Μέρες ανεργίας
Αγαπητέ Πιτσιρίκο, είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που είμαι άνεργη μετά από χρόνια εργασίας σε πολυεθνική. Δουλειά-δουλεία από το πρωί ως το βράδυ (που είναι οι καλές εποχές που οι άνθρωποι δούλευαν από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου μόνο!).
Τρεις μήνες τώρα που απολύθηκα, έχω καταλάβει πως θα έπρεπε να ζούμε. Τώρα έχω τον χρόνο να δω φίλους, να φάω κανονικό φαγητό (ναι ναι! μεσημεριανό το μεσημέρι), να ερωτευτώ, να ξενυχτήσω και να ζήσω!
Φοράω τα ρούχα που γουστάρω κι όχι αυτά που θα μου επιβάλλει η «πολιτική» της εταιρίας. Ξυπνάω ό,τι ώρα θέλω και δεν κοιτάζω να εκτελέσω το πρόγραμμα μου έβαλαν για σήμερα. Ούτε πριν κοιμηθώ κάνω αναφορά τι έκανα κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Δεν είμαι υποχρεωμένη πλέον να ακούω ΠΑΝΤΑ τις κλήσεις στο τηλέφωνο μου, ούτε να απαντώ αν δε θέλω, ούτε καν να το κουβαλώ μαζί μου. Δεν είμαι πια «stand by».
Αγαπημένε μου πιτσιρίκο, δεν είμαι καθόλου τεμπέλα απλά ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑ. Μπορεί κάποιοι να πιστέψουν ότι είμαι στον κόσμο μου, όμως βλέπω πιο καθαρά από ποτέ.
Βλέπω φίλους να συνεχίζουν να δουλεύουν αυτά τα απάνθρωπα ωράρια, ξοδεύοντας έτσι τη ζωή τους και τους καταλαβαίνω.
Μιλάω με φίλους ανέργους στο πρώιμο στάδιο της κατάθλιψης επειδή δεν έχουν δουλειά και τους καταλαβαίνω.
Βλέπω φίλους που τόλμησαν να ανοίξουν δική τους επιχείρηση και δεν κοιμούνται τα βράδια με το φόβο μη μπουν φυλακή και τους καταλαβαίνω.
Βλέπω φίλους να ξενιτεύονται και τους καταλαβαίνω. Δεν καταλαβαίνω πώς έχουμε μπει όλοι σε αυτό το τρυπάκι και δείχνουμε τέτοια ανοχή σε όλη αυτή την αρρωστημένη κατάσταση.
Γιατί οι επιλογές μας πρέπει να είναι ή εκμετάλλευση ή ξενιτιά ή κατάθλιψη;
Δεν μας κόβει ότι υπάρχει και η επιλογή να αγωνιστούμε για να ζούμε σαν άνθρωποι, να γίνουμε άνθρωποι κι ας είναι και δύσκολο;
Δεν ξέρω πώς ακριβώς θα γίνει αλλά η επιλογή αυτή είναι όμορφη. Η ομορφιά θα κερδίσει.
Κ.Π.
ΥΓ. Πιτσιρίκο, περιμένω να με καλέσεις σε κάποιο από τα σπίτια που έχεις απαλλοτριώσει να συνεχίσω τις διακοπές μου. Σε αρκετούς έχεις κατσικωθεί κατά καιρούς. Ας σου κατσικωθεί κι εσένα κάποιος. Σε φιλώ!
(Αγαπητή φίλη, σας νιώθω απόλυτα. Η ανεργία, από μία άποψη, είναι ευλογία. Το περίεργο είναι πως ο ελεύθερος χρόνος από τη μία είναι ζητούμενο για όσους έχουν δουλειά, ενώ, από την άλλη, γίνεται κατάρα για τους μακροχρόνια ανέργους. Το ακόμα πιο περίεργο είναι πως πολλοί άνθρωποι, σε προχωρημένη ηλικία, θα αναπολούν μόνο τις μέρες που ήταν άνεργοι. Η ομορφιά θα κερδίσει σίγουρα. Τουλάχιστον, για αυτούς που μπορούν να δουν την ομορφιά. Δεν μπορούν όλοι. Οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει την ασχήμια. Ας μην κρίνουμε,όμως, όπως μπορεί ο καθένας. Πάντως, εγώ, αν ήμουν γυναίκα, δεν θα δούλευα ούτε λεπτό. Θα έβρισκα έναν ζάπλουτο και θα ήμουν μέσα στα λούσα. Καλά, σας πειράζω, αλλά θα έσκαγα αν δεν το έγραφα αυτό. Πώς να σας καλέσω στα ξένα σπίτια; Κι εγώ φιλοξενούμενος είμαι. Απαλλοτριώστε κι εσείς ένα σπίτι, έχει πολλά. Φιλιά!)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.