Σκατοψυχιά

Είναι κάνα δυο πράγματα που θα ήθελα να μοιραστώ με τον κόσμο που σε διαβάζει pitsiriko γιατί εξοργίζομαι! Το καλοκαίρι αυτό πήγα με χαρά σε 2 πολύ όμορφους προορισμούς και έκανα ελεύθερο κάμπινγκ (σκοτώστε με)! Δυσκολεύτηκα πολύ να στήσω τη σκηνή μου γιατί δεν υπήρχε σημείο που να μην είχε καλυφθεί από τα προϊόντα των σκατόψυχων. Κωλόχαρτα παντού (δεν αναφέρομαι στα υπόλοιπα)! Γιατί; Γιατί το χαρτί έχει σαν πρώτες ύλες το ξύλο, το βαμβάκι, το νερό…Άρα, άμα το πετάξεις στη φύση, μετά από λίγο καιρό (συγκεκριμένα 2-4 βδομάδες) θα αποσυντεθεί χωρίς κανένα σημάδι. Ισχύει!

Είναι δυνατόν ρε πούστη μου όμως να πηγαίνεις σε ένα μέρος, στο οποίο σε φιλοξενεί η φύση, χωρίς καμία μα καμία προϋπόθεση, χωρίς κανένα αντίτιμο και αυτό που κάνεις είναι να λειτουργείς έτσι; Πόσο σκατόψυχος είσαι τελικά; Σου είναι πραγματικά τόσο δύσκολο να πάρεις μαζί μια σακούλα και να πετάξεις μέσα τα χαρτιά; Μην ξεχνάμε βέβαια, πως πλέον οι κώλοι έχουν ανάγκη και από proderm γι’ αυτό και σιγά σιγά τα κωλόχαρτα δίνουν τη θέση τους στα μωρομάντιλα. Μήπως η λύση είναι πάνες;

Γιατί το κάνεις όμως παρόλα αυτά; Το έχεις σκεφτεί ποτέ; Σ’ αρέσει που πας σ’ ένα πράσινο μέρος και γύρω σου υπάρχουν λευκές κηλίδες που αποτυπώνουν κυριολεκτικά τη σκατένια καθημερινότητα της πόλης; Και καλά εμένα με έχεις χεσμένο, τη φύση τη ρώτησες που της χαλάς την αρμονία. Μπήκα στο δάσος και νόμιζα ότι μπήκα στο Καραϊσκάκη. Φύσαγε λίγο και έκανα σαν τον Neo που αποφεύγει τις σφαίρες. Έλεος!

Υποθέτω ότι είσαι ο ίδιος τύπος «ανθρώπου» που καπνίζει αγέρωχα και με περίσσια χάρη στην παραλία, εκτιμώντας αφάνταστα το αναφαίρετο δικαίωμα της απόλαυσης και μετά σβήνεις και αφήνεις το αποτσίγαρο μέσα στην άμμο (πλήρης αποσύνθεση 10-12 χρόνια), λες και ζήτησα κάθε φορά που ξαπλώνω στην παραλία, να κάνω την πλάτη μου τασάκι για τις μαλακισμένες γόπες σου.

Είσαι ο ίδιος τύπος «ανθρώπου» που βγάζει βόλτα το σκύλο του και ο οποίος τα κάνει με γεωμετρική ακρίβεια στο πιο κεντρικό σημείο του πεζοδρομίου και εσύ αντί να τα μαζέψεις φορώντας μια σακούλα στο χέρι, κάθεσαι και αναρωτιέσαι προσπερνώντας «άραγε, πόσο να ζυγίζουν»;

Είσαι αυτός ο «άνθρωπος» που παρκάρει με αγάπη και συμπόνια για τον πεζό με όλους τους πιθανούς τρόπους πάνω στο πεζοδρόμιο γιατί το να αφήσεις το αμάξι 10 λεπτά με τα πόδια από το σημείο που θες, μπορεί να εξατμίσει την κολόνια που φοράς για να καλύψεις την αναθεματισμένη «βρώμα» σου.

Σκέφτομαι, αν σε αυτά τα μικρά, καθημερινά πράγματα συμπεριφέρεσαι τόσο εγωϊστικά, τι σκατά κάνεις στα ζόρια; Καταφέρνεις όμως με παραδειγματική ευκολία και βρίσκεις κάθε φορά τη καβάτζα σου, στον «ίσκιο» που προσφέρει η ανευθυνότητα της φράσης «αφοί το κάνουν όλοι». Το να λειτουργείς με ηθική είναι επιλογή σου, δεν σου την επιβάλλουν τα νούμερα.

Σε συγχαίρω όμως! Κατάφερες με πολύ λίγες κινήσεις να αποσυνθέσεις το εξελικτικό σου πλεονέκτημα της συνείδησης που χρόνια παλεύει να διατηρήσει το είδος. Αυτήν όμως δεν έχεις κανένα φραγμό να την πετάξεις σε σακούλα, μαζί με ένα σωρό από άλλα παραπροϊόντα του σκατοπολιτισμού σου.

Την επόμενη φορά όμως που θα σκεφτείς να κάνεις κάποιο από τα παραπάνω και άλλα τόσα ακόμα που βαθειά μέσα σου ξέρεις πως είναι εις βάρος όλων, σκέψου πρώτα το λόγο που βρίζεις με την παρέα σου αυτούς που σε κυβερνούν. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ουσιαστικά, δεν διαφέρεις και πολύ.

(Αγαπητέ φίλε, ξεχάσατε τα τουριστικά ημερόπλοια που πετάνε τα λύματα στην θάλασσα. Γιατί μπορεί οι λουόμενοι να είναι άψογοι και η παραλία να είναι πεντακάθαρη -συμβαίνει κι αυτό σε μερικά μέρη-, αλλά σου επιτίθενται οι κουράδες από την θάλασσα. Που πριν ήταν να την πιεις στο ποτήρι. Πριν από μερικά χρόνια, είπα στον δήμαρχο ενός νησιού πόσο όμορφο και πολιτισμένο θα ήταν αν στη μεγαλύτερη παραλία του νησιού υπήρχε μια ράμπα για τους ανάπηρους και αν ο δήμος μπορούσε να προμηθευτεί δυο ειδικά αμαξίδια, ώστε να μπορούν τα ΑΜΕΑ να μπαίνουν στην θάλασσα και να κολυμπάνε. Ενθουσιάστηκε με την ιδέα μου. Έκανε σαν τρελός. Χάρηκα κι εγώ, και προσφέρθηκα να βοηθήσω. Φυσικά, ούτε η ράμπα για τα ΑΜΕΑ έγινε, ούτε τα αμαξίδια προμηθεύτηκε. Φέτος, σε αυτήν την παραλία, είχαν χαλάσει και οι ντουζιέρες.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.