Οι νυχτερινοί διάλογοι της καθηγήτριας Γλωσσολογίας Πηνελόπης Τ.

(Προσοχή. Το κείμενο περιέχει διαλόγους που υπό προϋποθέσεις μπορούν να κριθούν άσεμνοι)
“Ρε τον μ@λάκα, τον Γενικό μας. Άκου, τι μου ζήτησε να παρουσιάσω στο συνέδριο. Και έλα, πες μου εσύ, τι να γράψω για την «σημασία της γλωσσικής επικοινωνίας στην ανάπτυξη των εταιρικών πωλήσεων».

Στην ψυχή της Εταιρείας, στον συνάδελφο μου τον Μάκη, απευθύνομαι πάντα για συμβουλές στις δύσκολες στιγμές.

Και μέσα στα τρέχοντα της δουλειάς μας, που είναι οι στόχοι, το budget και οι άλλες αηδίες, προστέθηκε τώρα και η προετοιμασία για μία παρουσίαση στο καθιερωμένο ετήσιο συνέδριο Πωλήσεων της Εταιρείας μας, της Wasted Management plc.

Τι είναι το επίσημο συνέδριο μιας μεγάλης εταιρείας;

Κάτι σαν πανηγύρι. Την κοπανάμε για τρείς μέρες από τα γραφεία, πηγαίνουμε σε κανένα απομονωμένο ξενώνα και κλεινόμαστε από τις εννιά το πρωί μέχρι τις οκτώ το βράδυ σε μια αίθουσα γεμάτη τραπέζια, προτζέκτορες και πίνακες.

«Σιγά το δύσκολο, ρε» μου είπε ο καλός συνάδελφος. «Άνοιξε το Google και θα βρεις ότι θέλεις. Κόπιαρέ το και τέλειωσες. Μήπως και θα το καταλάβει κανείς; Χαμός γίνεται. Στο internet βρίσκεις έτοιμο διδακτορικό, και δεν θα βρεις paper για γλωσσική επικοινωνία;»

-Nαι, άλλα στο σκελετό που μου έδωσε, μου ζήτησε να συνδυάσω εφαρμοσμένη γλωσσολογία και marketing.

-Ε και; Οι γλωσσολόγοι συνδυάζουν τα πάντα.

Δεν είχε άδικο ο Μάκης. Στην Wikipedia, ψάχνοντας, βρήκα ότι υπάρχουν νευρογλωσσολόγοι, ψυχογλωσσολόγοι, κοινωνιογλωσσολόγοι, βιογλωσσολόγοι και ένας ολόκληρος άλλος συρφετός.

«Τι κάνουν όλοι αυτοί, ρε; Πού σκατά βρίσκουν δουλειά;» τον ρώτησα.

«Πού βρίσκουν;» μου απάντησε, «Στις ξένες πολυεθνικές. Εσύ τι νομίζεις; Οι μεγάλες εταιρείες έχουν ανάγκη από μηχανικούς και οικονομολόγους; Τέτοιους βρίσκουνε. Ψυχολόγους και Αναλυτές της επικοινωνίας χρειάζονται, για να αποκτήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.Και οι πιο κατάλληλοι για αυτή την δουλειά είναι οι ψυχοσωματογλωσσολόγοι. Συνδυάζουν ψυχολογία, σεξoλογία και φιλολογία. Δημιουργούν ανάγκες, εκεί που δεν υπάρχουν. Και οι εταιρείες τι νομίζεις ότι θέλουν; Καταναλωτές με ανάγκες.
Έτσι στην τύχη νομίζεις ότι του κατέβηκε του Γενικού και σου έβαλε αυτό το θέμα για παρουσίαση στο συνέδριο; Είναι μπροστά ο δικός μας και ας τον ανεβοκατεβάζουμε άχρηστο»

-Καλά, ρε συ, για τα απόβλητα των τυροκομείων του Καραθανάση που αγοράζουμε, χρειαζόμαστε γλωσσικούς επικοινωνιολόγους; Έχουμε ρε την Μυρτώ, που είναι γκομενάρα και με το πού πάει την σύμβαση στον λιγούρη, την υπογράφει χωρίς να διαβάζει καν τι γράφουμε, Χα, χα.

«Είσαι γελασμένος, αν πιστεύεις ότι η επικοινωνία είναι μόνο για τις πωλήσεις» μου απάντησε ο εκλεκτός συνάδελφος. «Ξεκινάει από το orders desk και καταλήγει στο τμήμα σχεδιασμού νέων προϊόντων».

-Μάκη; Το Orders desk της Εταιρείας δεν το φοβάμαι. Είναι το δυνατό μας χαρτί. Έχουμε την Γιάννα. Δεν υπάρχει μεγάλος πελάτης, που να μην έχει βγει μαζί της έξω για one night stand.

«Και τη λες εταιρεία αυτή;» μου απάντησε. «Μπουρδέλο το λες. Το καταλάβανε οι ξένοι μέτοχοι και προσπαθούν να περάσουν την νέα πολιτική της επικοινωνίας».

Μπορεί και να έχει δίκιο ο Μάκης. Γιατί στην εποχή της παγκοσμιοποίησης είναι ξεπερασμένη η μικροπολιτική αξιοποίησης των σεξoυαλικών προσόντων των γυναικών υπαλλήλων.

Για να μην πολυλογούμε με τα της εταιρείας μας, γιατί αντικείμενο της ιστορίας που διαδραματίστηκε είναι η εμπλοκή μου στον χώρο της Γλωσσολογίας, βρήκα στο διαδίκτυο αρκετά κομμάτια.

Τα άλλαξα, για να μην φαίνονται ότι τα αντέγραψα, έριξα μέσα και κάποια διαγράμματα από έρευνες που έχουν κάνει διάφοροι γκουρού του marketing και, με την ευχή του Θεού, είχα σχεδόν φθάσει στην ολοκλήρωσή της.

Είχα μόνο λίγο κολλήσει στον επίλογο της παρουσίασης. Δεν μου έβγαινε με τίποτα.

Μετά από πολλά ψαξίματα βρήκα ένα κείμενο, που πίστευα ότι ταίριαζε στο θέμα και το αντέγραψα στην τελευταία διαφάνεια.

Με αυτό θα έκλεινα την ομιλία και θα πήγαινα να καθίσω κάτω για να ακούσω τις μ@λακίες του επόμενου.

Τι έγραψα; Να, τι βρήκα να αντιγράψω:

«Αφού έγιναν πιστεύω αντιληπτά τα παραδείγματα μιας νέας τεχνικής πωλήσεων χάριν στην χρήση της εξελιγμένης ψυχογλωσσολογίας, θα κλείσω την παρουσίαση μου αυτή με ένα συμπερασματικό απόσπασμα του Ελβετού γλωσσολόγου Φερντινάντ Ντε Σωσσύρ, θεμελιωτή του στρουκτουραλισμού.

Η διάκριση παραδειγματικών και συνειρμικών σχέσεων, των σχέσεων δηλαδή που αναπτύσσουν οι συναλλασσόμενοι κατά τον συνδυασμό τους στην ομιλία (“διαφορές”) και των σχέσεων που αναπτύσσουν με άλλα στοιχεία στον άξονα επιλογής, λόγω της ένταξής τους σε ένα κοινό σύστημα/παράδειγμα οδηγεί σε ένα διακριτό σημαίνον, δηλαδή σε επικοινωνία με διαφοροποιημένη σημασία από το σύνολο των προτάσεων του Ανταγωνισμού”.

«Πως σου φαίνεται σαν επίλογος;» ρώτησα τον Μάκη, αφού προηγούμενα κάθισα και του έδειξα όλη την δουλειά που είχα ετοιμάσει.

«Μια χαρά είναι» μου απάντησε. «Κανείς δεν θα καταλάβει τίποτα».

«Γιατί, νομίζεις ότι καταλαβαίνω εγώ;» του είπα με φανερή ανησυχία, μη και οι σύνεδροι ζητούσαν επεξηγήσεις.

«Αυτό θέλεις και εσύ» με καθησύχασε. «Να μην καταλάβουν τίποτα. Αν αρχίσουν να καταλαβαίνουν θα ρωτάνε. Καλύτερα λοιπόν, που έβαλες ένα δυσνόητο επίλογο, για να μην έχουν να ρωτήσουν τίποτα.»

Τα συνέδρια πωλήσεων της εταιρείας μας είναι συνήθως ετήσια.

Σε αυτό μαζευόμαστε εκτός από τους executives και τους Managers, οι επιθεωρητές πωλήσεων, οι αντιπρόσωποι επαρχίας και επιλεκτικά μεγάλοι πελάτες.

Με εξαίρεση τους Executives και τους μεγάλους πελάτες που κουβαλάνε μαζί τους και τις γυναίκες, οι υπόλοιποι ερχόμαστε μόνοι μας.

Μας επιτρέπουν όμως την τελευταία μέρα του συνεδρίου, σε εμάς τους Managers μόνο, να φέρουμε και τις γυναίκες μας.

Εμείς, βέβαια, το αποφεύγουμε. Ξέρουμε ότι θα μας ζαλίσουν, με το τι πρέπει να φοράνε στο καθιστό δείπνο της τελευταίας βραδιάς, το τι είπε η μία για την άλλη, και το πόσο πειραγμένη είναι στο πρόσωπο η σύζυγος του Γενικού μας.

Την τελευταία επίσης μέρα κανονίζεται συνήθως επίσκεψη σε τοπικό Αρχαιολογικό μουσείο, οινοποιείο ή μοναστήρι.

Ομιλήτρια ή ξεναγός είναι συνήθως η σύζυγος ενός από τα εκτελεστικά μέλη του ΔΣ, που είναι και αρχαιολόγος.

Αυτό και μόνο κάνει την γυναίκα μου, να μην θέλει να πατήσει ποτέ σε συνέδριο της Εταιρείας.

«Δεν τις μπορώ αυτές τις κότες» μου λέει κάθε φορά. Και φυσικά, δεν παραλείπει τις συστάσεις.

«Να είσαι σοβαρός και να είσαι δίπλα στους μεγάλους πελάτες και τον Γενικό.

Και τα βράδια, μετά τα sessions, να τρως στο ξενοδοχείο και να επιστρέφεις στο δωμάτιο να ξεκουράζεσαι. Και να έχεις το κινητό σου ανοικτό.»

Την προηγούμενη του συνεδρίου, και ενώ ετοίμαζα ρούχα, κάλτσες και κουστούμι, με ρώτησε το θέμα της παρουσίασής μου.

Δεν θα μπορούσε, βέβαια, να μη πετάξει την εξυπνάδα της.

«Τι δουλειά έχεις εσύ με την γλωσσική επικοινωνία;» με ρώτησε. «Αυτό το topic, ο έξυπνος ο Γενικός σας, θα έπρεπε να το αναθέσει στα ξέκωλα της εταιρείας σας. Αυτές δεν στέλνετε στους λιγούρηδες, τους πελάτες σας, όταν θέλετε να κάνετε καμία νέα σύμβαση;».

«Σε παρακαλώ. Πρόσεχε, πώς μιλάς για τα κορίτσια μας» της απάντησα κοφτά. «Είναι όλα, ένα και ένα»

-Ναι, τα βλέπω στο Facebook. Tέλος πάντων. Εμένα, τι με κόφτει, τι κάνετε σε αυτό κωλοχανείο. Για να δω το paper σου. Το γέμισες πάλι με διαγράμματα και προβλέψεις, που ποτέ δεν πιάνεις; Και σίγουρα θα κλείσεις την ομιλία σου με αυτά τα γλυκανάλατα μηνύματα για κοινή πορεία πελάτη και παραγωγού μέσα από την κοινωνία. Πέντε χρόνια στη νεολαία του ΡΗΓΑ δεν πήγαν χαμένα. Κάτι σας μάθανε. Χα, χα…

-Όχι, ρε συ. Αυτά είναι πια ξεπερασμένα. Πού τον θυμήθηκες και εσύ τον ΡΗΓΑ; Αυτόν δεν τον θυμούνται, ούτε οι ίδιοι αριστεροί. Όχι, όχι… Ακολούθησα νέα γραμμή. Τελείωσα με ένα αυστηρά δομημένο συμπέρασμα λόγου.

Νόμιζα, ότι εκεί θα έκλεινε η συζήτηση, αλλά εκείνη επέμενε να δει την παρουσίαση.

Διάβασε μεγαλόφωνα τον επίλογο και ξέσπασε σε γέλια.

