Καπιταλισμός μέχρι να τα ισοπεδώσουμε όλα
Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Σε τι ωραία χρόνια ζούμε· όντως, βρισκόμαστε ακόμα στο Μεσαίωνα και μην μας ξεγελούν τα smartphones και τα ρομπότ.
Τόσο ωραία χρόνια, που όλα μου τα τελευταία κείμενα είναι για δασικές πυρκαγιές και για ανθρωπόμορφα κτήνη.
Πραγματικά, αν αυτά που ζούμε δεν είναι καν συγκρίσιμα με όσα έρχονται στο άμεσο ή λιγότερο άμεσο μέλλον, δηλαδή πώς θα είναι η κλιματική αλλαγή, ας πούμε το 2050;
Τι βολικό, πάντως, να το λέμε “κλιματική αλλαγή” και όχι “ανθρώπινη ματαιοδοξία και απληστία”· μην και κοιταχτούμε στον καθρέφτη και δούμε τον πραγματικό ένοχο.
Κλαίνε στη Βραζιλία για τις πυρκαγιές που έχουν κατακάψει το δάσος του Αμαζονίου -έχει καεί μια περιοχή στο μέγεθος της Γαλλίας-, ενώ η Βολιβία αγόρασε για να συνδράμει στις φωτιές το μεγαλύτερο αεροπλάνο πυρόσβεσης του πλανήτη, ένα ειδικά διαμορφωμένο Boeing 747, που μπορεί να κουβαλήσει 115,000 λίτρα νερού.
Στο μεταξύ, ο άνθρωπος πήγε στο διάστημα για να βλέπει από ψηλά τις φωτιές και τις άλλες χαζομάρες του· άντε με το καλό, να φωτογραφίσουμε και ένα μανιτάρι από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.
Μιλάμε, λοιπόν, για τις φωτιές αλλά ποτέ για το ποιος ευθύνεται.
Και μετά ψηφίζουμε τον κάθε Μπολσονάρο που υπόσχεται να κάνει ξανά τη Βραζιλία μεγάλη και να εκμεταλλευτεί οικονομικά το δάσος του Αμαζονίου.
Ο οποίος Μπολσονάρο λέει πως τις φωτιές στον Αμαζόνιο τις βάζουν οι ΜΚΟ.
Τι είπε ο μ@λάκας.
Στη Βραζιλία, στο μεταξύ, έχουν δολοφονηθεί εκατοντάδες δημοσιογράφοι και ακτιβιστές τα τελευταία χρόνια, οι οποίοι τόλμησαν να υψώσουν φωνή ενάντια στην αποψίλωση του μεγαλύτερου πνεύμονα πρασίνου στον πλανήτη και για τις ανθρώπινες δραστηριότητες που ξεφυτρώνουν στη θέση των δέντρων· και αυτές πάλι οι ΜΚΟ τις οργανώνουν.
Μπροστά στο χρήμα, άλλωστε, τίποτα άλλο δεν μετράει.
Δεν πειράζει, εδώ θα είμαστε όταν θα καταρρέει ο πύργος με τα τραπουλόχαρτα.
Άλλωστε, στην “κηδεία” για τον παγετώνα στην Ισλανδία -όπως μας ενημέρωσε ο μάχιμος και αδιάβροχος ρεπόρτερ του μπλογκ- στήθηκε μια πλάκα.
Μετάφραση: Ένα γράμμα στο μέλλον. Ο Οκ είναι ο πρώτος παγετώνας της Ισλανδίας που έχασε την ιδιότητα του ως παγετώνας. Στα επόμενα 200 χρόνια αναμένεται να βαδίσουν στον ίδιο δρόμο οι υπόλοιποι παγετώνες μας. Το μνημείο αυτό τοποθετήθηκε για να ξεκαθαρίσουμε πως γνωρίζουμε τι συμβαίνει και τι πρέπει να γίνει. Μόνο εσείς ξέρετε αν το κάναμε. Αύγουστος 2019, 415ppm (συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα).
Ναι, αυτό πρέπει να το ξέρετε οι μεταγενέστεροι, αν χρειαστεί να αποδώσετε ευθύνες: γνωρίζαμε.
Και είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στα λεφτά ή στην ανάπτυξη για κάποιους ή στην ευημερία και την ειρήνη για όλους.
Και μην νομίζουμε δηλαδή ότι δεν θα κληθεί να επιλέξουμε, ήδη επιλέγουμε κάθε μέρα αν θέλουμε αυτό τον κόσμο ή κάτι άλλο, δεν λέω τι να το βρείτε μόνοι σας.
Καλούμαστε συνεχώς, αν θέλουμε να θυσιάσουμε τα θέλω μας ή κάτι άλλο -όπως κανένα δάσος- στο βωμό του κέρδους.
Σαν να πετάμε κάθε μέρα από κάτι σε μια ατμομηχανή, μην και σταματήσει η ρημάδα και δεν ξέρουμε πώς να ζήσουμε.
Τι δεν είναι έτσι;
Δεν επιλέγουν οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κάθε μέρα τι κόσμο θέλουν;
Το αντίθετο είναι σαν να λέμε πως οι Έλληνες, για παράδειγμα, δεν έχουν επιλέξει 9 χρόνια μετά τη χρεοκοπία τι θα τους συμβεί φέτος το φθινόπωρο και πως είναι πάλι αθώοι, οι καημένοι.
