Συρία

2016-Syrian_civil_warΈγραφε για την «προσφιλή πατρίδα μου Συρία» ο μεγάλος Αλεξανδρινός στο «Ας φρόντιζαν”:
«Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.
Aυτή η μοιραία πόλις, η Aντιόχεια
όλα τα χρήματά μου τάφαγε:
αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.
Aλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.»

Φαίνεται όμως πως η υγεία κι η νιότη δεν είναι αρκετή ούτε στις μέρες μας. Δεν φρόντισε λοιπόν κανείς, ή μάλλον καλύτερα φρόντισαν ξανά οι γνωστοί «άλλοι» για αυτούς.

Η Συρία μια χώρα με 17 εκατομμύρια κατοίκους το 2014, δεν υπάρχει πια.

Το 60% του πληθυσμού Άραβες Σουνίτες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία ενάντιοι στο καθεστώς του κόμματος Μπάαθ που κυβερνά σχεδόν από τον Β-ΠΠ και μετά.

Το 10% Κούρδοι απέναντι στον Άσσαντ κι αυτοί, ο πατέρας του οποίου είχε πνίξει στο αίμα τις εξεγέρσεις τους, 20 χρόνια νωρίτερα.

Απέναντί τους ο πιστός στο καθεστώς Εθνικός στρατός – ή καλύτερα ό,τι απέμεινε από αυτόν.

Σφιχτά αγκαλιασμένο με το καθεστώς σημαντικό τμήμα του υπόλοιπου πληθυσμού της προ-εμφυλιακής Συρίας.

Το 15% που είναι Αλεβίτες μουσουλμάνοι και το 10% που είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι.

Πολλοί από αυτούς αντιλαμβάνονται το τι ακριβώς είναι ο πρόεδρος Άσαντ, είναι όμως αναγκασμένοι να πολεμήσουν στο πλευρό της κυβέρνησής του, να πολεμήσουν ουσιαστικά για την εθνική τους επιβίωση.

Από τον Μάρτη του 2011 που ξέσπασε ο πόλεμος, απροσδιόριστος ακόμα είναι ο αριθμός των νεκρών και των αγνοουμένων –κάποιοι μιλούν για 500.000 ψυχές– όλες οι υποδομές της χώρας έχουν καταστραφεί και τουλάχιστον το 1/3 των Σύρων έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς.

Περίπου 6 εκατομμύρια έχουν καταφύγει στις γειτονικές χώρες και κυρίως στην Τουρκία, στον Λίβανο και στην Ιορδανία.

Κάποιες χιλιάδες έχουν βρει τον δρόμο για την Ευρώπη.

Για κάποιους άλλους το ταξίδι έχει κολλήσει στην Ελλάδα και στην ΠΓΔΜ.

Στον εμφύλιο πόλεμο στην Συρία έχουν εμπλακεί με το α ή β τρόπο, στον έναν ή στον άλλο βαθμό πολλές γειτονικές και μη χώρες, μαζί με τρομοκρατικές ή μη οργανώσεις.

Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Ρωσία, η Τουρκία, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, η Χεζμπολάχ, το ISIS.

Σήμερα σχεδόν όλοι – συμπεριλαμβανομένων των Κούρδων, της συμμαχίας Αλεβιτών-Χριστιανών-Χεζμπολάχ που στήριξε τον Άσαντ, την δυτικό-κινούμενη συμμαχία των εξεγερμένων Σουνιτών, ακόμα κι αυτός ο ISIS, αισθάνονται «νικητές» γιατί δεν συντρίφτηκαν μέχρι τα σήμερα από τους αντιπάλους τους.

Όλοι «νικητές», εκτός από την ίδια την Συρία και τους πολίτες της των οποίων οι ζωές καταστράφηκαν μια για πάντα.

Πέρα από την άμεση συνέπεια του πολέμου, που δεν είναι άλλη από το τεράστιο προσφυγικό ρεύμα που απειλεί να τινάξει στον αέρα την κοινωνική συνοχή πολλών γειτονικών κρατών, υπάρχει και μια δεύτερη που ακόμα δεν έχει αξιολογηθεί όσο θα έπρεπε.

Από την εισβολή των Αμερικανών και Βρετανών στο Ιράκ και την επακόλουθη κατοχή και διάλυση της χώρας αυτής, η Συρία γίνεται η δεύτερη στην σειρά χώρα που μετατρέπεται σε χώρο με όσα αυτό το γεγονός συνεπάγεται.

Στα παραπάνω θα πρέπει κανείς να προσθέσει την πλήρη διάλυση της Λιβύης και της Υεμένης, το καθεστώς Apartheid που έχει ουσιαστικά επιβάλει το Ισραήλ στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη και την οικονομική ύφεση που έχει αρχίσει να επηρεάζει τα πετρελαιοπαραγωγά κράτη του Κόλπου μετά την κατάρρευση των τιμών του μαύρου χρυσού το 2015.

Η Αίγυπτος βρίσκεται μεν στον γύψο, αλλά εξακολουθεί να μοιάζει με χύτρα ταχύτητας που της κρατούν κλειστή την βαλβίδα ασφαλείας και είναι έτοιμη να εκραγεί.