-Χα,χα. Βρε κωλόγαβρε Πειραιώτη, πού στον κόρακα έμαθες εσύ για τις συνειρμικές σχέσεις και το διακριτό σημαίνον; Μη μου πεις ότι κάθισες και διάβασες Chomsky.

Η γυναίκα μου, κορίτσι καλλιεργημένο στα ιδεολογικά χωράφια της ΔΑΠ της δεκαετίας του ’90 και με μετεκπαίδευση στα αμερικάνικα θερμοκήπια του νεοφιλελευθερισμού, έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα πνευματικά δικαιώματα. Από την καζούρα πέρασε στην επίπληξη.

-Για πες μου, από που έκλεψες, το συμπέρασμα της μελέτης; Να είναι δικό σου, το αποκλείω κατηγορηματικά. Καλά, δεν ντρέπεσαι; Αλλά έτσι είσαστε εσείς οι αριστεροί. Λογοκλόποι και απατεώνες. Στα @ρχίδια σας, τα γράφετε τα πνευματικά δικαιώματα.

Πήρε φόρα και δεν σταματούσε.

-Αν, βρε, σήμερα υπάρχει τάξη, ανάπτυξη και πολιτισμός στις δυτικές κοινωνίες, είναι γιατί κατοχυρώνουμε τα αποτελέσματα των ερευνητικών, καλλιτεχνικών και πνευματικών εργασιών. Μαθημένοι στην κλεψιά, στο κρυφτό και στο αντάρτικο, από γενιά σε γενιά, είσαστε οι περισσότεροι αριστεροί. Κατσικοκλέφτες δεν ήτανε οι παππούδες σας; Κοπιαδόροι βγήκατε εσείς.

Δεν έδωσα σημασία. Αλλά είχα πάντα την απορία, γιατί τα πνευματικά δικαιώματα να υποστηρίζονται με τόσο ζήλο από αυτούς που κλέψανε και αντιγράψανε ολόκληρους πολιτισμούς. Δεν είχα, όμως, πολλά επιχειρήματα για να πείσω την γυναίκα μου πώς, ενώ δεν τολμάς να αναδημοσιεύσεις μια φωτογραφία με τον κώλo της Kardasian, χωρίς να πληρώσεις δικαιώματα στο πρακτορείο των φωτογράφων, μπορείς να πηγαίνεις σε μια αγροτική χώρα και να τους παίρνεις σπόρους και τεχνικές από καλλιέργειες αιώνων. Και στην συνέχεια, αφού τους τροποποιήσεις γενετικά, να τους πατεντάρεις σαν δικούς σου, για να έχεις το δικαίωμα μετά, να τους πουλάς μόνο εσύ.

Τέλος πάντων. Οι μικρές ιστορίες δεν προσφέρονται για λογοδιάρροια σε παράπλευρα θέματα. Αυτό που με προβλημάτισε ήτανε οι συνέπειες από μια ανάρμοστη πράξη μου.

«Το ξέρει ο Γενικός σας;» με ρώτησε. «Είσαστε Πολυεθνική και εάν κυκλοφορήσει το paper σου στα χέρια ανταγωνιστών, θα σας καρφώσουν σε καμιά αμερικάνικη δικηγορική εταιρεία. Και θα σας ζητάνε τα άντερά σας σε αγωγές. Για πρόσεχε σε παρακαλώ.»

Η γυναίκα μου, χρόνια υπεύθυνη σε μεγάλο Ελεγκτικό Οίκο, είχε εμπειρία από τέτοια θέματα.

Στο γραφείο τους, τα μισά χρήματα τα βγάζουν από διεκδικητικές αγωγές πνευματικών δικαιωμάτων.

Τα υπόλοιπα μισά από φορολογικούς ανασχεδιασμούς ξένων επιχειρήσεων που είναι εγκατεστημένες στην Ελλάδα και στησίματα offshore εταιρειών.

Η εταιρεία που εργάζομαι είναι πελάτης τους.

Με θορύβησε, με αυτά που μου είπε.
«Ρε Μάκη, Το και το… Τι να κάνω;» τον ρώτησα.

-Έλα, ρε μ@λάκα. Μην ψαρώνεις, Βρες τον συγγραφέα και ζήτησε του, το πολύ-πολύ, την άδειά του. Πριν όμως κάνεις την παρουσίαση. Σιγά την μ@λακία, που έγραψε. Θα το πάρει και επάνω του, αν δει ότι κάθισες και τον διάβασες. Αυτοί ψοφάνε για promotion της δουλειάς τους.

Για καλή μου τύχη το paper, από το οποίο είχα κοπιάρει τον σοφό επίλογο, είχε το όνομα συγγραφέα. Ήταν της Καθηγήτριας Γλωσσολογίας Πηνελόπης Τρύπη. Αλλά χωρίς κανένα e-mail η διεύθυνση.

«Ψάξε την στο Facebook. Θα έχει σίγουρα σελίδα» με συμβούλευσε ο εκλεκτός συνάδελφος.

-Είσαι σοβαρός ρε; Καθηγήτρια Γλωσσολογίας και θα είναι στο Facebook;

-Γιατί ο Μπαμπινιώτης, που έχει σελίδα, Καθηγητής δεν είναι;

-Έλα ρε! Έχει σελίδα στο Facebook;

-Εδώ μέχρι και ο Ράμφος έχει σελίδα. Πόσταρε νομίζω και την συνέντευξή του στο ΣΚΑΊ με τον Μπόγδανο.

«Αν είναι έτσι αλλάζει» του είπα. «Αφού φιλόσοφοι και στοχαστές έχουν σελίδα, τότε γιατί να μην έχει και αυτή;»

«Θα της στείλω μήνυμα, αν την βρω» συνέχισα να του λέω, «και θα της ζητήσω την άδεια, να χρησιμοποιήσω ένα απόσπασμα της σε ένα paper μου».

Και πράγματι, πληκτρολογώντας Πηνελόπη Τρύπη, βρήκα την Καθηγήτρια.

Δεν ήταν δύσκολο να καταλάβω, ότι ήταν αυτή. Στις πληροφορίες του προφίλ της έγραφε σαν απασχόληση «Καθηγήτρια Γλωσσολογίας». Είχε μάλιστα ποστάρει και ολόκληρο το paper της.

Της έστειλα μήνυμα. Και πριν καν μου απαντήσει, μου έκανε αίτημα φιλίας.

Με το πού την αποδέχθηκα, μου απάντησε και στο μήνυμά μου.

Επόμενο ήταν, γεμάτος ενθουσιασμό, να πω τα νέα την επόμενη μέρα στον Μάκη.

«Μάντεψε!»

«Δεν μαντεύω. Λέγε, γιατί βιάζομαι» μου έκοψε την διάθεση.

«Η γλωσσολόγος όχι μόνο δέχθηκε να χρησιμοποιήσω απόσπασμα από paper της αλλά μου ζήτησε να γίνουμε και φίλοι”

«Δεν το πιστεύω» μου απάντησε. «Για να δω, ρε Manager, τι της έγραψες;»

«Ορίστε. Διάβασε» του είπα. «Καταλαβαίνεις βέβαια ότι με Α γράφω εγώ και με Π εκείνη. Από το μικρό της όνομα. Πηνελόπη την λένε»

«Το κατάλαβα. Έχω διδακτορικό στα Μαθηματικά» μου είπε.

Και ξεκίνησε να διαβάζει και να μιλάει.

Α. Κυρία Τρύπη καλησπέρα σας. Αναζητώντας στο διαδίκτυο πληροφορίες για την γλωσσική επικοινωνία στην ανάπτυξη των εταιρικών πωλήσεων μεταξύ άλλων βρήκα μια δημοσίευση σας στο επιστημονικό περιοδικό Linguistics Today με θέμα «New trends and approaches of behavioral Linguistics for Commercial purposes». Με το μήνυμα αυτό σας ζητώ να χρησιμοποιήσω το συμπερασματικό απόσπασμα του Ferdinand de Saussure, που έχετε υπογραμμίσει στην σελίδα 86 του paper σας, σε μια παρουσίαση που θα διανεμηθεί μετά το ετήσιο συνέδριο της Εταιρείας Wasted Energy plc, στην οποία εργάζομαι σαν New projects Development Manager. Ευνόητο είναι ότι θα υπάρχει παραπομπή με αναφορά στην δημοσίευση σας. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Π. Αγαπητέ Κύριε Αλέξη, Καλησπέρα σας. Για τυπικούς λόγους και προκειμένου να αποκλειστεί το ενδεχόμενο χρήσεως του υλικού μου από ανεπιθύμητους χρήστες του Facebook σας έστειλα αίτημα φιλίας, για να διαπιστώσω εάν είσαστε υπαρκτό πρόσωπο. Πριν σας στείλω αυτό το μήνυμα, διαπίστωσα, τόσο από το Linkedin όσο και από το Facebook, ότι είσαστε το φυσικό πρόσωπο ,που εργάζεται στην εταιρεία, που μου αναφέρατε. Φυσικά λοιπόν και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το συμπερασματικό απόσπασμα του μεγάλου Ελβετού θεμελιωτή του στρουκτουραλισμού. Και δεν είναι ανάγκη να κάνετε παραπομπές με αναφορά στην δημοσίευση. Είμαι σίγουρη ότι κανείς δεν θα μπει στον κόπο να το ανοίξει. Να έχετε καλή επιτυχία στις εργασίες του συνεδρίου σας.

Του έκανε εντύπωση, του φίλου μου, η άνεση και η απλότητα της Καθηγήτριας. Ενδιαφερότανε να μάθει περισσότερα για αυτήν.

-Για μπες ρε μέσα, να δούμε πώς είναι κιόλας. Βλέπεται ή είναι καμία πατσαβούρα;

-Μη σε νοιάζει. Έχω μπει ήδη. Δεν έχει ούτε μία της φωτογραφία. Θα είναι καμία που δεν βλέπεται. Άλλωστε, τι μας νοιάζει; Εμείς είμαστε παντρεμένοι.

-Σωστά! Οι παντρεμένοι δεν καμακώνουν στο Facebook.

– Έλα, άσε τις κρυάδες. Μη περιμένεις να δεις καμιά γκόμενα που πλασάρεται με μαγιό η δείχνει τα μπούτια της. Στο είπα, η Κύρια Καθηγήτρια είναι μια σοβαρή επιστήμων. Διάβασε εδώ στο βιογραφικό της, πόσες δημοσιεύσεις έχει κάνει και από πόσα Πανεπιστήμια έχει περάσει σαν Lecturer.

Είπαμε και άλλα πολλά, που δεν μπορούν όμως να γραφτούν, γιατί ξεφεύγουν από το πνεύμα της ιστορίας αυτής, η οποία και θα μάκραινε χωρίς λόγο. Το μόνο άξιο λόγου, που μου ανέφερε, είναι ότι κάποτε η Cappuccino, η εφημερίδα, έγραψε, ότι είχαν γίνει όργια σε συνέδριο γλωσσολογίας στην Αράχοβα. Μου έδειξε και το σχετικό ηλεκτρονικό μονόστηλο.

«Όργια σε συνέδριο γλωσσολογίας. Σαραντάχρονη γλωσσολόγος έκανε sex με τρείς συνάδελφους της. Αιφνίδια είσοδος του απατημένου συζύγου με μπράβους στο δωμάτιο και επείγουσα μεταφορά των δαρθέντων συνέδρων στο νοσοκομείο της Λειβαδιάς. Ο πρόεδρος των γλωσσολόγων δήλωσε, ότι το περιστατικό είναι μεμονωμένο, αποδοκίμασε την συμπεριφορά των συγκεκριμένων συναδέλφων του και απέδωσε την δημοσιότητα που πήρε το συμβάν σε πολιτικούς λόγους»

Δεν με ενδιέφερε η ερωτική ζωή αυτής της κατηγορίας των επιστημόνων.

Άλλωστε άνθρωποι είναι και έχουν κάθε δικαίωμα να ξεσκάσουν.

Με ενδιέφερε, η παρουσίαση μου να πάει καλά για να μην με ζαλίζει ο Γενικός, όπως κάνει κάθε χρόνο.

Και η παρουσίασή μου, χωρίς να θέλω να περιαυτολογήσω, ήταν εξαιρετική.

Ούτε ένας σύνεδρος δεν είχε απορία. Χειροκροτήσανε όλοι και σηκωθήκανε αμέσως να πάνε στο μπουφέ με τους μεζέδες.

