Η ιστορία του περήφανου Υποδιοικητή της Τραπέζης Γιάννη Π. και του αφανή συντρόφου Σωτήρη Χ.

Φτωχόπαιδο που γεννήθηκε σε σκληρή γειτονία του Πειραιά την εποχή του εμφυλίου ήταν ο Γιάννης Π. Φτωχόπαιδο και ο Σωτήρης Χ, παιδί ενός δασκάλου της επαρχίας που γεννήθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Δύσκολες οι εποχές που μεγάλωσαν και τα δύο παιδιά. Στην σκληρή αυτή γειτονιά του Πειραιά, τα παιδιά, εάν δεν έμπλεκαν σε καμία συμμορία, είτε γίνονταν αστυφύλακες, είτε κατέληγαν υπάλληλοι στον μεγάλο Οργανισμό του Λιμανιού, όπου είχαν και το πάνω χέρι. Αλλά και στην επαρχία, τα πράγματα δεν ήταν και εκεί εύκολα. Από το ορεινό χωριό του Σωτήρη Χ είχαν φύγει οι πρώτοι μετανάστες με το ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ για την Γερμανία.

Τα δύο παιδιά, ο Γιάννης Π και ο Σωτήρης Χ, ήταν χαρισματικά έξυπνα. Τους άρεσε το διάβασμα χωρίς να είναι σπασίκλες και πρώτευαν στα δημόσια σχολεία της περιοχής τους. Ο Γιάννης Π στο πρότυπο δημόσιο σχολείο της εποχής του Πειραιά ,την Ιωνίδειο, και ο Σωτήρης Χ στο δημόσιο της κοντινής πόλης του χωριού του.

Ο Γιάννης Π, αν και άριστος μαθητής, δεν ήταν αμέτοχος στις φάρσες και τις χοντρές πλάκες που σκάρωναν τα παιδιά της γειτονιάς, που περνούσαν όλη την μέρα τους στους χωματόδρομους και τις αλάνες. Επειδή ήταν έξυπνο παιδί, ήταν έξυπνες και οι πλάκες που σκάρωνε.

Οι γέροι, στα καφενεία της σκληρής αυτής γειτονιάς του Πειραιά, θυμούνται τον Γιάννη Π να παροτρύνει τον Τζακ τον σκύλο του να κυνηγήσει τον παπά που έκανε αγιασμό -αλλά ήταν και καρφί της Αστυνομίας- και ο παπάς να τρέχει με το θυμιατό στου δρόμους να γλυτώσει από τα δόντια του Τζακ.

Λένε ακόμη για τις κατσίκες που άφησε από μια στάνη της περιοχής και τις έψαχνε ο Μανωλάκης -ένα ζαβό παιδί που τον είχαν κλεισμένο και τις φύλαγε- σε όλους τους δρόμους και τα κατσάβραχα της περιοχής.

Διηγούνται την χαλάστρα που έκαναν ένα βράδυ στον Θύμιο τον γαλατά, που τα είχε με την Κυρά Λένη, μια όμορφη χήρα που είχε χάσει τον άντρα της στην Κατοχή,και από ανάγκη είχε μπλέξει μαζί του.

Είχαν στηθεί βραδιάτικα πίσω από την κάμαρα της Κυρά Λένης και άρχισαν να αναστενάζουν, όταν είδαν τον Θύμιο να ετοιμάζεται να μπει κρυφά για να μην το δει η γειτονιά. Ο Θύμιος φούντωσε από το κακό, νομίζοντας ότι η Κυρά Λένη είχε άλλον μέσα, και άρχισε να χτυπάει με λύσσα την πόρτα λέγοντας την “πουτάνα που την ταΐζει”.

Είχαν κάνει και άλλα πολλά αλλά ο Γιάννης Π ήταν το καμάρι των κατοίκων της σκληρής αυτής γειτονιάς του Πειραιά γιατί έφερνε πάντα το βραβείο από το σχολείο.

Ο Σωτήρης Χ,άριστος και αυτός μαθητής, είχε ιδιαίτερη κλίση στην Φυσική. Κλεισμένος στην μικρή αποθήκη από μικρό παιδί του άρεσε να πειραματίζεται και να σκέφτεται. Έκανε όνειρα που κρατούσε για τον εαυτό του. Ήταν ένα σοβαρό και συνεσταλμένο παιδί που μεθοδικά και με τάξη συγκέντρωνε ότι τον ενδιέφερε. Με τους συμμαθητές του ήταν λιγομίλητος και με τους μεγάλους ευγενικός. Παρέες πολλές δεν είχε αλλά δεν είχε και αντιπάθειες. Και στο χωριό του δάσκαλου Φώτη Χ και εκεί όλοι μιλούσαν για το καλό παιδί, τον Σωτήρη Χ ,που αρίστευε στο σχολείο.

Και τα δυο παιδιά στο Πολυτεχνείο περάσανε σε καλή σειρά και με την πρώτη. Χωρίς φυσικά ιδιαίτερα μαθήματα ή φροντιστήρια. Ήταν η εποχή που στο Πολυτεχνείο οι φοιτητές γνώριζαν ο ένας τον άλλον και οι παλιότεροι, όπως ο Γιάννης Π που ήταν και μεγαλύτερος, βοηθούσαν τους νεοεισερχόμενους φοιτητές, όπως ήταν ο Σωτήρης Χ.

Από δημοκρατικές οικογένειες ήτανε και τα δύο παιδιά αλλά δεν είχαν καμία ενεργό ανάμειξη σε γεγονότα της εποχής. Όχι βέβαια ότι δεν παρακολουθούσαν τις πολιτικές εξελίξεις αλλά δεν ήταν και σταμπαρισμένοι από την ασφάλεια.

Ο Γιάννης Π, το καμάρι των κατοίκων τη σκληρής αυτής γειτονιάς του Πειραιά, ούτε στο Πολυτεχνείο ήτανε ο σπασίκλας φοιτητής. Δεν έπαυε όμως να είναι από τους καλύτερους φοιτητές γιατί το παιδί αυτό είχε το χάρισμα της αντίληψης. Εξακολουθούσε να βγαίνει με τα παλιά γειτονόπουλα και να πηγαίνουν τις Κυριακές στο Καραϊσκάκη να βλέπουν τον Ολυμπιακό, του άρεσαν και τα κορίτσια, πήγαινε σε πάρτυ, διάβαζε ακόμη και του Τάσου Λειβαδίτη τις μεταφρασμένες περιλήψεις της Ρώσικης Λογοτεχνίας.

Είχε μετατρέψει ένα παλιό πλυσταριό σε studio -για να ακούει Eric Burdon- και είχε πάντα συντροφιά τον σκύλο του τον Τζακ.

