One more from abroad

Πρώτη φορά που γράφω κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι. Όταν πρωτοέμαθα για το blog σου, γέλασα γιατί στις σπουδές μου οι μεγαλύτεροι φίλοι μου στα Γιάννενα μου είχαν δώσει το παρατσούκλι “Τσιπιρίκος” (αναγραμματισμός του Πιτσιρίκος).

Τι να πρωτογράψω; Νομίζω οτι η ιστορία μου θα βγει πρωταθλήτρια, αν δώσουμε πόντους στα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα.

2012: Φεύγω για Αγγλία μαζι με γυναίκα με τρεις κι εξήντα, συγκατοικούμε με Αγγλίδα ξένη ακόμη απορώ που η γυναίκα μου δέχτηκε να το κάνει-, μετά από 3 μήνες βρίσκω μόνιμη δουλειά και η “απογείωση” -επαγγελματική και οικονομική- ξεκινάει.

2014: Ένας κυνηγός κεφαλών (head hunter) με φέρνει στη Γερμανία. Μιλάω γερμανικά, αλλά όχι τόσο καλά όσο τα αγγλικά. Καλύτερο φαγητό, καλύτερος καιρός, πιο λογικό κόστος ζωής. Απολαμβάνω τις διακοπές στην Ελλάδα, έχοντας λεφτά να χαλάσω και να μην τσιγκουνευτώ.

2016: Με τον ερχομό του γιου αυξηθήκαμε. Και τώρα, ο μικρός μεγαλώνει μέσα στο γερμανικό σύστημα, με τα υπέροχα πάρκα και τις πολυαριθμες παιδικές χαρές, με το αξιοπρεπέστατο σύστημα υγείας, όπου δε χρειάζεται να πληρώσουμε ούτε ευρώ παραπάνω από τη μηνιαία ασφάλειά μας για τις επισκέψεις στο γιατρό. Θα μου πεις “ναι, αλλά πόσα πληρώνεις;”. Πληρωνω 400-500 € και ο εργοδότης άλλα 250 € στο ταμείο. Πολλά; Ναι, πολλά, αλλά ξέρω τι πληρώνω καθε μήνα και δεν τρέμω, αν χρειαστεί να πάει το παιδί και 4 φορές στον γιατρό μέσα στον μήνα.

Στην τελική, αυτή ειναι η μεγάλη διαφορά στο σύστημά τους: η αποφυγή των εκπλήξεων στους προϋπολογισμούς των κατοίκων.

Τόσο αξιόπιστο είναι το σύστημά τους, που πήρα μάλιστα το θάρρος να ανοίξω και ένα μαγαζάκι.

Δεν πήγε πολύ καλά και το έκλεισα. Δημιούργησα τη δική μου φούσκα και έσκασε.

Βλέπεις, εμεις οι Έλληνες δεν καθόμαστε εύκολα στα αυγά μας. Ίσως αυτό είναι και το μεγάλο λάθος ή η σωτηρία μας. “Τα πάντα ρει”, έλεγε ο Ηράκλειτος.

Αν θέλω να επιστρέψω στην Ελλάδα;

Οι στατιστικές μου λένε ότι το 90% των Ελλήνων που ζουν έξω, θέλουν να επιστρέψουν κάποια στιγμή στην Ελλάδα.

Είναι σχεδόν η μόνιμη κουβέντα στον καφέ μας, το καταλαβαίνεις;

Καταντάει αρρώστια, αλλά είναι αρρώστια που μας γιατρεύει τις ψυχές· η λησμονιά, ο νόστος.

Και τώρα, το μεγάλο ερώτημα: Πού θα μεγαλώσει ο μικρός; Μακριά απο παππούδες-γιαγιάδες; Δεν το θέλω…

Και πού να πάμε στην Ελλάδα, πού να δουλέψουμε;

Πφφφφ, και τι να πω σε αυτούς που με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτάνε αν είναι καλά έξω και να έρθουν ή όχι;

Οι περισσότεροι με ρωτάνε για το μισθό. Ναι, ο μισθός γ@μάει. Δεν θα χρειαστεί να δουλεύεις Σ/Κ, το καταλαβαίνεις;

Αλλά η γλώσσα; Πώς να πεις “ρε μ@λάκα” στα γερμανικά; Δεν λέγεται, δεν υπάρχει!

Πιτσιρίκο, ευτυχώς έκανες το κάλεσμά σου καλοκαιριάτικα -έχουμε πολλή ηλιοφάνεια στην Βόρεια Ευρώπη τις τελευταίες 5-6 εβδομάδες-, γιατί, εάν το έκανες τον χειμώνα, θα έπεφτε πολύ κλάμα. Και πολλές βαλίτσες μπορεί να ετοιμάζονταν.

Δεν ξέρω πού μένεις, αλλά, αν θες να έρθεις να σε φιλοξενήσω στην πόλη μας, είναι πολύ όμορφη.

Βασίλης

(Αγαπητέ Βασίλη, έκανα το κάλεσμα καλοκαιριάτικα, γιατί τώρα είμαι μέσα στην ομορφιά των νησιών μας και μου την δίνει πάρα πολύ που τα χαίρονται όλοι οι άλλοι εκτός από τους Έλληνες. Δεν είναι δυνατόν αυτή η χώρα να μην μπορεί να κρατήσει τους ανθρώπους της. Είναι λάθος αυτό. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα. Και για την πρόσκληση. Καλή ζωή. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.