Ημερολόγιο ενός τρελο(υ)γιατρού στον βορρά

Επειδή είδα τρελά views του βίντεο από τον βορρά στο YouTube Πιτσιρίκο μου, υπέθεσα πως όλο και περισσότεροι αναγνώστες θα ενδιαφέρονταν να διαβάσουν το Ημερολόγιο ενός τρελο(υ)γιατρού στον βορρά.

Νύχτα 1

Βορράς… 1η νύχτα, προσγείωση χωρίς βαλίτσα στον αφιλόξενο σουηδικό βορρά, αφού δεν είχε τσεκαριστεί για τελικό προορισμό και στη Στοκχόλμη βρέθηκα στο συντριπτικό δίλημμα: να τρέξω να προλάβω το τελευταίο αεροπλάνο για τον βορρά ή να το χάσω, να πάω να παραλάβω τη βαλίτσα, να βριστώ με την Norwegian, να διαπραγματευτώ τη διανυκτέρευση και να γλιτώσω μια ημέρα δουλειάς;

Γ@μα τη βαλίτσα σκέφτηκα, και έτρεξα να προλάβω την πτήση.

Αποτέλεσμα να βρίσκομαι χωρίς βασικά πράγματα, μιας και μια φορά είπα και εγώ να είμαι αισιόδοξος και να πιστέψω πως η βαλίτσα δεν θα χαθεί. Δεν το βάζω κάτω, όμως, καθώς περιφέρομαι σε ένα απολύτως λευκό τοπίο, ψάχνοντας για οδοντόβουρτσα και όχι μόνο.

Ημέρα 1

Άρχοντας, η βαλίτσα, μετά από αμέτρητα τηλέφωνα, παραδίδεται στην ρεσεψιόν. Καθώς βγαίνω, μια γραμματέας με ρωτάει αν αποφάσισα να μετακομίσω οριστικά στην κλινική. Της απαντάω πως, αφού έδωσα ήδη εξιτήριο σε μια ασθενή, μάλλον μπορώ να πιάσω το κρεβάτι της να κόψω μια τούφα. Παγωμένο χιουμοράκι.

Εγώ το ξέρω, που έπλενα εχθές βραδιάτικα τη φανέλα και την άπλωνα στο καλοριφέρ ελπίζοντας να στεγνώσει μέχρι το πρωί, αλλιώς θα ήμουν πρώτη μέρα σε υπηρεσία σε έκδοση πορνοστάρ: ζακέτα με το φερμουάρ μέχρι το λαιμό και από μέσα κομμάντο, γυμνόστηθος, έτοιμος να τραβήξω αποφασιστικά το φερμουάρ και να κάνω γιούργια στην παρτούζα φωνάζοντας “κάντε όλοι στην άκρη, είμαι γιατρός”, λες και κάποιος έχρηζε ανάνηψης.

Σώβρακο είχα πάντως εφεδρικό.

Πολλοί γνωστοί, συνάδελφοι από το παλιό νοσοκομείο πάνε και έρχονται κατά καιρούς.

Δημοφιλής προορισμός παρά το ότι βρίσκεται στη μέση του πουθενά. Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη.

Ημέρα 2

Αρχοντιάς συνέχεια. Μπορεί να ζέστανα νερό στην κατσαρόλα για να ξεπλυθώ γιατί το ντουζ δεν παλευόταν, αλλά φτιάχτηκε αργότερα. Επίσης, πηγαίνοντας στη δουλειά, αντελήφθην πως τα παγάκια που έπεφταν από το πρόσωπό μου καθώς περπατούσα ήταν τα δάκρυα που είχαν κυλίσει, από το κρύο, όχι από συγκίνηση. Αλλά δεν πτοούμαι είπαμε!

Η δουλειά είναι χαλαρή και το προσωπικό πολύ ευχάριστο. Ο συνάδελφος από το παλιό νοσοκομείο που πέτυχα την πρώτη ημέρα τρέχει αγχωμένος, είναι στα εξωτερικά ιατρεία, οπού τα πράγματα είναι ομολογουμένως πολύ πιο πολύπλοκα από γραφειοκρατικής άποψης.

Δεν θέλω να του την βγω και δεν του λέω πως, για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα, ξύνω τα π@πάρια μου. Η γυναίκα μου που τον θυμάται καλύτερα λέει πως είναι ένας μαλ@κας του κερατά, οπότε καλά να πάθει!

Ψέματα, ούτε του εχθρού σου δεν εύχεσαι τέτοια μπλεξίματα.

Δεν έχω φάει παρά μόνο φρούτα, οπότε κατηφορίζω το απόγευμα και θέλω να φάω άνθρωπο.

Ευτυχώς δεν παίζουν αρκούδες εδώ τελικά. Ευτυχώς για τις αρκούδες εννοώ, γιατί, όταν πεινάω, γίνομαι επικίνδυνος και η μάχη θα ήταν άνιση γιατί θα είχα και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.