Ήρθε και ο Γενικός, με συγχάρηκε και μου είπε:

«Μπράβο Αλέξη, παιδί μου. Κάτι ξέραμε και σε φέραμε πίσω από την Οξφόρδη. Η ομιλία σου ήταν πολύ καλά δομημένη»

Ενθουσιασμένος γύρισα στο σπίτι. Την χαρά μου, πράγμα σπάνιο, δεν μπόρεσα να την κρύψω από την γυναίκα μου.

«Τα πήγα περίφημα. Πήρα συγχαρητήρια από τον Γενικό μας»

«Μπράβο αγόρι μου, μπράβο λεβέντη μου» μου είπε. «Κατάλαβε κανείς τίποτα;»

«Όχι φυσικά» της απάντησα. «Σημασία έχει, που άρεσε στο Γενικό. Την παρακολούθησε με μεγάλο ενδιαφέρον»

«Μπα; Και πώς το κατάλαβες;» με ρώτησε.

«Τι πώς το κατάλαβα, ρε γυναίκα. Ούτε μια στιγμή δεν έπαιζε με το κινητό του. Να σκεφτείς δεν κοίταζε ούτε την Μαιρούλα, που καθόταν στο απέναντι τραπέζι σταυροπόδι και παίρνανε όλοι οι άλλοι μάτι. Παρακολουθούσε συνέχεια αυτά που έλεγα»

Κούνησε με φανερή αηδία το κεφάλι της και για κλείσει την συζήτηση μου είπε.

«Καλά κάνω εγώ και δεν έρχομαι. Μου τη δίνουν όλα αυτά τα πoυτανάκια που έχετε μαζέψει εκεί μέσα».

Δεν συνέχισα την κουβέντα, γιατί μπορεί στην εταιρεία μας να έχουμε μαζέψει πέντε-έξη τρελοκόριτσα, αλλά, ούτε offshore στήνουμε για υποτιμολογήσεις, ούτε τα λογισμικά λογιστηρίων πειράζουμε για να εμφανίζουμε αυξημένες αποσβέσεις σε επενδύσεις παγίων, όπως κάνουν στον ξένο σοβαρό ελεγκτικό οίκο, που εργάζεται η σύζυγός μου.

Αυτό, οι ξένοι μέτοχοι της Εταιρείας μας, το έχουν καταλάβει και μας θεωρούν γραφικούς.

Και δείχνουν ανοχή, όταν στα έξοδα της εταιρείας περνάμε τιμολόγια από μπουζουξούδικα η καμία τσάντα Luis Vuitton, της συζύγου του Γενικού μας. Γίνονται εγγραφές στον κωδικό 00. 85.00.200.01 με την ονομασία «Έξοδα περιποίησης τρίτων».

Πέρασαν λίγες μέρες μετά το ομολογουμένως επιτυχημένο συνέδριο.

Και είχα την έγνοια, για το εάν έπρεπε να στείλω η να μην στείλω, στην Καθηγήτρια Πηνελόπη Τρύπη, ένα ευχαριστήριο μήνυμα για την συμβολή της στην επιτυχημένη μου παρουσίαση μου.

«Πρέπει να της στείλεις» μου είπε κοφτά ο Μάκης. «Το άργησες ήδη».

Και της έστειλα. Και όχι μόνο με ευχαρίστησε, αλλά μου απάντησε κιόλας.

Μια απάντηση από την οποία ξεκίνησε ένας ολόκληρος διαδικτυακός διάλογος. Με κράτησε ξάγρυπνο ολόκληρη βραδιά.

«Μάκη; Πού να στα λέω με την γλωσσολόγο» του είπα την επόμενη μέρα το πρωί. «Δεν έπρεπε να ανοίξω συζήτηση μαζί της»

«Τι έγινε πάλι;» μου απάντησε. «Αρχίζεις να με κουράζεις. Δεν της έστειλες ευχαριστήριο μήνυμα;»

«Έκανα, ό,τι ακριβώς με συμβούλευσες» του είπα.

«Για να δω, τι σου γράφει» μου απάντησε και άρχισε να διαβάζει τα μηνύματα. Και φυσικά δεν παρέλειπε να διακόπτει, όπου είχε απορίες η ήθελε να σχολιάσει αυτά που διάβαζε.

Α. Αγαπητή Καθηγήτρια, Κυρία Τρύπη. Με το μήνυμα αυτό επιθυμώ να σας ευχαριστήσω για την ευγενική σας παραχώρηση του δικαιώματος χρήσης του συμπερασματικού αποσπάσματος του Ferdinand de Saussure στην εταιρική μου παρουσίαση. Θα πρέπει να σας πω ότι δέχθηκα τα συγχαρητήρια του Γενικού Διευθυντή της Εταιρείας Wasted Energy plc. Σας ευχαριστώ και πάλι και χάρηκα ειλικρινά για την διαδικτυακή μας φιλία..

Π. Καλησπέρα σας, Κύριε Αλέξη. Χάρηκα ιδιαίτερα που είχατε μια επιτυχημένη παρουσίαση. Να είστε καλά. Και με την ευκαιρία θα σας πρότεινα να μελετήσετε γλωσσολογία. Θα σας βοηθήσει να βελτιώσετε την μορφολογική εκφορά του γραπτού λόγου σας.

«Τι θέλει να πει η κουφάλα, με αυτή την μορφολογική εκφορά» με ρώτησε διακόπτοντας για πρώτη φορά την ροή της ανάγνωσης.

-Έλα ντε; Αυτό μου έκανε και εμένα εντύπωση. Και αντί να της πω ένα ευχαριστώ και να κλείσω την συζήτηση άνοιξα διάλογο μαζί της. Διάβαζε!

Α. Κύρια Τρύπη, σας ευχαριστώ για τις συμβουλές σας. Θα ήθελα να σας ρωτήσω μόνο, τι είναι η μορφολογική εκφορά του λόγου.

Π. Μορφολογική εκφορά του γραπτού λόγου είναι η ορθογραφική απόδοση των λέξεων και η χρήση των κατάλληλων σημείων στίξης στην σύνταξη των προτάσεων. Στα μηνύματα, που μου στείλατε, είχατε τρείς λανθασμένες χρήσεις κόμματος, δύο παραλείψεις διάκρισης κυρίων και δευτερευουσών προτάσεων και μια άσκοπη χρήση θαυμαστικού.

Α. Το ξέρω, ότι κάνω λάθη. Ειδικότερα, σε συνθήκες ψυχολογικής πίεσης, εμφανίζονται συμπτώματα εκφραστικής και συντακτικής ανεπάρκειας. Τα αντιλαμβάνομαι εκ των υστέρων, όταν έχει πια ολοκληρωθεί η αποστολή του κειμένου σε τρίτους.

Π. Κύριε Αλέξη. Να ξέρετε ότι με την χρήση της βιογλωσσολογίας αντιμετωπίζεται κάθε πνευματική, ψυχική ή και σεξουαλική ακόμη ανεπάρκεια, υστέρηση η δυσλειτουργία.

Α. Κυρία Τρύπη, υποφέρω μόνο από συντακτική σύγχυση. Αν βέβαια είναι δόκιμος ο όρος. Όχι από τίποτα άλλο. Και φυσικά για τα κόμματα και τα θαυμαστικά, που παραλείπω, έχετε δίκιο. Στέλνω κείμενα σε ένα Blogger, τον Πιτσιρίκο, και κάθε φορά σιχτιρίζει με τα σημεία στίξης.

Π. Αυτό που διαπιστώνω και εγώ, δηλαδή. Δεν τα βάζετε στην σωστή θέση τους. Ή τα ξεχνάτε. Ή τα χρησιμοποιείτΕ άσκοπα. Η αφήνετε κενά, που δεν χρειάζονται. Έτσι δεν είναι;

Α. Ναι, αυτό είναι. Έχετε δίκιο.

Π. Κύριε Αλέξη, θα σας απογοητεύσω τώρα. Από μια πρόσφατη νευροβιογλωσσολογική μελέτη έχει εξαχθεί το συμπέρασμα, ότι εννέα στους δέκα χρήστες λανθασμένης τοποθέτησης σημείων στίξης έχουν νευρώνες καταπιεσμένης ερωτικής συμπεριφοράς. Ξέρετε τι πιστεύει ο Βολόσινοφ;

Α. Όχι, Κυρία Τρύπη. Δεν τον γνωρίζω άλλωστε.

Π. Ο Βλαντιμίρ Βολόσινοφ, Κύριε Αλέξη, είναι Σοβιετικός Γλωσσολόγος που ανήκε στον Κύκλο του Μπαχτίν, ένα λογοτεχνικό κύκλο που στην αρχή υποστήριζε την ρωσική επανάσταση. Διαλύθηκε στα χρόνια του Στάλιν και οι περισσότεροι από αυτούς πήγαν στη Σιβηρία.

Εν περιλήψει, ο Βολόσινοφ υποστηρίζει ότι η συντακτική γλώσσα, σαν ένα κοινωνικά κατασκευασμένο σύστημα σημείων, είναι αυτή που επιτρέπει στη συνείδηση να εμφανιστεί και είναι καθαυτή μια σεξουαλική πραγματικότητα. Σας προτείνω να μελετήσετε το βιβλίο του «Φροϋδισμός: Μια μαρξιστική κριτική» Να σας δώσω ένα πρακτικό παράδειγμα για να καταλάβετε αυτό που σας λέω;

Α. Ναι. Είμαι αρκετά περίεργος να μάθω πως συνδέεται η έλλειψη συντακτικής προσοχής με μια σεξουαλική δυσλειτουργία.

Π. Μου υπόσχεστε όμως, ότι θα απαντήσετε ειλικρινά σε αυτό που θα σας ρωτήσω;

Α. Σας το υπόσχομαι.

Π. Κύριε Αλέξη, κατά την διάρκεια της ερωτικής συνεύρεσης σας υπάρχουν χρονικά κενά εμφάνισης στυτικής πτώσης;

A. Δεν σας καταλαβαίνω. Μπορείτε να μου το πείτε πιο απλά;

Π. Φυσικά. Τι γλωσσολόγος είμαι; Μόνο, συγχωρείστε μου την αντεπιστημονική ορολογία. Σας είναι συνέχεια σηκωμένη ή ορισμένες φορές σας πέφτει, χωρίς να το θέλετε;

Έσκασε στα γέλια με το που το διάβασε ο Μάκης.

«Μη το γελάς» του είπα. «Όταν είσαι πολλά χρόνια με την ίδια γυναίκα, όταν σε κυνηγάνε δάνεια και υποχρεώσεις, όταν όλα αυτά περνάνε μέσα από το μυαλό σου, είναι δυνατόν να μην σου πέφτει;» προσπάθησα να δικαιολογηθώ για αυτό που θα διάβαζε αμέσως παρακάτω.

Α. Κυρία Τρύπη, Θέλω να είμαι ειλικρινής μαζί σας. Έχουν παρουσιαστεί μεμονωμένα περιστατικά στυτικής δυσλειτουργίας, που οφείλονται, κατά την γνώμη μου, στις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, τις οποίες βιώνουμε ως πολίτες.

Π. Πολύ σωστά. Κύριε Αλέξη, αυτά, τα έστω μεμονωμένα περιστατικά, ή επιστημονικά όπως λέγονται κενά σεξουαλικής ανεπάρκειας, επηρεάζουν ορισμένους νευρώνες του εγκεφάλου. Μέσω των νευροδιαβιβαστών, μολύνουν τους νευρώνες του μορφολογικού λόγου και δημιουργούν τις ασυνείδητες διαλείψεις της γραπτής έκφρασης. Μέρος αυτών των διαλείψεων είναι η συντακτική σύγχυση. Και ξέρετε τι κάνετε, όταν στην ρύμη της γραφής κάνετε ασυνείδητα κάποιο λάθος; Παρασύρεστε στο επόμενο συντακτικό λάθος. Αυτό σας το διαβεβαιώνω, με βάση μια σχετική μελέτη μας επί τυχαίου δείγματος τριακοσίων ανδρών, ανώτερου μορφωτικού επιπέδου, οι οποίοι παρουσίαζαν τακτικά κενά στυτικής δυσλειτουργίας.

Α. Με ενδιαφέρουν πολύ τα πορίσματα αυτής της μελέτης.