Ο Γιάννης Π, που κάθε πρωί πήγαινε στο Πολυτεχνείο φορώντας το ίδιο πάντα κοστούμι με άσπρο πουκάμισο και γραβάτα, ήταν ένας όμορφος έφηβος και κρυφός έρωτας της Κικίτσας , της κόρης της Kυρά Λένης, που ήταν πια 18 χρονών. Για την Κικίτσα, το πανέμορφο φτωχοκόριτσο με τα φυσικά ξανθά μαλλιά, στην σκληρή αυτή γειτονιά ποτέ δεν είχαν πει τίποτα, σε αντίθεση με την μάνα της που λέγανε ότι εξακολουθούσε να βλέπει τα βράδια τον Θύμιο τον γαλατά.

Στον Γιάννη Π, ο Κυρ Τάσος ο πατέρας του, του είχε πει ξεκάθαρα: “Εδώ σε αυτή την γειτονιά δεν αστειεύονται. Η Κικίτσα έχει ξάδελφο στην φυλακή για έγκλημα τιμής. Πρόσεχε”.

Ο Γιάννης άκουσε τα λόγια του πατέρα του. Από την Κικίτσα κρατήθηκε μακριά. Περάσανε έτσι και τα φοιτητικά χρόνια του Γιάννη Π, και ερχότανε η ώρα του στρατιωτικού του.

Παράλληλα, σπούδαζε και ο Σωτήρης Χ σε μικρότερο έτος. Άριστος φοιτητής και ο Σωτήρης Χ. Έμενε μόνος σε μια γκαρσονιέρα στα Κάτω Πατήσια, κοντά στον υπεραστικό σταθμό των λεωφορείων της επαρχίας, διάβαζε, έκανε βόλτες και στην Αθήνα, και τον εντυπωσίαζαν οι βιτρίνες της Σταδίου σαν άβγαλτο επαρχιωτόπαιδο που ήταν, γνώρισε και την Μαρία, φοιτήτρια στην Φιλοσοφική, από επαρχία και αυτή, και αποφάσισαν να συγκατοικήσουν για να μειώσουν τα έξοδα τους.

Ο Σωτήρης Χ όπως και με τους συμμαθητές του,έτσι και με τους συμφοιτητές του δεν είχε πολλά πάρε –δώσε. Ήταν όμως εντάξει μαζί τους και κανείς ποτέ δεν τον είπε σπάστη η κωλόπαιδο. Το πάθος του Σωτήρη ήταν η επιστημονική ενημέρωση για την δουλειά που σπούδαζε και η επαγγελματική αποκατάσταση. Το όνειρο του ήταν να εργαστεί σε μια μεγάλη Εταιρεία και να ξεφύγει από την μιζέρια που βίωνε.

Η επταετία των συνταγματαρχών βρίσκει τον Γιάννη Π ελεύθερο από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις στην Ελλάδα και τον Σωτήρη Χ τελειόφοιτο στο Πολυτεχνείο. Στα γεγονότα του Νοεμβρίου του ’73 ,ο Σωτήρης ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο όλες τις μέρες της κατάληψης.

Έκανε την διπλωματική του σε ένα εργαστήριο και πεταγότανε και στις συνελεύσεις για να δει το φίλο του τον Στέφανο Σ. που ήταν σε μία από τις συντονιστικές επιτροπές. Ο Σωτήρης Χ πρόλαβε και έφυγε λίγο πριν την εισβολή του τανκ αλλά σε όλους είχε δώσει την εντύπωση ότι είχε μείνει μέσα.

Η μεταπολίτευση βρίσκει τον Γιάννη Π στην Βόρειο Ελλάδα, μηχανικό σε μεγάλο κρατικό εργοστάσιο. Το εργοστάσιο που λειτουργούσε χρόνια με απαρχαιωμένο τρόπο είναι το πεδίο που ο Γιάννης Π ξεδιπλώνει τις αρετές του σαν μηχανικός. Ο Γιάννης Π, ο χαρισματικός μηχανικός, σχεδιάζει μια νέα γραμμή παραγωγής και το κόστος μειώνεται σημαντικά. Όπως σημαντικά μειώνονται και τα εργατικά ατυχήματα χάρη στον σχεδιασμό του νέου ιμάντα μεταφοράς της πρώτης ύλης.

Ο Γιάννης Π είναι μόλις 30 χρονών και στη μικρή κοινωνία τη επαρχίας όλοι μιλούν γι’ αυτόν. Ο Τάσος Σ, ο πρόεδρος του σωματείου που πρόσκειται στο νέο δημοκρατικό κόμμα της Μεταπολίτευσης, τον προσκαλεί στις συνελεύσεις σαν τεχνικό σύμβουλο σε θέματα ασφαλείας.

Σε μια από τις συνελεύσεις αυτές ο Γιάννης Π γνωρίζει και τον πολιτικό Θανάση Ρ, αρμόδιο για τα εργασιακά θέματα του νέου δημοκρατικού κόμματος. Ο Θανάσης Ρ του προτείνει να γραφτεί στο κόμμα που έχει ανάγκη από τεχνοκράτες. Ο Γιάννης Π, αν και δημοκρατικός από τα γεννοφάσκια του με τον θείο του τον Νίκο εκτελεσμένο στο μπλόκο της Κοκκινιάς, δεν πολυγουστάρει αυτές τις νέες φάτσες που βλέπει στις εφημερίδες να φοράνε ζιβάγκο, και δεν ήξερε κανείς από πού ξεφυτρώσανε. Τον ενοχλούσε που μιλάγανε μεταξύ τους και ο ένας έλεγε τον άλλο “σύντροφο”.

Ό Γιάννης Π πήγαινε στο εργοστάσιο με το κουστούμι του, όπως και φοιτητής στο Πολυτεχνείο, έμενε σε ένα μικρό διαμέρισμα στην επαρχιακή αυτή πόλη της Β. Ελλάδος, πήγαινε στον κινηματογράφο, πού και πού έβγαινε και με καμία βλαχογκόμενα που δεν ντρεπότανε να την κυκλοφορήσει στην πόλη, και τα βράδια διάβαζε.

Ο Γιάννης Π, ήταν μεν υπάλληλος μηχανικός αλλά ανεξάρτητος από δεσμεύσεις,αφού η επιστημονική του στάθμη ήταν αρκετά υψηλή για να έχει ανάγκη από πολιτικούς προστάτες.

Ο Γιάννης Π . πρόσφερε τόσα πολλά σαν μηχανικός στο κρατικό εργοστάσιο που η φήμη του δεν άργησε να φθάσει στη Κεντρική Διοίκηση και το αρμόδιο Υπουργείο. Μια νέα του καινοτομία κάποια χρόνια αργότερα απαιτούσε την παρουσία του στην Αθήνα, προκειμένου να υπογράψει σαν τεχνικός σύμβουλος μια επιχειρηματική σύμβαση του κρατικού εργοστασίου.

Στο μεγάλο δικηγορικό γραφείο της εποχής που είχε ορισθεί η συνάντηση για την υπογραφή της επιχειρηματικής αυτής σύμβασης, ο Γιάννης Π συναντά την Βίκυ Λ, ασκούμενη δικηγόρο. Η Βίκυ Λ είναι η κόρη του βιομηχάνου Αριστείδη Λ. Είναι ένα έξυπνο και όμορφο κορίτσι που ερωτεύεται έναν έξυπνο και πάνω από όλα γοητευτικό επιστήμονα. Στη σχέση αυτή, η μεγάλη ταξική διαφορά δεν έπαιξε κανένα ρόλο.

