Μια εικόνα από το καλοκαίρι

Απόγευμα σε παραλία νησιού των Κυκλάδων, πριν από μερικές εβδομάδες. Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα. Ώρα μαγική. Ελάχιστοι άνθρωποι στην παραλία. Ησυχία. Ένα ηλικιωμένο ζευγάρι εμφανίζεται από τα αριστερά μου και περνούν από μπροστά μου. Γύρω στα 70. Μάλλον Γερμανοί. Μπορεί και Ελβετοί.

Ο άνδρας κουτσαίνει λίγο. Κουτσαίνει όμορφα, χαριτωμένα, αν μπορεί να το πει κάποιος αυτό.

Η γυναίκα είναι λίγο στρουμπουλή. Ωραία στρουμπουλή. Αφράτη.

Σταματούν λίγα μέτρα δεξιά μου, αφήνουν τα σακίδιά τους στην άμμο, βγάζουν όλα τα ρούχα τους, μένουν γυμνοί και μπαίνουν σχεδόν τρέχοντας στην θάλασσα, πιασμένοι χέρι-χέρι και φωνάζοντας.

Πετούν νερά ο ένας στον άλλον και γελάνε. Παίζουν.

Ο ήλιος είναι πίσω τους και πέφτει. Τα νερά χρυσίζουν.

Δεν βλέπω τα πρόσωπά τους. Ακούω μόνο τις φωνές και τα γέλια τους.

Αν δεν τους είχα δει, αν τους άκουγα μόνο, θα νόμιζα πως είναι δυο μικρά παιδιά.

Ξαπλώνω στην άμμο. Χαμογελάω. Υπάρχει ελπίδα.

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.