Δεν μου αφήσανε καμία πατρίδα

Τουρκία 2015. Βρήκα τη χώρα μου σε μια ελεύθερη πτώση. Έβλεπα από νωρίς τα σημάδια, αλλά ο κόσμος γύρω μου με καθησήχαζε: “Η Ευρώπη δεν θα επιτρέψει στον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να ξεφύγει”, “Εδώ, είναι Αιγαίο, ο πόλεμος του Κουρδιστάν δεν θα μας αγγίξει ποτέ στη Σμύρνη”…

Γεννήθηκα στην Ελλάδα εξαιτίας του πραξικοπήματος του Κενάν Εβρέν.

Εν τέλει, βρέθηκα στην Τουρκία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Τίποτα από αυτά δεν ήταν πραγματικά προσωπική μου επιλογή, παρά ένα μονοπάτι από γεγονότα που με οδήγησαν εκεί.

Μετά την τρομοκρατική επίθεση στην Άγκυρα, έζησα μια κατακόρυφη ψυχολογική πτώση, όταν πρώτη φορά συνειδητοποίησα τη σιωπή που επικρατεί.

Και αποφάσισα να διακόψω προσωρινά τις σπουδές μου, να πιάσω δουλειά στην Τουρκία και να προσπαθήσω να συνέλθω.

Στο προσωπικό αυτό ταξίδι, εν τέλει συνειδητοποίησα πώς είχα παραμελήσει πάρα πολύ τον εαυτό μου.

Και αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα για όλο το καλοκαίρι· κάτι που δεν έχω κάνει από τότε που έφυγα.

Και μερικές μέρες πριν επιστρέψω, μαθαίνω πώς οι γονείς μου έχουν πάρα πολλά προβλήματα υγείας, και πώς ίσως πρέπει να μείνω πολύ περισσότερο από ένα τρίμηνο. Ίσως και για πάντα.

Ξέρεις όμως ποιά έίναι η ειρωνεία;

Ότι ξαφνικά βρέθηκα ερωτευμένη.

Δηλαδή, όχι ξαφνικά. Απλά, το είχα καταπιέσει και έδινα πιο μεγάλη βάση σε άλλα πράγματα, και απέφευγα τα διαπροσωπικά μου.

Και το χειρότερο ήταν πώς και ο φίλος μου βίωνε το ίδιο ακριβώς πράγμα.

Kαι φθάνουμε στο βράδυ στις 15 Ιουλίου.

Συζητάω με τη μητέρα μου και βρίσκουμε μια μέση λύση.

Θα γυρίσω στην Τουρκία για να συνεχίσω τις σπουδές μου, ενώ θα δουλεύω για μεταφραστικά γραφεία. Τι όμορφα.

Το γράφω και στον φίλο μου. Γυρνάω ρε. Τι καλά.

Και μετά, έγινε το πραξικόπημα.

Μετά, χύθηκε το αίμα. Οι ειδήσεις και τα ελληνικά μίντια δεν προβάλλουν ούτε τα μισά από όσα συμβάίνουν.

Η πραγματικότητα έίναι πολύ πιο αιματοβαμμένη και βάρβαρη.

Και την είδανε και όλοι τους Τουρκολόγοι.

Δεν πρόκειται να κάνω ανταπόκριση του τι συμβαίνει.

Ο πόλεμος ήρθε και σας πετάνε όλοι στάχτη στα μάτια.

Αυτό που δεν ξέρω είναι αν είχα “Άγγελο” και γι’ αυτό ήμουν στη Ελλάδα όταν έγινε το πραξικόπημα, ή αν είχα κατάρα και έχασα για πάντα τη “ζωή” μου.

Πουλημένοι πολιτικοί, μου κλέψατε από τα χέρια όλες τις χώρες που θα μπορούσα να αποκαλέσω πατρίδα.

Τσετσενία, Κουρδιστάν, Τουρκία , Ελλάδα.

Φ.

(Αγαπητή φίλη, εγώ χαίρομαι που είστε καλά. Πατρίδα είναι η καρδιά. Πατρίδα είναι τα παιδικά μας χρόνια. Πατρίδα είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε. Οπότε, έχετε πατρίδα. Πατρίδες. Και κάποτε θα φύγουν αυτές οι χαζές γραμμές στον χάρτη. Πατρίδα μας είναι η γη και όλοι οι άνθρωποι αδέρφια μας. “Ζούμε επάνω στη γη και κάτω από τα σύννεφα”. Να είστε καλά και να προσέχετε. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.