Ο γάμος έγινε μετά από ένα χρόνο και ο Γιάννης Π μετακομίζει από την σκληρή γειτονιά του Πειραιά στην Εκάλη σε μία μονοκατοικία που είχε ετοιμάσει ο πεθερός για την κόρη του, την Βίκυ. Αρχίζει μια νέα ζωή με όλες τις ανέσεις για τον Γιάννη Π, χωρίς όμως ποτέ να απαρνηθεί την γειτονιά του ,τις Κυριακές στο Καραϊσκάκη και, κυρίως, τους παλιούς του φίλους. Ο Γιάννης Π παρέμενε όπως ήτανε ακόμη και μετά τον επιτυχημένο -για τα πρότυπα της εποχής- γάμο.

Τον Σωτήρη Χ, τον μικρότερο συμφοιτητή του Γιάννη Π, τον έξυπνο μηχανικό με την συνεχή επιστημονική ενημέρωση, η Μεταπολίτευση τον βρίσκει στην πολυεθνική εταιρεία ΔΔΔ στο τμήμα ανάπτυξης νέων αγορών, παντρεμένο αμέσως μετά τον στρατό με την Μαρία που είχε διορισθεί φιλόλογος στο Περιστέρι, να μένουν σε ένα μικρό διαμέρισμα στο Παγκράτι. Ζούσαν με αξιοπρέπεια αλλά μετρημένα.

Ο Σωτήρης Χ, που από μικρός ονειρευότανε να εργαστεί σε μια μεγάλη εταιρεία, εργαζότανε σκληρά και αποδοτικά. Έμαθε Αγγλικά για να συνεννοείται με τους ξένους διευθυντές του, και σε τρία χρόνια σε ηλικία 28 χρόνων είχε γίνει ήδη Assistant Marketing Manager της πολυεθνικής ΔΔΔ .Οι αποδοχές του αυξήθηκαν αλλά η επόμενη θέση του Διευθυντή Πωλήσεων θα απαιτούσε πολλά ακόμη χρόνια ,εκτός και εάν τα αποτελέσματα της δουλείας του έφερναν σημαντικά κέρδη στην Πολυεθνική ΔΔΔ.

Κατάφερε, πάντως, να αλλάξει διαμέρισμα με ένα πιο ευρύχωρο στα Μελίσσια, αφού στο μεταξύ είχε κάνει και 2 παιδιά, όπως δύο παιδιά είχε και ο Γιάννης Π που ζούσε στην Εκάλη αλλά και στην σκληρή γειτονιά του Πειραιά να εξακολουθούσε να έμενε δεν θα τον πείραζε.

Εξάλλου τις Κυριακές πήγαινε για μακαρονάδα ροσμπίφ στο πατρικό της μάνας του και μετά ανέβαινε στο φοιτητικό του δωμάτιο ακούγοντας με τις ώρες Lou Reed και Eric Burδon και νοσταλγώντας πότε τον Τζακ (που είχε ψοφήσει) και πότε τις χοντρές πλάκες που κάνανε στο Θύμιο τον γαλατά.

Στο σπίτι του, στην Εκάλη, επέστρεφε μόνο για ύπνο. Η Βίκυ με τα χρόνια που περνούσαν ούτε που ήθελε να πατήσει στην σκληρή γειτονιά του Πειραιά και της κακοφαινόταν που ο Γιάννης Π έλεγε ότι η Εκάλη είναι νεκροταφείο ύπνου.

Ο Γιάννης Π συνάντησε τον Σωτήρη Χ λίγα χρόνια αφότου στην κυβέρνηση είχε ανέβει το δημοκρατικό κόμμα και η Πολυεθνική εταιρεία ΔΔΔ επιθυμούσε να συνεργαστεί με το Κρατικό Εργοστάσιο. Είχε οριστεί μια ομάδα εργασίας στην οποίαν μετείχαν μεταξύ άλλων ο Σωτήρης Χ για λογαριασμό της πολυεθνικής ΔΔΔ και ο Γιάννης Π για το Κρατικό Εργοστάσιο.

Στην Ελλάδα φυσούσε έντονα ο αέρας του σοσιαλισμού και η οποιαδήποτε πρόταση συνεργασίας πολυεθνικής με την νέα Κυβέρνηση περνούσε από τα σαράντα κύματα της ιδεολογικής αμφισβήτησης.

Η επιτυχής κατάληξη της συμφωνίας θα είχε καταλυτικό ρόλο στην καριέρα του Σωτήρη Χ που αναλάμβανε δύσκολο έργο. Υπήρχαν σημαντικές επιχειρηματικές λεπτομέρειες που έπρεπε να επιλυθούν. Έπρεπε να καμφθούν και οι αντιρρήσεις του Τάσου Σ, του πρόεδρου του σωματείου, που είχε οριστεί υπεύθυνος για τα εργασιακά θέματα της συμφωνίας.

Ο Σωτήρης Χ δεν ήταν σε θέση να προτείνει λύση για να προχωρήσει η συμφωνία. Είχε κολλήσει για πρώτη φορά. Ο Γιάννης Π δίνει, όμως, τόσο την τεχνική όσο και την επιχειρηματική λύση.

Η συμφωνία κλείνει, ο Τύπος της εποχής έγραφε ότι δεν υπήρχε τίποτα το μεμπτό στη συναλλαγή, και οι δύο παλαιοί συμφοιτητές δικαιώνονται για τις προσπάθειες τους.

Ο Σωτήρης Χ –χάρη στο deal που έκλεισε με την βοήθεια του Γιάννη Π- αναλαμβάνει Διευθυντής Πωλήσεων της Εταιρείας, και ο δρόμος του είναι ανοιχτός για την επόμενη μεγάλη θέση που θα τον περιμένει. Αυτή του Γενικού Διευθυντή της Εταιρείας.

Ο Σωτήρης Χ -χάρη σε αυτή τη συνεργασία- έρχεται σε επαφή και με το δημοκρατικό κόμμα και βρίσκει και τον παλιό συμφοιτητή του, τον Στέφανο, που ήταν στην κατάληψη. Ο Σωτήρης υπόσχεται ότι θα βοηθήσει το Κόμμα αλλά δεν θέλει να εμφανίζεται για να μην κινεί υποψίες στην Πολυεθνική ΔΔΔ.

Ο Σωτήρης Χ έχει γίνει πλέον ο αφανής σύντροφος που μετέχει σε think tank του κόμματος σαν expert.Το όνομα του δεν εμφανίζεται όμως πουθενά.

