Σουρεαλισμός

Είναι αυτά τα μικρά πράγματα, οι στιγμές της καθημερινότητας που έχουν ανεκτίμητη αξία. Σήμερα, σε μία τυχαία συζήτηση με τυχαίο συγγενή από την Ελλάδα, λοιπόν, Πιτσιρίκο, ακούω το εξής: «εμ δεν ήθελες όταν τελείωσες τη σχολή να δώσεις ΑΣΕΠ να μπεις στο δημόσιο, το έπαιζες ονειροπόλα και επαναστάτρια. Μια χαρά θα ήσουν τώρα, αραλίκι στο σχολείο και διακοπές τρεις μήνες καλοκαίρι, ο μισθός κάθε μήνα να μπαίνει…».

Δεν συγκράτησα τι είπε παρακάτω, μέχρι εκεί μπόρεσα να παρακολουθήσω.

Εντάξει, τα έχω ακούσει άπειρες φορές αυτά εδώ και χρόνια.

Όμως σήμερα, εν έτει 2016 και ενώ έχει γίνει ό,τι έχει γίνει, έχει έρθει ο κόσμος ανάποδα, δεν έχουμε σχοινί να κρεμαστούμε που έλεγε ένας πρώην μου, η Ελλάδα διοικείται εκ του εξωτερικού κτλ, μου φάνηκε κάπως περίεργο που το ξανάκουσα.

Τι να πω, είναι σουρεαλιστική η κατάσταση με τους Έλληνες.

Πάνω και πέρα από την πραγματικότητα.

Κι εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα με τον σουρεαλισμό, αντίθετα τον αγαπώ ως καλλιτεχνικό ρεύμα, ακόμη κι αν σε κάνει ορισμένες φορές να αισθάνεσαι σαν να έχεις πάρει ναρκωτικά.

Όμως, νομίζω ότι ο συγκεκριμένος συγγενής θα έπρεπε να τα έχει κόψει προ πολλού και να συνειδητοποιήσει την πραγματικότητα.

Η αλήθεια είναι ότι το περιστατικό αυτό με ταξίδεψε πίσω στο 2000, όπου άκουγα τον εξάψαλμο συχνά πυκνά για την απαράδεκτη άρνησή μου να βολευτώ στο δημόσιο σαν καλό κορίτσι και για την τεμπελιά μου, εξαιτίας της οποίας κατηγορούσα τον αδιάβλητο θεσμό.

Επίσης, θυμήθηκα την ίδια εποχή που ήμουν κι εγώ μικρό παιδί και είχα τα μυαλά πάνω από το κεφάλι και πόσο ωραία περνούσα· αυτό ήταν το μπόνους νοσταλγίας.

Από την άλλη, μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους που καταφέρνουν να ζουν ακόμη στη δεκαετία αυτή, χωρίς να συνειδητοποιούν πως αυτά που τότε πίστευαν περί δημοσίου και ευημερίας είναι παπαριές, αλλά και ότι δεν είναι προορισμός όλων των ανθρώπων να «βολευτούν» επαγγελματικά.

Δεν έχω ιδέα πώς το κάνουν, αλλά μέρα δεν έχει περάσει από πάνω τους· για την ακρίβεια, από το μυαλό τους.

Δεν θα μπω καν στον κόπο να σχολιάσω την άποψη που θέλει τους εκπαιδευτικούς να αράζουν στο σχολείο, γιατί εκφράζει σε μεγάλο βαθμό την παθογένεια της ελληνικής κοινωνίας και την απαξίωση απέναντι σε αυτούς που δεν είναι απλά δημόσιοι υπάλληλοι, αλλά οι άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να εκπαιδεύσουν τη νέα γενιά, ώστε να μη γίνει σαν τα μούτρα της προηγούμενης.

Πόσα λάθη μέσα σε τέσσερις γραμμές.