Π. Χαίρομαι για την φιλομάθειά σας. Λοιπόν, ξέρετε τι κάνουν το 85,6% των ανδρών μόλις καταλάβουν την μείωση της στυτικής τους ικανότητας; Επιλέγουν την αιδoιολειχία, για να ικανοποιήσουν την σύντροφο τους. Έτσι και εσείς. Μετά τα κόμματα, που κάνατε λάθος, πήγατε και βάλατε θαυμαστικό, εκεί που δεν χρειάζεται. Ποιος σας λέει, ότι μια γυναίκα έχει ανάγκη αιδoιολειχίας μετά την ανεπιθύμητα διακοπή της εισδοχής του πέoυς στο κόλπο; Σας συστήνω, να μελετήσετε Βολόσινοφ. Θα σας βοηθήσει πάρα πολύ.

Α. Κυρία Τρύπη έχω εντυπωσιαστεί με αυτά που μου λέτε και σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Αλλά για να είμαι ειλικρινής, δεν έχω χρόνο για διάβασμα.

Π. Μα θα είναι για το καλό σας. Θα δείτε σημαντική βελτίωση του στυτικού μηχανισμού σας.

Α. Δεν πειράζει. Η σύζυγος μου δείχνει κατανόηση σε αυτά τα κενά που εμφανίζονται. Αναφορικά με το στατιστικό δείγμα, που μου αναφέρατε εγώ ανήκω στο υπόλοιπο 14,4%, που δεν επιλέγω την αιδoιολειχία.

Π. Για την διεύρυνση του δείγματος και την καταγραφή των μορφών αναζήτησης διεξόδου στις περιπτώσεις εμφάνισης συμπτωμάτων στυτικής δυσλειτουργίας, εσείς ποια μορφή σωματικής απόδρασης επιλέγετε;

Α. Τον ύπνο.

T. Είσαστε σίγουρος, ότι αυτό που επιλέγετε, ικανοποιεί την ερωτική σας σύντροφο;

Τι ήταν να το διαβάσει αυτός ο Μάκης;

«Α, α… Γυρεύοντας πάει η σκρόφα.» μου λέει. « Να μάθει αν γ@μάς την γυναίκα σου και αν είναι ικανοποιημένη μαζί σου. Σε κόμπλαρε μου φαίνεται. Πέρασε κανένα τέταρτο από το επόμεν;o σου μήνυμα. Δεν ήξερες τι να της γράψεις;

– Όχι ρε. Μπήκε μέσα στο γραφείο μου η γυναίκα μου και με ρώτησε με τι ασχολούμαι.

-Ωχ! Τι της είπες;

-Τι ήθελες να της πω; Ότι κάνω chatting με την Γλωσσολόγο; Μπορείς να φανταστείς τι θα έβαζε στο μυαλό της; Της είπα ότι παίρνω από τους συνέδρους το after conference feedback και τους λύνω απορίες.

Με ρώτησε αν με πίστεψε.

«Φυσικά» του απάντησα. «Μου είπε, ότι ήταν επόμενο να έχουν απορίες με αυτές τις σαχλαμάρες, που βρήκα να αντιγράψω»

«Καλά, και στην καθηγήτρια, πώς δικαιολόγησες την διακοπή;» ενδιαφέρθηκε να μάθει ο φίλος μου.

-Πρόλαβα και της έστειλα μήνυμα. Να, διάβασε.

Α. Συγγνώμη, πρέπει να σας αφήσω για λίγο. Με φωνάζει ο γιός μου για να του ελέγξω τα προβλήματα της Άλγεβρας. Σε λίγο θα πάει για ύπνο. Θα ήθελα πολύ να συνεχίσουμε αυτή την ενδιαφέρουσα επικοινωνία μας. Ελπίζω να μη σας ενοχλώ.

«Είσαι απατεωνάκος, ρε» μου λέει ο Μάκης με το πού το διαβάζει. «Δεν ανέφερες καθόλου την γυναίκα σου. Πάμε παρακάτω»

Π. Με την ησυχία σας, Κύριε Αλέξη. Η επικοινωνία μας είναι πολύ ευχάριστη. Θα είμαι στη διάθεσή σας για την επίλυση και άλλων αποριών. Αφενός για την διεύρυνση των γλωσσολογικών σας ενδιαφερόντων και αφετέρου για την διάγνωση και άλλων σεξoυαλικών σας δυσλειτουργιών.

«Τι έγινε, ρε μεγάλε; Σου βρήκε και άλλες ελλείψεις;» με διέκοψε πάλι.

«Αν μου βρήκε, λέει;» του απάντησα. «Συνέχισε να διαβάζεις και θα δεις».

Α. Καλησπέρα και πάλι Κυρία Τρύπη. Συγγνώμη για την καθυστέρηση.
Είχε λάθη ο μικρός σε ορισμένα προβλήματα και έπρεπε να τα διορθώσω.

Π. Δεν πειράζει. Είναι και προχωρημένη ώρα. Η σύζυγός σας, δεν ενοχλείται, που την έχετε αφήσει τόση ώρα μόνη; Δεν ενδιαφέρεται να μάθει με ποιόν μιλάτε;

Με το πού διάβασε, όμως, αυτή την ερώτηση ο καλός φίλος δεν μπόρεσε να κρύψει την αγανάκτησή του. Ευτυχώς, αυτή τη φορά πήρε το μέρος μου.

«Ρε πoύστη μου. Όλες οι καριόλες το ίδιο ρωτάνε. Τάχα μου, ότι νοιάζονται για την σύζυγο του συνομιλητή τους. Η ξεσκισμένη κάθεται και μιλάει έντεκα το βράδυ με ένα παντρεμένο, του λέει μ@λακίες για ελλείψεις σημείων στίξης που συνδέονται με πεσμένους πoύτσους, και την κόφτει, αν ενοχλείται η γυναίκα του».

Δεν έδωσα συνέχεια, γιατί άλλα ήταν τα θέματα που με απασχολούσαν.

Του είπα μόνο να συνεχίσει το διάβασμα.

Α. Η σύζυγος μου έχει τα δικά της ενδιαφέροντα. Εργάζεται σε ένα ξένο Ελεγκτικό οίκο σαν Accounts Manager μεγάλων εταιρειών και επιστρέφει αργά στο σπίτι. Ελέγχει τα μαθήματα των παιδιών, τους ετοιμάζει το βραδινό και στις εννέα -λόγω της φύσης της εργασίας της- παρακολουθεί στον ΣΚΑΪ τα σχόλια για την οικονομία του Μπάμπη Παπαδημητρίου. Μετά, με βάση αυτά που ακούει από την τηλεόραση, ετοιμάζει το report των οικονομικών εξελίξεων και το στέλνει στους πελάτες της. Κατά τις έντεκα, ξεθεωμένη πιά, πηγαίνει και κοιμάται.

Τ. Καλά και με αυτά που ακούει από την τηλεόραση, μπορεί να την πάρει ο ύπνος;

Α. Παίρνει βαλεριάνα και κοιμάται αμέσως.

Τ. Κύριε Αλέξη, μεταξύ μας τώρα, αυτό δεν είναι συζυγική σχέση. Αντί να καθίσετε σαν ζευγάρι και να συζητήσετε τις δραστηριότητες της ημέρας σας, να κάνετε το πλάνο της επόμενης μέρας και να βρεθείτε και λίγο κοντά, ακολουθεί ο καθένας το πρόγραμμά του. Εσείς στο διαδίκτυο και εκείνη στην τηλεόραση και στα mail της. Για αυτό χωρίζουν σήμερα τα ζευγάρια.

Α. Ξέρετε Κυρία Τρύπη, εφόσον συνεχίζουμε αυτή την γλωσσολογική εξομολόγηση, θα πρέπει να σας πω ότι με την σύζυγό μου, εδώ και χρόνια, ζούμε λίγο συμβατικά. Έχουμε αποδεχτεί ο ένας τις ιδιαιτερότητες του άλλου. Και φυσικά, λόγω της μακρόχρονης σχέσης και του αναπόφευκτου κορεσμού, δεν έχουμε τακτικές ερωτικές συνευρέσεις.

Π. Κύριε Αλέξη, δεν με απασχολεί η συζυγική σας κατάσταση. Πολύ δε περισσότερο οι λόγοι της μειωμένης συχνότητας των ερωτικών σας συνευρέσεων. Εξάλλου, οι περισσότεροι από τους νυχτερινούς συνομιλητές του διαδικτύου έχουν προβλήματα με τους συντρόφους τους. Εάν δεν είχαν, δεν θα καθόντουσαν να μιλάνε με τις ώρες.

Α. Κυρία Τρύπη, δεν σας απασχολεί η οικογενειακή μου κατάσταση, αλλά, εδώ και δέκα λεπτά, με ρωτάτε συνέχεια για την σύζυγό μου.

Π. Από ακαδημαϊκό ενδιαφέρον και μόνο. Όλοι όσοι μιλάνε μαζί μου στο διαδίκτυο, το ίδιο μου λένε. Ότι δεν επικοινωνούν με τη σύντροφό τους.

Πάλι πετάχτηκε ο Μάκης. Συνήθως εκεί που δεν τον σπέρνουν, για να κάνει άλλο ένα αχρείαστο σχόλιο.

«Είσαι πουστάκος όμως. Κλασσικός Φεισμπουκάς ρίχτης. Χα, χα … Προετοιμάζεις το έδαφος, φιλαράκο. Ότι και καλά δεν τα βρίσκεις με την γυναίκα σου. Όλοι τα ίδια λέτε, ρε. Στην έφερε όμως η γλωσσολόγος. Σε έβαλε στη θέση σου. Για να δούμε τι γράφετε παρακάτω…

Α. Κυρία Τρύπη το παρεξηγήσατε. Η δική μας επικοινωνία μας είχε σαν έναυσμα τις επαγγελματικές μας δραστηριότητες. Στην ροή των μηνυμάτων ενεπλάκη και η σύζυγός μου. Δεν είχα καμία απολύτως άλλη πρόθεση.

Π. Χα, χα… Εντάξει Κύριε Αλέξη. Από τον στιβαρό τρόπο της γραφής των μηνυμάτων σας, ανεξάρτητα των τυχόν λαθών σας, καταλαβαίνω ότι η συνομιλία μας αυτή , αργά η γρήγορα, θα εξελιχθεί σε μια πρότασή σας να γνωριστούμε και από κοντά. Θα μου πείτε, σε κάποια από τα επόμενα μηνύματα της επικοινωνίας μας, ότι είμαι ενδιαφέρουσα προσωπικότητα και έχουμε αρκετά επαγγελματικά κοινά. Φυσικά, δεν θα παραλείψετε, να μου τονίσετε την έλλειψη επικοινωνίας που υπάρχει μεταξύ της συζύγου σας και εσάς. Έτσι ξεκινούν όλα. Έτσι δεν είναι;

Α. Κυρία Τρύπη, έχω την εντύπωση ότι με σκανάρετε συνεχώς. Αυτό σημαίνει, ότι σας ενδιαφέρω.

Π. Φυσικά και με ενδιαφέρετε. Σαν κλινική περίπτωση όμως, και μη το παρεξηγήσετε.

Α. Τι εννοείτε;

Π. Εννοώ, Κύριε Αλέξη, ότι με ενδιαφέρουν οι γλωσσολογικές μεταλλάξεις των ανθρώπων σαν συνεπεία υποδοχής τους σε ένα διαφοροποιημένο περιβάλλον. Οι λέξεις, για τον Βολόσινοφ, είναι σαν τα ηλεκτρικά πεδία. Έχουν δυναμικό. Ο στρουκτουραλιστής αυτός γλωσσολόγος ονομάζει τις λέξεις κοινωνικά δυναμικά, που παίρνουν διαφορετικές σημασίες για διαφορετικές κοινωνικές τάξεις σε διαφορετικά ιστορικά πλαίσια. Η σημασία των λέξεων δεν υπόκειται σε παθητική κατανόηση αλλά περιλαμβάνει την ενεργή συμμετοχή τόσο του ομιλητή όσο και του ακροατή. Το καταλάβατε ή να σας το γράψω πιο απλά.`

Α. Κυρία Τρύπη. Δεν είμαι βλάκας. Έχω τελειώσει και μία Οξφόρδη. Συνεχίστε, όμως.

Π. Συγγνώμη, Κύριε Αλέξη. Αν παρεξηγηθήκατε, να διακόψουμε την επικοινωνία.

Α. Κυρία Τρύπη, σας είπα ότι δεν είμαι βλάκας. Δεν σας είπα να διακόψουμε την επικοινωνία. Αλλά, όση ώρα επικοινωνούμε, μου γεννήθηκε μια νέα γλωσσολογική απορία. Να σας την πω;

Π. Και το ρωτάτε; Σας ακούω.