Τα χρόνια περνούν Ο Γιάννης Π έχει πια ωριμάσει, είναι και Τεχνικός Διευθυντής στο κρατικό εργοστάσιο, και έχει κτίσει την φήμη ενός τεχνοκράτη που δεν ανήκει όμως στο δημοκρατικό κόμμα της εξουσίας. Κάτι που κινεί την περιέργεια του κόμματος και ιδιαίτερα εκείνη του πολιτικού Αρτέμη Γ, μηχανικού από το Πολυτεχνείο, λίγα χρόνια μεγαλύτερος από τον Γιάννη Π, και ιδρυτικό μέλος του δημοκρατικού κόμματος της Μεταπολίτευσης.

Ο Αρτέμης Γ επιθυμεί να συναντήσει τον Γιάννη Π. Την συνάντηση κανονίζει ο αφανής σύντροφος Σωτήρης Χ που είχε αποκτήσει στενές επαφές με τους μηχανικούς του κόμματος και επιθυμούσε να διευρύνει την συνεργασία της εταιρείας του, της πολυεθνικής ΔΔΔ στην οποία ήταν πια Διευθυντής Πωλήσεων, με το Κρατικό εργοστάσιο.

Η συνάντηση του Γιάννη Π με τον Αρτέμη Γ, ιδρυτικό μέλος του δημοκρατικού κόμματος, κράτησε αρκετά. Εκείνο που εντυπωσίασε τον Αρτέμη Γ. περισσότερο και από την επιστημονική και τεχνοκρατική δεξιότητα του Γιάννη Π, ήταν η άνεση της επικοινωνίας που είχε μαζί του. Στο τέλος της συνάντησης οι πάγοι είχαν λιώσει και μιλούσαν στον ενικό:

“Γιάννη ,θέλω να συνεργαστείς μαζί μας, ακόμη και αν δεν υποστηρίζεις το κόμμα” “Ρε, συ Αρτέμη, στο λέω ότι εσάς ψήφισα αλλά δεν γουστάρω να βλέπω τις γλίτσουρες του κόμματος σας. Δεν μ’ αρέσει να μαζεύομαι και να χειροκροτώ το κάθε αρχίδι”

Θα πρέπει να πέρασε ένας χρόνος από την συνάντηση αυτή, όταν η συμφωνία της Πολυεθνικής ΔΔΔ με τον Κρατικό Οργανισμό τροποποιείται εις βάρος του Δημοσίου και καταργείται το τεχνικό μέρος της συνεργασίας για το οποίο ο Γιάννης Π ήταν υπεύθυνος και από το οποίο το κρατικό εργοστάσιο κέρδιζε αρκετά χρήματα.

Ο Γιάννης Π, περήφανος λόγω της καταγωγής του από την σκληρή γειτονία του Πειραιά, βρίσκει τον Αρτέμη Γ και ζητάει εξηγήσεις. Ο Αρτέμης Γ, αν και δεν ήταν αρμόδιος για το θέμα, δίνει κάποιες εξηγήσεις στο Γιάννη Π και του λέει ότι ο Πρόεδρος του δημοκρατικού κόμματος είναι ενήμερος. Του λέει μάλιστα ότι ο Πρόεδρος έχει ακούσει γι’ αυτόν και σκοπεύει να τον αξιοποιήσει στον δημόσιο τομέα σε πρώτη ευκαιρία.

Ο Γιάννης Π λίγους μήνες αργότερα έχει διαμάχη με τον πρόεδρο του σωματείου, τον Τάσο Ρ, και παραιτείται. Ο Αρτέμης Γ, από τους στενούς συνεργάτες του Προέδρου, του προτείνει να πάρει άλλη θέση. Ο Γιάννης Π αρνείται.

Η οικογένεια του δεν αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα, αφού φροντίζει γι’ αυτό η Βίκυ, η σύζυγος του. Αρνείται να πάει να δουλέψει και στο εργοστάσιο του πεθερού του που του προτείνουν πεθερός και κόρη.

Από την πολυεθνική ΔΔΔ επικοινωνεί μαζί του ο Σωτήρης Χ και του προτείνει να αναλάβει Διευθυντής στο Research and Development τμήμα της. Ο Σωτήρης Χ του λέει μάλιστα ότι θα μπορούσε να αξιοποιήσει την τεχνογνωσία που κέρδισε από την θητεία του στο κρατικό εργοστάσιο .

Ο Γιάννης Π, περήφανος όπως όλοι οι κάτοικοι της σκληρής αυτής γειτονιάς του Πειραιά, αρνείται και πάλι και ξεκινάει στα 40 του ελεύθερο επάγγελμα.

Ήρθαν μετά χρόνια που τα χαρακτήρισαν πολιτικά ως βρώμικα. Είναι τα χρόνια που υβριδικά σχηματισμένες κυβερνήσεις κατηγορούν τον πρόεδρο του δημοκρατικού κόμματος, αυτόν που πριν οκτώ χρόνια έφερε την αλλαγή, για συνδιαλλαγή με ένα πρώην καταζητούμενο στην Αμερική που κατάφερε να γίνει τραπεζίτης.

Ο Αρτέμης Γ, που εκτιμάει τον Γιάννη Π όλα αυτά τα βρώμικα χρόνια που είναι μακριά από την εξουσία, κάνει παρέα με τον Γιάννη Π και η φιλιά τους δυναμώνει.

Ο Γιάννης Π έχει πια δημιουργήσει ένα καλό τεχνικό γραφείο, τα παιδιά του μεγαλώνουν και η ζωή του με την Βίκυ Λ κυλούσε χωρίς σύννεφα.

Όλα αυτά τα προηγούμενα χρόνια, ο αφανής σύντροφος Σωτήρης Χ ανέβαινε μεθοδικά τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας της πολυεθνικής ΔΔΔ, χάρη στα αποτελέσματα μιας νέας καινοτόμου διοικητικής πολιτικής: Της πολιτικής outsourcing, δηλαδή της ανάθεσης εργασιών σε εξωτερικούς συνεργάτες.

Ο Τάσος Σ, ο πρόεδρος του Σωματείου που είχε αντιρρήσεις για την συνεργασία του κρατικού Εργοστασίου με την πολυεθνική ΔΔΔ, προσλήφθηκε την χρονιά που χαρακτήρισαν “βρώμικη” στην πολυεθνική ΔΔΔ, σαν υπεύθυνος προσωπικού για την υλοποίηση του προγράμματος εθελουσίας εξόδου υπαλλήλων. Ένα προαπαιτούμενο πρόγραμμα για την εφαρμογή της νέας διοικητικής πολιτικής του αφανή συντρόφου Σωτήρη Χ. Στον Τάσο Σ, οι κατώτεροι υπάλληλοι της πολυεθνικής ΔΔΔ του είχαν βγάλει το παρατσούκλι “Ο Σφάχτης”.

Η πορεία του αφανή συντρόφου Σωτήρη Χ παρακολουθείται από το Κόμμα και οι προτάσεις του θεωρούνται πλέον ότι ακολουθούν το ρεύμα εκσυγχρονισμού. Ο Σωτήρης Χ προετοιμάζει αθόρυβα την νέα γενιά στελεχών που θα πρέπει να είναι έτοιμα να κυβερνήσουν, όταν ο λαός τους καλέσει να κυβερνήσουν ξανά.

