Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος -αν και «πρόωρου»- θανάτου
Αγαπητέ Πιτσιρίκο,
Η τοποθέτηση της κυρίας Παναρίτη στην θέση της εκπροσώπου της Ελλάδας στο ΔΝΤ, μετά από πρόταση του Γιάνη Βαρουφάκη, προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ από τις εντός του κόμματος «επαναστατικές» δυνάμεις.
Όπως ακριβώς συμβαίνει με την μαγειρίτσα το βράδυ του μεγάλου Σαββάτου, έτσι συνέβη και με την «αριστερά» εντός του ΣΥΡΙΖΑ.
Είναι τοις πάσι γνωστό πως, το βράδυ μετά την Ανάσταση του Θεανθρώπου, ένα μονάχα κανονικό πιάτο μαγειρίτσας κάνει καλό στον πιστό μετά από τις σαράντα ημέρες νηστείας που προηγήθηκαν, και προετοιμάζει το στομάχι του να δεχτεί το ψητό αρνί την επομένη ημέρα του Πάσχα. Δηλαδή, να βάλει κάτω την σούβλα με το αρνί και να του αλλάξει τα φώτα.
Αν, όμως, συμβεί το λάθος και το ένα κανονικό πιάτο γίνει τρία γεμάτα πιάτα μαγειρίτσα, το σκηνικό όλο αλλάζει και η πιθανότητα μια οξείας παγκρεατίτιδας την επομένη αυξάνεται σημαντικά.
Κατά αντιστοιχία, στον ΣΥΡΙΖΑ φάγανε την Παναρίτη ως εκπρόσωπο της Ελλάδας στις διαπραγματεύσεις του Brussels Groups, κατάπιανε –ολόκληρο με τα κόκαλα– τον Προκόπη Παυλόπουλο, κρατήσανε στις θέσεις τους Σπυρόπουλο, Στουρνάρα και το κακό συναπάντημα, ξημεροβραδιαστήκανε στα στούντιο των καναλιών της διαπλοκής, ήπιαν καφέ με τους Ντερμπεντέρηδες και τους Χατζητέτοιους, κλπ, κλπ.
Ανέχτηκαν σε γενικές γραμμές πολλά, και έτσι, όταν ήρθε ο διορισμός της Παναρίτη στο ΔΝΤ, το ποτήρι ξεχείλισε.
Ακόμα κι ο ευρωλάτρης Παπαδημούλης ξεσπάθωσε εναντία στην επιλογή αυτή. Γιατί άραγε;
Πιθανά, διότι η επιλογή της Παναρίτη –με την ιστορία που κουβαλάει στην πλάτη της από την Παγκόσμια Τράπεζα και το Περού του Φουτζιμόρι μέχρι την ανάδειξη της ως βουλευτίνα του ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ– εκπέμπει ισχυρά επικοινωνιακά μηνύματα για τον κόσμο που ψήφισε την «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση λίγους μήνες πριν.
Οι Παπαδημούληδες λοιπόν του ΣΥΡΙΖΑ θέλουν ένα νέο «μνημόνιο», βγάζουν καντήλες και μόνο στο άκουσμα της λέξης «ρήξη», χρειάζονται όμως και το story της τάχα μου διαφορετικότητας της παρούσας «αριστερής» διακυβέρνησης, προκειμένου να επιβιώσουν πολιτικά.
Οι συμβολισμοί είναι χρήσιμοι στην «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση, αρκεί να υπηρετούν το story του συγκρουσιακού με τους θεσμούς ψεύδους, το παραμύθι του αξιοπρεπούς συμβιβασμού με την συμμορία των λύκων.
Τα υπόλοιπα, τα ουσιαστικά δηλαδή, ας γίνουν στο σκοτάδι ή έστω κάτω από το αμυδρό φως των κεριών.
Να πούμε λοιπόν πως δεν υπάρχει λόγος κανένας για να ανησυχούν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν υπάρχει λόγος επειδή τα νούμερα δεν βγαίνουν με τίποτα.
Θα πρέπει και μάλιστα πολύ σύντομα να πάρουν σημαντικές αποφάσεις.
Είτε θα ακολουθήσουν την πολιτική των ΣαμαροΒενιζέλων και πολύ σύντομα θα σαπίσουν όπως κι αυτοί.
Είτε θα βγάλουν την χώρα από την ευρωζώνη, αναλαμβάνοντας τις ιστορικές ευθύνες που τους αναλογούν.
Οι ΠΑΣΟΚικες συμπεριφορές που ακολουθούνται από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ -το πρώτο τετράμηνο της νέας διακυβέρνησης- είναι παρωχημένες και χρεοκοπημένες όπως και η ίδια η χώρα.
Η πελατεία του κυρίου Τσίπρα είναι μαθημένη στα ανταλλάγματα και θα απογοητευτεί, όταν συνειδητοποιήσει ότι λεφτά πια δεν υπάρχουν.