Yeah, right, αλλού αυτά.
Για τα δάση που είπες, κομπανιέρο, ότι ξαναγίνονται, συμφωνώ απόλυτα με μια διαφορά.
Τα εκατομμύρια είδη που ζούνε σε αυτά τα δάση δεν μπορούν να μετακομίσουν στα διαμερίσματα στις πόλεις τους και χάνονται μαζί με το ένα και μοναδικό σπίτι τους, το δάσος που μόλις κάηκε.
Οι άνθρωποι το ξεχνάμε συχνά αυτό, όταν λέμε “κάηκε το δάσος”.
Και ο άνθρωπος δεν εξαρτιέται τόσο από τα καμένα δέντρα -άλλωστε ζει άνετα σχετικά σε αστικό περιβάλλον- όσο από την τροφική αλυσίδα που μόλις διατάραξε.
Και κάτι ακόμα, δεν ξεφυτρώνουν μόνο σπίτια στα καμένα δάση.
Ξεφυτρώνουν αγροκτήματα (πχ τα φοινικόδεντρα στην Ινδονησία), βοσκοτόπια, βιομηχανίες, αυτοκινητόδρομοι, σταθμοί παραγωγής ενέργειας, καινούριες πόλεις, ορυχεία.
Αυτά δηλαδή που συνεισφέρουν στα οικονομικά μας στοιχεία, για να έχουμε την πολυπόθητη ανάπτυξη.
Ο Μπολσονάρο και τα συμφέροντα που τον ανέδειξαν, αυτά ονειρεύονται στη θέση του Αμαζονίου.
Και το ίδιο ονειρεύονται οι άνθρωποι του Σάο Πάολο και των άλλων πόλεων του πλανήτη.
Να μπορούν να οδηγούν το SUV τους σε μια από τις τεράστιες λεωφόρους των αχόρταγων ονείρων τους.
Λες και τις συνέπειες των επιλογών τους, θα τις πληρώσουν μόνο οι επόμενοι.
Δουλειά και λεφτά πάνω απ’ όλα, μέχρι να μην αφήσουμε τίποτα όρθιο.
Δηλαδή καπιταλισμός μέχρι να τα ισοπεδώσουμε όλα.
Γιατί στεναχωριόμαστε, αυτό είναι που δεν μπορώ να καταλάβω, όταν καταστρέφουμε πάλι κάτι στο βωμό του χρήματος.
Βλαμμένα είμαστε;
Αυτό δεν επιλέξαμε τελικά για μας και τα παιδιά μας;
Ο πλανήτης πάντως, μην σας ανησυχεί, δεν πάει πουθενά, τουλάχιστον για μερικά δισεκατομμύρια χρόνια ακόμα.
Εμείς, από την άλλη, για να ετοιμάζουμε βαλίτσες σιγά-σιγά.
Με εκτίμηση
Άρης
ΥΓ1. Λένε κάποιοι -κάθε φορά που καίγονται τα δάση σε μια χώρα- πως φταίει η Ρωσία, η Βραζιλία, η Ελλάδα. Τι βολικό να προσποιούμαστε πως στην μια μεριά των συνόρων παράδεισος και από την άλλη κόλαση. Οι τοπικές ευθύνες πάντα υπάρχουν, αλλά πάλι κοιτάμε το δέντρο και χάσαμε το δάσος. Σε όλο τον κόσμο, ο άνθρωπος αναπτύσσεται εις βάρος όλων των οικοσυστημάτων, μέχρι που τσακώνονται δεκάδες χώρες για τη Γροιλανδία και την Ανταρκτική και το υπέδαφός τους. Είμαστε, κατά τ’ άλλα, το εξυπνότερο είδος του πλανήτη. Εγώ δεν είδα ποτέ μια αρκούδα να βάζει φωτιές το βράδυ για να κάψει άλλες αρκούδες και να φτιάξει οικόπεδα ή να τυπώνει νούμερα πάνω σε χαρτί για να μπορεί να αγοράζει μέλι ή να τσακώνεται με άλλες αρκούδες για ένα τάνκερ ή να γυρνάει σπίτι και να πλακώνει στο ξύλο το μικρό της.
ΥΓ2. Τα τελευταία λόγια που έγραψε ο Αμερικανός συγγραφέας Κουρτ Βόνεγκατ στο τελευταίο του βιβλίο.
“Όταν το τελευταίο ζωντανό πλάσμα θα έχει πεθάνει εξαιτίας μας. Τι ποιητικό που θα ‘ταν, αν μπορούσε η Γη να πει με φωνή που θα ‘βγαινε, μπορεί από τα βάθη του Γκραν Κάνυον, “Τετέλεσται. Δεν τους άρεσε των ανθρώπων να ζουν εδώ”.” Εγώ, πάντως, θα προτιμούσα να μας πει: το μπούλο.
(Φίλε Άρη, ζούμε την παγκόσμια παράνοια. Και προσπαθούμε να εξηγήσουμε την παράνοια με λογικά επιχειρήματα. Δεν γίνεται. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.