφών”.

Πχ η ιστοσελίδα Wikileaks προσφέρει 100,000 ευρώ σε όποιον διαρρεύσει στο ίντερνετ λεπτομέρειες για την διατλαντική εμπορική συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ (TTIP).

Α, δεν την έχετε ακούσει;

Με πλήρη μυστικότητα, ετοιμάζεται ένα νομοθετικό πλαίσιο για να ανοίξουν οι ευρωπαϊκές αγορές στα αμερικανικά προϊόντα και φυσικά τα ΜΜΕ δεν έχουν πάρει τίποτε πρέφα -καλά δεν πέφτω από τα σύννεφα γι’ αυτό, ντροπή σε όποιον αγνοεί το ρόλο των ΜΜΕ.

Μιλάμε για μια συμφωνία που θα καλύπτει σχεδόν το 60% της παγκόσμιας οικονομίας και δεν ξέρει κανένας μας τίποτα, παρ’ ότι συζητιέται στο ευρωκοινοβούλιο.

‘Οχι βέβαια πως υπάρχει διαφάνεια στα υπόλοιπα θέματα.

Μια από τα ίδια στο ελληνικό κοινοβούλιο ή στα υπουργικά συμβούλια, βρίθουν από δημοκρατία και διαφάνεια, τρανταχτό παράδειγμα το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών την επομένη του δημοψηφίσματος.

Για να συνοψίσω, νομίζω είναι πολύ γουστόζικο που γίνονται όλα αυτά για μας χωρίς εμάς.

Για το μόνο που καλούμαστε να αποφασίσουμε, φωτεινή εξαίρεση τα δημοψηφίσματα όπου γίνονται, είναι η επιλογή των κυβερνώντων, αλλά αυτό δεν σημαίνει κιόλας ότι γίνεται σεβαστή η αποκαλούμενη ως λαϊκή βούληση.

Βέβαια, υπάρχει και η πολύ σωστή άποψη πως η αποστασιοποίηση (πχ από τις εκλογές) δεν άλλαξε ποτέ τον κόσμο.
Αυτό είναι πέρα ως πέρα αληθινό.

Με το να λες δεν συμμετέχω ή δεν πάω να ψηφίσω, δεν σημαίνει ότι ρίχνεις το κατεστημένο.

Ως αποχή δεν εννοώ αυτό, δηλαδή την αποστασιοποίηση.

Εννοώ ότι πρέπει να συνοδευτεί με παράλληλες δράσεις, αν και διαφαίνεται πως θα το κάνουμε θέλοντας και μη, κάτι που έχω βαρεθεί να λέω.

Ο Τσίπρας κατηγορεί τους πρώην του συντρόφους, νυν πολιτικούς του αντιπάλους, για έλλειψη ρεαλισμού, χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει ο κεφτές πως ο ρεαλισμός θα τον ισοπεδώσει τελικά.

Ο ρεαλισμός της ελληνικής κοινωνίας, Αλέξη, θα σε στείλει από ‘κει που ήρθες.

Τα μνημόνια είναι ανεφάρμοστα, η ελληνική κοινωνία τώρα έχει αρχίσει να βλέπει πως είναι στο κρεβάτι του πόνου και η απελπισία -μαζί με την οργή- θα γίνουν ένα απολαυστικό κοκτέηλ μολότοφ που θα τους κάψει όλους συθέμελα.
Πάντως μην γελιόμαστε και μεταξύ μας: το σύστημα έχει plan b και c, d, e κοκ.

Ακόμα και αν πετάξεις όλα τα μνημονιακά κόμματα στο καναβάτσο και φέρεις πρώτο κόμμα πχ την ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή το ΕΠΑΜ ή άντε και το ΚΚΕ -είπαμε το ΚΚΕ δεν το μαλώνουμε, κρίμα είναι-, αυτό δεν σημαίνει πως το σύστημα θα παραδώσει την εξουσία.

‘Οσο η ολιγαρχία κρατάει το μαχαίρι και το καρπούζι, τα πάντα θα καταλήγουν στη ζεστή αγκαλιά της.

Βέβαια, ας το κάνουμε και ας μας τσακίσουν μετά.

Θα είναι μια γλυκόπικρη νίκη, αλλά τι νίκη.

Και παρά τις αυταπάτες -συλλογικές και προσωπικές- έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε ποιοι μας κλέβουν τη μπουκιά από το στόμα και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Έρχονται πολύ περίεργες μέρες, άγριας ομορφιάς, και ενώ τώρα είμαστε όλοι εκτός τόπου και χρόνου, εκείνες τις μέρες θα είμαστε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή.

Και όταν εστιάσουμε εκεί που πρέπει, κούνια που τους κούναγε μετά.

Ίσως να κάνουμε και εμείς εκλογές τότε, να τους ρωτήσουμε τι θέλουν, έτσι για πλάκα.

Η ευημερία του κοινωνικού συνόλου πρέπει να περάσει πάνω από το πτώμα της ολιγαρχίας, ας το πάρει ο καθένας αυτό όπως θέλει.

Μην κάνουμε το ίδιο λάθος.

Σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, εμείς δεν είμαστε περαστικοί.

Με εκτίμηση,

Άρης

Υ.Γ. Θυμήθηκα και ένα ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα που νομίζω πως είχε γίνει στο Stanford. Είχαν βάλει ένα μεγάλο αριθμό φοιτήτων να απαντήσουν σε κάποιες ερωτήσεις, μια ή δυο δεν το θυμάμαι επακριβώς, αυτές που λέμε multiple choice (δηλαδή Α, Β, Γ, Δ). Οι ερωτήσεις ήταν πανεύκολες αλλά υπήρχε μια σημαντική λεπτομέρεια, όλες οι απαντήσεις ήταν λάθος. Η συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών αναγκάστηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις. Κάποιοι άλλοι, η συντριπτική μειοψηφία, είτε παρέδωσε λευκή κόλλα ή έγραψε κάποια σχόλια, διαμαρτυρόμενη για την απάτη. Μην με ρωτήσετε ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα, δεν έχω την παραμικρή ιδέα. Στο ξεκάρφωτο μου ήρθε και είπα να το γράψω. Χαλάλι μου.

(Αγαπητέ Άρη, οι νεοφιλελεύθεροι λένε πως θέλουν λιγότερο κράτος και εννοούν πως θέλουν να κάνουν ελεύθερα τις βρομοδουλειές τους. Από την άλλη, θέλουν περισσότερο κράτος -μπάτσους δηλαδή- για να μην κινδυνεύουν οι ίδιοι. Α, νεοφιλελεύθερο με βασικό μισθό ή άνεργο δεν έχω δει ακόμα. Σε αυτά τα σχέδια δεν βγαίνουν. Άρη, εγώ θα ψηφίσω. Cool. Άλλωστε, οι μεθεπόμενες εκλογές είναι κοντά. Πώς να ενθουσιαστείς με εκλογές που γίνονται κάθε τρεις μήνες και δεν έχουν καμία σημασία; Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.