Εκεί που θα έκανε ντου το ζωντανό από τη μία θα έβλεπε εμένα να χαμογελάω με τρεις σειρές κοφτερά δόντια, πριν πέσω στα τέσσερα και της κάνω ντου από την άλλη.

Λένε πως είναι νόστιμες. Αλλά, όταν πεινάω, δεν είμαι ιδιαίτερα επιλεκτικός έτσι και αλλιώς…

Βγαίνω, έχοντας πιεί την μπύρα μου, χορτασμένος από παϊδάκια και μηλόπιτα. Μερακλίδικα πράγματα. Χιονίζει του θανατά, η πλατεία έχει θαφτεί ξανά, μέσα σε δύο ώρες.

Η πόλη δεν είναι τόσο χάλια, πάντως, όσο περίμενα. Όπως όλες οι σουηδικές πόλεις είναι μεγαλύτερες ή μικρότερες εκδόσεις σε ένα καλούπι με ελάχιστες εξαιρέσεις, έτσι και αυτή. Αλλά η εικόνα δεν είναι θλιβερή.

Ίσως είναι το χιόνι που σκεπάζει ακόμα και τη θλίψη, ποιός ξέρει;

Παίρνω έναν διαφορετικό δρόμο για να γυρίσω στο διαμέρισμα. Πλατύς, η άπλα περισσεύει εδώ πάνω. Έξω από την εκκλησία κάποιοι ξεχιονίζουν τα αυτοκίνητα για να φύγουν. Υποθέτω πως ήρθαν πριν ένα δίωρο, αλλά έχουν μαζέψει ήδη πάνω από δέκα πόντους χιόνι.

Για κάποιο περίεργο λόγο σκέφτομαι πως, αν ζούσα σε ένα τέτοιο μέρος, μάλλον θα πήγαινα στην εκκλησία. Ξέρω και εγώ;

Τα πάντα λευκά και ήσυχα. Έχω την αίσθηση πως, αν φωνάξω δυνατά πως από εδώ και πέρα η πόλη μου ανήκει, θα βγουν και θα μου την παραδώσουν επίσημα. Μια περίεργη γαλήνη με κυριεύει, μοιάζει με την αίσθηση που έχω όταν βρίσκομαι κοντά στη θάλασσα.

Τι σκατά βάζουν στα παϊδάκια εδώ πάνω;

Ημέρα 3

Για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα οι νοσηλευτές, πριν αρχίσει η πρωινή επίσκεψη, με ρωτάνε πώς μου φαίνεται εδώ πάνω. Τους λέω πως αισθάνομαι πολύ ωραία και πως σκέφτομαι να μετακομίσω οριστικά αλλά πρέπει να πείσω τη γυναίκα μου.

Ο νεαρός βίκινγκ νοσηλευτής ενθουσιάζεται και λέει πως είμαστε ευπρόσδεκτοι, έχει ένα τεράστιο κρεβάτι μάλιστα. Η τεράστια βίκινγκ νοσηλεύτρια λέει πως το δικό της είναι ακόμα πιο τεράστιο.

Εγώ τους επισημαίνω πως τους βρίσκω μεν πολύ φιλόξενους αλλά λίγο ανωμαλάρες, μιας και ο τρόπος που το θέτουν ακούγεται σαν να μας προσκαλούν να κοιμηθούμε όλοι μαζί αγκαλίτσα. Δεν γνωριζόμαστε παρά μόνο δύο μέρες, χαλαρώστε λίγο, να το πάρουμε σιγά σιγά, να μάθουμε ο ένας τον άλλον.

Ξεκαρδίζονται. Είναι μόνο η δεύτερη φορά στα πεντέμισι χρόνια σε αυτή τη χώρα που βλέπω Σουηδούς να πνίγονται και να δακρύζουν από τα γέλια. Ψέματα, η τρίτη, αν υπολογίσω τη χθεσινή με το ντουζ. Μία σε πεντέμισι χρόνια στο Γκέτεμποργκ και δύο σε τρεις ημέρες εδώ.

Είμαι σίγουρος πως κάτι βάζουν στα παϊδάκια εδώ πάνω.

Παρεμπιπτόντως, ρώταγα τον Ρώσσο συνάδερφο αν τρώνε τις αρκούδες στη χώρα του. Στη Σιβηρία λέει, αλλά πρέπει να τις ψήσεις καλά γιατί έχουν συχνά διάφορα παράσιτα. Καλά, θα την ψήσω καλά, σκεφτόμουν. Είμαι πράγματι επικίνδυνος…

Βγήκα για φαγητό και κατέβηκα προς το λιμάνι. Σκεφτόμουν την είδηση που διάβασα, πως και καλά ο Τσίπρας και τα άλλα τα αλάνια το έκοψαν ποδαράτο κανα δυό χιλιόμετρα μέσα στα χιόνια να πάνε στο Νταβός να προσκυνήσουν.