Τα πιλάφια και τα ουρί του παραδείσου που έταξε στους ψηφοφόρους ο Τσίπρας, απλά δεν υπάρχουν.
Η μοναδική ελπίδα που έχει απομείνει στην κυβέρνηση είναι να μιλήσει επιτέλους την γλώσσα της αλήθειας, να υποσχεθεί αίμα και ιδρώτα αλλά και να ορκιστεί στην αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης, της εθνικής αξιοπρέπειας, της τιμωρίας των ενόχων.
Προσωπικά, δεν βλέπω πως όλα αυτά περιλαμβάνονται μέσα στις προθέσεις της κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση θα προσπαθήσει να διαχειριστεί επικοινωνιακά την αποτυχία της στις διαπραγματεύσεις με τους θεσμούς και να εκμεταλλευτεί πολιτικά την ανωριμότητα του λαού και την ανυπαρξία ισχυρού πολιτικού αντιπάλου και θα προσφύγει στις κάλπες αμέσως μετά την επικύρωση της νέας συμφωνίας από την Βουλή.
Την επικοινωνιακή τακτική του «success story» θα διαδεχθεί εκείνη του «έντιμου συμβιβασμού».
Η ομάδα Τσίπρα θα σχηματίσει μετά την κυβέρνηση που θέλει και χρειάζεται, αποκλείοντας από την νέα κοινοβουλευτική ομάδα τους διαφωνούντες –η λίστα βλέπετε– και προχωρώντας σε συμμαχίες καινούργιες, πχ Ποτάμι, αν αυτό αποδειχθεί πως είναι αναγκαίο, θα «κυβερνήσει ανεπηρέαστη» την χώρα.
Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται οι θλιβεροί αυτοί άνθρωποι είναι πως οι αριθμοί δεν βγαίνουν και για τον λόγο αυτό η πορεία τους είναι προδιαγεγραμμένη.
Πρόκειται για το σκηνικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου.
Κάθε πολιτική δύναμη που δεν μπορεί να εκφράσει την αντικειμενική ανάγκη της χώρας για ανεξαρτησία, δικαιοσύνη και πρόοδο με αληθινές μεταρρυθμίσεις που θα δώσουν πνοή στην κοινωνία -και όχι μόνο κέρδη στις πολυεθνικές- είναι καταδικασμένη να συντριβεί κάτω από το βάρος των προσδοκιών που διαψεύδονται.
Ο μεγάλος μας ποιητής, Νίκος Καρούζος, έγραφε πως «Εκείνος που δεν άντεξε τα αστέρια, γνωρίζει την λεπίδα του κενού και ουρλιάζει». Ας το θυμόμαστε όλοι.
Φιλιά πολλά από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ. Προς Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο και συμπαθώ: Μην το ζορίζεις άλλο. Μην το αφήνεις να γίνει σήριαλ. Παραιτήσου τώρα και γύρνα στην ακαδημαϊκή καριέρα που σου ταιριάζει. Γράψε βιβλία. Δώσε συνεντεύξεις. Για πολιτικός δεν κάνεις. Διάβασε τους στίχους από την «Σατραπεία» του Καβάφη. Δεν σου ταιριάζουν οι στίχοι όλοι, μπορείς όμως σίγουρα να καταλάβεις εκείνα που πρέπει να καταλάβεις. Η ματαιοδοξία Γιάνη είναι ο μεγαλύτερος εχθρός κάθε ικανού ανθρώπου.
(Αγαπητέ Ηλία, ωραία τα γράφεις -αν και κάπως απαισιόδοξα- αλλά και τι μας νοιάζουν εμάς όλα αυτά; Αφού ήρθε το καλοκαίρι, με τον Παπαδημούλη και την Παναρίτη θα ασχολούμαστε; Βέβαια, ο Παπαδημούλης μπορεί να γουστάρει ως γυναίκα την Παναρίτη, και να πήρε ανάποδες που η κυβέρνηση την στέλνει στην Ουάσιγκτον και όχι στις Βρυξέλλες. Για τον Βαρουφάκη διαφωνώ μαζί σου. Από τη στιγμή που η Ελλάδα δεν έχει δικό της νόμισμα -και, άρα, δεν μπορεί να έχει δική της οικονομική πολιτική-, ο σταρ Βαρουφάκης είναι η καλύτερη επιλογή για την θέση του υπουργού Οικονομικών. Εμένα θα μου άρεσε και ο Ζακ Γαλιφιανάκης. Ηλία, σήμερα γνώρισα τον Jo Di, ο οποίος ήρθε στην Αθήνα. Άντε να γνωρίσω κι εσένα. Θα έρθω στην Αγγλία να με φιλοξενήσεις. Θα φέρω και τον Γιάνη να τα βρείτε. Να είσαι καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.