Α. Γιατί, ενώ εγώ σας προσφωνώ με το επίθετο σας, εσείς με λέτε συνέχεια Κύριο Αλέξη. Ξέρετε είμαι μηχανικός από το μεγάλο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Έχω και μεταπτυχιακό στην Οξφόρδη. Είμαι Project Manager στην πολυεθνική εταιρεία Wasted Energy plc. Δεν διαβάσατε το βιογραφικό μου στο LinkedIn; Αν είχα κανένα εμπορικό με κουρτίνες στην Ερμού, δεν θα με ενοχλούσε οι υπάλληλοί μου να με προσφωνούσαν Κύριο Αλέξη. Αλλά εσείς, γιατί;

«Καλά της είπες, της πoυτάνας¨ πρόλαβε να σχολιάσει ο ευγενής συνάδελφος Μάκης, πριν καν ολοκληρώσει την ανάγνωση του μηνύματος. « Άντε, μη τα πάρω και γ@μήσω τίποτα. Για πάμε παρακάτω»

Α. Θυμάμαι μια φορά τον Μητσοτάκη, που στην Βουλή είχε αποκαλέσει ένα βουλευτή Κύριε Γιώργο, για να τον υποβαθμίσει. Επίσης τον εξαίρετο δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα, τον έλεγε Τζίμα.

Π. Χα, χα… Νευράκια, ε; Να σε λέω Αλέξη, θέλεις αγόρι μου; Δεν μου πάει. Αν σου έκανα καμάκι, μπορεί να σε έλεγα Αλέξη. Ο εκνευρισμός σας μου επιβεβαιώνει τα συμπεράσματα του άλλου μεγάλου γλωσσολόγου, του Λέοναρντ Μπούμφιλντ. Ο σπουδαίος αυτός γλωσσολόγος πιστεύει, ότι οι συνομιλητές, σε συνθήκες ψυχολογικής πίεσης, αναζητούν την γλώσσα της κοινωνικής τους τάξης. Είσαστε καταπιεσμένος λίγο, μπορεί από την σύζυγό σας ή από τον Διευθυντή σας, και εγώ επίτηδες σας φορτίζω περισσότερο. Για να αποκαλυφθεί το πραγματικό κοινωνικό επίπεδό σας. Σας είπα και πιο πάνω. Σας βλέπω σαν case study.

Α. Δεν πειράζει. Λυπάμαι μόνο γιατί δεν θα μπορέσετε να βγάλετε τα σωστά αποτελέσματα. Την εκφραστική πραγματικότητα της γλώσσας δεν μπορείτε να την βρείτε μέσα από ανταλλαγές μηνυμάτων.

Π. Ναι, ε; Τι μου λέτε; Ξέρετε ποια είναι η δική σας γλώσσα; Αυτή που σχολιάζετε τα posts των φίλων σας. Μελέτησα το προφίλ σας.
Να σας θυμίσω τι γράψατε σε ένα σχόλιό σας, που απευθύνατε την Κυριακή το βράδυ σε κάποιον με το παράτιτλο ονόματος- δηλαδή παρατσούκλι- «Έτσι γ@μάει το αλογάκι», όταν αυτός ο χυδαίος έκανε μια σαχλή ανάρτηση, που έδειχνε ένα άλογο να συνoυσιάζεται με τον πρwκτό ενός μεταμφιεσμένου λέοντα;

Του γράψατε «Ρε @ρχίδι, γ@μώ την Λάρισα σου και όλες τις Λαρισαίες, ας μην ακυρώνανε το γκολ του Μιλιβόγεβιτς και θα σου έλεγα εγώ, εάν το αλογάκι ήταν σούζα. Στο στάβλο μέσα θα το ‘χατε κλεισμένο το ψοφίμι’.
Δικά σας λόγια δεν είναι αυτά, Κύριε Αλέξη; Και να σας πω την αλήθεια; Δεν καταλαβαίνω τι είναι αυτό το μεταμφιεσμένο λιοντάρι.

Α. Χα, χα…Κυρία Τρύπη. Την Κυριακή παίζαμε με την Λάρισα, χάσαμε με γκολ στο 92΄ από μια μ@λακία του Ντα Κόστα και ο αρχηγός των οργανωμένων της Λάρισας, ο Σπινάκουλας, πόσταρε στο Facebook την μασκότ τους, το αλογάκι, να τον φορμάρει από πίσω στην δική μας μασκότ, τον Θρυλέοντα. Να μην του απαντούσα;

Π. Πολύ καλά του κάνατε. Θα αισθανθήκατε φαντάζομαι άνετα, μετά από όλες αυτές τις χυδαιότητες.

Α. Λυπάμαι, Κυρία Τρύπη, που πέσατε πάνω σε ένα ατυχές μου σχόλιο. Αλλά ήταν γραμμένο σύμφωνα με τα γηπεδικά ήθη. Και ξέρετε, εκεί η γλώσσα είναι διαφορετική.

Π . Δεν είναι καθόλου διαφορετική. Αυτή είναι η φυσική σου γλώσσα, που τόση ώρα μου κρύβεις. Και μου μιλάς σαν συνταγματολόγος βουλευτής, επειδή η συνομιλήτρια σου, εγώ δηλαδή, είμαι γλωσσολόγος. Είσαι πολύ τσιτωμένος, Αλέξη, μαζί μου.
Αν ήθελα βραδιάτικα να ακούσω γλωσσοπλάστη θα άνοιγα τηλεόραση της Βουλής να ακούσω Βενιζέλο η Τζαβάρα. Τους έχεις ακούσει ποτέ να μιλάνε;

Α. Όχι! Δεν τους γουστάρω.

Τ. Βλέπεις Αλέξη; Νομίζεις ότι εγώ γουστάρω να σε ακούω να μιλάς για αιδoιολειχία και ερωτικές συνoυσίες; Θέλω να μου μιλάς, όπως μιλάς στους δικούς σου ανθρώπους. Δεν μου λες, όταν -κατά την διάρκεια της εμφάνισης των συμπτωμάτων της στυτικής δυσλειτουργίας σου- προβαίνεις σε πράξη αιδoιολειχίας, στο φίλο σου την άλλη μέρα, τι θα του πεις; Δεν θα του πεις ότι «δεν μπορούσα να γ@μήσω και το έριξα στο γλειφομoύνι για να περάσει ή ώρα»;

Α. Δεν καταλαβαίνω γιατί εμπλέκετε συνεχώς το θέμα των κενών στυτικής λειτουργίας και το συνδυάσατε μάλιστα με δυο- τρία λαθάκια μου στη στίξη.

Π. Εγώ έκανα ένα test. Τόση ώρα σε ζαλίζω με σαχλαμάρες και εσύ κάθεσαι και τις χάβεις. Δεν έχεις @ρχίδια να μου πεις «Άντε γ@μήσου, Κόφτο»;

Α. Τι λες ρε μoυνόπανο; Και @ρχίδια έχω και πoύτσο έχω. Άντε γ@μήσου!

Π. Επιτέλους! Λύθηκε η γλώσσα σου. Τώρα μπορούμε να μιλήσουμε σαν φυσιολογικοί άνθρωποι.

«Ρε τι βρωμόστομα έχει η Καθηγήτρια» μου είπε ο Μάκης, διακόπτοντας ξαφνικά την ανάγνωση των μηνυμάτων. «Και ύστερα, η γυναίκα σου τα χώνει στα κορίτσια της εταιρείας μας. Έχεις ακούσει ποτέ την Μαιρούλα, να μιλάει έτσι; Τι έγινε πάλι και υπάρχει κενό; Με διαλείμματα μιλάγατε»

Εξήγησα στον Μάκη ότι ήταν άλλη μία αναγκαστική διακοπή, αφού μπήκε εκ νέου η γυναίκα μου στο γραφείο να δει τι κάνω.

« Ωχ. Σε πήρε χαμπάρι, που έστελνες μηνύματα;» με ρώτησε

«Εσύ τι λες; Δεν θα με έπαιρνε;» του απάντησα. «Ερχότανε συνεχώς από πάνω μου και με ρωτούσε, αν εξακολουθώ να μ@λακίζομαι στο διαδίκτυο με τους συνέδρους»

-Χα, χα… Και τι της είπες;

-Να, της είπα, ότι συμπληρώνουμε κάτι ερωτηματολόγια πάνω στα topics που συζητήθηκαν. Οι απαντήσεις των συνέδρων θα μας βοηθήσουν να ετοιμάσουμε το instructions plan της νέας πολιτικής για την βελτίωση της γλωσσικής επικοινωνίας.

“Και εκείνη; Σε πίστεψε;» με ξαναρώτησε ο Μάκης, που πάντα κάνει χάζι με τον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί η γυναίκα μου στις διαδικτυακές μου επαφές.

-Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Μάλλον ναι, γιατί μου είπε «Εγώ λέω να ετοιμάσετε instructions για να γ@μάτε τις γυναίκες σας και να κόψετε την μ@λακία».

Κράτησε βέβαια τις επιφυλάξεις της, γιατί φεύγοντας συμπλήρωσε:

«Δεν πιστεύω να κάνεις chatting με καμία αντιπρόσωπο της επαρχίας. Αλίμονο σου. Άντε τέλειωνε, να πάμε να κοιμηθούμε. Μη το ξενυχτήσεις. Αν έχεις τέτοιο σκοπό, να μου το πεις, να πάω στο κρεββάτι. Εντάξει;»

-Την γουστάρω την δικιά σου. Είναι πανέξυπνη. Τίποτα δεν της ξεφεύγει. Για συνέχισε να κατεβάζεις τα μηνύματα με την Καθηγήτρια.

Και προχωρήσαμε στη συνέχεια των μηνυμάτων με την Καθηγήτρια Γλωσσολογίας.

Α. Συγγνώμη που δεν σου απάντησα αμέσως. Γαύγιζε η σκυλίτσα μας, η Ρούλα, και βγήκα μέχρι τον κήπο να δω τι γίνεται.

«Χα, χα..» γέλασε ο Μάκης με το πού διάβασε την απάντηση μου. «Ρε κομπιναδοράκο, την μια της είπες για τα προβλήματα Άλγεβρας του μικρού, την άλλη για την Ρούλα. Για τη γυναίκα σου, κουβέντα ακόμα. Πώς τα χάβουν έτσι οι βλαμμένες;»

«Μη το λες» του είπα. «Διάβασε παρακάτω».

Π. Δεν πιστεύω να μπήκε η γυναίκα σου στο δωμάτιο και να ντρέπεσαι να μου το πεις.

Α. Όχι, Κύρια Τρύπη. Γιατί να σου πω ψέματα; Δεν μου λες; Μια και αρχίσαμε τον ενικό, πως σε φωνάζουν; Πηνελόπη;

Π. Όχι. Πόπη.

Α. Δεν μου είπες. Είσαι παντρεμένη;

Π. Ναι. Παντρεμένη με δύο παιδιά. Ο άντρας μου είναι συνάδελφος, Καθηγητής γλωσσολόγος και αυτός. Από το Πανεπιστήμιο μαζί. Κάπου είκοσι χρόνια. Στα γράφω σε περίληψη, για να μην αρχίσεις να με ρωτάς.
Ζούμε και εμείς συμβατικά. Έχω να κάνω sex πάνω από τρία χρόνια. Και που κάναμε, μια φορά το μήνα και αν, αγγαρεία ήτανε. Αλλά τότε που παντρεύτηκα ήμουνα μικρή και δεν είχα εμπειρίες. Ούτε και τώρα έχω βέβαια πολλές. Αυτός έχει συνέχεια το νου του στις μελέτες και είναι αντικοινωνικός. Το αντίθετο από εμένα δηλαδή. Εντάξει; Μη με ξαναρωτήσεις για αυτόν.

Α. Καλά, καλά. Δεν σε ρωτάω. Πάντως, καλά έκανες και άλλαξες το όνομα σου σε Πόπη. Το Πηνελόπη δείχνει πολύ παρωχημένο. Θυμίζει γυναίκα που χαραμίζει τα καλύτερα χρόνια της περιμένοντας ένα μ@λάκα.

Π. Έτσι είναι, όπως τα λες. Ξέρεις πόσες φορές έχω διαφωνήσει με τους Πανεπιστημιακούς μου συναδέλφους για θέματα φωνολογικής ονοματοδοσίας; Πού να στα λέω Αλέξη. Άλλη φορά όμως.

