Gay pride και κανονιστικό πλαίσιο
Γεια σου Πιτσιρίκο
Αν εξετάσουμε το θέμα του Gay Pride από μια σκοπιά εντελώς δομική (φιλοσοφική θέση που θεωρεί ότι ΟΛΑ τα κοινωνικά προβλήματα έχουν κοινή βάση, ΤΟΝΙΖΟΝΤΑΣ ότι μόνο η “επιφάνειά” τους, δηλαδή η τελική τους εκδήλωση αλλάζει μορφή) θα προκύψουν τα εξής συμπεράσματα:
1) Κάθε καταπιεσμένη, ανά τους αιώνες, κοινωνική ομάδα (ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια, δολοφονίες, αποκλεισμοί), κατά τη στιγμή της απελευθέρωσής της αντιδρά με τον πιο επιθετικό τρόπο στον “τύραννό” της (είναι ο φυσικός νόμος: η δράση προκαλεί αντίδραση).
Το ίδιο συνέβη π.χ. και με τη γυναικεία χειραφέτηση, όπου οι γυναίκες, μετά την απελευθέρωσή τους, και ειδικά αυτήν στον σεξoυαλικό τομέα, έγιναν (και γίνονται ακόμα) θύματα αρνητικότατων χαρακτηρισμών και ενεργειών από το ίδιο κατεστημένο που την καταπίεζε αιώνες.
Η αντίδραση των γυναικών είναι προφανής (και ΑΠΟΛΥΤΩΣ δικαιολογημένη) και εκδηλώνεται με πάμπολλους τρόπους είτε εμφανισιακά (π.χ. ντύσιμο) είτε συμπεριφορικά.
Η κοινωνική δομή είναι πάντα ίδια: καταπιεστές και καταπιεζόμενοι.
Η εμφάνιση-ονομασία αλλάζει. Μαύροι, πρόσφυγες, μετανάστες, ομοφυλόφιλοι, γυναίκες κ.τ.λ.
2) Σχετικά με την εκδήλωση της αντίδρασης του καταπιεζόμενου, είναι παρανόηση να εκφράζουμε την προσωπική μας άποψη για το πώς θα έπρεπε αυτός να αντιδράσει.
Είναι σαν να έχουμε, για παράδειγμα, αλυσοδεμένο κάποιον από τη στιγμή της γέννησής του ( δηλαδή να του στερούμε την ελευθερία), να τον κακοποιούμε σωματικά και ψυχικά, και, όταν κάποια στιγμή με το πέρασμα του χρόνου η αλυσίδα σαπίσει ή ο καταπιεζόμενος την σπάσει από τις απεγνωσμένες του προσπάθειες για ελευθερία, να θεωρούμε παράλογη την επίθεσή του εναντίον μας ή (στην καλύτερη περίπτωση) να έχουμε και άποψη για το πώς θα μας επιτεθεί.
Η ένταση της αντίδρασης του καταπιεζόμενου εξαρτάται από δύο παράγοντες:
α) από την ένταση της ασκηθείσας καταπίεσης,
β) από την τεχνολογική-πολιτισμική εξέλιξη του κοινωνικού συνόλου μέσα στο οποίο πραγματοποιείται η καταπίεση.
Χρησιμοποιώντας το προηγούμενο παράδειγμα. Αν ο από τη γέννησή του αλυσοδεμένος απελευθερωνόταν την εποχή που δεν είχε ανακαλυφθεί το περίστροφο, θα επετίθετο στον τύραννο του με μαχαίρι.
Αν απελευθερωνόταν την εποχή που είχε ανακαλυφθεί το περίστροφο, θα επετίθετο στον τύραννό του με περίστροφο.
Αν, τέλος, απελευθερωθεί την σύγχρονη εποχή της τεχνολογικής εξέλιξης, θα χρησιμοποιήσει κάθε μέσο που του παρέχεται ενάντια στον τύραννό του, είτε αυτό λέγεται διαδίκτυο, είτε εξωτερική εμφάνιση, είτε εν τέλει οποιοδήποτε όπλο ο ίδιος ο καταπιεστής του χρησιμοποιούσε προκειμένου να τον έχει σωματικά-ψυχικά υπόδουλο.
