Θέλουμε;

Φίλε Πιτσιρίκο,
Γράφεις για τα e-mail που λαμβάνεις σχετικά με το κάλεσμα για «νέες αγωνιστικές κινητοποιήσεις» και συγκεντρώσεις για να «μην περάσουν τα μέτρα». Φυσικά και συμφωνώ με όσα γράφεις. Και λίγα λες.

Τα «νέα» μέτρα θα περάσουν όπως πέρασαν και τα «παλιά».

Πρέπει να είναι κανείς εντελώς κρετίνος για να πιστεύει πως η διαμαρτυρία του λαού έξω από το κοινοβούλιο θα υποχρεώσει τους βουλευτές να μην ψηφίσουν υπέρ των μέτρων.

Προφανώς, είτε είναι εντελώς ηλίθιος και δεν αντιλαμβάνεται ποιοι είναι οι Έλληνες βουλευτές -οπότε γιατί να ακολουθήσει ο κόσμος τον βλαμμένο που δεν ξέρει τι του γίνεται- είτε προβοκάτορας είτε σιχαμένος καριερίστας που θέλει απλά να στρογγυλοκαθίσει στην καρέκλα του βουλευτή παίρνοντας την θέση κάποιου άλλου.

Το ζήτημα είναι το πώς θα αποτύχει η εφαρμογή των μέτρων στην πράξη. Και το παράδειγμα για το πώς, υπάρχει.

Από την εποχή που η αντίδραση του Βρετανικού λαού για δύο ολόκληρα χρόνια ανάγκασε την Σιδηρά καριόλα να παραιτηθεί και την κυβέρνηση του Μέητζορ που σχηματίστηκε μετά να αποσύρει τον νόμο για τον ταξικό και άδικο φόρο [Poll Tax].

Χιλιάδες άνθρωποι συγκρούστηκαν αρκετές φορές με την αστυνομία –τα έφιππα και πεζά τμήματα της– οδηγήθηκαν στην Βρετανική δικαιοσύνη και απειλήθηκαν με φυλάκιση ή κατάσχεση των σπιτιών τους.

Κι όμως, περίπου 18 εκατομμύριο πολίτες αρνήθηκαν να πληρώσουν τον φόρο.

Το 1/3 του πληθυσμού της Βρετανίας, που όσο αφορά την Σκωτία και το Λονδίνο ξεπέρασε το 75%.

Δύο χρόνια μετά, η σκατόψυχη υποχώρησε και το κίνημα που δημιουργήθηκε για τον παραπάνω σκοπό νίκησε.

Φυσικά, είχαν δημιουργηθεί όλες οι υποδομές αλληλεγγύης για την ενημέρωση, την ηθική και νομική υποστήριξη των ανθρώπων που αρνούνταν να πληρώσουν τον φόρο και τους έσερνε η κυβέρνηση στα δικαστήρια για την απειθαρχία τους αυτή.

Στην Ελλάδα υπάρχουν εκατό χιλιάδες λόγοι για να μην πληρώσει κάποιος πολίτης έναν από τους εκατοντάδες άδικους φόρους.

Θα ήταν υπέροχο να μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια τεράστια δημοσιονομική τρύπα στον προϋπολογισμό του κράτους των δανειστών, αν αρνιόμαστε μαζικά και συνειδητά να πληρώσουμε έναν από τους άδικους φόρους που μας έχουν επιβληθεί πχ τον ΕΝΦΙΑ.

Φυσικά, χρειάζεται η δημιουργία ενός αποτελεσματικού δικτύου υποστήριξης των αρνητών του φόρου που ενδεχομένως θα συρθούν στα δικαστήρια και ένα ταμείο αλληλεγγύης για την κάλυψη των αναγκών που θα προκύπταν.

Βέβαια, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, τα σωματεία, τους δήμους και τα «αριστερά» κόμματα.

Μια ακόμα 48ωρη για την τιμή των όπλων και μετά οι γνωστές δικαιολογίες για την έλλειψη συμμετοχής και το πόσο αδίσταχτοι είναι οι «άλλοι».

Αλίμονο όμως στην χώρα αυτή από τα χρόνια της «μεταπολίτευσης» και μετά μετατρέψανε ολοκληρωτικά τους πολίτες σε καταναλωτές.

Μετά την καταστροφή της πρωτογενούς παραγωγής και τα φθηνά ευρώ-δάνεια, τα καινούργια αυτοκίνητα και το «δεν γαμιούνται όλοι οι άλλοι», ήρθαν τα μνημόνια.

Από το 2010 και μετά ο Ελληνικός λαός καταναλώνει συνεχώς μνημόνια, κεντρώα, δεξιά και αριστερά.

Κι όπως λένε και οι νόμοι της αγοράς, η ζήτηση αυξάνει και την προσφορά.

Οπότε, μετά την νέα 48ωρη της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, ετοιμαστείτε για το τέταρτο.

Και λίγους μήνες μετά, για το πέμπτο που θα φέρει ο Μητσοτάκης.

Θα είναι κι αυτό απολύτως αναγκαίο και σωτήριο για την χώρα. Όπως ακριβώς και τα προηγούμενα.

Τρόποι να αντιδράσουμε υπάρχουν και μάλιστα είναι πολλοί.

Τελικά όμως, πάντα το ερώτημα θα είναι αν θέλουμε να νικήσουμε και ακόμα περισσότερο το πόσο πολύ το θέλουμε αυτό.

Νομίζω πως η απάντηση έχει ήδη δοθεί όσο και να μην μας αρέσει.

Φιλιά πολλά

Ηλίας

Υ.Γ. Ο φόρος της Θάτσερ ήταν πρακτικά ένας κεφαλικός φόρος ιδιοκτησίας που καταβαλλόταν ανάλογα με το πόσα άτομα κατοικούσαν σε ένα σπίτι ανεξάρτητα από το επίπεδο των εισοδημάτων τους, από τον αν είχαν εργασία ή ήταν άνεργοι, από τον αν ήταν υγιείς και αρτιμελείς ή όχι. Θεωρητικά, η «λογική» της νεοφιλελεύθερης Θάτσερ ήταν απλή και «δημοκρατικότατη». Όλοι να πληρώνουν το ίδιο. Είτε είναι πλούσιοι, είτε είναι φτωχοί. Ο λαός, όμως, τους τον γύρισε πίσω και αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολο πράγμα εκείνη την εποχή στο ΗΒ. Τα μυαλά των νεοφιλελευθέρων φυσικά και δεν άλλαξαν. Απόδειξη πως ο Κάμερον –25 χρόνια μετά– προωθεί έναν καινούργιο νόμο για την φορολόγηση της κατοικίας που βασίζεται στην ίδια φιλοσοφία, αν και μοιάζει λιγότερο άδικος.

(Αγαπητέ Ηλία, εγώ δεν θα σχολιάσω -τα έγραψα σε αυτό το κείμενο– γιατί νομίζω πως έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί όλα· όχι από εμάς τους δυο αλλά και από πολλούς και πολύ καλύτερους. Αλλά οι Έλληνες δεν αντιδρούν. Ούτε με το φιλότιμο πια. Περνάει το Ασφαλιστικό και οι Έλληνες αδιαφορούν ή σκοτώνονται μεταξύ τους. Τι να πεις; Προφανώς, δεν θέλουμε. Να είσαι καλά, Ηλία.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.