Ο πιτσιρίκος στο Ισραήλ

Επειδή η Ελλάδα με είχε κουράσει λίγο και ήθελα να ξεσκάσω σε ένα εξωτικό μέρος -μακριά από τα προβλήματα και τις σκοτούρες- πήγα για λίγες ημέρες στο Ισραήλ που δεν έχει κανένα πρόβλημα.

Η μία από τις δυο βαλίτσες είναι δικιά μου. Πέρασε από εξονυχιστικούς ελέγχους αλλά κανείς δεν ανακάλυψε τις βόμβες που είχα κρύψει μέσα.

Θα απορείτε γιατί -αφού βρέθηκα στο Ισραήλ- η λέξη Reception είναι γραμμένη και στα ισραηλινά και στα αραβικά. Επίσης, μπορεί να μην απορείτε καθόλου -γιατί δεν σας νοιάζει τίποτα πέρα από την πάρτη σας-, αλλά εγώ θα σας δώσω την απάντηση κάτω από την επόμενη φωτογραφία.

Για να μη στενοχωρήσω ούτε τους Ισραηλινούς ούτε τους Άραβες φίλους -που με διεκδικούν-, αποφάσισα να πάω στο Neve Shalom (στα εβραϊκά) ή Wahat al Salam (στα αραβικά). Πρόκειται για την Όαση της Ειρήνης, ένα χωριό όπου -εδώ και χρόνια- Ισραηλινοί και Άραβες ζουν μαζί αρμονικά και αγαπημένα, και μοιράζονται τα πάντα. Εγώ, όπως ξέρετε, τα γουστάρω πολύ αυτά τα κομουνιστικά, οπότε πήγα εκεί για να συζητήσω με Άραβες και Ισραηλινούς συντρόφους για την επερχόμενη Επανάσταση.

Στην Όαση της Ειρήνης υπάρχει το Σχολείο της Ειρήνης. Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι μαθητές μαθαίνουν τις γλώσσες, τις ιστορίες και τις θρησκείες και των δυο λαών – αυτό τους βοηθάει να καταλάβουν πόσο ανώτερος είναι ο ελληνικός πολιτισμός από τους δικούς τους. Τα παιδιά είναι πολύ φρόνιμα στο σχολείο και δεν τσακώνονται ούτε βρίζονται, επειδή φοβούνται πως -αν παίξουν μπουνίδια- θα εμφανιστεί ο Σταύρος Θεοδωράκης με μια κάμερα και το σακίδιο στον ώμο και θα τα μαλώσει. Έδειξα στα παιδιά το μπλογκ μου και το λάτρεψαν – δεν καταλάβαιναν Χριστό, βέβαια, αλλά ενθουσιάστηκαν με το μωρό που βαράει το σφυρί.

Το μέρος είναι καταπληκτικό και Ισραηλινοί και Άραβες τα έχουν κάνει όλα μόνοι τους. Είναι επειδή δεν είναι τεμπελχανάδες σαν κι εμάς.

Αυτά τα δυο παιδιά δεν θυμάμαι αν είναι Άραβες ή Ισραηλινοί, αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Από τη στιγμή που δεν είναι Έλληνες, σκασίλα μας.

Αυτός ο σκύλος είναι αραβοϊσραηλινής καταγωγής και ακούει και στις δυο γλώσσες. Του έμαθα και κάποια ελληνικά, για να ανοίξω λίγο τους ορίζοντές του.

Αυτή η γάτα με ακολουθούσε παντού. Πρέπει να ήταν πράκτορας της Μοσάντ.

Επειδή είχα αρχίσει να κουράζομαι κάπως από όλη αυτή την αγάπη που επικρατούσε στην Όαση της Ειρήνης, σκέφτηκα να πάμε μια βόλτα και στην Ιερουσαλήμ. Αφού ξεσκιστήκαμε στις βόλτες, πήγαμε και στο Yad Vashem, το Μουσείο του Ολοκαυτώματος.

Δεν ήταν και πολύ έξυπνο να πάμε στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος γιατί μαύρισε η ψυχή μου. Ακόμα άρρωστος είμαι. Πάντως, θέλω να ξέρετε πως οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι οι πιο ανώδυνες.
Ακόμα μια φωτογραφία από την Όαση της Ειρήνης, γιατί την εκτίμησα ακόμα περισσότερο μετά από την επίσκεψη στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος. Σε κάποιο επόμενο ποστ θα δημοσιεύσω και την αποκλειστική συνέντευξη που πήρα από την Dana International.

Κι επειδή το αίμα νερό δεν γίνεται, πήγα και στον Πανάγιο Τάφο και με πιάσανε τα πατριωτικά μου. Στο Ισραήλ, την 25η Μαρτίου την γιορτάζουν όλο το χρόνο. Έλα μωρή Ελλαδάρα!

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.