Τέλος τα ψέματα ή Ας μη γελιόμαστε
Φίλε μου πιτσιρίκο
Σου στέλνω δυο σκέψεις, μετά από καιρό…
Στο δικό μας δημοψήφισμα του ’15, το διακύβευμα, το ερώτημα -όπως τέθηκε τελικά από την προπαγάνδα όλων τα ΜΜΕ και από τεράστια μερίδα του πολιτικού κόσμου- ήταν ένα και μόνο:
Αν θέλουμε να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ή όχι.
Αυτό ήταν και όλοι το θυμόμαστε πώς έγινε και με τι ακραίο τρόπο τέθηκε. Γιατί το ζήσαμε.
Γιατί το είδα στα μάτια φίλων που φοβούνταν -ανθρώπινα- την επόμενη μέρα, στις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα.
Γι’ αυτό δημιουργήθηκε, άλλωστε, και το βραχύβιο κίνημα των “Μένουμε Ευρώπη” μέσα στο οποίο υπήρχαν και άνθρωποι που σέβομαι και αγαπώ και απλώς πιστεύουμε σε διαφορετικά πράγματα, το οποίο εναλλασσόταν στο Σύνταγμα με τις διαδηλώσεις υπέρ του ΟΧΙ.
Αυτό ήταν το αντίπαλο “στρατόπεδο” στο ΟΧΙ.
Αλλιώς, μάλλον θα είχε δημιουργηθεί το κίνημα “Θέλω κι άλλα παράλογα μέτρα, γιατί έτσι πιστεύω ότι θα ξεπληρώσουμε ένα χρέος που μαθηματικά δεν πληρώνεται ποτέ”, το οποίο δε θα υποστήριζε κανένας από όλους αυτούς που σέβομαι και αγαπώ.
Στο δημοψήφισμα μας του ’15, τα “στρατόπεδα” ήταν μόνο δύο:
Ήταν το “Μένουμε Ευρώπη” και το “ΟΧΙ”.
Και εμείς, οι Έλληνες είπαμε ΟΧΙ.
Μέσα στην πιο ακραία προπαγάνδα τρόμου που έχει γίνει ποτέ στη χώρα, με τις τράπεζες κλειστές και τα χρήματά μας κρατημένα (ακόμη είναι…).
Δυστυχώς για τους φίλους μου που πίστευαν κάτι διαφορετικό από εμένα, η απάντηση ήταν ΟΧΙ.
Ήταν ένα συντριπτικό ΟΧΙ.
Ευτυχώς για αυτούς, βρήκαν μπροστά τους τον πιο πιστό δούλο των εντολών που έρχονται από την Ε.Ε.
Που εξελίχθηκε σε αυτό το ανέκδοτο της κομπανίας του, που παρακολουθούμε όλοι.
Με τη χώρα ουραγό και καρπαζοεισπράκτορα.
Γιατί συνάντησε πολύ μικρούς ανθρώπους να διαχειριστούν εμάς.
Το φαινόμενο ή το κίνημα που διαγράφεται σε χώρες και περιφέρειες που θέλουν την “Ανεξαρτησία” τους από ηγεμονίες, κάτι μου θυμίζει εμένα… Από πράγματα που έχω ζήσει και από ιστορικά γεγονότα που δεν έχω ζήσει.
Η μικρή σπουδαία μας χώρα έχασε την ευκαιρία να οδηγήσει και να βγει μπροστά ηρωικά σε αυτή τη νέα ιστορική αλλαγή.
Ίσως μπορούμε να μην είμαστε υποδουλωμένοι παρατηρητές, όταν εμείς είμαστε που είπαμε το πρώτο ΟΧΙ.
Ίσως μπορούμε ακόμα να βγούμε μπροστά και να διεκδικήσουμε τα κεκτημένα μας απέναντι σε αυτό που συμβαίνει και θα συνεχίσει να συμβαίνει, σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως μυρμήγκια προς εξόντωση από τους ηγεμόνες τους, όπως σε άλλες, πολύ σκοτεινές εποχές της ιστορίας.
Ίσως είμαστε πιο μεγάλοι από αυτό.
Ίσως…
Διαμαντής Καραναστάσης
(Αγαπητέ Διαμαντή, στο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, οι Καταλανοί ήταν στα εκλογικά τμήματα από το προηγούμενο βράδυ, για να προστατεύσουν τη χώρα τους, το δικαίωμά τους και την αξιοπρέπειά τους. Μετά την ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα, οι Έλληνες έμειναν στα σπίτια τους ή πήγαν για μπάνιο. Στο Σύνταγμα δεν ήμασταν ούτε χίλιοι άνθρωποι. Δεν υπερασπιστήκαμε το ΟΧΙ μας. Κι όμως, ακόμα κι αυτοί που ψήφισαν ΝΑΙ στο ελληνικό δημοψήφισμα, έπρεπε να είναι στα κάγκελα και να απαιτήσουν να γίνει σεβαστό το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Η ταπεινή μου γνώμη είναι πως τον Ιούλιο του 2015 τελείωσαν όλα για την Ελλάδα και την Δημοκρατία στην Ελλάδα. Και τώρα, πάρα πολλοί Έλληνες κατηγορούν τους Καταλανούς που θέλουν την πατρίδα τους ανεξάρτητη, ενώ οι ίδιοι ζουν σε ένα προτεκτοράτο. Οι μικροί άνθρωποι δεν είναι μόνο στην κυβέρνηση, μάλλον είναι παντού. Και δεν πιστεύουν ούτε στους εαυτούς τους, ούτε ο ένας στον άλλον. Ναι, θα μπορούσαμε να ήμασταν πρωτοπόροι δημοκρατίας και ελευθερίας σε αυτή την θλιβερή Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά δεν είμαστε. Να είσαι καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.