Δεν θα φουσκώσει το ποτάμι της οργής;
Φίλε πιτσιρίκο
Θα μου επιτρέψεις να αναφερθώ όχι σε δικό σου κείμενο αλλά σε ένα που διάβασα του Νίκου Μπογιόπουλου με τίτλο “Την οργή των νεκρών να φοβάστε”.
Επισημαίνει λοιπόν -όπως και εσύ αλλά και τόσοι εκλεκτοί αναγνώστες που σου έχουν γράψει όπως ο Ηλίας και ο Σόλων-, τις εγκληματικές ευθύνες του οργανωμένου κράτους και την μη ανάληψή τους.
Ένα κράτος στο οποίο οι ισχυροί έχουν απόλυτη οικονομική εξουσία.
Ένα κράτος στο οποίο οι ισχυροί έχουν απόλυτη φορολογική και κάθε είδους ελευθερία και ευκολία.
Ένα κράτος, στο οποίο οι ισχυροί έχουν απόλυτη νομική ασυλία με εξαίρεση κάποια ελάχιστα παραδείγματα-κορόιδα που, όμως, είναι για να ρίχνει στάχτη το σύστημα στα μάτια του πόπολου.
Μιλάει πολύ εύστοχα ο Μπογιόπουλος για τις εγκληματικές ευθύνες όλων των φορέων.
Όμως κανείς δεν τις αναλαμβάνει ποτέ.
Και ο απλός λαός πάντα την πληρώνει.
Και ο απλός λαός πάντα υποφέρει.
Τώρα, ας πούμε, εκατοντάδες οικογένειες κυριολεκτικά καταστράφηκαν στη Δυτική Αττική.
Και το κράτος τους “αποζημιώνει” με ψίχουλα.
Που δε φτάνουν ούτε για ένα ελάχιστο μέρος από τις ζημιές.
Την ίδια ώρα -και για να αναφερθώ μόνο σε ένα από τα άπειρα σκάνδαλα υπέρ των ολιγαρχών-, που το ίδιο κράτος χαρίζει εκατοντάδες εκατομμύρια από τα χρέη και τα φέσια του Μαρινόπουλου.
Αλλά εκεί είναι εξυγίανση.
Τέλεια.
Και τα ΜΜΕ, φυσικά, πρωταγωνιστούν σε όλη αυτή την ξεφτίλα, την αποχαύνωση και τον αποπροσανατολισμό.
Για όλα όσα έγιναν τα κανάλια βρήκαν τους υπεύθυνους.
Είναι οι φουκαράδες που έχτισαν τις αυθαίρετες παράγκες στην Αττική και παντού.
Μάλιστα.
Κανείς, όμως, δε μιλάει για τις αυθαιρεσίες των ολιγαρχών.
Για την ακρίβεια, ελάχιστοι μιλάνε,όπως εσύ στο κείμενο σου “Το Mall της μπανανίας είναι παράνομο”.
Και εκτός από τις παράνομες παράγκες, υπάρχουν παντού παράνομα μεγαθήρια, όμως με αυτά δεν ασχολείται κανείς.
Ούτε από το κράτος, ούτε από το λαό.
Γιατί στο δίλημμα “ή αυτοί ή εμείς” που σου είχα γράψει δυστυχώς διαλέξαμε.
Άρα. μπορεί να φουσκώσουν πολλά ποτάμια και ρέματα, αλλά δεν θα φουσκώσει μάλλον ποτέ το ποτάμι της οργής.
Και κάτι άλλο που θέλω να αναφερθώ άσχετο με το θέμα.
Μετά -και πριν φυσικά- την κατάρρευση του πρώην ανατολικού μπλοκ, λοιδωρήθηκαν σε απίστευτο βαθμό τα πρώην σοσιαλιστικά κράτη.
Όμως, αυτά παρείχαν δωρεάν στέγη, δωρεάν θέρμανση, δωρεάν ρεύμα, δωρεάν υγεία παιδεία κλπ.
Τώρα, ας πούμε, στο καπιταλιστικό κράτος ποια μέριμνα υπάρχει για στέγη στους πλημμυροπαθείς;
Τι μέριμνα υπάρχει για στέγη γενικά στους άστεγους;
Τι μέριμνα υπάρχει για θέρμανση, που υπάρχουν άνθρωποι που και φέτος -και διαχρονικά- πεθαίνουν από το κρύο και από ανθυγιεινές μεθόδους θέρμανσης.
