Εκλογές ξανά!

Γεια σου πιτσιρίκο,
Την ερχόμενη Κυριακή θα κληθούμε ακόμα μία φορά να αποφασίσουμε ποιος θα αποφασίζει, πάντα ερήμην μας, για το μέλλον της χώρας και των ζωών μας. Για άλλη μια φορά είμαστε αναγκασμένοι να επιλέξουμε ως πρωθυπουργό τον λιγότερο επικίνδυνο.

Όπως και σε όλες τις προηγούμενες εκλογές το συναίσθημα κάθε πολιτικά συνειδητοποιημένου πολίτη είναι ένα: θυμός.

Η χώρα καταρρέει, ο κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται, συνάνθρωποι μας αυτοκτονούν, άλλοι νοσούν χωρίς να μπορούν να λάβουν μια στοιχειώδη και ανθρώπινη περίθαλψη, δεν είναι πλέον λίγοι αυτοί που πεινούν.

Η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας νιώθει αγωνία αν όχι απόγνωση.

Παρ’ όλα αυτά, το πολιτικό μας σύστημα και οι “σεβαστοί” του εκπρόσωποι κωφεύουν.

Έτσι, βλέπουμε για ακόμα μία φορά ανθρώπους να αυτοπροσδιορίζονται ως σωτήρες μας, ξεχνώντας ή μάλλον ελπίζοντας πως εμείς θα ξεχάσουμε, πως είναι αυτοί που μας έφεραν σε αυτή την τραγική θέση.

Ακούμε και πάλι για μνημόνια, χρέη, εθνικά νομίσματα και άλλα πολλά.

Κανείς από αυτούς. όμως. δεν μιλά για το πραγματικό μας πρόβλημα. Μένουν όλοι στα συμπτώματα αποφεύγοντας να αναφερθούν στην πηγή των δεινών μας, δηλαδή στην τεράστια έλλειψη δημοκρατίας.

Έτσι λοιπόν, και σε αυτές τις εκλογές, κανείς δεν μιλά για πολίτες οι οποίοι θα αποφασίζουν –αυτοί και μόνο αυτοί– για όλα τα σημαντικά θέματα της χώρας.

Κανείς δεν μιλά για ένα άλλο πολιτικό σύστημα, στο οποίο θα έχουμε το δικαίωμα να ακυρώνουμε οποιονδήποτε νόμο δεν επιθυμούμε.

Για μια πολιτική πραγματικότητα στην οποία θα μπορούν οι πολίτες να προτείνουν νόμους ή ακόμα και νέα άρθρα στο Σύνταγμα.

Για θεσμούς οι οποίοι θα μας επιτρέπουν να ανακαλούμε όσους αιρετούς δεν τιμούν το λειτούργημα τους.

Ναι, για αυτά δεν μιλά κανείς.

Η δημοκρατία είναι επικίνδυνη για τους πολιτικούς μας, για το παρασιτικό πολιτικό προσωπικό που όχι μόνο μας απομυζά αλλά φαίνεται ικανό, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, να μας αφανίσει.

Είναι αλήθεια πως δύο μήνες πριν κάτι φάνηκε να μπορεί να αλλάξει στο ζοφερό μας πολιτικό σύστημα.

Για πρώτη φορά, μετά από 40 χρόνια, θα αποφασίζαμε εμείς.

Τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ, εντελώς απροκάλυπτα, προσπάθησαν να μας τρομοκρατήσουν.

Παρ’ όλα αυτά, ο ελληνικός λαός επέδειξε απόλυτη ωριμότητα και αγνοώντας την πόλωση που προσπάθησαν να δημιουργήσουν είπε ένα ξεκάθαρο ΟΧΙ.

Ένα ΟΧΙ που η κυβέρνηση απλά το αγνόησε. Αντί να φέρει σε δεύτερο δημοψήφισμα την συμφωνία που τελικά υπέγραψε, αποφάσισε να ‘τιμήσει’ το πολιτικό μας σύστημα και να αποφασίσουν αυτοί αντί του λαού και πάλι ερήμην μας.

Και ρωτώ, υπάρχει λογικός και αξιοπρεπής άνθρωπος που να μην νοιώθει ντροπή με το γεγονός πως άλλοι αποφασίζουν για την ζωή του;

Πως ανεχόμαστε να αποφασίζει για τον μέλλον του τόπου που ζούμε ένας αλέξης, ένας αντώνης ή ένας γιωργάκης;

Πως ανεχόμαστε να ορίζουν τις ζωές μας άλλοι;

Είναι τελικά η ελευθερία τόσο άγνωστη ή τόσο αδιάφορη για εμάς;

Ακόμα και στις παλιές, ‘καλές’ εποχές, αξίζει μια πλασματική καταναλωτική ‘ευμάρεια’ αυτή την ντροπή;

Εκλογές ξανά λοιπόν και για ακόμα μία φορά όλοι οι πολιτικοί χώροι σιωπούν. Μας λένε τα ίδια και τα ίδια, ξέρουν πως ψεύδονται και ξέρουν πως το γνωρίζουμε.

Ξέρουν ακόμα πως δεν έχουμε τα πολιτικά εργαλεία να τους αφοπλίσουμε.

Για αυτό και κανείς τους δεν μιλά για αυτά, κανείς δεν μιλά για την δημοκρατία.

Κανείς από αυτούς δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα μας να ορίζουμε τις ζωές μας.

Όλα τα παραπάνω τα διαισθάνεται η συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας.

Μπορεί να μην έχουν ακούσει για δημοψηφίσματα πρωτοβουλίας πολιτών, μπορεί να μην έχουν συνειδητοποιήσει τι πραγματικά είναι η δημοκρατία.

Καταλαβαίνουν, όμως, πως οι πολιτικοί τους εμπαίζουν, το καταλαβαίνουν και θυμώνουν.

Όταν κατανοήσουν πως το πρόβλημα μας δεν είναι τα πρόσωπα αλλά το πολιτικό σύστημα που τα δημιουργεί, τότε θα αλλάξουμε και σελίδα.

Πέτρος

(Αγαπητέ Πέτρο, εκτός από θυμό, βλέπω και αδιαφορία. Είναι αναρχική η φύση των Ελλήνων. Δηλαδή, ό,τι και να γίνεται, στο τέλος κάνουν αυτό που θέλουν αυτοί. Φάνηκε και στο δημοψήφισμα αυτό. Οι πολίτες ψήφισαν ΟΧΙ. Αλλά έπεσαν στη Λουλού της Πρώτη Φορά Αριστερά, που δήλωσε χτες πως τώρα μαθαίνει τι γίνεται στην πολιτική. Ο Αλέξης εκπαιδεύεται, περνώντας Μνημόνια. Αυτά συμβαίνουν όταν έχεις φτάσει 40 χρονών και στα έχουν συγχωρήσει όλα. Πέτρο, το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός. Είναι υγιές που οι Έλληνες τα έχουν κάνει μαντάρα με τον καπιταλισμό. Είναι μια μορφή αντίστασης. Όλα καλά θα πάνε. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.