Δεν ήξερα τι τίτλο να βάλω, ας βάλει ο καθένας τον δικό του

Ένα συνονθύλευμα σκέψεων. Δυο σκισμένα πανό, ένα ανορθόγραφο σύνθημα, τραγούδια πένθιμα, νοσταλγικά, επαναστατικά. Σκόρπιες λέξεις, μια πορεία, μια ανοργάνωτη στοχευμένη κίνηση, μια διαμαρτυρία, η αλληλεγγύη, πέντε ρημαγμένοι άνθρωποι.

Πώς να ζωγραφίσεις τον κόσμο γύρω σου όταν δεν τον βλέπεις σχεδόν;

Γράφουμε ιστορία, είναι γεγονός. Αυτές οι μέρες δεν είναι από τις συνηθισμένες μέρες, τις ανέμελες. Ή, πιο σωστά, δεν γράφουμε ιστορία… αλλά ξαναγράφουμε τον γκρίζο πρόλογο μιας μαύρης ιστορίας. Ή μήπως μιας άχρωμης ιστορίας ; Γιατί τι χρώμα να έχει αφού λείπει ο άνθρωπος…

Όχι, δεν μιλάμε για τον άνθρωπο. Είναι ο εργάτης, ο άνεργος, ο φοιτητής, ο απολυμένος, ο ρημαγμένος, ο εξαθλιωμένος.

Ξέρω για πολλούς δεν έχει σημασία τι λέξεις θα διαλέξεις να χρησιμοποιήσεις, ξέρω πως είναι αυτονόητα πολλά. Μα, όταν δεν χρησιμοποιείς κάτι, ξεχνάς την ύπαρξή του. Το ίδιο συμβαίνει και με τις λέξεις και ό,τι αυτές αντιπροσωπεύουν.

Στις λέξεις βρίσκεται ο κίνδυνος. Εκεί ελλοχεύει η φρίκη να ξεχάσουμε την ψυχή μας. Γιατί μιλώντας, ξεχνάμε πως έχουμε ψυχή. Δεν έχουμε ψυχή, είμαστε άνεργοι. Δεν έχουμε ψυχή, είμαστε εξαθλιωμένοι. Δεν έχουμε ψυχή, είμαστε καταδικασμένοι σε μια ζωή που δεν διαλέξαμε. Αδικημένοι μέσα στο δίκιο της ζωής, βουλιάζοντας στην μιζέρια, δεν έχουμε ψυχή.

Όλοι τρώνε κι από λίγο. Ο καθένας με τον τρόπο του. Άλλοι φανατίζουν, άλλοι φοβίζουν, άλλοι σκοτώνουν και είναι κι εκείνοι οι ονειροκλέφτες.

Και είσαι κι εσύ που τους την προσφέρεις. Δίχως σκέψη, δίχως δισταγμό, με τεράστια αυταπάρνηση, σαν να είναι θυσία σε βωμό για να λυτρωθείς. Προσπαθείς κι συ να εξαγνιστείς, καταστρέφοντας το μόνο αγνό.

Δεν σε κατηγορώ, κανείς δεν σε κατηγορεί σήμερα. Αύριο θα κατηγορείς εσύ τον εαυτό σου… και ίσως να μην είναι αργά αύριο, αλλά σήμερα σίγουρα προλαβαίνεις.

(Επηρεασμένη από αυτά που συμβαίνουν, ψάχνω κι εγώ μια διέξοδο. Δεν ήξερα τι τίτλο να βάλω…ας βάλει ο καθένας τον δικό του. Λίγες σκέψεις είναι έτσι κι αλλιώς που δεν ήξερα που και πως αλλιώς να τις εκφράσω. Ε.Γ.)

(Αγαπητή φίλη, έχουμε ψυχή. Και ζωή έχουμε. Όλα ζωή είναι. Κι αυτό. Να είστε καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.