Τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά
Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Όταν έγραφα το κείμενο για τη Ζωή, δεν είχα την παραμικρή ιδέα τι συνέβαινε στη Γαλλία.
Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω…
Άμα σου πω ότι δεν έχω τρομοκρατηθεί, θα είναι ψέμματα, το όλο σκηνικό μυρίζει μπαρούτι -ενώ αυτό που νοιώθουμε είναι από το σοκ που θα κάνει πολλές μέρες να ξεπεραστεί.
Ούτε που έχουμε ιδέα πόσα είναι πραγματικά τα θύματα -είναι πολύ λογικό σε τέτοιες στιγμές- και έχει ως αποτέλεσμα ένα πανικοβλημένο έθνος υπό στρατιωτικό νόμο και κλειστά σύνορα.
‘Ισως να ακολουθήσουν και άλλα ευρωπαϊκά κράτη ως μέτρο πρόληψης επιθέσεων.
‘Οπως με την επίθεση στο Charlie Hebdo -που στοχοποιούσε παράλληλα τη δημοσιογραφία-, οι αποψινές επιθέσεις έχουν ως στόχο την ανθρώπινη ελευθερία και την ίδια τη ζωή.
Αυτομάτως, το σοκ το διαδέχεται ο τρόμος και όλα τα άλλα γεγονότα περνάνε στο περιθώριο.
Μια τέτοια νύχτα σαν αυτή του Παρισιού, τη ζει με την ίδια ένταση όλη η ανθρωπότητα.
Δεν νομίζω ότι δεν περνάει από το μυαλό μας αυτή τη στιγμή, η πιθανότητα μιας παγκόσμιας σύρραξης (αυτό κατάλαβα από τα γραφόμενα σου).
Δεν ξέρω, αλλά η Συρία δεν μου μοιάζει ως προεόρτιο ενός Γ’ ΠΠ, ούτε ο ISIS ως η αφορμή, και συμφωνώ και με αυτά που λέει ο Ηλίας, για άλλη μια φορά εξαιρετικός.
Η δικιά μου εκτίμηση είναι πως αυτή η τρομοκρατία θα παρασύρει τη Γαλλία στη Μέση Ανατολή, όπως οι δίδυμοι πύργοι “παρέσυραν” τις ΗΠΑ στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν.
‘Ισως να λειτουργήσει ως δικαιολογία για μια νέα πολεμική επιχείρηση.
Ίσως πάλι να παρασύρει όλη την Ευρώπη στην απομόνωση και στη ξενοφοβία, μια “νέα” Ευρώπη ακόμα πιο σκληρή προς τους εκατομμύρια πρόσφυγες, με ισχυρότερη αστυνόμευση, για να μην επαναληφθεί το Παρίσι.
‘Ισως να οδηγηθούμε ακόμα περισσότερο στα άκρα και στα μάτια χιλιάδων ανθρώπων να βλέπουμε έναν τρομοκράτη τζιχαντιστή και αναβίωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Μακάρι να κάνεις λάθος, κομπανιέρο, γιατί ένα μέρος μου νοιώθει όπως εσύ, απλά με “καθησυχάζει” το γεγονός πως έχουμε ζήσει μια πολύ χειρότερη τρομοκρατική επίθεση στην καρδιά του ισχυρότερου έθνους του πλανήτη χωρίς να ακολουθήσει παγκόσμιος πόλεμος, ενώ ο ISIS δεν εκφράζει κάποιο συγκεκριμένο κράτος, οπότε μάλλον θα υπάρξει μια συμμαχία εναντίον του και όχι μια κλιμάκωση των συρράξεων μεταξύ αντιπαλευόμενων κρατών.
Λες και αυτό είναι πολύ “καθησυχαστικό” και “όμορφο”.
Και πραγματικά κρατιέμαι να μην ζητήσω την παραδειγματική τιμωρία των υπεύθυνων, γιατί δεν γουστάρω με τίποτα νέες Σταυροφορίες και να διχαστεί και άλλο η ανθρωπότητα.
Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι να μην αποτελέσει η σημερινή νύχτα την εύκολη δικαιολογία για να αφαιρεθούν και άλλες ανθρώπινες ζωές, να αρχίσει δηλαδή ο κατήφορος.
Γιατί αυτό που θα συμβεί από εδώ και πέρα είναι πολύ απλό.
Η Γαλλία θα απαντήσει.
Στη θέση της Γαλλίας όλοι θα απαντούσαμε, η βία πάντα γεννάει περισσότερη βία.
Και αυτά τα “not afraid” με τρομάζουν ακόμα περισσότερο, απ’ όσο τα θαυμάζω.
Το κατάλαβες, φαντάζομαι, πως σου γράφω από πικρία παρά για να σε καθησυχάσω: τέτοια ώρα, τέτοια λόγια.
Το μόνο σίγουρο είναι πως τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά και συμφωνώ με αυτό που λες πως ίσως δεν έχουμε καταλάβει πόσο “τυχεροί” ήμασταν ως τώρα.
Αυτή η συνεχής κλιμάκωση της βίας σε συντρίβει.
Συλλυπητήρια στις οικογένειες των θυμάτων.
Μόλις πληροφορήθηκα κιόλας πως η ομηρία στο Bataclan μάλλον αφήνει πίσω της άλλα 100 θύματα.
Διάολε, δεν αντέχω άλλο να συνεχίσω και συγγνώμη για το απανωτό κείμενο, το είχα ανάγκη να σου απαντήσω και να τοποθετηθώ και στο όφειλα μετά το σχόλιό σου.
Με εκτίμηση
Άρης
(Αγαπητέ Άρη, όταν έστειλες το προηγούμενο κείμενο, δεν είχε γίνει ακόμα η επίθεση στο Παρίσι, οπότε δεν θα μπορούσες να το ξέρεις. Άρη, δεν ξέρω τι να πω. Βασικά, δεν μπορώ να κοιμηθώ. Δεν είναι ο φόβος που με κρατάει ξύπνιο, είναι ένα αλλόκοτο συναίσθημα που δεν μπορώ να περιγράψω. Δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει αλλά υποθέτω πως εμείς -και εννοώ τους πολίτες της Ευρώπης- θα είμαστε πάλι θεατές. Δηλαδή, δεν θα μας ρωτήσει κάποιος αν θέλουμε να κάνει πόλεμο. Θα τον κάνει. Όπως τον έκαναν ο Μπους και ο Μπλερ και τόσοι άλλοι. Χωρίς να μας ρωτήσουν. Δεν είναι οι πολίτες που κάνουν τους πολέμους. Νομίζω πως πολλά από τα σημερινά προβλήματα σε όλο τον κόσμο έχουν να κάνουν με το ότι οι πολίτες είναι θεατές. Δηλαδή, είναι θέμα δημοκρατίας. Δεν ξέρω κιόλας. Γράφουμε, γράφουμε, γράφουμε, και μετά πάνε οι άλλοι ρίχνουν μερικές βόμβες σε όποια χώρα θέλουν ή δολοφονούν ανύποπτους πολίτες, και ξαφνικά δεν έχει καμία απολύτως σημασία τι γράφουμε. Να είσαι καλά, Άρη.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.