Α. Και δεν μου λες, ρε Πόπη, εσείς οι γλωσσολόγοι, τις διάφορες σας πως τις λύνετε;

Τ. Χα, χα… Όπως όλοι οι άνθρωποι. Στα συνέδρια, μόνο στο ξύλο που δεν πλακωνόμαστε. Στο Facebook, ο ένας τα χώνει στον άλλο. Αλλά, όχι όπως εσείς που,όταν ζοχαδιάζεστε, αρχίζετε μεταξύ σας τα γαμωσταυρίδια. Σε εμάς η γλώσσα είναι βελούδινη. Ξέρεις τι λένε για τις γυναίκες γλωσσολόγους. Ε; Αποκλείεται να μη ξέρεις.

Α. Για λέγε! Έχεις πλάκα.

Π. Ότι κάνουμε τις καλύτερες πίπες! Χα, χα…

Α. Πόπη, μια και ξανοιχτήκαμε λίγο, και εγώ, σαν μ@λάκας, σου είπα για τα κενά στυτικής λειτουργίας, μου επιτρέπεις να σου κάνω και εγώ κάνα δύο αδιάκριτες ερωτήσεις;

Π. Και το ρωτάς; Αρκεί να μην το ρίξεις στον χαβαλέ.

Α. Όχι ρε Πόπη. Είναι θέματα, που αφορούν όλους μας. Το sex είναι πολύ βασικό για την ευτυχία του ανθρώπου. Η ικανοποιημένη σεξoυαλικά γυναίκα είναι ο πυλώνας της οικογενειακής αρμονίας.

Π. Έλα, άσε τις π@παριές.

Α. Κάτσε, ρε Πόπη. Η αμοιβαία ερωτική ικανοποίηση δεν είναι σημαντικός παράγοντας ευτυχίας; Ξέρεις πόσες γυναίκες υποφέρουν από έλλειψη οργασμoύ;

Π. Εγώ δεν υποφέρω, αν θέλεις να μάθεις.

Α. Αυτό είναι καλό. Έρχεσαι γρήγορα ή τον πεθαίνεις τον άλλον, μέχρι να τελειώσεις;

Π. Εξαρτάται. Αν μου μιλάει και δεν του πέφτει, οπότε κόβομαι, έρχομαι πολύ γρήγορα. Σε πέντε λεπτά έχω τελειώσει.

Α. Και φωνάζεις κιόλας, την ώρα που τελειώνεις;

Π. Πάρα πολύ. Πιο πολύ και από αυτή την παλιά σου φίλη, την Χριστίνα. Χα, χα…

Α. Την Χριστίνα; Πού την ξέρεις εσύ την Χριστίνα;

Π. Αλέξη, όση ώρα με είχες αφήσει στην αναμονή, για να μαζέψεις την Ρούλα -αν θέλω το πιστεύω αυτό – μπήκα στο Βlog του Πιτσιρίκου και διάβασα τον «Οργασμό της Χριστίνας».

Α. Και πού κατάλαβες, ότι τον έγραψα εγώ;

Π. Ρε λεβέντη μου, εσύ δεν μου είπες στην αρχή της κουβέντας μας, ότι στέλνεις κείμενα σε ένα Blogger και σε σιχτιρίζει για την στίξη σου. Ε ! Μπήκα στο Blog του και πήγα στα Tags του με τα αρχικά σου.

Α. Είσαι πολύ έξυπνη γυναίκα, Πόπη. Έχεις αναλυτική σκέψη. Εσύ κορίτσι μου, το G το έχεις στον εγκέφαλο.

Π. Στο μoυνί το έχω. Χα, χα…. Και εσύ αγόρι μου, έχεις γλώσσα πoύτσο. Έτσι λέμε, εμείς οι γλωσσολόγοι για τους άντρες, που σε καβλώνουν όταν γράφουν.

Α. Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.

Π. Τίποτα. Το θέμα είναι, αυτοί που γράφουν, να μπορούν να πηδάνε.

Α. Εγώ πάντως μπορώ, αν σε ενδιαφέρει.

Π. Μπράβο. Επίσης γουστάρω πολύ, όταν κάνω sex, να μου μιλάνε.

Α. Α! Δεν έχω πρόβλημα. Μιλάω πάρα πολύ.

Π. Φαίνεται. Δεν χρειάζεται να μου το πεις. Χα, χα…

Α. Αχ, ρε Πόπη. Χάσαμε μία ώρα με τις μ@λακίες, που λένε οι ξένοι γλωσσολόγοι. Αυτό, που κάνουμε εμείς τώρα, είναι η πραγματική γλωσσική επικοινωνία.
Μου θυμίζεις μια φίλη μου από τον Πειραιά. Την Αννούλα. Είχε περάσει στο Φυσικομαθηματικό και τα παράτησε στο τέταρτο έτος. Ερχότανε στην ΦΟΝΤΑΝΑ, ένα bar του Πειραιά, για να πουλήσει στους γάβρους Οδηγητή. Ήταν οργανωμένη στην ΚΝΕ και είχε ένα αγγελικό πρόσωπο, που την έκανε να ξεχωρίζει από τις άλλες βλαμμένες της παράταξης. Και όταν σου μιλούσε, νόμιζες ότι σου μιλούσε επαγγελματίας οδηγός φορτηγού. Την διαγράψανε από την νεολαία για ανάρμοστη συμπεριφορά. Μετά ήρθε σε μας, στο ΡΗΓΑ. Εκεί τα πράγματα ήταν πιο χαλαρά. Σε μια ολομέλεια, για την εκλογή ενός γραμματέα, έβαλε στοίχημα να κάνει μια πίπα, αν έβγαινε ένας βλάκας. Ο βλάκας βγήκε και η Αννούλα έκανε την πίπα. Ήταν κορίτσι περιβόλι. Παντρεύτηκε στα εικοσιπέντε της ένα κομπιουτερά και η ίδια οδηγεί ταξί σήμερα.

Τ. Το ξέρεις, ότι έχω πάει με επαγγελματία οδηγό; Όχι ταξιτζή. Κανονικό οδηγό φορτηγού μιας εταιρείας διεθνών μεταφορών. Με βοήθησε, όταν έμεινε στον Ορχομενό από λάδια, μια Ασκόνα που είχα. Πριν από έξι χρόνια έγινε αυτό. Πήγε το παιδί σε ένα πρατήριο, μου βρήκε λάδια και τα έριξε στη μηχανή.
Όταν το έβαλε μπρος, του λέω. «Σας ευχαριστώ πολύ. Τι μπορώ να κάνω για σας;»
Μου απάντησε, τάχα στα αστεία, ο ηλίθιος, «Μία πίπα», του είπα «Δεν έχω πρόβλημα», μου είπε «Ανέβα στο θάλαμο», ε, ανέβηκα και του την πήρα, για να δω τις αντιδράσεις του. Όση ώρα του την είχα στο στόμα, όλο έβριζε τις γυναίκες. Αλλά εμένα, σου είπα, δεν με πειράζει. Χα, χα…

Α. Δηλαδή γουστάρεις μονό μπινελίκια και γαμωσταυρίδια ή θέλεις να πέφτει και καμία σφαλιάρα;

Τ. Σωματική βία ποτέ. Μόνο βρωμοκουβέντες, για να φτιάχνομαι. Αν ποτέ, λέω αν, δεν λέω όταν, κάνουμε έρωτα, μη τολμήσεις να απλώσεις χέρι πάνω μου. Θα στο κόψω. Επίσης μη διανοηθείς να φέρεις κανένα μαστίγιο η να φορέσεις πλαστικό πoύτσο. Θα τα βάλω στο κώλo σου. Χα, χα…

Α. Όχι, ρε Πόπη. Εμείς οι αριστεροί είμαστε ευαίσθητοι. Δεν κακοποιούμε και δεν πλακώνουμε ποτέ τις γυναίκες στο ξύλο. Δεν είμαστε σαν τα κωλόπαιδα της δεξιάς.

Π. Ναι, εντάξει. Δεν μπορώ να πω. Αλλά, εσείς οι αριστεροί μιλάτε πολύ.

Α. Αφού κορίτσι μου, εσένα σου αρέσει να σου μιλάνε. Ποιο είναι το πρόβλημα;

Τ. Αλέξη, αυτοί που μιλάνε πολύ, γ@μάνε συνήθως λίγο.

Α. Χα, χα… Πόπη, νομίζεις στα αλήθεια, ότι είμαι φλύαρος;

Τ. Ε! Δεν το βλέπω, νομίζεις; Δεν προλαβαίνω να σου απαντήσω και έχεις έτοιμο το επόμενο μήνυμα. Βάζω στοίχημα, ότι θα τελειώνεις γρήγορα. Χα, χα…

Α. Για να πω την αλήθεια μου, την πρώτη φορά, που κάνω έρωτα με μια νέα σύντροφο, μπορεί και να τελειώσω γρήγορα. Μετά στρώνω. Αλλά, εξαρτάται και από τον ρυθμό που θα μου δώσεις. Αν φωνάζεις πολύ, δεν θα μπορέσω να κρατηθώ.

Τ. Εγώ σου λέω, ότι μόλις με δεις, δεν θα μπορέσεις να κρατηθείς. Όλοι λένε, ότι είμαι πολύ καβλογκόμενα.

Α. Έλα, έτσι λέτε όλες.

Τ. Δεν με πιστεύεις, ε! Να σου στείλω μια photo μου; Αλλά θα την διαγράψεις αμέσως. Μου το υπόσχεσαι;

-Και εκεί Μάκη, που περίμενα την φωτογραφία της μπαίνει μέσα η γυναίκα μου στο γραφείο και κάθεται από πάνω μου. Ευτυχώς, που πρόλαβα , άλλαξα page και έριξα στην οθόνη το βιογραφικό της Καθηγήτριας από το Πανεπιστήμιό της.

-Καλά, και δεν σου είπε τίποτα;

-Αστειεύεσαι; Μου λέει: «Μη μου πεις, ότι μία ή ώρα τα μεσάνυχτα και ακόμη λύνεις απορίες στους συνέδρους. Δεν πιστεύω να μιλάς με καμία γκόμενα. Θα σε σκίσω»

«‘Όχι ρε γυναίκα» της απάντησα. «Kάνω forward topics του συνεδρίου στην Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου. Είναι αυτή που με βοήθησε στον επίλογο της παρουσίασης. Εσύ δεν μου είχες πει, να της ζητήσω την άδεια για να μη καταπατήσω τα πνευματικά της δικαιώματα; Μου ζήτησε και εκείνη με τη σειρά της τα topics από τα διάφορα sessions»

-Χα, χα…, γέλασε ο Μάκης. Βάζω στοίχημα, ότι κάτι θα σου είπε.

-Εσύ τι λες; Να το άφησε, έτσι το θέμα; Μου λέει: «Ρε μ@λάκα, ποιόν δουλεύεις; Τι πνευματικά δικαιώματα, topics και @ρχίδια μου τσαμπουνάς νυχτιάτικα; Δεν έχει άντρα η Καθηγήτρια να την γ@μήσει; Και μ@λακίζεται μαζί σου στο Facebook; Για να την δω. Πώς είναι; Θα καταλάβω, εάν είναι καμία ξελιγωμένη».

“Τι να δεις;» της είπα. «Δεν υπάρχει τίποτα. Η Κυρία Καθηγήτρια είναι σοβαρή γυναίκα. Δεν ποστάρει φωτογραφίες της. Μόνο τις δημοσιεύσεις και τις ερευνητικές της εργασίες σηκώνει. Να! Διάβασε και το βιογραφικό της.»

-Και της έδειξα, Μάκη, το βιογραφικό της· ευτυχώς, δεν μου ζήτησε να δει τα μηνύματα που ανταλλάξαμε· σκέψου να έπεφτε πάνω στο τελευταίο, που μου εξιστορούσε για την πίπα στον επαγγελματία οδηγό. Άντε μετά να το μαζέψεις.
Τέλος πάντων, διάβασε προσεχτικά το βιογραφικό της, σε κάποια στιγμή γέλασε κιόλας και στο τέλος μου είπε.

«Εντάξει Αλέξη. Συνέχισε να μιλάς μαζί της. Είναι πράγματι σοβαρή Κυρία. Είναι απόφοιτος του Αρσάκειου. Στα χρόνια μου, όλα τα κορίτσια ήταν ένα και ένα. Εγώ πάω για ύπνο. Ό,τι ώρα τελειώσεις, έλα στο κρεβάτι».

-Μάκη, όταν την είδα να φεύγει, δεν μπορείς να φανταστείς την αγαλλίασή μου. Ήμουνα έτοιμος να συνεχίσω την συζήτηση μου με την Καθηγήτρια. Στο μεταξύ, επειδή δεν απαντούσα, η Καθηγήτρια μου είχε στείλει τρία μηνύματα. Να! Διάβασέ τα.

