Δεν φεύγω

Αγαπητέ φίλε Πιτσιρίκο
Αν έχω βαρεθεί κάτι από όλη αυτή την κατάσταση στην Ελλάδα, είναι η γκρίνια και το κράξιμο, για τον Νεοέλληνα και το αποτέλεσμα των εκλογών του.

Δεν προτείνονται λύσεις, δεν προτείνεται δημιουργία, σε προσωπικό ή σε συλλογικό επίπεδο.

Εκτός από την παλιά γενιά που είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει, ξεχνάμε πως στον κοινοβουλευτισμό δε δίνουν εναλλακτικές.

Ο κόσμος απλά δεν ήξερε τι να ψηφίσει, και πολλοί γνωστοί μου το είπαν αυτό.

Γι αυτό και οι μισοί δεν πήγαν να ψηφίσουν, αηδιασμένοι.

Τι και ποιον να ψηφίσεις; Κανένας δεν έχει πρόγραμμα σοβαρό, όσο και κότσια για να το στηρίξει.

Εγώ έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου πως από την Ελλάδα δε φεύγω, εκτός κι αν γίνει πόλεμος, αληθινός εννοώ, με όπλα.

Σε οποιαδήποτε άλλη κατάσταση, θα μείνω να την παλέψω.

Κι αυτό γιατί παλιότερα, το 2007-2009 ήμουν στην Ευρώπη για μεταπτυχιακό. Και είδα την «οργανωμένη» όσο και αποστειρωμένη ζωή τους.

Είμαι αναπληρωτής δάσκαλος 6 χρόνια τώρα, και κάνω ό,τι μπορώ για να βγάζω έξτρα χρήματα.

Επίσης, έχω αναλάβει λίγο πολύ και τα 2 χωράφια που έχουμε, με προσωπική δουλειά, σκάψιμο κουβάλημα, κλάδεμα κλπ. Τρέχω δηλαδή πάρα πολύ.

Όταν στην περιοχή μου κατεβαίνω στον κάμπο, βλέπω ανθρώπους από 60 και πάνω.

Δε βλέπω κανένα στην ηλικία μου -34 είμαι-, ενώ, αντίθετα, βλέπω αμπέλια παρατημένα, ελιές σε τραγική κατάσταση, στάνες δίχως ζώα, εκτάσεις χέρσες.

Μια βόλτα σε άλλη μεγάλη πόλη της στεριανής Ελλάδας προχτές, με έκανε να διαπιστώσω ό,τι διαπιστώνω και στη δική μου πόλη:

Καφετέριες μέρα-νύχτα φίσκα από τρέντι ανθρώπους, 16 έως 40. Με μοδάτα ρούχα και ακριβά κινητά.

Σίγουρα μας έφτιαξαν επίτηδες έτσι. Αν και μπαίνω στον πειρασμό, δεν μπορώ να τους κατηγορήσω.

Η προπαγάνδα χτύπησε εδώ και 2-3 δεκαετίες τα μυαλά και τα όνειρά μας, το «συλλογικό φαντασιακό» που λέει ο Καστοριάδης.

Ποιος θα ανεχτεί πια να είναι ελαιοπαραγωγός; Να φυτεύει στάρια, τριφύλλια κλπ; Να εκτρέφει γουρούνια;

Και περισσότερο, ποιος θα μπορέσει να φυτεύει χωρίς να μπορεί να πουλήσει, απλά να καλλιεργεί λίγο για τους δικούς του;

Κανένας. Από τους φίλους συνομήλικούς μου, δεν ασχολείται κανείς, αν και όλοι έχουν χρόνο.

Το συλλογικό μας φαντασιακό λαβώθηκε θανάσιμα από τις ταινίες και τις διαφημίσεις του ’80 -’90, ως και σήμερα.

Στοχεύαμε και στοχεύουμε όλοι ακόμη, σε ένα αποκλειστικά αστικό μοντέλο ζωής και εργασίας.

Μας στρίμωξαν με υποσχέσεις, και τώρα, χωρίς θέσεις εργασίας και χωρίς συνέχεια στην παλιά παραγωγή, κλαίμε με μαύρο δάκρυ.

Στην Ελλάδα, οι παλιοί μας ήταν όλοι φτωχοί, και συνέχισαν τον πολιτισμό στον οποίο ζούμε, και που σε πολλές περιπτώσεις είναι ακόμη ανώτερος του Ευρωπαϊκού.

Είναι ανώτερός του ως προς την αυθεντική εμπειρία της ζωής.

Πρέπει κανείς να μπορεί να τα κάνει όλα.

Πρέπει κανείς να παλεύει έως τέλους.

Πρέπει κανείς να είναι έτοιμος να εργαστεί σε μια δουλειά άλλη από αυτή που σπούδασε, δυστυχώς, αν θέλει να ζήσει μια ζωή κοντά σε όσα -όπως κι εσύ έχεις πει- έχει αγαπήσει, στον τόπο του δηλαδή.

Αν όλοι σταματήσουμε το κράξιμο και το facebook και προσπαθήσουμε με οποιονδήποτε τρόπο, αργά ή γρήγορα θα σκάσουν και οι νέες προτάσεις.

Ας ξέρουμε το σωστό και το λάθος και ας πάψουμε τη γκρίνια.

Χρήστος

Υ.Γ. Καλύτερα να ποτίζω όλο το καλοκαίρι ντομάτες παρά να ζήσω στη Σουηδία.
Και τα λέω αυτά, γιατί, τα 2 χρόνια που έζησα έξω, συναναστράφηκα πάρα πολύ με παλιούς Έλληνες μετανάστες και γνώρισα το μόνιμο ανικανοποίητό τους…

(Αγαπητέ Χρήστο, σκέψου, όμως, τι ωραία φάση θα είναι να ζεις στη Σουηδία και να σκέφτεσαι την Ελλάδα μέρα-νύχτα. Πρέπει να είναι πολύ δημιουργικό αυτό. Χώρια που θα λιώνουν οι Σουηδέζες όταν θα βλέπουν στα λυπημένα μάτια σου την νοσταλγία για την πατρίδα σου, και θα θέλουν να σε παρηγορήσουν με χάδια και φιλιά. Χρήστο, εγώ λέω να την κάνω από την Ελλάδα. Κι αν γίνει πόλεμος, θα επιστρέψω με τους κυανόκρανους του ΟΗΕ. Χρήστο, είναι αρρώστια η Ελλάδα. Δεν πάμε πουθενά. Εδώ θα μείνουμε μέχρι το εκατοστό Μνημόνιο. Μετά θα πεθάνουμε. Και θα γίνουμε λίπασμα για τις ντομάτες. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.