Η Ελλάδα κατεστραμμένη και σε πολιτική αφασία, είναι και συμπεριφέρεται ως αποικία χρέους των Ευρωπαίων δανειστών της, χωρίς ίχνος αποτρεπτικής αξιοπιστίας απέναντι σε εχθρούς και σε φίλους.

Η μικρή Κύπρος βγαίνει μετά επαίνων από τα μνημόνια και ετοιμάζεται χαρωπά-χαρωπά να προχωρήσει στο σχέδιο Ανάν που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε ένα μη λειτουργικό κράτος-Φρανκεστάϊν και φυσικά στην επακόλουθη αύξηση του κινδύνου αποσταθεροποίησης στο πολύ κοντινό μέλλον.

Η μαρτυρική μεγαλόνησος μοιάζει με το αρνί που το ταΐζουν καλύτερα οι Δυτικοί, λίγες βδομάδες πριν από το Πάσχα.

Κι αν τα προηγούμενα μοιάζουν τρομακτικά, η επικείμενη αποσταθεροποίηση κρατών που δρουν εδώ και χρόνια αποσταθεροποιητικά στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής επιδιώκοντας να αναλάβουν ρόλους που δεν είναι ικανά να αναλάβουν, θα ισοδυναμεί με Αρμαγεδδώνα· Τουρκία και Σαουδική Αραβία θα είναι τα επόμενα πιόνια που θα γκρεμιστούν στο ντόμινο της Μέσης Ανατολής.

Η Σαουδική Αραβία επειδή δεν μπορεί να παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα χωρίς συνέπειες στο κοινωνικό και πολιτικό Μεσαίωνα στον οποίο βρίσκεται, κυρίως γιατί η οικονομία της θα κτυπηθεί από την ύφεση σκληρά τα επόμενα χρόνια.

Η Τουρκία επειδή είναι μια χώρα που κατοικείται από 22 εκατομμύρια Κούρδους και κυβερνιέται από έναν αδίστακτο –και πιθανά φρενοβλαβή– δικτάτορα.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, ο ρόλος του διεθνή παράγοντα αντί να είναι σταθεροποιητικός, αυξάνει την εντροπία του συστήματος και τον κίνδυνο πολλαπλών και απρόβλεπτων εκρήξεων.

ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ έχουν μια τελευταία ευκαιρία χρηστής διαχείρισης των καταστάσεων. Όλα θα φανούν από το πόσο γρήγορη, ξεκάθαρη και λειτουργική θα είναι η επικείμενη συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου στην Συρία.

Μια ακόμα Βοσνία-Ερζεγοβίνη δεν πρόκειται να λύσει κανένα από τα προβλήματα. Κάθε ουτοπικός και μη βιώσιμος συμβιβασμός θα φέρει ξανά τον πόλεμο σκληρότερο από ποτέ.

Θα είναι άραγε αυτή την φορά ρεαλιστική η προσέγγιση της πραγματικότητας από τους ισχυρούς της γης;

Σύντομα θα γνωρίζουμε όλοι, ακόμη και οι λαοί της Ευρώπης που σαν τον ήρωα του Καβάφη επαναλαμβάνουν ξανά και ξανά τα τελευταία είκοσι χρόνια τα ίδια αστόχαστα και κυνικά λόγια:

«Θα με θελήσει πάντως ένας απ’ τους τρεις.
Κ’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη
για το αψήφιστο της εκλογής.
Βλάπτουν κ’ οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.»

ΥΓ Ελπίζω οι «μέναμε Ευρώπη» να πήραν ένα ακόμα μάθημα Ευρωπαϊκής δημοκρατίας και Ευρωπαϊκού δικαίου από τον τρόπο με τον οποίο η ΕΕ διαχειρίστηκε το προσφυγικό και από τα δισ. με τα οποία μπούκωσε τον Ερντογάν μια μόλις μέρα μετά την επιδρομή της Τουρκικής αστυνομίας στα γραφεία της αντιπολιτευόμενης στον σουλτάνο εφημερίδας. Πολύ θα ήθελαν οι δημοκρατικοί ηγέτες της ΕΕ να έκαναν το ίδιο αλλά ακόμα δεν φαίνονται έτοιμοι να το τολμήσουν. Σε λίγους μήνες ή χρόνια ίσως.

Φιλιά από την Εσπερία, Ηλίας

(Αγαπητέ Ηλία, ωραία τα έγραψες. Ηλία, από το κείμενό σου, εγώ αυτό που κατάλαβα είναι πως πρέπει να βιαστώ να κάνω τα περισσότερα μπάνια που μπορώ και να ξεσκιστώ να τρώω παγωτά. Ηλία, ό,τι προλάβουμε. Οι “Μένουμε Ευρώπη” δεν καταλαβαίνουν τίποτα γιατί οι περισσότεροι από κάπου τα κονομάνε. Χέστηκαν για την Ευρώπη, η μάσα μόνο τους νοιάζει. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.