Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο

Γεια σου πιτσιρίκο.
Οι πολιτικές εξελίξεις του προηγούμενου διαστήματος αλλά και των τελευταίων χρόνων συνολικά επιβεβαιώνουν ότι το θεσμικό και πολιτικό σύστημα της χώρας σάπισε εντελώς. Ξέφτισε σταδιακά από κάτι που λειτουργούσε (έστω στοιχειωδώς) κατά τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης σε ένα μηχανισμό καταπάτησης λαϊκών δικαιωμάτων και εξυπηρέτησης των συμφερόντων της εγχώριας και ευρωπαϊκής οικονομικής ολιγαρχίας.

Η χώρα κυβερνήθηκε από πολιτικούς απατεώνες.

Ο μέγας διδάξας της κωλοτούμπας και της πολιτικής απατεωνιάς ήταν το ΠΑΣΟΚ.

Ο «σοσιαλισμός» και το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» έγιναν γρήγορα γαργάρα, στη συνέχεια μεταμορφώθηκαν στην αρπαχτή των χρηματιστηρίων των «εκσυγχρονιστών».

Τελικά, κατέληξαν στο «λεφτά υπάρχουν» που μας έδεσε στο πρώτο μνημόνιο.

Πολιτική απάτη βέβαια ήταν και η μάχη της ΝΔ κατά της διαφθοράς των «νταβατζήδων», ενώ τα Ζάππεια και η υποτιθέμενη επαναδιαπραγμάτευση του πρώτου μνημονίου μας έφερε το δεύτερο μνημόνιο.

Τα κοντέρ της κωλοτούμπας όμως τερμάτισαν με την «πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς».

Οι κόκκινες γραμμές άρχισαν να ξεθωριάζουν λίγες μόλις εβδομάδες μετά την εκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Ακόμα και οι πιο επιφυλακτικοί, όμως, δεν περίμεναν την ξεφτίλα της «περήφανης διαπραγμάτευσης» που μετέτρεψε το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ σε μια εβδομάδα και ψήφισε το τρίτο μνημόνιο.

Ποιος ευθύνεται για τη συστηματική απάτη εις βάρος του λαού;

Πολλοί από μας διολισθαίνουμε στο ατόπημα να χαρακτηρίσουμε τον ελληνικό λαό συλλήβδην καθοδηγούμενο και αποβλακωμένο.

Είναι αλήθεια ότι όλες οι κυβερνήσεις που λεηλάτησαν τη χώρα και εξαπάτησαν το λαό εκλέχτηκαν δημοκρατικά με μεγάλα ποσοστά.

Επομένως, δεν χωρά αμφιβολία ότι ο λαός έχει σημαντικές ευθύνες για την οικονομική και πολιτική κατάντια της χώρας.

Το δημοψήφισμα του Ιουλίου όμως απέδειξε ότι ο ελληνικός λαός έχει και θάρρος και κρίση που ξεπερνούν κατά πολύ την πολιτική του ηγεσία.

Έδειξε ότι μπορεί να σκεφτεί ψύχραιμα και δεν φοβάται να υπερασπιστεί το δίκιο του ακόμα και μέσα σε καθεστώς ακραίας τρομοκρατίας και εκφοβισμού.

Το δημοψήφισμα και τα μετέπειτα γεγονότα έδειξαν επίσης ότι η πολιτική ηγεσία είναι ή ανίκανη ή απλά δεν θέλει να ενεργήσει με γνώμονα τα λαϊκά συμφέροντα.

Το θεσμικό σύστημα δεν μπορεί -ίσως και ποτέ να μην μπορούσε- να τα ικανοποιήσει.

Αντίθετα, ενεργεί συστηματικά και απροκάλυπτα ενάντια στη βούληση του λαού και ακυρώνει τις αποφάσεις του.

Όλα αυτά συνηγορούν υπέρ του ότι είναι πλέον επιτακτική η ανάγκη το θεσμικό σύστημα της χώρας να γκρεμιστεί συθέμελα και να ανοικοδομηθεί σε νέα βάση.

Δεν αρκεί η εναλλαγή πολιτικών κομμάτων στην εξουσία ενός κράτους των οποίων οι θεσμοί λειτουργούν de facto σε αντιλαϊκή κατεύθυνση.

Η χώρα χρειάζεται θεσμούς που να εξυπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα και να εκφράζουν τη βούληση του απλού κόσμου.

Χρειαζόμαστε νέο Σύνταγμα, ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, μια σύγχρονη, λαϊκή άμεση δημοκρατία.

Πώς;

Μια νέα μικρότερη εθνική αντιπροσωπεία (π.χ. 50-100 ατόμων) θα μπορούσε να εκλέγεται κάθε ένα-δυο χρόνια κι από αυτήν να συγκροτείται η κυβέρνηση η οποία θα αποτελεί την εκτελεστική εξουσία.

Ο ρόλος του -τώρα διακοσμητικού- Προέδρου της Δημοκρατίας μπορεί και πρέπει να αντικατασταθεί από ολόκληρο το λαό.

Η τελική κύρωση όλων των νομοθετημάτων πρέπει να γίνεται άμεσα από όλους τους πολίτες (π.χ. με δημοψήφισμα κάθε νομοσχεδίου που εισηγείται η κυβέρνηση σε εβδομαδιαία ή μηνιαία βάση).

Οι τεχνολογικές δυνατότητες για να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο είναι υπαρκτές εδώ και τώρα (π.χ. μέσω διαδικτύου ή αυτοπροσώπως σε δημόσιες υπηρεσίες για τους ηλικιωμένους).

Αντίστοιχες διεργασίες αμεσοδημοκρατικού μετασχηματισμού του πολιτικού συστήματος γίνονται αυτή τη στιγμή στην Ισλανδία.

Πάνω απ’ όλα, χρειαζόμαστε λαό ενεργό, να κινητοποιείται, να οργανώνεται και να διεκδικεί.

Είναι παραπάνω από βέβαιο ότι σε ένα τέτοιο σύστημα άμεσης δημοκρατίας και λαϊκής συμμετοχής δεν θα είχαν ψηφιστεί ποτέ αντιλαϊκοί νόμοι ή μνημόνια και δεν θα είχαν εκθεμελιωθεί δικαιώματα και κατακτήσεις.

Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι ένα τέτοιο μοντέλο δεν θα οδηγήσει και σε σοβαρά λάθη ή στρεβλώσεις.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα κινητοποιούσε τους πολίτες και θα τους έφερνε προ των ευθυνών τους.

Η υλοποίηση μιας τέτοιας ή οποιασδήποτε άλλης πραγματικά ριζοσπαστικής κοινωνικής αλλαγής εναπόκειται εξολοκλήρου στις διαθέσεις και τη μαχητικότητα του απλού κόσμου.

Προς το παρόν, ένα τέτοιο σενάριο είναι μάλλον ουτοπικό.

Ίσως έτσι να έμοιαζε και η αστική δημοκρατία στα μέσα του 18ου αιώνα.

Νίκος από Καναδά

(Αγαπητέ Νίκο, χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, όπως είναι αναγκαίο και το νέο Σύνταγμα. Το θέμα είναι ποιοι θα το υπογράψουν το κοινωνικό συμβόλαιο από την πλευρά του σημερινού πολιτικού κόσμου. Οι πολίτες είναι πιο έτοιμοι από τους πολιτικούς. Οι αλλαγές έρχονται. Τις γεννάει η ανάγκη και η σκληρή πραγματικότητα. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.