Τα βρώμικα αυτά χρόνια πέρασαν και το δημοκρατικό κόμμα που είχε χάσει την εξουσία την ξανακέρδισε, αφού οι πολίτες διαπίστωσαν ότι έχει καθαρίσει από τους λεκέδες του παρελθόντος.

Ο Πρόεδρος του κόμματος εμπιστεύεται για την νέα καθαρή Κυβέρνηση την παλιά φουρνιά των πρώτων αγωνιστών και ιδρυτών του.

Ο Αρτέμης Γ, παιδί αυτής της πρώτης γενιάς και ιδρυτικό στέλεχος, αναλαμβάνει σημαντικό υπουργείο. Απαιτεί για τον φίλο τον Γιάννη Π να αναλάβει κρατική θέση, αφού πιστεύει ότι η νέα δημοκρατική Κυβέρνηση -που την ξαναεμπιστεύτηκε ο λαός μετά τα βρώμικα χρόνια- έχει ανάγκη καταξιωμένους τεχνοκράτες.

Στον Γιάννη Π προτείνεται η θέση του Υποδιοικητή μιας κρατικής Τράπεζας και εκείνος την αποδέχεται.

Η πρώτη ανθοδέσμη που έφθασε στο γραφείο του για την ανάληψη των νέων καθηκόντων ήταν από τον Σωτήρη Χ, η κάρτα του οποίου έγραφε “Γενικός Διευθυντής της Πολυεθνικής ΔΔΔ”.

Ο Σωτήρης Χ του τηλεφώνησε και του είπε ότι είχε συμβάλλει για την ανάληψη της θέσης αυτός μέσα από το κόμμα και ο φίλος του που ήταν κλεισμένος μαζί στην κατάληψη του Πολυτεχνείου, ο Στέφανος Σ που ήταν φίλος με μια κολλητή της νεαρής συζύγου του Προέδρου του δημοκρατικού κόμματος.

Ο Γιάννης Π, που από νεαρός δεν γούσταρε αυτές τις πολύπλοκες διασυνδέσεις, όταν έκλεισε το τηλέφωνο είπε ένα “Άντε γαμήσου, ρε κολόβλαχε”.

Η πρώτη επίσκεψη στο γραφείο του Υποδιοικητή Γιάννη Π ήταν από τον πολιτικό Θανάση Ρ, που του θύμισε ότι το κόμμα δεν ξεχνάει τους συντρόφους, ότι είχε μιλήσει και ο ίδιος στον Πρόεδρο για να αναλάβει την θέση του Υποδιοικητή, και ότι πρέπει και αυτός να βοηθήσει το κόμμα, άσχετα εάν δεν ήταν μέλος του Κόμματος.

Στα χρόνια που ο Γιάννης Π ήταν Υποδιοικητής, από το γραφείο του πέρασαν αρκετοί και δέχθηκε αρκετές πιέσεις. Σε κάποιες υποχώρησε, σε κάποιες στύλωνε τα πόδια του. Έκανε και καμία δεκαριά ρουσφετολογικές προσλήψεις, ιδιαίτερα του Θανάση Ρ -τον οποίο έλεγε και “σπαζαρχίδα”-, διόρισε και δυο-τρεις πατριώτισσες του στην Τράπεζα.

Ο Γιάννης Π κρατούσε καλά τις δύσκολες ισορροπίες και ήταν όλοι ευχαριστημένοι που η τράπεζα πήγαινε καλά. Μάλιστα ήταν από τις λίγες που δεν είχε σημειωθεί απεργία, και ο Αρτέμης Γ, ο φίλος του ο υπουργός, το έλεγε και στα άλλα μέλη.

Ο Γιάννης Π ήταν πια ένας επιτυχημένος υποδιοικητής Τραπέζης που το μέλλον του διαγράφονταν λαμπρό.

Ο Γιάννης Π απολάμβανε και την δουλειά και την θέση στην Τράπεζα, μέχρι την είσοδο στο δημοκρατικό κόμμα ενός νέου ρεύματος, των λεγόμενων “εκσυγχρονιστών”.

Με την είσοδο των εκσυγχρονιστών άλλαξαν και οι τρόποι λειτουργίας των τραπεζών. Ο νέος αρμόδιος για τις τράπεζες υπουργός τοποθέτησε σε κάθε κρατική τράπεζα και ένα άνθρωπο της εμπιστοσύνης του.

Στην τράπεζα του υποδιοικητή Γιάννη Π. έστειλε ένα εικοσιεπτάχρονο απόφοιτο ξένου Πανεπιστημίου, τον Τάκη Χ. Ο Τάκης Χ έφερνε πάντα ένα laptop μαζί του και ανέλυε σε διαγράμματα την ροή των εργασιών και τρόπους για cash generation. Εισήγαγε και την νέα ορολογία στα δάνεια, το loan expansion. Δηλαδή, την επέκταση της Τράπεζας σε νέα προϊόντα και νέες συνεργασίες. Ο Τάκης Χ είχε για δόγμα “Οι δυνατές συνεργασίες κτίζουν τις δυνατές τράπεζες” Ανέλαβε το λεγόμενο “big customer fishing”.

Ο πρώτος μεγάλος πελάτης που έφερε ήτανε ο Αντώνης Θ, ο επονομαζόμενος και “σκυλόφατσα” των αλιευτικών του Περάματος, που ήθελε χρηματοδότηση για να μετατρέψει ένα αλιευτικό σκάφος σε πλωτό συσκευαστήριο κατεψυγμένων ψαριών.

Ο Αντώνης Θ ήρθε στο meeting μαζί με τον πολιτικό τον Θανάση Ρ, αυτόν που στην Τράπεζα λέγανε “σπαζαρχίδα”, πιάσανε τάχα μεταξύ τους και την κουβέντα για τις εποχές της αντίστασης στη δικτατορία -από την οποία ο Θανάσης Ρ δεν είχε πάθει απολύτως τίποτα-, έπεσε και ένα τηλεφώνημα από μία γραμματέα του Προέδρου, που έλεγε ότι ο Πρόεδρος θέλει να βοηθήσει τους πρωτοπόρους, και το δάνειο εγκρίθηκε.

Εγκρίθηκε όχι γιατί ο Γιάννης Π πίστεψε ότι ο Πρόεδρος -που ήτανε φυτό από την ασθένεια που τον είχε ρίξει στο κρεβάτι τα τελευταία χρόνια- ενδιαφερότανε για ένα ψαράδικο, αλλά γιατί γούσταρε την αλητόφατσα του Αντώνη Θ.

Ήταν ένα δάνειο σε ένα άνθρωπο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία του Γιάννη Π. Γιατί με τον Αντώνη Θ ο Γιάννης Π γίνανε φιλαράκια, πίνανε κανένα ουισκάκι μαζί, και καμία φορά η σκυλόφατσα έφερνε και κανένα ξέκωλο που γούσταρε ο Γιάννης Π και έλεγε στην Βίκυ,την σύζυγο του, ότι είχε υπηρεσιακό συμβούλιο.

