Μακάριοι οι πτωχοί τη συνειδήσει

Αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, λένε πως ο χρόνος απαλύνει τον πόνο και μάλλον αυτό ισχύει. Αυτό που δεν απαλύνει, όμως, είναι τη συνείδηση. Ίσα ίσα που θα έλεγα ότι την γιγαντώνει.

Μιλάω γι’ αυτή τη σκατοφωνούλα μέσα στη ψυχή που σου τσιρίζει σε κάθε μ@λακία που πας να κάνεις ή έκανες σε κάθε συνάνθρωπό σου.

Μιλάω γι’ αυτή την ακίδα που σε τσιμπάει και σου μαγκώνει τη καρδιά, όταν διαπιστώνεις το ψέμα και το άδικο από τον οποιοδήποτε στον οποιοδήποτε.

Έχω φιλοσοφήσει πολύ αυτή τη λέξη.

Έχω σκεφτεί άπειρες φορές πως χωρίς αυτήν, δεν θα ήμουν παρά ένας μ@λάκας και μισός εξαιτίας των αναπόφευκτων ατελειών μου.

Αργά τη νύχτα, όμως, την ώρα του ταμείου, θέλω να πληρώνομαι.

Θέλω να αισθάνομαι τη ψυχή μου καθαρή και το πνεύμα μου ελεύθερο, όσο κι αν έχω βασανιστεί στη διάρκεια της ημέρας για να το πετύχω αυτό, κι ας είναι κάτι πραγματικά επίπονο και κουραστικό. Κι ας λυγάω μερικές φορές.

Γι’ αυτό, υποκλίνομαι στο μεγαλείο ανθρώπων σαν τον ΝΙΖ, αλλά και σαν του Δημοσθένη και της Μαρίας.

Δεν θέλω να πω κάτι περισσότερο, μίλησαν τα δάκρυά μου για εκείνον.

Δεν μπορεί να φύγει από τη σκέψη μου το σενάριο, του πως θα ήταν ο κόσμος μας αν υπήρχαν πολλοί -μικροί έστω- ΝΙΖ. Όχι μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες, αλλά εκατομμύρια και -γιατί όχι- δισεκατομμύρια. Και να ήμουν κι εγώ μέσα σ’ αυτούς.

Όπως, παράλληλα, δεν μπορεί να φύγει από τη ψυχή μου η αίσθηση που πλανάται στις ανθρώπινες σχέσεις, αυτή του φθόνου και του εγωκεντρισμού.

Αυτή που κάνει τους ανθρώπους να θέλουν να κοντύνουν τον καλύτερό τους παρά να τον φτάσουν.

Διαβάζω ανελλιπώς τα κείμενα των φίλων του blog και βλέπω στους συντάκτες τους ευφυΐα, πνεύμα, καλλιέργεια, ευαισθησία.

Βλέπω όμως κυρίως συνείδηση, γιατί καταλαβαίνω ότι η αποτύπωση των σκέψεων και των συναισθημάτων τους δεν προέρχεται από προσωπική μνησικακία για κάθε τί δεινό που επηρεάζει προς το χειρότερο τις ζωές τους.

Προέρχεται από ειλικρινές ενδιαφέρον για πανανθρώπινη δικαιοσύνη, αλληλεγγύη, σεβασμό.

Σε αντίθετη περίπτωση, ο καθένας θα μπορούσε να κάθεται στ’ αυγά του και να κοιτάει μόνο τη παρτούλα του, κάτι που έχει υιοθετήσει η πλειοψηφία της κοινωνίας.

Τους ευχαριστώ όλους και όλες. Και εσένα βέβαια.

Γιατί ακόμη κι ένα φύλλο χαρτιού γίνεται ακόμη ελαφρύτερο όταν το σηκώνουν δύο, λέει μία κινέζικη παροιμία.

Άκης

(Αγαπητέ Άκη, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι είναι συνείδηση. Ούτε αξιοπρέπεια. Αλλά έχουν κάτι αποψάρες που θέλουν να σου τις επιβάλουν κιόλας. Χωρίς να σε ξέρουν. Χωρίς να τους γνωρίζεις. Άκη, είναι σημαντικό στη ζωή να έχει κάποιος αίσθημα δικαίου. Κοίτα γύρω σου. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.