Εφαρμογή των διδαχών του Γκάντι αντιμετωπίζοντας ελεγκτές εισιτηρίων στην διεκδίκηση της ελευθερίας μας

Γεια σου Πιτσιρίκο, με αφορμή αυτό που διάβασα εδώ θα ήθελα να μεταφέρω μία εμπειρία μου, ένα συμβάν που έλαβε χώρα πριν λίγες ημέρες σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ στην όμορφη Θεσσαλονίκη. Ήμουν στην γειτονιά μου στη Νέα Κρήνη στην Καλαμαριά γύρω στις 9. Είχα μπει στο λεωφορείο χωρίς να έχω σκοπό να χτυπήσω εισιτήριο όπως πάντα, όμως αυτή τη φορά είχα ξεχάσει να κάνω την καθιερωμένη κίνηση, να έχω δηλαδή εισιτήριο στο χέρι έτοιμος να το χτυπήσω αν μπει έμμισθος ρουφιάνος.

Μετά από μία στάση, μπαίνουν δύο τύποι για έλεγχο, πράγμα σπάνιο καθώς βρισκόμαστε σε στάση και περιοχή με όχι ιδιαίτερη κίνηση. Με το που τους βλέπω βγάζω ένα εισιτήριο που δανείζομαι από φίλο και λέω στον έναν μπήκα πριν λίγο μισό να το χτυπήσω. Μου λένε εν συνεχεία και για να μη τα πολυλογώ ότι δε γίνεται και πρέπει να πληρώσω και να τους δείξω το πάσο μου. Τους λέω ότι δεν έχω τίποτα και μου λένε πρέπει να σε κατεβάσουμε και να καλέσουμε την αστυνομία.

Χωρίς να το συζητήσω καθόλου μαζί τους (δεν χρειάζεται να σκοτιζόμαστε άδικα), τους λέω εντάξει. Κάνουν κάτι καραγκιοζιλίκια με τον οδηγό (και καλά ότι καλούν αστυνομία) ενώ είμαστε σταματημένοι στο φανάρι και με το που στρίβει το λεωφορείο στην επόμενη στάση ανοίγουν οι πόρτες, κατεβαίνω κύριος και συνεχίζω το δρόμο μου χωρίς να κοιτάξω πίσω. Κάτι μου φωνάζει ο ένας του στυλ “νεαρέ κτλ” αλλά τον αγνοώ. Συνεχίζω να περπατώ χαλαρά ως την γωνία για να μην τους δώσω την ευχαρίστηση να με δουν να τρέχω, και μόλις στρίβω κάνω ένα σπριντ για κάποιες δεκάδες μέτρα ώσπου να φτάσω σε μία χωμάτινη αλάνα και συνεχίζω το δρόμο μου στο σκοτεινό μονοπάτι ανάμεσα στα δέντρα, πλησιάζοντας προς τη γη της επαγγελίας μου, το κέντρο της Καλαμαριάς…

Σκοπός της διήγησης της ιστορίας μου για όσους δεν το κατάλαβαν είναι η μεταλαμπάδευση στο επιβατικό κοινό της συμβουλής πως δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πιάνουμε κουβέντα με τους διάφορους ελεγκτές-οδηγούς αλλά να μην αντιδρούμε καθόλου σε ότι μας λένε, να είμαστε ψύχραιμοι και συνεργάσιμοι μέχρι να αποβιβαστούμε από το λεωφορείο, όπου πλέον κανείς δε μπορεί να μας στερήσει την ελευθερία μας. Στην δύσκολη εποχή μας που χρειάζονται κολοσσιαίοι αγώνες για την ανατροπή, έχουμε πολύ σημαντικότερα πράγματα για τα οποία αξίζει να καταναλώνουμε φαιά ουσία απ το να ασχολούμαστε με τους ρουφιάνους με το μπλοκάκι.

Ευχαριστώ.

Y.Γ. Κατόπιν έμαθα από τον φίλο μου ο οποίος είχε εισιτήριο και τον οποίο παρακάλεσα να μην κατέβει μαζί μου όπως επέμενε, πως οι (με κάθε σεβασμό στους συνανθρώπους μας με προβλήματα με το βάρος τους) υπέρβαροι ελεγκτές δε μπήκαν καν στον κόπο να κουνηθούν και ξαναμπήκαν αμέσως στο λεωφορείο για τη τζάμπα βόλτα τους.

Υ.Γ.2 Εφόσον δημοσιευτεί το άρθρο, θα ήθελα παρακαλώ ο τίτλος του να είναι: Εφαρμογή των διδαχών του Γκάντι αντιμετωπίζοντας ελεγκτές εισιτηρίων στην διεκδίκηση της ελευθερίας μας

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.