Εξάλλου, και τώρα που ήταν υποδιοικητής Τραπέζης, εξακολουθούσε να πηγαίνει στο σπίτι της Εκάλης -που την έλεγε “νεκροταφείο ύπνου”- μόνο για ύπνο.

Ένας άλλος, όμως, μεγάλος πελάτης ήταν αυτός που φαίνεται να έπαιξε τον τελευταίο ρόλο στην καριέρα του Υποδιοικητή Γιάννη Π. Αφορούσε το αίτημα χρηματοδότησης ενός ανερχόμενου κατασκευαστή, του Σάκη Ζ ,του επονομαζόμενου από τους μηχανικούς και “μπετατζή Χουντίνι”, γιατί διπλασίαζε πάντα τα νόμιμα τετραγωνικά των οικοδομικών αδειών για τα κτήρια που σήκωνε χωρίς η Πολεοδομία να τα βλέπει.

Ο Σάκης Ζ ζητούσε κεφάλαιο για την δημιουργία ενός τεράστιου εμπορικού συγκροτήματος γραφείων σε κόμβο ανερχόμενης λεωφόρου. Ο Τάκης Χ του έφερε μάλιστα και ένα περιοδικό life style της εποχής-που σήμερα έχει κλείσει -και είχε μια συνέντευξη του για το όραμα του Σάκη Ζ να δημιουργήσει μια νέα Valley land.

Φωτογραφιζόταν ο Σάκης Ζ ,φορώντας ένα sur mesure κουστούμι μπροστά από μια μακέτα με την ματιά του αόριστα στραμμένη στα άδεια οικόπεδα του δρόμου που φαίνονταν από το γυάλινο ψηλό κτήριο των γραφείων του. Η νεαρή δημοσιογράφος που του έπαιρνε την συνέντευξη είχε τονίσει με έντονη γραμματοσειρά δίπλα στη φωτογραφία “Ο Σάκης Ζ ατενίζει το μέλλον σε μια στιγμή χαλάρωσης από την δουλειά”.

Ο Γιάννης Π, όταν είδε την φωτογραφία, έσκασε στα γέλια και είπε ότι ο Σάκης Ζ, ο “μπετατζής Χουντίνι”, στην φωτογραφία δεν ατένιζε το μέλλον αλλά λιγουρευόταν τα οικόπεδα που έβλεπε μέσα από το γυάλινο έκτρωμα του.

Πάρα τις πιέσεις που δέχτηκε ο υποδιοικητής Γιάννης Π, το δάνειο που ζήτησε ο Σάκης Ζ για το εμπορικό συγκρότημα δεν εγκρίθηκε.

Δύο μήνες αργότερα ένας νέος υπουργός, στην αρμοδιότητα του οποίου ανήκε η Τράπεζα, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού καταργεί την θέση υποδιοικητή.

Το δάνειο στον Σάκη Ζ, τον “μπετατζή Χουντίνι”, εγκρίνεται από τον νέο Διοικητή της Τράπεζας σε ένα μήνα . Ο Υποδιοικητής Γιάννης Π είναι πάλι χωρίς δουλειά και ο Αρτέμης Γ με την σταδιακή είσοδο των πρώτων εκσυγχρονιστών έχει χάσει την επιρροή του. Ο Αντώνης Θ, η σκυλόφατσα των αλιευτικών, κάνει πρόταση στον Γιάννη να μπει στην επένδυση που έχει κάνει με το αλιευτικό. Ο Γιάννης Π δανείζεται χρήματα από τον πεθερό του και τα ρίχνει στην επιχείρηση της σκυλόφατσας. Εφαρμόζει και εκεί ορισμένες καινοτόμες ιδέες του και η δουλειά πηγαίνει καλά. Αποφασίζουν να μετατρέψουν και δεύτερο αλιευτικό σε συσκευαστήριο. Εντάσσονται σε πρόγραμμα τραπεζικής χρηματοδότησης.

Οι δύο συνεταίροι κάνουν τα σχέδια τους για το μέλλον. Περνούν καλά, πίνουν τα ουισκάκια τους, πάνε στο Καραϊσκάκη για να δουν τον Ολυμπιακό, και κανένα βράδυ βγαίνουν και κρυφά από τις γυναίκες του με κανένα ξέκωλο που έφερνε πάντα ο Αντώνης Θ, η σκυλόφατσα των αλιευτικών.

Στον υποδιοικητή Γιάννη Π, με εξαίρεση την φίνα σύζυγο του Βίκυ Λ, ποτέ δεν άρεσαν αυτές οι αψεγάδιαστες γυναίκες που εμφανίζονταν στις κοσμικές στήλες. Στον Γιάννη Π άρεσαν πάντα τα λαϊκά κορίτσια.

Ο Σωτήρης Χ, ο αφανής σύντροφος, στα χρόνια των εκσυγχρονιστών ανέβαινε μεθοδικά τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας της Πολυεθνικής ΔΔΔ και ταυτόχρονα δυνάμωνε τους κομματικούς δεσμούς. Στην Εταιρεία είχε ήδη αναλάβει την Γενική διεύθυνση και καθάριζε ένα προς ένα τα παλιά στελέχη, για τα οποία εφάρμοζε πιστά την διαδικασία του λεγόμενου internal audit (εσωτερικός έλεγχος ).

Παράλληλα, ανέθετε υπεργολαβίες της εταιρείας -που έπαιρνε από το Δημόσιο- σε νέους συνεργάτες που διακατέχονταν από την ιδεολογία του δημοκρατικού κόμματος.

Για τις συνεργασίες της πολυεθνικής ΔΔΔ που έκλεινε με το δημόσιο (εφαρμόζοντας πάντα πιστά την παλιά καινοτόμο επιχειρηματική ιδέα του υποδιοικητή Γιάννη Π από την πρώτη συνεργασία), έπαιρνε bonus με τα οποία μπορούσε να ικανοποιήσει όλες του τις επιθυμίες.

Ο Σωτήρης Χ άφησε και το σπίτι στα Μελίσσια για να μετακομίσει στην ιδιόκτητη πλέον μονοκατοικία του στα Βόρεια Προάστια. Η σύζυγος του , η Μαρία η φιλόλογος από την επαρχία, είχε παραιτηθεί από το Δημόσιο που ήταν διορισμένη και φρόντιζε την διακόσμηση του νέου σπιτιού.

Ο Σωτήρης Χ ,ντυνόταν πλέον άψογα και είχε δημιουργήσει και αυτός, μετά από τόσα χρόνια γάμου, μια παράλληλη σχέση με την γραμματέα του, την Ελένη, που στην πολυεθνική ΔΔΔ, κάτι παλιές καραβάνες της εταιρείας, όταν είχε πρωτοπιάσει δουλειά, την λέγανε “πουτανάκι”.