Ήθελα απλά να το μοιραστώ με κάποιον γιατί ώρες ώρες νομίζω ότι πάω να τρελαθώ με αυτά που ακόμα ακούω.

Γενικά, ο κόσμος είναι κάπως yolo αυτή την εποχή.

Καλοκαιράκι θα μου πεις. Παραλία, μπιτσόμπαρο, μπύρες, κανένα πόκεμον να περνάει η ώρα για τη νέα γενιά, αλλά απ’ ό,τι βλέπω και οι μεγαλύτεροι γιολάρουν με τον τρόπο τους.

Καλά κρασιά να ευχηθώ.

Φιλιά

Ελένη

Υ.Γ. Σε άλλα νέα, μαθαίνω ότι αποκαταστήσαμε τη δημοκρατία, το οποίο είναι τέλειο και μπράβο μας που το κάναμε γιατί είχε μεγαλώσει αρκετά και νόμιζα θα μας μείνει στο ράφι. Και εις ανώτερα.

Υ.Γ.2 Όσον αφορά το ποιοι συμμετέχουν στα σχετικά πανηγυράκια εορτασμών, φυσικά και έχει σημασία. Επειδή πολλά ακούστηκαν για το υποκριτικό του πράγματος, σύμφωνα με την ταπεινή μου γνώμη, είναι θετικό ένας άνθρωπος, η Ζωή Κωνσταντοπούλου στη συγκεκριμένη περίπτωση, να διαχωρίζει τη θέση του και να αντιτίθεται σε όλη αυτή τη γελοιότητα. Έστω και αν κατηγορείται ότι είναι κίνηση εντυπωσιασμού. Ελλάδα είμαστε, προφανώς θα κατηγορηθεί ό,τι και αν κάνει. Προσωπικά, δε με ενδιαφέρει εάν έχει καλή δικαιολογία που ακολούθησε την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το σημείο που το έκανε, δε με ενδιαφέρει καν να ακούσω γιατί δεν την κατήγγειλε νωρίτερα. Δεν την αθωώνω, απλώς το παρελθόν δεν αλλάζει. Εάν θέλουμε να προχωρήσουμε μπροστά, θα πρέπει να κοιτάμε και μπροστά. Εάν, λοιπόν, τώρα, είτε η Ζωή είτε ο οποιοσδήποτε άλλος έχει τη θέληση και την όρεξη να πράξει διαφορετικά, νομίζω ότι θα πρέπει να έχει την ευκαιρία να το κάνει κι εμείς να την στηρίξουμε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας.

Πολλά έγραψα. Εύχομαι υγεία και γρήγορα να αρχίσεις ξανά τα μπάνια γιατί όπως το πας θα χάσεις και το μαύρισμα.

(Αγαπητή Ελένη, εντάξει κάνει και ζέστη τώρα στην Ελλάδα και είναι λογικό να ακούς διάφορα. Του συγγενή σου ούτε που του περνάει από το μυαλό πως εσύ τώρα ζεις σε μια από τις πιο ευτυχισμένες χώρες του κόσμου, ενώ η Ελλάδα -στην οποία ζει αυτός- πάει από το κακό στο χειρότερο. Όταν δεν θα έχει μείνει νέος Έλληνας στην Ελλάδα ούτε για δείγμα, κάτι θα αρχίσουν να καταλαβαίνουν και οι υπόλοιποι Έλληνες. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα δεν είναι σουρεαλισμός, είναι αφασία. Ούτε ένας δεν σκέφτηκε να ακολουθήσει η Ελλάδα το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας. Είναι προφανές πως βολεύει να είναι όλοι καθυστερημένοι. Μην ανησυχείς για το μαύρισμά μου. Έχω να πάω στην θάλασσα ένα μήνα και είμαι ακόμα κατάμαυρος. Νομίζω πως οι Έλληνες θα γίνουμε όλοι μάύροι μετά και τα 15 επόμενα Μνημόνια. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.