Θυμάμαι παλιά ο Σύριζα που τσίριζε για τα μαγκάλια.
Τώρα μούγκα.
Τί μέριμνα υπάρχει για ρεύμα;
Στις πληγείσες περιοχές ας πούμε υπάρχουν εκατοντάδες άνθρωποι στο σκοτάδι.
Και σε όλη τη χώρα πολλοί που τους έχουν κόψει το ρεύμα λόγω χρεών.
Και αρκετοί από αυτούς έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Αυτά και άλλα πολλά είναι τα “καλά” του καπιταλισμού.
Που, προς το παρόν, δείχνει να έχει κυριαρχήσει παγκόσμιως, όμως όσο αυξάνεται η φτώχεια, η εξαθλίωση και οι πόλεμοι που προκαλεί, δεν μπορεί κάτι θα γίνει.
Ίσως και όχι.
Όπως λες κι εσύ, μάλλον θα κερδίσουμε εκτός αν χάσουμε.
Αυτά τα λίγα
Μ.
Παόκι
(Αγαπητό Παόκι, φυσικά και φταίνε οι νεκροί. Γιατί ποιος θα νοιαστεί για τους νεκρούς; Οι οικογένειές τους και τέλος. Νομίζεις πως νοιάζεται η κοινωνία για τους νεκρούς στην Μάνδρα; Οι περισσότεροι ξέρουν μόνο την είδηση. Την άκουσαν. Να σου θυμίσω πως στη δίκη της Ρικομέξ οι εργαζόμενοι επιτέθηκαν στις οικογένειες των νεκρών εργαζόμενων. Κι αυτό έγινε πολλά χρόνια πριν την χρεοκοπία της χώρας. Φαντάσου πως είναι τα πράγματα σήμερα που πέφτουν κορμιά. Έχουμε όλοι ευθύνη για ό,τι μας συμβαίνει, αφού δεχόμαστε να ζούμε σε ένα προτεκτοράτο και συνεχίζουμε να ψηφίζουμε καθάρματα από όλους τους πολιτικούς χώρους. Οι νεκροί είναι πολύ χρήσιμοι στους πολιτικούς -και τα φιλικά τους ΜΜΕ-, αφού τους εργαλειοποιούν, για να επιτεθούν στους αντιπάλους τους. Για παράδειγμα, οι νεκροί στα Ίμια, ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, οι νεκροί της Μαρφίν και τώρα οι πνιγμένοι στη Μάνδρα. Υπάρχουν κόμματα και πολιτικοί στην Ελλάδα που κάνουν καριέρα με το αίμα άλλων. Στην πραγματικότητα, χέστηκαν οι πολιτικοί για τους νεκρούς. Ας τους αφήσουμε λοιπόν στην ησυχία τους, για να μην κάνουμε ό,τι κάνουν οι πολιτικοί. Υπάρχουν σήμερα χιλιάδες εργαζόμενοι στην Ελλάδα που παρακαλούν να πεθάνουν οι συνάδελφοί τους, για να μην κινδυνεύσουν να χάσουν την θέση τους. Ξέρεις πως έτσι είναι. Οπότε, ας αφήσουμε τα λόγια για τους αδικοχαμένους και τις ευθύνες, κι ας κοιτάξουμε τα χάλια μας. Μαύρα χάλια. Αν θέλαμε πραγματικά να αποδοθούν ευθύνες, θα είχαμε κάνει σημαία και κεντρικό αίτημα την απόδοση Δικαιοσύνης για το μεγάλο έγκλημα της χρεοκοπίας της χώρας. Οκτώ χρόνια μετά, ούτε κιχ. Και εκατομμύρια ηλίθιοι, συνεχίζουν να αποθεώνουν απατεώνες και να παρακολουθούν τα ΜΜΕ των ολιγαρχών της Μαφιοκρατίας. Άλλωστε, αυτούς σέβονται και εκτιμούν. Αυτούς θαυμάζουν. Οπότε, καμιά οργή δεν θα φουσκώσει. Οι Έλληνες οργίζονται μόνο όταν κινδυνεύει ο κώλoς τους. Να είσαι καλά.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.