Πέρασαν κάποια χρόνια. Ακολουθούν τα χρόνια που οι εκσυγχρονιστές του δημοκρατικού κόμματος χρησιμοποιούσαν την άνοδο του Χρηματιστηρίου ως το κριτήριο της ανάπτυξης.

Μια νέα δυναμική εταιρεία -που έχει τότε αντλήσει δωρεάν χρήματα από αφελείς μετόχους- συνθλίβει την επιχειρηματική προσπάθεια του Αντώνη Θ και του Γιάννη Π, πνίγοντας την αγορά των τυποποιημένων ψαριών με φθηνό εισαγόμενο υποκατάστατο.

Η επένδυση καταρρέει από τον ισχυρό ανταγωνισμό και ο υποδιοικητής Γιάννης Π χάνει όλο το κεφάλαιο που δανείστηκε από τον πεθερό του.

Είναι το πλήγμα που δεν μπόρεσε να αντέξει ο Γιάννης Π. Φεύγει από το σπίτι της Εκάλης, που την έλεγε “νεκροταφείο ύπνου” μετά από ένα καυγά με την Βίκυ ,την σύζυγο του που τον κατηγόρησε ότι έφτασε τα 55 και δεν έχει καταφέρει να κάνει ακόμη τίποτα δικό του στη ζωή, και ότι ζούσε χάρη σε εκείνη και τον πατέρα της.

Ο υπερήφανος Υποδιοικητής Γιάννης Π εγκαταλείπει την οικογένεια του και επιστρέφει στην παλιά του γειτονιά και στο πατρικό σπίτι. Εξάλλου, είναι κοντά στα χρόνια που θα έπαιρνε την σύνταξη του και πίστευε ότι θα του έφτανε για να ζήσει. Αυτός με εξαίρεση κανένα ουισκάκι και κανένα βιβλίο δεν είχε ποτέ άλλες απαιτήσεις από την ζωή του.

Οι γέροι κάτοικοι της ιδιαίτερης αυτής γειτονιάς του Πειραιά -που εξακολουθούσαν να μαζεύονται στα καφενεία όπως παλιά- δέχθηκαν πίσω τον υποδιοικητή Γιάννη Π σαν άρχοντα,άσχετα αν ήξεραν ότι τα έχει χάσει όλα. Ποτέ δεν τον θεώρησαν αποτυχημένο. Όταν περνούσε από τα καφενεία σηκώνονταν όρθιοι και τον καλημέριζαν στον πληθυντικό.

Η Κικίτσα το φτωχοκόριτσο, η κόρη της Κυρά Λένης, εξακολουθούσε να μένει στην ίδια γειτονιά αλλά σε διαμέρισμα στο ίδιο οικόπεδο που πήρε σαν αντιπαροχή από τον Θύμιο τον γαλατά που είχε αναλάβει να αξιοποιήσει το μικρό οικόπεδο. Η Κικίτσα πήγαινε κάθε μέρα φαγητό στον Γιάννη Π και φρόντιζε και την καθαριότητα του.

Ο Αρτέμης Γ, ο φίλος του ο υπουργός, ήταν ο μόνος που πήγαινε συχνά και έβλεπε το Γιάννη Π. Είχε αναλάβει ξανά κυβερνητική θέση με ένα ανασχηματισμό των εκσυγχρονιστών που ήθελαν να κρατήσουν ισορροπίες με την παλιά φουρνιά των ιδρυτών του κόμματος. Πρότεινε στον Υποδιοικητή Γιάννη Π να αναλάβει κάποια κρατική θέση. Ο Γιάννης Π αρνήθηκε. Είχε αποφασίσει πια να αποσυρθεί.

Ο Αρτέμης Γ, στα χρόνια που περνούσαν, επισκεπτόταν ταχτικά τον περήφανο Υποδιοικητή Γιάννη Π. Δεν πήγαινε με το υπηρεσιακό αυτοκίνητο. Η Κικίτσα που του έψηνε τον καφέ του αρνήθηκε να πάρει ένα φάκελο με χρήματα που της έδωσε κρυφά ο Αρτέμης Γ για βοήθεια και που φυσικά θα ντρεπότανε να τον δώσει ο ίδιος στον Υποδιοικητή Γιάννη Π., τον περήφανο κάτοικο της σκληρής αυτής γειτονιάς του Πειραιά.

Ο υποδιοικητής της Τραπέζης Γιάννης Π πέθανε από ξαφνικό έμφραγμα στη δεκαετία του 2000, πίνοντας τον καφέ του στη ταράτσα του παλιού του σπιτιού. Τον βρήκαν ήρεμο -σαν να κοιμότανε- κρατώντας στο χέρι του ένα βιβλίο.

Στην κηδεία του Γιάννη Π,μια ζεστή Δευτέρα του Ιουλίου, βρέθηκαν πολύ λίγα άτομα, αφού η Κικίτσα αγνοούσε τηλέφωνα και ονόματα των ανθρώπων τους οποίους ο υποδιοικητής Γιάννης Π είχε επαφές. Έτσι, εκτός από την ίδια, ήτανε οι συγγενείς του, η γυναίκα του η Βίκυ με τα δύο παιδιά τους και ο υπουργός Αρτέμης Γ. που άφησε ένα υπουργικό Συμβούλιο στη μέση.

Τα στεφάνια που τον συνόδευαν ήταν επίσης πολύ λίγα. Οι Μανιάτισσες μοιρολογίστρες τήρησαν το έθιμο.

Ο αφανής σύντροφος Σωτήρης Χ, ο παλιός συμφοιτητής, που ειδοποιήθηκε από τον Αρτέμη Γ, απάντησε από το κινητό του ότι βρίσκεται στην Τζιά και δεν θα μπορούσε να παραστεί.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τον ξαφνικό θάνατο του υποδιοικητή της Τραπέζης Γιάννη Π, χρόνια που η Ελλάδα γνώρισε την στρεβλή ανάπτυξη και το μνημόνιο.

-Το δημοκρατικό κόμμα που αναδείχθηκε στη Μεταπολίτευση τείνει σήμερα να διαλυθεί.

-Ο Αρτέμης Γ, ένα από τα ιδρυτικά στελέχη του νέου δημοκρατικού κόμματος της Μεταπολίτευσης, παρέμεινε ένας από τους λίγους υπουργούς για τον οποίο δεν ακούστηκε ποτέ εμπλοκή σε σκάνδαλο. Στις τελευταίες εκλογές δεν εκλέχτηκε. Τα παιδιά του δεν μπήκαν στην πολιτική.

-Ο Τάσος Σ, ο πρόεδρος του Σωματείου, αυτός που είχε αντιρρήσεις για την συνεργασία του κρατικού Εργοστασίου με την πολυεθνική ΔΔΔ αλλά έγινε μετέπειτα υπεύθυνος προσωπικού, ο επονομαζόμενος “σφάχτης”, αποχώρησε από την πολυεθνική ΔΔΔ στα μέσα του 2004 και έγινε εργολάβος καθαρισμού. Η εταιρεία του απασχολεί πάνω από 50 αλλοδαπούς γειτονικής βαλκανικής χώρας.

