Αργήσανε

Τους βλέπουμε αυτή την ώρα στην πλατεία.Τι ωραία εικόνα. Ειδικά, όταν ξέρεις ότι κάποιος άφησε την γη του \, έστω και για λίγο, για να διαδηλώσει στο κέντρο της Αθήνας.
Αργήσανε όμως, πιτσιρίκο. Αργήσανε πολύ.

Έξι χρόνια περάσανε. Διαλυθήκαμε.

Πριν λίγα χρόνια, αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσανε να παρασύρουν και τους κατοίκους των πόλεων και να τους πατήσουμε.

Μακάρι να γίνει τώρα η αρχή, έστω και αργά.

Οι σημερινές εικόνες, όμως, μου προκαλούν και θλίψη. Ποιός να στηρίξει τώρα και τους αγρότες που όλη η κοινωνία ηττήθηκε και εξαπατήθηκε;

Απ΄την άλλη, πρέπει και αυτοί να αλλάξουν τα συνθήματα τους και να στήσουν την αντίσταση από τα μέσα.

Να πείσουν τον κόσμο ότι παράγουμε τα πάντα.

Να γίνουν δράσεις κατά των εισαγωγών σε τελωνεία, λιμάνια και αεροδρόμια. Να διαδώσουν παντού ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας.

Να σταματήσουν να πιστεύουν ότι ο Αυτιάς θα τους λύσει τα προβλήματα.

Να ταυτιστούν με συνθήματα δημοκρατίας, παιδείας, υγείας, δικαιοσύνης.

Και να σκεφτούν στις εκλογές που θα έρθουν ότι ο εχθρός είναι ο καπιταλισμός και αυτοί που τον προστατεύουν.

Δεν γίνεται αγροτικές περιοχές να βγάζουν για χρόνια δεξιά και να περιμένουμε αγροτική ανάπτυξη.

Το 2004 είχα βρεθεί σε περιοχή της Κρήτης με μεγάλη παραγωγή τομάτας και γενικότερα κηπευτικών.

Όταν ρωτήσαμε τους χωρικούς πώς είναι τα πράγματα, μας είπαν “πώς να είναι ρε παιδιά, εδώ και στο χωριό μας βρεθήκανε τομάτες Ολλανδίας σε χαμηλότερη τιμή, είμαστε καταδικασμένοι”.

Δεν το σταμάτησε κανείς αυτό το πράγμα.

Όταν τα πάντα απαξιώνονται γύρω μας, δεν μπορεί να πιστέψει ο άνθρωπος πόση δύναμη έχει στα χέρια του. Και ειδικά αυτά τα χρόνια της κρίσης, όλοι νιώσαμε άχρηστοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.

Τι να πω, ίσως η πραγματική ρήξη να ξεκινήσει από αυτούς που γνωρίζουν πόση δύναμη έχουν τα χέρια τους.

Πάμε όλοι στην πλατεία· από εκεί που την αφήσαμε.

Με εκτίμηση

Νικόλας

(Αγαπητέ Νικόλα, μακάρι να γυρνούσε ο χρόνος πίσω στο 2010 και να κάναμε τότε -όλοι οι Έλληνες- αυτό που έκαναν αμέσως οι Ισλανδοί. Χτες το βραδάκι που πήγαινα στο Σύνταγμα στην διαδήλωση των αγροτών, σκεφτόμουν πως τον περασμένο Ιούλιο, μετά την απάτη Τσίπρα στο δημοψήφισμα, καθώς έφευγα από την διαδήλωση στο Σύνταγμα, είπα “δεν θα ξαναπάω σε διαδήλωση”. Τελικά, χτες συνειδητοποίησα πως πηγαίνω, ώστε, όταν γίνει η εθνική καταστροφή -γιατί κάτι μου λέει πως θα γίνει-, να ξέρω πως έκανα ό,τι μπορούσα και δεν κοιτούσα μόνο την πάρτη μου. Αυτό ήταν που με έκανε να πάω παντού· πήγα για συμπαράσταση ακόμα και στην διαδήλωση των αστυνομικών. Προσπάθησα πολύ να αντιμετωπίσω τους Έλληνες σαν έναν λαό και να αφήσω κατά μέρος τις όποιες διαφωνίες είχα κάθε φορά. Αλλά δυστυχώς, αποδείχτηκε πως οι Έλληνες δεν είναι ένας λαός. Πριν από μερικές μέρες, έγραψα προς τους αγρότες αυτό: “Μια φιλική συμβουλή για σκεπτόμενους αγρότες: Ρε παιδιά, πείτε και κάποιο αίτημα που να μην έχει να κάνει μόνο με τις δικές σας τσέπες. Σε προτεκτοράτο ζείτε. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα εκτός από τα φράγκα. Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, σας λένε κάτι αυτά; Επίσης, υπάρχουν και άλλοι Έλληνες γύρω σας. Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς είναι άνεργοι, άλλοι έχουν καταστραφεί, άλλοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν. Πείτε κάτι και για αυτούς. Δείξτε πως είστε κομμάτι ενός λαού, μιας κοινωνίας. Πείτε μια κουβέντα για τους πρόσφυγες. Άνθρωποι είναι κι αυτοί.”. Θα ξαναπάω στο Σύνταγμα για τους αγρότες. Αλλά τελικά δεν πάω για τους άλλους. Πάω για να είναι εντάξει η δική μου συνείδηση. Να είσαι καλά.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.