Πίπη εσύ;;;
Σήμερα το απόγευμα, έφαγα ένα από τα πιο χοντρά σκαλώματα που έχω φάει στη ζωή μου. Έχω κάνει ένα σύντομο μπάνιο στην θάλασσα, κάνω ντους σε υπαίθρια ντουζιέρα και περιμένω να στεγνώσω. Και τότε, κάθεται στο χέρι μου ένα γεράκι.
Δεν είδα το γεράκι να έρχεται -τι γεράκι θα ήταν αν το έβλεπα;- και έπαθα σοκ.
Έρχεται από αριστερά μου -πάντα από αριστερά μου έρχονται όλα- και κάθεται στο αριστερό μου χέρι. Είμαι αριστερόχειρας.
Τινάζω το χέρι μου ενστικτωδώς -αν και δεν με γρατζούνισε- και το γεράκι κάθεται σε μια ταμπέλα ακριβώς μπροστά μου.
Με κοιτάει, το κοιτάω.
Κοιταζόμαστε.
Και τότε σκέφτομαι τον Πίπη, το τραυματισμένο κιρκινέζι που βρήκα έξω από το σπίτι μας στη Ζάκυνθο, την Μεγάλη Πέμπτη του 2011.
Μπορεί αυτό το κιρκινέζι να είναι ο Πίπης;
Μα είμαι εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Ζάκυνθο.
Ναι, αλλά τα πουλιά πετάνε. Τα πουλιά δεν ξέρουν από σύνορα.
Μα έχουν περάσει πέντε χρόνια. Ο Πίπης ζει ακόμα;
Περνάει δίπλα από την ταμπέλα μια τουρίστρια. Στην καρακοσμάρα της. Δεν βλέπει το γεράκι.
Το γεράκι φεύγει από την ταμπέλα και κάθεται πάνω σε μια ψάθινη ομπρέλα στην παραλία, σε απόσταση πέντε μέτρων από εμένα.
Σκέφτομαι πως πρέπει να τραβήξω μια φωτογραφία.
Την τραβάω. Είναι αυτή που βλέπετε.
Κοιταζόμαστε. Δεν ξέρω τι να του πω. Μιλάνε τα μάτια.
Γύρω έχει κόσμο αλλά είναι σαν μην υπάρχει κανείς.
“Αντίο Πίπη” του λέω. Και φεύγει. Πετάει μακριά.
Από εκείνη την ώρα, στο μυαλό μου γίνεται πόλεμος.
Εντάξει, εγώ είμαι βέβαιος πως αυτό το γεράκι ήταν ο Πίπης.
Δηλαδή, δεν εξηγείται αλλιώς να έρθει ένα γεράκι να κάτσει στο χέρι μου.
Δεν μου έχει ξανατύχει ποτέ στη ζωή μου. Ούτε άκουσα ποτέ κάποιον να λέει πως ένα γεράκι ήρθε από τον ουρανό και έκατσε στο χέρι του.
Μόνο ένα γεράκι που το πότισα νερό με ζάχαρη με τη σύριγγα, το τάισα κιμά στο στόμα, το χάιδεψα και το φρόντισα θα ερχόταν να κάτσει στο χέρι μου.
Πίστευα που πίστευα πως τα πουλιά -ειδικά τα περιστέρια- είναι ψυχές αγαπημένων ανθρώπων που δεν ζουν πια και έρχονται να σε δουν, τώρα είμαι απόλυτα βέβαιος.
Μην ψάχνετε γιατί το πιστεύω αυτό. Εγώ το πιστεύω και, αφού το πιστεύω, έτσι είναι. Δεν ζητάω από κανέναν άλλον να το πιστέψει. Είναι προσωπική υπόθεση η πίστη του καθενός.
Αν αυτό το γεράκι ήταν ο Πίπης -η δική μου πίστη έχει και …αμφιβολία- σήμερα το απόγευμα έζησα ένα θαύμα.
Ή τη φύση των πραγμάτων.
Να είσαι καλά, Πίπη. Σε ευχαριστώ.
(Θα μιλήσω με τον παιδικό μου φίλο που είναι κτηνίατρος αλλά θέλω, αν υπάρχει κάποιος κύριος ή κάποια κυρία που είναι ειδικοί στα άγρια πουλιά, να μου στείλει ένα μέιλ και να μου πει αν υπάρχει κάποια εξήγηση σε αυτό που έζησα σήμερα. Επίσης, από τη σύγκριση των φωτογραφιών με το παλιό ποστ, αν μπορεί να καταλάβει αν είναι το ίδιο γεράκι. Εγώ δεν θα αλλάξω γνώμη αλλά θέλω να ακούσω και τους ειδικούς. Ευχαριστώ.)
(Το ποστ είναι αφιερωμένο στις δυο κυρίες και στον κύριο που ζήσαμε παρέα την εμπειρία του τραυματισμένου Πίπη το Πάσχα του 2011. Παιδιά, να κοιτάτε στον ουρανό. Μπορεί να σας έρθει ο Πίπης για επίσκεψη.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.