-Η τράπεζα που ήταν υποδιοικητής ο Γιάννης Σ, λίγα χρονιά μετά την απομάκρυνση του, έγινε προβληματική, ιδιωτικοποιήθηκε και σήμερα ανήκει σε ισχυρό τραπεζικό όμιλο που διασώθηκε από την ανακεφαλαιοποίηση του μνημονίου.

-Ο νεαρός υφιστάμενος Τάκης Χ, ο σύμβουλος των εκσυγχρονιστών, συμμετείχε στο deal της ιδιωτικοποίησης της Κρατικής τράπεζας, και μετά την εξαγορά ανέλαβε θέση υπευθύνου Πιστοδοτήσεων στη νέα Ιδιωτική Τράπεζα. Σε πρόσφατο έλεγχο διεθνούς ελεγκτικού γραφείου αρκετά από τα δάνεια που είχε εγκρίνει ο Τάκης Σ, ως υπεύθυνος Πιστοδοτήσεων στην σύντομη θητεία του στην Ιδιωτική τράπεζα, καταγράφηκαν ως επισφαλείς απαιτήσεις. Ο Τάκης Χ φρόντισε να αποχωρήσει έγκαιρα από την ιδιωτική τράπεζα και να πάει για μετεκπαίδευση στο εξωτερικό. Επέστρεψε με την ανάληψη της εξουσίας από την φιλελεύθερη Κυβέρνηση και ανέλαβε την εποπτεία Κρατικού Οργανισμού. Ο τύπος της Αντιπολίτευσης τον είχε συμπεριλάβει στα golden boyς της φιλελεύθερης Κυβέρνησης με τις υψηλές αμοιβές. Κανείς ποτέ δεν κατάλαβε ότι ο Τάκης Χ είχε μεταπηδήσει από τους εκσυγχρονιστές στους φιλελεύθερους.

-Ο ανερχόμενος εργολάβος Σάκης Ζ , ο “μπετατζής Χουντίνι” που διπλασίαζε πάντα τα νόμιμα τετραγωνικά των οικοδομικών αδειών για τα κτήρια που σήκωνε χωρίς να τα βλέπει η Πολεοδομία και που ήθελε να δημιουργήσει την Valley land, είναι σήμερα υπό πτώχευση και εις βάρος του εκκρεμεί ποινική δίκη για οφειλή φόρων προς το Δημόσιο. Είναι προσωρινά ελεύθερος.

-Ο επιχειρηματίας Αντώνης Θ, η σκυλόφατσα των αλιευτικών, μετά το ναυάγιο της επιχείρησης των πλωτών συσκευαστηρίων ψαριών, έφυγε κυνηγημένος από χρέη για την Νότια Αφρική, και σήμερα ασχολείται με μεσιτείες ιχθυαλιευμάτων.

-Ο Θανάσης Ρ, ο σπαζαρχίδας πολιτικός ,που πίεζε φορτικά τον Υποδιοικητή Γιαννη Π να προσλαμβάνει συντοπίτες του έγινε υφυπουργός. Στην θητεία του αποκαλύφθηκε από τον Τύπο η εμπλοκή υπηρεσιακών παραγόντων του Υπουργείου του σε χρηματοδοτήσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων. Η ΕΔΕ που διετάχθη από τον ίδιο δεν καταλόγισε ευθύνες.

-Ο Σωτήρης Χ, ο αφανής σύντροφος, μετά την θητεία του ως Γενικός Διευθυντής της πολυεθνικής ΔΔΔ, με την σύσταση κομματικών φίλων του ανέλαβε Γενικός Διευθυντής σε μεγάλο όμιλο που συμμετείχε και το Δημόσιο. Έφυγε με πρόωρη συνταξιοδότηση πριν από λίγα χρόνια με την αποκάλυψη ενός σκανδάλου στην οποία είχε εμπλακεί ένας φιλελεύθερος κουμπάρος του. Ένας από τους συνεργάτες του αφανή αυτού συντρόφου Σωτήρη Χ στον νέο Όμιλο καταδικάστηκε για απάτη κατά του Δημοσίου. Για τον Σωτήρη Χ υπήρξε απαλλακτικό βούλευμα, αφού ο αφανής σύντροφος σπάνια υπέγραφε έγγραφα και κυρίως αναθέσεις έργων. Ο αφανής εκσυγχρονιστής σύντροφος Σωτήρης Χ όριζε πάντα committees (επιτροπές). Με την Ελένη την γραμματέα του, που οι παλιές καραβάνες της εταιρείας την λέγανε “πουτανάκι”, σταμάτησε την σχέση του όταν έφυγε από την πολυεθνική εταιρεία και πήγε στον μεγάλο Όμιλο. Ο αφανής σύντροφος Σωτήρης Χ ζει στην πολυτελή κατοικία των Βορείων Προαστίων και ασχολείται με την κηπουρική και την φροντίδα μιας συλλεκτικής Mercedes αντίκας. Τα παιδιά του, αριστούχα, μετά την μετεκπαίδευση τους στο εξωτερικό έχουν προσληφθεί σε εταιρείες με τις οποίες η πολυεθνική ΔΔΔ είχε συνάψει εμπορικές σχέσεις. Η φωτογραφία του αφανή συντρόφου Σωτήρη Χ δεν εμφανίστηκε ποτέ στο διαδίκτυο παρά τις σημαντικές θέσεις που κατείχε. Σε όλη τη σταδιοδρομία του, ο αφανής αυτός σύντροφος δεν είχε παραχωρήσει ποτέ καμία συνέντευξη.

Οι παλιοί συμφοιτητές του προδικτατορικού Πολυτεχνείου μαζεύονται κάθε χρόνο σε μια παλιά ταβέρνα στο Παγκράτι. Συζητάνε για αυτούς που λείπουν είτε από τη ζωή, είτε από την συγκέντρωση.

Για τον υποδιοικητή της Τραπέζης Γιάννη Π, αν και έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε που πέθανε πάμφτωχος, οι φίλοι λένε ιστορίες με τις ώρες.

Για τον αφανή σύντροφο Σωτήρη Χ, και παλιό συμφοιτητή τους, που ποτέ δεν πηγαίνει στις συγκεντρώσεις αυτές, κανείς δεν μπορεί να θυμηθεί κάτι.Τα ίχνη του είναι σβησμένα σαν τα ίχνη του φιδιού.

Το όνομα του Γιάννη Π είναι το πραγματικό. Τα υπόλοιπα ονόματα είναι φανταστικά ακόμη και αυτό του έντιμου υπουργού Αρτέμη Γ που ξεχώρισε μέσα από την πραγματικότητα στην οποία έδρασαν οι σύντροφοι του δημοκρατικού κόμματος.

Γ.Κ.

(Αγαπητέ φίλε, καλή χρονιά!)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.