«Απολείπειν ο θεός Αντώνιον», και όχι μόνο αυτόν!
Φίλε Πιτσιρίκο, σου γράφω συγκλονισμένος μετά τον αποκλεισμό της Ελλάδας από την διαστημική υπερομάδα της Κόστα Ρίκα. Η αλήθεια είναι ότι είχα πιστέψει στην νίκη μετά από ένα όνειρο που είχα δει την παραμονή του ποδοσφαιρικού αγώνα.
Και μην νομίζεις ότι ήταν από εκείνα τα όνειρα της νύχτας όπου το υποσυνείδητο βγάζει στην φόρα όποια παρανοϊκή επιθυμία έχει κρύψει το υπερεγώ σου στα πιο μικρά συρταράκια του μυαλού.
Όχι, ήταν ένα αξιοπρεπέστατο όνειρο που το είδα σχεδόν ξύπνιος μέρα μεσημέρι μέσα στο τρένο για το Μπέρμινχαμ.
Μεταξύ ξύπνιου και ύπνου με σκουντάει ο ελεγκτής, φτυστός ο Καραγκούνης φίλε. Your ticket sir? I am sorry I haven’t got … Don’t worry sir!
Ακούς φίλε Πιτσιρίκο; Ο ίδιος ο Καραγκούνης μου είπε να μην ανησυχώ. Θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερο σημάδι;
Κι ήρθε το βράδυ. Ήρεμος στον καναπέ (ναι, στον καναπέ!) κάθισα να απολαύσω την πρόκριση της εθνικής μας στους οκτώ της διοργάνωσης.
Καμία ανησυχία ακόμα κι όταν φάγαμε το γκολ. Λίγα λεπτά αργότερα άλλωστε το χέρι του Τοροσίδη (το χέρι του θεού;) έδιωξε την μπάλα μέσα στην περιοχή του Καρνέζη και ο Αυστραλός διαιτητής κατάπιε την σφυρίχτρα του πρώτα και μετά κοίταξε στα μάτια το κορίτσι του Παπασταθόπουλου που παρακολουθούσε τον αγώνα από την εξέδρα, πριν πει «παίζεται».
Σημάδι κι αυτό σκέφτηκα. Κι όταν ισοφαρίσαμε στο 90φεύγα, δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία ότι η χώρα μας θα δοξαστεί ξανά και μάλιστα στο μακρινό Ρεσίφε της Βραζιλίας.
Και φτάσαμε στα πέναλτι. Στο κέντρο του γηπέδου, οι Κοσταρικανοί γονατιστοί και αγκαλιασμένοι, έκαναν τον σταυρό τους και παρακαλούσαν την Παναγιά την Κοσταρικανή να τους βοηθήσει να πάρουν την πρόκριση.
Παραδίπλα οι δικοί μας χαλαροί και light. Ούτε γονατιστοί ήτανε, ούτε προσευχόντουσαν στον Χριστό και στην Παναγία. Μεγάλε τι τρέχει, αναρωτήθηκα.
Σχεδόν αμέσως όμως συνειδητοποίησα ότι τα παλικάρια μας ήταν ήρεμα επειδή κάποιος άλλος είχε αναλάβει τον ρόλο του διαμεσολαβητή στον θεό.
Ο φίλος του ο Αντώνης. Ο ηγέτης αυτός που σαν τον Μωυσή οδηγεί τον περιούσιο λαό μέσα από την έρημο του μνημονίου πηγαίνοντας τον από το ένα success story στο άλλο.
Κι όταν αρχίσανε να εκτελούν τα πέναλτι ο ένας μετά τον άλλο, αμφιβολία καμία δεν υπήρχε στο μυαλό μου για το τελικό αποτέλεσμα.
Ως την ώρα που ήρθε η σειρά του Γκέκα. Σουτ στην δεξιά γωνία, όχι πολύ χαμηλά και ο τερματοφύλακας της Κόστα Ρίκα απογειώνεται και με το ένα χέρι διώχνει την μπάλα έξω.
