Βάκχες άλλες ας αναλάβουν
Αγαπητέ πιτσιρίκο,
δεν συνέρχομαι.
Είμαι σα να μου έχει κόψει κάποιος το χέρι κι εγώ ακόμα το σηκώνω για να δείξω τα πουλιά. Κάθε μέρα κι ένα νεκρό πουλί στα πόδια μου κι εγώ δείχνω με το ανύπαρκτό μου μέλος εκεί που πέταγε στον ουρανό. Αυτό το λένε άρνηση, βέβαια.
(Μπορεί να το λένε και χάπατο, αλλά ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισα, αλλιώς θα το σκεφτόμουν πιο σοβαρά).
Τον υπόλοιπο καιρό θέλω να πλακώσω στο ξύλο τη μισή ανθρωπότητα, να πιάσω τον Κιμ απ’ τον ώμο και να του πω φιλικά “πάτα το κουμπί” κι όποιον πάρει ο χάρος, να γλυτώσουν αυτοί, να γλυτώσουμε κι εμείς.
Τό ‘χω ρίξει στο διάστημα. Δε θέλω να διαβάζω άλλο για τα μέτρα, τα αντίμετρα, τις Σκουριές, τους αγωγούς, τους νεκρούς, τη Συρία, την Τουρκία, τη Ρωσία, δε θέλω να ξέρω τίποτα.
Κι εσένα καμιά φορά δε σ’ αντέχω, διαβάζω για τις πατούσες σου, κι αφήνω τις πολλές-πολλές αλήθειες .
(όχι ότι οι πατούσες σου δεν αποτελούν αλήθειες, με τον τρόπο τους)
Έξι χρόνια τώρα, και άλλα τριανταδύο πριν, έχω φάει τη ζωή μου να κυνηγάω φαντάσματα.
Πορείες, πλατείες, πρωτοβουλίες, διαμαρτυρίες, καταγγελίες επί καταγγελιών, και άλλα κυρίως, που δεν είναι εύκολες λέξεις και δεν είναι για εδώ.
Δε ξέρω αν ηττηθήκαμε έτσι τόσο άσκημα τώρα όπως ανεβοκατέβαιναν τα σωθικά μας ή κουράστηκα να χρησιμοποιώ πληθυντικούς ή τελικά κουράστηκα τελεία.
Δε ξέρω καν αν είμαι κι αυτό που νόμιζα τόσα χρόνια. Και ιδεολόγος και κυνική ούτε αντέχεται, ούτε και γίνεται ίσως. Κι όσο πιο ιδεολόγος, τόσο πιο κυνική.
Θέλω έναν ήσυχο τόπο. Να φυτεύω ντομάτες. Να διαβάζω τα βιβλία μου. Να ακούω τη μουσική μου.
Να γράφω τίποτα βαθυστόχαστο για τη ματαιότητα της ύπαρξης και την ομορφιά της ζωής και λίγους ανθρώπους.
Να βρω μια λύση για μένα. Επειδή δεν την έχω. Ούτε την έκτισα τόσο καιρό.
Εκτός απ’ τις διακόσιες χιλιάδες που έχουν φύγει για Εσπερίες, και εκείνους που φύγανε οριστικά και αμετάκλητα για τόπους πιο χλοερούς, είμαστε και εμείς που φεύγουμε μέσα μας. Εσωτερική μετανάστευση Γ΄ τύπου.
Μπορεί και να μεγαλώσαμε
κι έτσι που γίναμε καλύτερα για όλους να φύγουμε.
(μπορεί και να θέλω διακοπές)
Υ.Γ. Δεν σου γράφω για να το δημοσιεύσεις. Σε διαβάζουν και μικρά παιδιά. Σου γράφω γιατί είχες τη διαύγεια μεν να βγεις απ’ το ίδιο βράδυ στην αντεπίθεση, αλλά νομίζω ότι κι εσύ δεν έχεις συνέλθει με τον τρόπο σου. Τι να σου κάνει κι η Ζωή στου πικραμένου την αυλή;
Τι ευχή να σου κάνω;
ό,τι θες.
Γ.
(Αγαπητή φίλη, το δημοσιεύω γιατί είναι ωραίο. Και μάλλον εκφράζει πολλούς ανθρώπους. Εμένα μη με παίρνετε πολύ στα σοβαρά. Γράφω για να ζήσω, όχι από χόμπι. Σας βεβαιώνω πως το μόνο πράγμα από το οποίο δεν έχω συνέλθει είναι το ότι τελείωσε το καλοκαίρι και τα μπάνια. Μου λείπουν τα όμορφα ξανθά κεφάλια. Τότε τελειώνει το καλοκαίρι: όταν δεν βλέπεις γύρω σου ξανθά κεφάλια. Σας εύχομαι τα καλύτερα. Να είστε καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.