Ωρέ πού πάμε ρε, πού πάμε;

Αγαπητέ πιτσιρίκο,
Η Ελλάδα καίγεται για άλλη μία φορά και το σκηνικό είναι τραγικό όπως πάντα, καθώς καταστρέφεται ό,τι έχει απομείνει από τη φύση, χλωρίδα και πανίδα, διαταράσσεται βίαια το οικοσύστημα της περιοχής, χάνονται περιουσίες ανθρώπων που πολλοί δεν έχουν άλλο τρόπο και μέσο να βιοποριστούν -παράδειγμα οι μελισσοπαραγωγοί-, ενώ ευτυχώς δε θρηνήσαμε θύματα αυτή τη φορά.

Και προκύπτουν ένα σωρό ερωτήματα για άλλη μία φορά.

Για παράδειγμα, όλοι μιλούν για τους ήρωες πυροσβέστες.

Που, όντως, με τον περιορισμό σε έμψυχο υλικό και μέσα, λόγω της περίφημης κρίσης, κάνουν ό,τι μπορούν αλλά υπάρχουν και όρια.

Τελικά, χρειάζεται αυτό το ρημάδι το κράτος;

Πρέπει το κράτος να είναι οργανωμένο;

Πρέπει να είναι μικρό και ευέλικτο όπως λένε οι φιλελέδες;

Και τί σημαίνει μικρό και ευέλικτο κράτος;

Για παράδειγμα, στο χώρο της υγείας και στο χώρο της παιδείας.

Σημαίνει λιγότερα νοσοκομεία;

Σημαίνει λιγότεροι γιατροί,νοσοκόμοι και μικρή φαρμακευτική δαπάνη;

Και αυτός που δεν έχει λεφτά πού θα βρίσκει την υγεία του;

Σημαίνει λιγότερα σχολεία;

Λιγότερα πανεπιστήμια;

Λιγότεροι εκπαιδευτικοί;

Και πώς θα μορφώνεται ο λαός;

Σημαίνει λιγότεροι παιδικοί σταθμοί;

Και οι φτωχοί εργαζομένοι -η πλειοψηφία δηλαδή-, πού θα αφήνουν τα παιδιά τους;

Φυσικά, όσοι μπορούν να κάνουν παιδιά με 400 και 500 ευρώ.

Τελικά, όπως έλεγε και ένας καταπληκτικός ηθοποιός στο παρελθόν “ωρέ πού πάμε ρε, πού πάμε;”.

Και όταν παγκοσμίως έχει σχεδόν καθολικά επικρατήσει ένα οικονομικό σύστημα που οι εξουσίες και το χρήμα είναι υπόθεση λίγων.

Οι υπόλοιποι είναι από εξαθλιωμένοι και κυνηγημένοι στη χειρότερη, μέχρι υπάκουοι και χαζοχαρούμενοι υπάλληλοι των αφεντικών στην καλύτερη.

Βέβαια, όπως γράφεις σε πολλά σου κείμενα, στην περίπτωση τη δική μας τα θελουμε και τα τραβάμε· βέβαια, όταν κάποια στιγμή οι Έλληνες αποφάσισαν να το πάρουν αλλιώς και ψήφισαν ΟΧΙ, αυτό έγινε ΝΑΙ με συνοπτικές διαδικασίες.

Όμως, εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων σε διάφορες περιοχές του πλανήτη μάλλον δεν έχουν άλλη επιλογή.

Όταν τους εξολοθρεύουν μαζικά, τους βομβαρδίζουν,τους αφήνουν με ασιτία και αρρώστιες και όλα τα κακά της μοίρας, πώς να αντιδράσουν;

Και φυσικά, έχουμε δει πολλές φορές το σκηνικό να γίνονται λαϊκές εξεγέρσεις σε διάφορες χρονικές περιόδους της ιστορίας αλλά στη συνέχεια στα μέρη αυτά σταδιακά να επικρατεί το σύστημα.

Το οποίο πάντα περιμένουμε να ωριμάσουν οι συνθήκες για να το ρίξουμε.

Και πάει λέγοντας…

Εμείς τουλάχιστον είμαστε από τους τυχερούς που δεν τρώνε βόμβες και που έχουν να φάνε.

Πιτσιρίκο, σε κάτι που σου είχα γράψει στο παρελθόν,στο “η Κύπρος κείται μακράν”, μου είχες απαντήσει ανάμεσα στα άλλα, όσον αφορά τους πολέμους πως ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός και είναι μόνο μόνο μή σου τύχει,και πως είναι πολύ θέμα τύχης η ζωή.

Πόσο δίκιο έχεις…

Φιλικά

Σόλων

(Αγαπητέ φίλε, ο καμένος την φωτιά δεν την φοβάται. Και η Ελλάδα είναι καμένη. Καμένα είναι και τα μυαλά των Ελλήνων. Και πάλι καλά να λέμε. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να εξαφανίσουμε εντελώς τη χώρα μας αλλά δεν τα καταφέρνουμε. Ναι, είμαστε από τους προνομιούχους αυτού του πλανήτη γιατί ζούμε σε αυτή την περιοχή του κόσμου, που σήμερα δεν υπάρχει ούτε πόλεμος, ούτε εξαθλίωση. Αλλά δεν το καταλαβαίνουν όλοι πως είμαστε προνομιούχοι και τυχεροί. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.