Π. Αλέξη, τι έγινε; Πού είσαι; Γιατί αργείς να απαντήσεις; Δεν θέλεις να σου στείλω την photo μου;

Π. Αλέξη; Γιατί δεν απαντάς; Μπήκε μέσα στο δωμάτιο η γυναίκα σου; Ελπίζω να μην είδε τα μηνύματα. Να τα σβήσεις αμέσως, σε παρακαλώ.

Π. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Θα πέσω στο κρεβάτι. Και πάνω που ήμουνα έτοιμη να σου στείλω φωτογραφία. Έχασες την ευκαιρία, να δεις με τι γκομενάρα μιλούσες. Ευτυχώς, που δεν στην έστειλα. Καληνύχτα. Και να σβήσεις τα μηνύματα.

Όταν βέβαια της απάντησα, άρχισε πάλι ο διάλογός μας.

Α. Πόπη έλα, εδώ είμαι. Περιμένω την φωτογραφία σου.

Π. Μη μου πεις τώρα, ότι έχασες τον γάτο σου και βγήκες έξω, να τον βρεις.

Α. Όχι, ρε Πόπη. Δεν μου αρέσει να λέω μ@λακίες. Αλλά έπρεπε να μιλήσω σε ένα επείγον sky call από την Νέα Υόρκη. Είχα δώσει στον άνθρωπο ραντεβού και δεν ήθελα να τον πουλήσω. Γι’ αυτό άργησα. Συγγνώμη για το στήσιμο.

Σιγά μη και άφηνε ο Μάκης ασχολίαστη την απάντησή μου προς την Καθηγήτρια.

«Στο τσεπάκι τις έχεις, ρε απατεώνα, τις δικαιολογίες» μου είπε.

«Έλα, διάβαζε και άσε τα σχόλια» του απάντησα.

Π. Να το πιστέψω;

Α. Ε! τι; Έχω κανένα λόγο, να σου πω ψέματα. Τι είσαι καμία γκόμενά μου;

Π. Ελπίζω να είσαι ειλικρινής μαζί μου. Όπως είμαι εγώ, μαζί σου. Αλλιώς, δεν θα σου στείλω φωτογραφία.

Α. Ναι. Στο υπόσχομαι. Έλα στείλε μου την φωτογραφία.

Π. Άσε, καλύτερα όχι! Μπορεί να την κυκλοφορήσεις στο διαδίκτυο. Δεν σε ξέρω ακόμη καλά. Να περάσει λίγος χρόνος και να γνωριστούμε καλύτερα.

Α. Έλα ρε Ποπάκι. Στείλε την φωτογραφία. Μη μου σπας τα @ρχίδια νυχτιάτικα.

Τ. Καλά, θα το σκεφτώ. Αλλά, θα την δεις και θα την διαγράψεις. Μην την δείξεις στους φίλους σου. Μου το υπόσχεσαι;

Α. Ναι, αγάπη μου. Στο υπόσχομαι.

Τ. ΟΚ. Περίμενε μόνο λίγο, να την βρω στα αρχεία μου.

-Περίμενα που λες, Μάκη, να την βρει και να την φορτώσει. Αργούσε λίγο. Υπέθεσα ότι δεν ήταν πολύ εξοικειωμένη με τους υπολογιστές. Μέχρι που μετά από ένα πεντάλεπτο μου ήρθε νέο μήνυμα της. Έλα, πάμε να διαβάσουμε.

Π. Γ@μώ το μου. Δεν την βρίσκω, αυτή που θέλω να σου στείλω. Βρήκα μία άλλη, αλλά δεν κάνει να στη στείλω.

Α. Στείλε μου αυτή που βρήκες.

Π. Δεν γίνεται.

Α. Γιατί;

Π. Είμαι με τα εσώρουχα μου.

Α. Δεν πειράζει. Ακόμη καλύτερα.

Π. Α πα, πα, πα… Είσαι με τα καλά σου; Κι αν τη δει κανένας; Να νομίζει ότι είμαι καμία πρόστυχη;

Α. Σιγά, ρε Πόπη. Δεν κάνουμε κανένα κακό. Είμαστε άλλωστε μορφωμένα άτομα.

Π. Όχι, όχι, ξέχνα το. Είναι πολύ προκλητική φωτογραφία. Μου την τράβηξε μια φίλη μου και την κράτησα για πλάκα.

Α. Έλα ρε Πόπη. Στείλ’ την. Και σου υπόσχομαι ότι δεν θα την δείξω σε κανένα.

Π. Και θα την διαγράψεις κιόλας. Μου το υπόσχεσαι;

Α. Ναι, ρε Πόπη. Θα την διαγράψω. Στείλε επιτέλους αυτή την γ@μημένη την φωτογραφία.

Π. Ορίστε! Έχεις να πεις τίποτα;

Εγώ, όταν την είχα δει χθες βράδυ, μπορεί να είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Ο Μάκης όμως, που την έβλεπε με την ροή των μηνυμάτων που διάβαζε, όχι. Τού βγήκαν στην κυριολεξία τα μάτια έξω. Την κοίταζε και δεν πίστευε.

«Πω, πω… Τι κωλάρα είναι αυτή, αδελφέ! Για κάνε ζουμ στην φωτογραφία» μου λέει.

Για να μην το παίξω μάγκας στον φίλο μου, ότι χάρη στο Facebook είχα γνωρίσει μια θεογκόμενα, του είπα τάχα αδιάφορος:

«Θα έχει κάνει, ρε, κανένα Photoshop και έχει εξαφανίσει κυτταρίτιδες. Δεν βλέπεις πως γυαλίζει;»

-Γυαλισμένος, αγυάλιστος, ο κώλoς αυτός δικαιωματικά ανήκει σε γκόμενα μoυνάρα. Βέβαια, στη φωτογραφία δεν δείχνει πρόσωπο. Αλλά, στα @ρχίδια σου. Το πολύ-πολύ να την πάρεις από πίσω. Αλέξη, έχω αρχίσει να φτιάχνομαι μαζί της. Φαντάζεσαι να την έβλεπε η γυναίκα σου; Χαμός θα γινότανε. Χα, χα…

-Δεν είναι αυτά αστεία. Παρά λίγο να την πατήσω. Χάζευα την φωτογραφία και ανοίγει ξαφνικά η πόρτα. Και κοίτα σύμπτωση. Δεν μπορείς να φανταστείς, τι μου είπε.

-Για λέγε.

-Να πάω να μαζέψω την Ρούλα, γιατί γαυγίζει έξω από το δωμάτιο της. Την ξύπνησε και δεν την άφηνε να κοιμηθεί.

«Μην ανησυχείς. Δεν είναι τίποτα» της είπα, για να την καθησυχάσω, «θα πλακώνεται με τον Βαγγέλη, τον γάτο του γείτονα, βγαίνω σε δύο λεπτά να την πλακώσω, την μ@λακισμένη. Άντε, πήγαινε τώρα να κοιμηθείς»

Και πριν φύγει, για να πάει να ξανακοιμηθεί συμπλήρωσα και από πάνω:

«Θα αργήσω λίγο να έρθω, γιατί ήρθε σήμα από το τηλεμετρικό σύστημα παρακολούθησης ενός σταθμού. Βρήκαν, οι συνάδελφοι τεχνικοί, διακυμάνσεις στην τάση. Φοβάμαι μην έχουμε καμία βλάβη και τρέχω βραδιάτικα στην Ελευσίνα»

Δεν μου απάντησε η γυναίκα μου. Κούνησε βέβαια το κεφάλι της, αλλά αυτό το κάνει κάθε φορά που της λέω περίεργα πράγματα.

Όταν βγήκε από το δωμάτιο- μου έκλεισε και την πόρτα-άρχισα να αισθάνομαι άνετα.

Θα είχα όσο χρόνο ήθελα για να συνεχίσω να ανταλλάσσω μηνύματα με την Καθηγήτρια.

Φυσικά, είχα προλάβει να ειδοποιήσω την Πόπη. Αυτή τη φορά, δεν μπορούσα να κρυφτώ πίσω από κανένα. Θα της έλεγα, ότι είχε ξυπνήσει η γυναίκα. Δεν μπορούσα άλλο να κρύβομαι.

Α. Πόπη συγγνώμη. Θα σ’ αφήσω για λίγο. Ξύπνησε η γυναίκα μου. Έρχεται στο γραφείο μου. Κλείνω.

Τ. Ε και; Την φοβάσαι; Τι χέστης είσαι, ρε πoύστη μου! Άντε γειά. Με ξενέρωσες. Και να διαγράψεις αμέσως την φωτογραφία μου.
Μέχρι να βεβαιωθώ ότι το σκυλί ησύχασε και πήρε ο ύπνος πάλι την γυναίκα μου, η Καθηγήτρια μου είχε στείλει και άλλα μηνύματα.

Τ. Συγγνώμη , που σου μίλησα άσχημα. Αλλά σε θέλω δικό μου απόψε.

Τ. Τι έγινε; Ακόμη στο γραφείο είναι η δικιά σου; Αϋπνίες έχει;

Τ. Αλέξη; Δεν πιστεύω να πηδάς την γυναίκα σου και να περιμένω σαν τον μ@λάκα πότε θα τελειώσεις. Αν δεν μου απαντήσεις στα επόμενα πέντε λεπτά, σε κάνω block.

Ευτυχώς που πρόλαβα να της απαντήσω στα επόμενα πέντε λεπτά.
Διαφορετικά, θα έμενε η ιστορία στη μέση.

Α. Έλα Πόπη. Συγγνώμη, μωρέ, για την διακοπή. Αλλά, τώρα πήγε να κοιμηθεί. Μπορούμε να μιλήσουμε όσο θέλεις.

Τ. Και δεν μου λες, αυτή τη μισή ώρα που πέρασε, τι έκανες; Δεν πιστεύω να χάζευες την φωτογραφία και να πήγες να την παίξεις. Χα, χα…

Α. Όχι μωρέ, πήγα στη κουζίνα και έφτιαξα καφέ. Πολύ ωραία η φωτογραφία σου. Σε ποιο δωμάτιο την έχεις τραβήξει;

Π. Στο υπνοδωμάτιο μου. Γιατί;

Α. Όχι, τίποτα. Είδα πολλά βιβλία.

Π. Αυτό είδες μόνο; Τίποτα άλλο δεν είδες;

Α. Έλα, έλα. Το ξέρω, ότι περιμένεις να σου πω κάτι για τον κώλo σου. Είναι απίθανος. Μου αρέσουν οι φωτογραφίες που είναι τραβηγμένες από πίσω. Είναι πανοραμικές και αποδίδουν με πιστότητα το αντικείμενο της εστίασης.

Τ. Κόφτο και απάντησε μου ειλικρινά. Στο σεξ, σου αρέσει από πίσω; Το ζητάς δηλαδή;

Α. Όχι, δεν το ζητάω.

Τ. Όλοι λυσσάνε για κώλo. Παίζει να είσαι ο μοναδικός, που δεν τον θέλει. Αλλά βέβαια, εσύ είσαι αριστερός, αγόρι μου. Οι μεγάλης ηλικίας αριστεροί είναι σαν τους ορθόδοξους. Πιστοί στην παράδοση.

Α. Μη το λες αυτό. Αν το έχει κάνει ήδη η άλλη και έρθει η κουβέντα, δεν θα πω όχι.

Τ. Άρα κι εσύ το θες. Απλά δεν το ζητάς, γιατί έχεις αναστολές. Εμένα δεν μου αρέσει, πάντως, σε περίπτωση που αναρωτιέσαι.

Α. Για εκείνο που αναρωτιέμαι είναι, αν εσύ που το συζητάς, το έχεις κάνει. Και να το έχεις κάνει δηλαδή, δεν μου πέφτει λόγος. Δικός μου, στο κάτω-κάτω, είναι ο κώλoς;

Τ. Χα, χα… Το συζητάω ακαδημαϊκά.

Α. Δηλαδή Πόπη, για να βάλουμε το δίλημμα σε λογική τάξη, το έχεις κάνει και δεν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει να το κάνεις;

Τ. Το έχω κάνει και δεν μου αρέσει.