Πολύ δύσκολη απόκρουση. Στις περισσότερες των περιπτώσεων η μπάλα παίρνει και το χέρι του τερματοφύλακα μέσα.
Όχι όμως και τώρα. Λες και ήταν θέλημα θεού να αποκρουστεί αυτό το πέναλτι. Να προκριθεί πανηγυρικά η Κόστα Ρίκα και να πάρει τον «πούλον» η Ελλάδα.
Ίσως η μοναδική στιγμή της βραδιάς που χαμογέλασα από καρδιάς ήταν όταν αμέσως μετά σκέφτηκα τον τίτλο από ένα ποίημα του Καβάφη: «Απολείπειν ο θεός Aντώνιον».
Υ.Γ. Για τον «περιούσιο λαό» όλα τα ασήμαντα που συμβαίνουν και δεν συμβαίνουν γύρω του έχουν αποκαλυπτικό χαρακτήρα, ακόμα και τα off side! Ο «περιούσιος λαός» μπορεί να πανηγυρίζει την πρόκριση κτυπώντας μετανάστες στους δρόμους (υπήρξαν καταγγελίες για τέτοιες συμπεριφορές). Ο «περιούσιος λαός» δεν νοιάζεται για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που λειτουργούν δίπλα από τα σπίτια του, οπού κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου κρατούνται χωρίς να κατηγορούνται αδύναμοι συνάνθρωποι του, για όσο διάστημα γουστάρει ο δεσμοφύλακας. Χωρίς δίκη. Χωρίς να επηρεάζονται οι «συνθήκες ανθρώπινης διαβίωσης των δικαστικών» που παίρνουν αυξήσεις. Ο «περιούσιος λαός» δεν νοιάζεται για την απεργία πείνας 4.500 κρατουμένων που διαμαρτύρονται για τις τριτοκοσμικές συνθήκες κράτησης τους. Ούτε νοιάζεται για τις ιδιωτικές φυλακές-επιχειρήσεις που έχουν αρχίσει να κτίζονται. Ο «περιούσιος λαός» μονάχα πανηγυρίζει άγρια στα Κολοσσαία που με την κάθε ευκαιρία στήνονται στις γειτονιές και στις πλατείες. Ο «περιούσιος λαός» του θεού καλά θα κάνει όμως να θυμάται την τύχη του άλλου «περιούσιου λαού» μέσα στην ιστορία. Γιατί ο θεός αυτός είναι σκληρός σαν την πέτρα κι ενίοτε δεν «απολείπειν» ο θεός μονάχα τον «Aντώνιον».
Καλές βουτιές Πιτσιρίκο. Φιλιά πολλά από την Εσπερία (που έχει ακόμα κρύο και κάθε μέρα βρέχει)
Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, ο περιούσιος λαός θα νιώσει μια ακόμα μεγάλη έκπληξη τους επόμενους μήνες. Εγώ ελπίζω τότε να είμαι ακόμα στη Νότια Κρήτη. Δίκαια κέρδισαν οι Κοσταρικανοί γιατί ήταν πιο πιστοί από τους Έλληνες. Πάντως, είναι πολύ θρησκόληπτοι οι ποδοσφαιριστές. Ειδικά, αυτοί από τις φτωχές και τριτοκοσμικές χώρες. Αν επιτρεπόταν, θα έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο με σταυρούς, λαμπάδες και εξαπτέρυγα. Οι δικοί μας, αν μπορούσαν, θα έβαζαν και εικόνες της Παναγίας δίπλα στα δοκάρια την ώρα που χτυπούσαν πέναλτι. Το πέναλτι του Γκέκα δεν το απέκρουσε ο τερματοφύλακας της Κόστα Ρίκα· ήταν το χέρι της Παναγίας της Τήνου που έδιωξε την μπάλα· θύμωσε η Παναγία επειδή ο Γκέκας δεν της έκανε τάμα. Εγώ την είχα δει από ώρα την Παναγία στην περιοχή της Κόστα Ρίκα να διώχνει την μπάλα. Τα είχε πάρει. Να είσαι καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.