Στην αρχαία Κόρινθο

Το περασμένο Σάββατο, πήγα στην αρχαία Κόρινθο για το μνημόσυνο του αγαπημένου πατέρα δυο αγαπημένων φίλων. Ζεσταίνονται και γλυκαίνουν οι καρδιές των ανθρώπων, όταν βρίσκονται μαζί απέναντι στην οριστική απώλεια, στο “ποτέ πια”. Είναι πολύ σοφά αυτά τα πανάρχαια έθιμα.

Στο καφενείο που πήγαμε μετά, βρέθηκα με φίλους που δεν βλεπόμαστε πολύ συχνά πια αλλά, όπως λέει ο Γιώργος, όταν βλεπόμαστε, είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε μέρα από την προηγούμενη φορά, και συνεχίζουμε την κουβέντα από εκεί που την είχαμε αφήσει.

Άλλωστε, αυτό είναι η φιλία: φίλοι είναι δυο άνθρωποι που μπορεί να έχουν να δουν ο ένας τον άλλον είκοσι χρόνια, αλλά, όταν συναντιούνται, είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα.

Κάποια στιγμή, όταν πολλά μάτια ήταν βουρκωμένα, ένιωσα την ανάγκη να πω κάτι “αστείο”, για να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα.

Γυρνάω λοιπόν στη μητέρα των φίλων μου και της λέω “κυρία Σία, η μητέρα μου μου ανακοίνωσε πως δεν βγαίνει με τη σύνταξη και πως πρέπει να βρει μια δουλειά“.

“Κι εγώ πρέπει να βρω μια δουλειά” μου λέει εντελώς σοβαρά η κυρία Σία.

Ξερός εγώ. Εγώ νόμιζα πως θα γελούσε και θα μου έλεγε “δεν πάει καλά η μάνα σου”.

Αργότερα, σκεφτόμουν πως μια ηλικιωμένη γυναίκα που έχει περάσει πάρα πολύ δύσκολα και έχει κουραστεί αφάνταστα τα τελευταία χρόνια, δεν το βάζει κάτω και θα ψάξει και για δουλειά.

Είναι αυτές οι γυναίκες που κάνουν τον πλανήτη να γυρνάει ακόμα.

Και κάποιες από αυτές τις γυναίκες είναι οι μανάδες μας.

Δεν πρέπει να το βάζουμε κάτω ποτέ. Θα τα καταφέρουμε.

Με τις μάνες μας στον ώμο, για να μας δείχνουνε τον δρόμο.

Στην κυρία Σία, με αγάπη και σεβασμό. Υποκλίνομαι.

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.