Α. Πες το κορίτσι μου επιτέλους. Δεν είναι ντροπή. Μου αρέσει, πάντως, που το θέμα του κώλoυ το συζητάς ακαδημαϊκά. Και με την ευκαιρία, βλέπω ότι και εσύ στα μηνύματά σου, έχεις γαμήσει τα κόμματα. Χα, χα…

Π. Όταν είμαι καβλωμένη μωρό μου, ξεχνάω και κόμματα, και ερωτηματικά, και αποσιωπητικά, και παρενθέσεις. Εμείς οι γλωσσολόγοι, όταν ερεθιζόμαστε, ξεσπάμε στη μορφολογική δομή του λόγου.

Π. Έλα, κόψε και εσύ τις μ@λακίες. Είδαμε και πάθαμε να στρώσουμε, να μιλάμε σαν άνθρωποι. Μη μου αρχίσεις πάλι τις π@παριές με τον Βολόσινοφ και τον Μπουμφίλντ. Αρκετά είπαμε για αυτούς. Θέλω να μιλήσουμε για μας.

Π. Αλέξη, μου αρέσει η εγκεφαλική λειτουργία σου. Με φτιάχνει η διαλεκτική σου. Διατηρώ επιφυλάξεις, μόνο για τις σεξουαλικές σου επιδόσεις. Εσείς οι αριστεροί, είσαστε λαπάδες στο sex. Χα, χα…

Α. Εμένα Πόπη, μου αρέσει η κορμάρα σου. Δεν πιστεύω η φωτογραφία, που μου έστειλες να την είχες πειράξει. Χα, χα…

Π. Όχι ρε. Έτσι είμαι. Να μην σου πω, ότι είμαι και καλύτερη. Ξέρεις πόσοι φοιτητές μου την πέφτουνε; Αλλά, εγώ δεν γουστάρω τα τεκνά. Φτιάχνομαι με τους παππούδες. Χα, χα…

Α. Έλα κόφτο. Εγώ δεν είμαι παππούς. Μόλις που καβάτζαρα τα πενήντα.

Π. Δηλαδή, σου σηκώνεται με την πρώτη;

Α. Από το νεκρό μου σηκώνεται. Πριν καν βάλω την πρώτη Χα, χα…

Π. Έλα! Όλο λόγια είσαι, μου φαίνεται. Πάντως, έχω φτιαχτεί μαζί σου.

Α. Αχ… Και εγώ Πόπη. Σε θέλω πολύ.

Π. Δηλαδή, αν σου ζήταγα τώρα, που είναι 2+30 ξημερώματα, να βρεθούμε θα ερχόσουνα να με βρεις;

Α. Ασυζητητί.

Π. Και στη γυναίκα σου, τι θα έλεγες;

Α. Θα έβαζα ένα κολλητό μου, τον Μάκη, να μου τηλεφωνήσει και να μου πει ότι υπάρχει διαρροή καυσίμων στην Β΄ Ηλεκτρογεννήτρια του σταθμού Ελευσίνας. Χα, χα…

«Μου αρέσει, που με σκέφτηκες πρώτο-πρώτο για να σε βοηθήσω. Αυτό είναι, ρε, αλληλεγγύη» μου είπε ο φίλος μου με το που είδε γραμμένο το όνομα του και συνειδητοποίησε την αφανή συμμετοχή του.

«Σε αγαπάω, Μάκη μου» του απάντησα. «Το ξέρεις. Είσαι ψυχούλα. Αλλά, μη βιάζεσαι. Διάβασε παρακάτω»

Π. Καλά, δεν ντρέπεσαι να λες ψέματα στην γυναίκα σου; Δεν φτάνει που δεν την γ@μας, την φλομώνεις και στο παραμύθι;

Α. Κάτσε ρε Πόπη. Εγώ είμαι μηχανικός και στη δουλεία μας υπάρχουν έκτακτα περιστατικά, που δικαιολογούν μια νυχτερινή απουσία. Εσύ, που είσαι γλωσσολόγος, και θα βγεις έξω τρεις η ώρα τα χαράματα, τι θα πεις στον άντρα σου; Ότι πας να κάνεις λεξικογραφική ανάλυση του Βολόσινοφ με τον Project Manager της Wasted Energy plc;

Π. Άσε με, εμένα. Το συζητώ ακαδημαϊκά.

Α. Εσύ, ρε Πόπη, όλα τα θέματα ακαδημαϊκά τα συζητάς. Έτσι μου έλεγες και λίγο νωρίτερα για τον κώλo, ότι δεν σου αρέσει και να μη σου το ζητήσω, αλλά τελικά το έχεις κάνει και από πίσω.

Π. Είπαμε το έκανα μία φορά και δεν έχω σκοπό να το ξανακάνω. Μπορούμε όμως, να κάνουμε άλλα πράγματα. Αλλά, δεν θέλω να βιάζεσαι. Εσείς οι παντρεμένοι, είσαστε πολύ βιαστικοί.

Α. Για στάσου, ρε Πόπη. Και εσύ παντρεμένη δεν είσαι;

Π. Ναι, αλλά εγώ έχω όσο χρόνο θέλω. Σου είπα, ο άντρας μου ούτε που τον νοιάζει τι ώρα μπαίνω και τι ώρα βγαίνω. Και ούτε με ρωτάει.

Α. Και μένα το ίδιο, η γυναίκα μου. Απλά, δεν θέλω να διαλύσω το σπίτι μου και σέβομαι ορισμένα πράγματα. Εμείς οι αριστεροί έχουμε αξίες. Έχουμε το ηθικό πλεονέκτημα.

Π. Ναι. Το βλέπω.

Α. Έλα τώρα. Ας τα αφήσουμε αυτά. Ξέρεις πού είχαμε αφήσει την συζήτηση μας πιο πριν; Ότι αν μου ζητούσες να βγούμε, ακόμη και τώρα, θα ερχόμουνα να σε συναντήσω. Και θα πηγαίναμε σε κανένα ξενοδοχείο στην Γλυφάδα.

Π. Να κάνουμε τι; Για πες μου.

Α. Έρωτα, Πόπη μου.

Π. Ναι, αλλά εάν βρεθούμε, εμένα δεν μου αρέσει, να αρχίσεις αμέσως. Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε με κάτι διαφορετικό.

Α. Σαν τι δηλαδή;

Π. Να, κάτι πιο εγκεφαλικό. Κάτι που μόνο η γλώσσα μπορεί να μεταδώσει. Αυτή που την έχουμε καλά φυλαγμένη στο μεγαλύτερο θησαυροφυλάκιο του σώματος μας. Το στόμα.

Α. Κατάλαβα. Θα ξεκινούσαμε από καμία πίπα.

Π. Ναι. Γιατί, σου κακοπέφτει;
Α. Όχι! Δεν μπορώ να πω. Και μετά, και μετά; Για λέγε!

Τ. Αν δεν τελειώσεις γρήγορα, σε κόβω να τελειώνεις με το πού θα αρχίσω να σε γλείφω, θα σε βάλω να με γλείψεις εσύ από κάτω. Θέλω να σου κάνω ομοιοπαθητική θεραπεία, για να βελτιωθείς στην στίξη. Αν μάθεις να βρίσκεις και να χαϊδεύεις σωστά την κλειτoρίδα, θα μάθεις να βάζεις και τα κόμματα στη σωστή τους θέση. Χα ,χα…

Α. Πόπη, σε γουστάρω αφάνταστα. Δεν σταματάμε να μ@λακιζόμαστε μέσα από το Facebook; Πάμε να το κάνουμε τώρα;

Π. Δεν γίνεται.

Α. Γιατί, ρε Πόπη;΄

Π. Γιατί μιλάς πολύ. Έτσι πολυλογάς που είσαι, με το πού θα με γ@μήσεις, θα γράψεις την επόμενη μέρα καμιά χαζοχαρούμενη ιστορία και θα την στείλεις στον Πιτσιρίκο.

Α. Όχι δεν θα γράψω τίποτα. Στο υπόσχομαι.

Π. Δεν σε πιστεύω, λες πολλά παραμύθια.

Α. Σε σένα, δεν έχω πει κανένα.

Π. Ναι καλά. Σε πίστεψα. Άντε τώρα, είναι τρεις η ώρα. Πήγαινε να ξαπλώσεις δίπλα στην γυναίκα σου.

Α! Και μην ξεχάσεις να της δώσεις χαιρετίσματα. Από μια παλιά της συμμαθήτρια. Την Πόπη Τρύπη. Από το 3ο Θηλέων Αρσακείου.

Γ.Κ.

ΥΓ. Μέρος των παραπάνω διαμειφθέντων διαλόγων είναι πραγματικοί. Η Καθηγήτρια Γλωσσολογίας Πηνελόπη Τρύπη –άλλο είναι το πραγματικό της όνομα- ήταν μαθήτρια του Αρσακείου στην δεκαετία του ’80 και αδελφή ενός συνάδελφου μου από το Ναυτικό. Σαν μαθήτρια είχε επιδοθεί με ζήλο σε τηλεφωνικές φάρσες. Τρείς ναύτες και ένας μόνιμος κελευστής, την θυμούνται πολύ καλά. Οι δύο από τους τρεις ναύτες πλακώθηκαν μεταξύ τους στο ξύλο για το ποιος θα πάρει εξόδου για να βγει μαζί της έξω ραντεβού. Ο τρίτος έφαγε δεκαπέντε μέρες φυλακή, γιατί τον έστησε έξω από το Φροντιστήριο Αγγλικών που πήγαινε η Σουζάνα, η κόρη ενός Πλωτάρχη. Ο βλάκας αυτός -ήτανε ο κελευστής- πίστεψε ότι αυτή, που του μιλούσε στη βάρδια του και του ζήτησε να βγούνε μετά τα Αγγλικά της, ήταν η Σουζάνα. Την είχε δει -όλη και όλη μια φορά ένα Πάσχα μέσα στη μονάδα- όταν ο Πλωτάρχης είχε φέρει όλη την οικογένεια του για ψητό αρνί. Ο πλωτάρχης συνήθιζε να μαζεύει ο ίδιος την κόρη του έξω από το Φροντιστήριο. Εκεί συνάντησε τον υπαξιωματικό του και του έχωσε 15Φ. Και ο τέταρτος, ναύτης αυτός, έκανε ένα one night stand μαζί της σε μια πάροδο στην οδό Σόλωνος.
Σήμερα, η Καθηγήτρια Πηνελόπη Τρύπη, πέραν των Πανεπιστημιακών της καθηκόντων, μελετάει την γλωσσολογική συμπεριφορά των χρηστών του Facebook. Αν της πέσει και κανένας μ@λάκας, δεν το έχει σε τίποτα να τον στήσει σε ραντεβού.

(Αγαπητέ φίλε, είστε θεός. Το τι γέλιο έχω ρίξει δεν περιγράφεται. Χαλάλι και τα ορθογραφικά, τα συντακτικά κλπ, αν και έχετε βελτιωθεί πολύ μετά το χέσιμο διαρκείας που σας έριξα. Βέβαια, ακόμα διορθώνω, αν και δεν τα διορθώνω πια όλα. Θα σας έλεγα να φτιάξετε ένα μπλογκ. Είναι καλύτερο από το Facebook. Δεν θέλω να σας εντυπωσιάσω αλλά οι κυρίες που μου έχουν στείλει φωτογραφίες στις οποίες είναι τσίτσιδες, είναι ατελείωτες. Κι αυτό γίνεται, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια συζήτηση στο Facebook ή κάπου αλλού. Καμιά φορά δείχνω κάποια φωτογραφία -χωρίς πρόσωπο- στον Λευτέρη Χαραλαμπόπουλο, ο οποίος δεν μπορεί να το πιστέψει. Νομίζω πως ο Λευτέρης με εκτιμάει επειδή κάποιες αναγνώστριες μου στέλνουν φωτογραφίες τους που είναι ξεβράκωτες. Α, υπάρχουν και κάποιες κυρίες που θέλουν να κάνουν παιδί μαζί μου. Χωρίς να γνωριζόμαστε. Και μετά δεν θέλουν καμία δέσμευση εκ μέρους μου. Μόνο ένα παιδί από εμένα θέλουν. Γι’ αυτό σας λέω: φτιάξτε ένα μπλογκ και τότε να δείτε τι ιστορίες θα γράψετε. Βέβαια, έχει δίκιο η Καθηγήτρια Γλωσσολογίας, αφού είναι αλήθεια πως όσοι γράφουν κάποιο πρόβλημα έχουν. Οι πολύ γαμάτοι τύποι δεν έγραψαν τίποτα ποτέ. Απλά, έζησαν μια υπέροχη ζωή. Να είστε πάντα καλά. Περιμένω το επόμενο κείμενο. Και γελάω ήδη.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.