Ρε φίλε μας τρολάρουν, διαβάζουν ψυχαναγκαστικά Πιτσιρίκο τα τσατσώνια οι Συριζαίοι και μόλις είδαν το αποκλειστικό οπτικοηχητικό ντοκουμέντο φρίκαραν. Σου λέει πάει η μπουρζουαζία, οι γιατροί, μέσα στα χιόνια για το μεροκάματο και εμείς οι παραδοσιακά αναρχοάπλυτοι πάμε με τις λιμουζίνες στο Νταβός;

Έπρεπε να πάνε όμως, ο προορισμός δεν άλλαζε οπότε ξεπέζεψαν, ή έτσι φημολογείται γιατί δεν τους είδα σε καμιά φωτογραφία.

Να δω τους Συριζαίους σε έκδοση λοκατζή σε χειμερινή και τι άλλο. Λες να ασκούνται για να ρίξουν το σύστημα με καμιά καταδρομική και τα υπόλοιπα να είναι απλά αντιπερισπασμός;

Θα επιμείνω πάντως πως ο Αλέξης κυκλοφόρησε τη φήμη για να μου την μπει προσωπικά μετά από ένα κείμενο που είχα γράψει για μια φανταστική συνάντηση στο Γκέτεμποργκ. Εγώ δεν του κρατάω κακία πάντως, ο, τι αν λέω και ο, τι αν γράφω. Στη θέση του τα ίδια θα είχα κάνει.

Καλύτερα με τη λιμουζίνα για το Νταβός παρά ποδαράτο για τον Κόλπο της Αετοασπίδας.

Επίσης σκεφτόμουν για κάτι τρελά που γράφονται και το πώς γράφονται μάλλον.

Εξηγούμαι. Με αφορμή το προσωρινό κλείσιμο της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ και κάτι υπηρεσιών της π**τσας, όπως της υπηρεσίας που επιμελείται της βιντεοκάμερας που μεταδίδει ζωντανά τα μωρά Πάντα από τους ζωολογικούς κήπους, έγραφε η σελίδα της Independent: Γιατί είναι η χειρότερη στιγμή για έναν μετεωρίτη να χτυπήσει τη Γη;

Η απάντηση είναι, ίσως μαντέψει ο τετραπέρατος αναγνώστης, πως η ομοσπονδιακή υπηρεσία που κοιτά τον ουρανό -μπας και σκάσει μύτη ο μετεωρίτης- δεν λειτουργούσε λόγω του shutdown.

Λες και άμα κοίταγε θα του έκλανε τα @ρχίδια του μετεωρίτη, κατά πρώτο και κύριο λόγο.

Κατά δεύτερο, γιατί η στιγμή είναι χειρότερη για τον μετεωρίτη; Περίμενε κάποιου είδους υποδοχή και θα παρεξηγηθεί, ή δεν θα διαλύσει τη Γη; Τελικά, έχει συνείδηση ο μετεωρίτης; Έχει μυαλό;

Δεν έχουν εγκέφαλο αυτοί που γράφουν, ο μετεωρίτης θα είχε;

Αυτά για την ώρα, Πιτσιρίκο μου, σου στέλνω την αγάπη μου από τον βορρά

Βασίλης

(Φίλε Βασίλη, ωραία τα περνάς εκεί στο βορρά της Σουηδίας. Βασίλη, είσαι πολύ τυχερός που χρεοκόπησε η Ελλάδα, γιατί, αλλιώς, δεν θα ήσουν τώρα μέσα στα χιόνια της Σουηδίας και δεν θα είχες ζήσει όλες αυτές τις όμορφες εμπειρίες. Βασίλη, εγώ σου είπα πως περιμένω νέο βίντεο, όπου θα κάνεις παρέλαση μέσα στα χιόνια με ελληνική σημαία και εικόνα της Παναγιάς στο ένα χέρι και στο άλλο ντουντούκα, να φωνάζεις πως η Μακεδονία είναι ελληνική και να καλείς τους Σουηδούς να βγουν έξω στους -20, να διαδηλώσουν μαζί σου. Αν φοράς και στολή Μακεδονομάχου ή, αν ακόμα καλύτερα, είσαι ντυμένος Μεγαλέξανδρος, θα γίνει viral το βίντεο και θα γίνεις διάσημος. Αν μάλιστα πεταχτεί έξω και κάνας Σκοπιανός και παίξετε ξύλο, θα γίνεις θρύλος και θα σε θυμούνται για πάντα. Θα δώσουν και το όνομά σου στον δρόμο που περπατάς. Να είσαι καλά, Βασίλη. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.