Ξανά στο θέμα μας τώρα.
Εφόσον όλοι οι άνθρωποι ως φυσικά όντα υπάγονται στον φυσικό νόμο «η δράση προκαλεί αντίδραση» είναι απολύτως φυσιολογική η αντίδραση της καταπιεσμένης κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ (LGBTQI).
Αν, από την άλλη, κάποιος διαφωνεί στον τρόπο αντίδρασης των ΛΟΑΤΚΙ, τότε οφείλει να σκεφτεί ότι είναι αδύνατον να υπαγορεύσεις στον οιονδήποτε καταπιεζόμενο ένα κανονιστικό, σύμφωνα με τα δικά σου μέτρα και σταθμά, πλαίσιο αντίδρασης.
Θα είναι σαν να έχουμε ανατινάξει το Έβερεστ και να λέμε στην χιονοστιβάδα «γιατί τους πήρες όλους παραμάζωμα;» ή «δεν μπορούσες να προκληθείς στην άλλη πλαγιά του βουνού όπου δεν θα σε έβλεπε κανείς;».
Αν λοιπόν κάποιος διαφωνεί με τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ, πάει κόντρα στον φυσικό νόμο «δράση-αντίδραση» και αυτό καθιστά τον τρόπο σκέψης του ΜΗ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ.
Αν από την άλλη ΣΥΜΦΩΝΕΙ με τα διεκδικούμενα ανθρώπινα δικαιώματά τους, αλλά ΔΙΑΦΩΝΕΙ ως προς τον τρόπο αντίδρασής τους, προσπαθεί μάταια να συμμορφώσει την χιονοστιβάδα που προκλήθηκε από κάποιους που ασυλλόγιστα πήγαν να ανατινάξουν το Έβερεστ.
Αυτό, όμως, που τουλάχιστον μπορεί να κάνει, είναι να αναλογιστεί, ΠΡΩΤΟΝ, τις δικές του ευθύνες που σχετίζονται με την κοινωνική του αδιαφορία σε ένα φλέγον ανθρωπιστικό ζήτημα, και ΔΕΥΤΕΡΟΝ, να αποδεχτεί τη φυσικότητα της ύπαρξης του Έβερεστ-ΛΟΑΤΚΙ, προστατεύοντάς το από τους επιτήδειους βομβιστές-καταπιεστές.
Έτσι θα έχει δικαίωμα να «ενοχλείται», μετά, από τον τρόπο αντίδρασης και να προσπαθεί από κοινού να λύσει το ό,τι θεωρείται πρόβλημα.
Οποιαδήποτε άλλη προσέγγιση του θέματος, διακατέχεται τουλάχιστον από έλλειψη μετριοφροσύνης, αν όχι φαρισαϊκής υποκρισίας, απέναντι σε μία κοινωνική ομάδα που μόνο φασιστικού τύπου επιθέσεις δέχεται έως σήμερα, για μόνο το λόγο ότι είναι διαφορετική από κάποιους άλλους.
Δημήτρης από Γιάννενα
(Αγαπητέ Δημήτρη, πολύ ωραίο το κείμενό σου. Δημήτρη, οι άνθρωποι και οι κοινωνίες έχουν δώσει στη σεξoυαλικότητα μια αξία και ένα νόημα που δεν έχει. Δεν έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου η σεξoυαλικότητά του. Κανείς δεν θα έπρεπε να ασχολείται με τη σεξoυαλικότητα του άλλου. Εκτός, βέβαια, αν τον επιθυμεί ερωτικά. Θα είναι κρίμα μια γυναίκα να μαραζώνει από έρωτα για έναν άνδρα που του αρέσουν οι άνδρες. Εκτός αν του αρέσουν και οι γυναίκες. Από την άλλη, όλο αυτό το ταμπέλωμα της σεξoυαλικότητας των ανθρώπων -που γίνεται από ετεροφυλόφιλους και ομοφυλόφιλους- το βρίσκω βλακώδες και φασιστικό. “Πες μας τι είσαι! Ταμπελώσου μόνος σου!”. Βγάζουν ανθρώπους από μια ντουλάπα και θέλουν να τους βάλουν σε μια άλλη. Και το κάνουν αυτοί που σκίζονται για τα “δικαιώματα”. Προσωπικά, θεωρώ -και το έχω γράψει αρκετές φορές- πως κάθε άνθρωπος έχει διαφορετική σεξoυαλικότητα από τον άλλον. Εφτά δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη, εφτά δισεκατομμύρια σεξoυαλικότητες. Βέβαια, χιλιετίες στερεότυπων στη σεξoυαλικότητα των ανθρώπων, δεν είναι δυνατόν να εκλείψουν μέσα σε λίγα χρόνια. Το machismo είναι πολύ ισχυρό. Και επηρεάζει και την θέση των γυναικών, και των ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών. Είναι πολύ ανδρικός ο κόσμος. Πρέπει να γίνει πιο γυνακείος. Πάντως, η σεξoυαλικότητα των ανθρώπων δεν είναι αυτή που φαίνεται. Ποτέ δεν ήταν. Η έρευνα του Κίνσεϊ πάνω στην ανθρώπινη σεξoυαλικότητα απέδειξε πως -τις δεκαετίες του ’40 και του ’50- η σεξoυαλική ζωή των Αμερικανών ήταν πολύ διαφορετική από αυτό που νόμιζαν οι Αμερικανοί. Δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχει τέτοια υστερία με την ανθρώπινη σεξoυαλικότητα. Είναι κορμιά και δέρματα που ενώνονται. Αυτό είναι. Τώρα, βέβαια, στη Δύση έχουμε δώσει στην ένωση των κορμιών παράλογες διαστάσεις. Ακόμα και πολιτικές. Δηλαδή, έφτασαν κάποιοι στο σημείο να πιστεύουν πως η ιεραποστολική στάση είναι δεξιά και ο σoδoμισμός αριστερός. Εντάξει, η ηλιθιότητα θερίζει. Και βέβαια, ανακαλύψαμε τον “έρωτα”, γιατί πρέπει να δώσουμε κάποια βαρύτητα στο ότι γουστάρουμε να κουτουπωνόμαστε. Φυσικά, υπάρχει πάντα ο αγoραίoς έρωτας, για να μας θυμίζει πως το έχουμε παρακάνει και πάντα θα υπάρχουν οι αδικημένοι από τη φύση, οι στραβουχυμένοι, οι άσχημοι, οι φτωχοί και άλλοι, που δεν έχουν άλλον τρόπο να δώσουν διέξοδο στη σεξoυαλικότητά τους. Και βέβαια, υπάρχει αυτό το αγκάθι της παιδoφιλίας που τόσο σοκάρει και χαλάει τη σούπα. Κάποτε πίστεψαν πως ο έρωτας είναι η απάντηση σε όλα και θα σώσει την ανθρωπότητα. Το έχουμε παραγ@μήσει στην Δύση με την αγάπη. Δεν φτάνει μόνο η αγάπη για να προχωρήσει η ανθρωπότητα. Χρειάζεται και λογική. Και δημοκρατία. Γιατί από την πολλή αγάπη, χύνεται πολύ αίμα. Δημήτρη, αδιαφορώ για την σεξoυαλικότητα των ανθρώπων· σαν τον Σοφοκλή, παρακαλάω να έρθουν τα γηρατειά, για να με λυτρώσουν από το βασανιστήριο της επιθυμίας. Εμένα με αφορά περισσότερο το ότι οκτώ άνθρωποι έχουν τον πλούτο που έχουν 3,5 δισεκατομμύρια άνθρωποι. Δηλαδή, ο μισός πληθυσμός του πλανήτη. Ωραία τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά, όπως είχε πει ο Φιντέλ Κάστρο το 1979 στον ΟΗΕ: «Συχνά αναφέρονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά πρέπει επίσης να ακουστούν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Γιατί κάποιοι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να περπατούν ξυπόλητοι; Για να μπορούν κάποιοι άλλοι να μετακινούνται με πολυτελή αυτοκίνητα; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να ζουν μόνο μέχρι τα 35 τους χρόνια, έτσι ώστε άλλοι να ζουν μέχρι τα 70; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να είναι απελπιστικά φτωχοί, για να είναι κάποιοι άλλοι ανεκδιήγητα πλούσιοι;». Να είσαι καλά, Δημήτρη.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.