“Το κάνω επειδή εσείς οι ενήλικες, σκίζετε το μέλλον μου” – Γκρέτα Έρνμαν Τούνμπεργκ
Αγαπητέ πιτσιρίκο, χαίρετε.
Είναι κάποιες μέρες (πχ σήμερα) που ξύπνησα ανάποδα και όλα μου φταίνε. Σου το απεύχομαι, αλλά φαντάζομαι συμβαίνει πολλές φορές και σε σένα.
Το χειρότερο είναι, όταν πίνοντας τον καφέ σου, προσπαθώντας να συνέλθεις, απ΄ το κακό που σε βρήκε πρωινιάτικα, ψάχνεις τον λόγο που σ΄ έκανε τόσο χάλια, δεν τον βρίσκεις και αυτόματα γίνεσαι ακόμα πιο σκατά.
Σίγουρα υπάρχουν τόσα και τόσα, που υποσυνείδητα σε χαλάνε σκέφτεσαι, αλλά εσύ επιμένεις να τα βάζεις, μάταια, με τον αόρατο εχθρό της ζοχάδας και αυτό σε τρελαίνει πιο πολύ.
Προσπαθείς να αποκρούσεις την πίεση και κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι χάνεις 2-0, από τον αόρατο αντίπαλο, και φαίνεται ότι πας για συντριβή.
Ψάχνεις ξανά αιτίες και αφορμές της επικείμενης καταστροφής, και αρχίζεις να αυτοψυχαναλύεσαι (αν προλάβεις).
Φταίει το ένα, φταίει το άλλο και καταλήγεις -κλασικά- στο ότι φταίνε όλοι οι άλλοι και ποτέ εσύ.
Αν καταφέρεις και το πέτυχεις αυτό, σώθηκες! (δεν σώθηκα, το παλεύω είμαι στο φταίει το ένα)
3-0
Όπως όλο το σύμπαν, φίλε πιτσιρίκο έτσι και η κυπριακή κοινωνία (η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά), ζούνε σε κατάσταση συνεχούς ροής ευτυχίας.
Δεν εξηγείται, αλλιώς, το φαινόμενο “Καμία αντίδραση” που μας δέρνει, ακόμα και όταν ο αντίπαλος κοντεύει να μας πάρει τα σώβρακα!
Όλα γύρω μας κατρακυλούν και μείς στεκόμαστε άπρακτοι και απαθείς, να ατενίζουμε, μ΄ αυτό το σπινθηροβόλο βλέμμα της αγελάδας το βλοσυρό μέλλον.
Αν ήξερα ότι μας ψεκάζουν ή ότι μας βάζουν κάτι στο νερό μας, τότε θα ήταν πιο εύκολο να εξηγήσω αυτή τη οικουμενική νιρβάνα.
Λές πιτσιρίκο να ΄μαστε καλά και να μην το ξέρουμε;
Ή πάλι, σκέφτομαι, μήπως μπήκε το πνεύμα του Γκάντι μέσα μας;
Μόνο έτσι, θα μπορούσε κάποιος να αποκωδικοποιήσει, τη στάση της παθητικής αντίστασης που μας έγινε βίωμα.
Ιδιαίτερα η μη χρήση βίας, ενάντια στους καταπιεστές μας, μόνο τον μεγάλο αυτό ηγέτη θυμίζει, και χρήζει άμεσης global ψυχιατρικής έρευνας.
4-0
Εξεπλάγην ευχάριστα, πάντως, όταν είδα στη Κύπρο, διαδήλωση μαθητών ενάντια στη κλιματική αλλαγή. Με ξάφνιασε και όχι άδικα, γιατί έχει χρόνια να ταράξει φύλλο σε τούτον τον τόπον. Καμία κινητοποίηση και καμία αντίδραση για οτιδήποτε, εδώ και κάτι αιώνες.
4-2
Οι τελευταίες απεργίες (τρόπος του λέγειν) που έγιναν στη Κύπρο, δυστυχώς, μόνο δημόσιοι υπάλληλοι την πλαισίωναν.
Πάντα, κάτω από την σκέπη και την καθοδήγηση των κομματικών συνδικαλιστών, και πάντα κάτω από την ασφάλεια της δημοσιοϋπαλληλικής μονιμότητας, ζητούν αύξηση των οικονομικών τους, προφασιζόμενοι την βελτίωση των παροχών τους, προς εμάς (όλοι το καλό μας θέλουν).
Χωρίς να κινδυνεύεις να απολυθείς την επομένη, κι εγώ κάνω απεργία.
Η μόνη απόλυση νομίζω που τους φόβισε έστω και για λίγο, ήταν αυτή του Δημήτρη Παπαμιχαήλ στη ελληνική ταινία που προβλήθηκε πρόσφατα στη TV, “Η κόρη μου η σοσιαλίστρια”, από τον εργοστασιάρχη Λάμπρο Κωνσταντάρα.
Όσοι την είδατε, θα θυμάστε ότι ο Παπαμιχαήλ, αφού μπήκε φυλακή σαν απεργός- ταραξίας, στο happy end (τι ελληνική ταινία θα ΄ταν) ο φτωχός μεν, αλλά όμορφος και λεβέντης δε, εργάτης Νικολαΐδης (νομίζω έτσι τον λέγανε), παντρεύεται την σοσιαλίστρια κόρη του αφεντικού του, Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Μην παραμυθιάζεστε, όπως προείπα, μόνο σε Ελληνικές ταινίες συμβαίνουν αυτά.
Ακριβώς το αντίθετο ισχύει, στο αδυσώπητο κόσμο του ιδιωτικού τομέα, που πέφτουν κορμιά και θυμίζει εποχές μεσαιωνικές, με τη σπάθα της απόλυσης να καραδοκεί πάνω από τα κεφάλια μας.
Και απορώ και εξίσταμαι, μόνο οι δημόσιοι υπάλληλοι απεργούν και έχουν απαιτήσεις; (καλά κάνουν)
Οι υπόλοιποι τι πίνουν και δεν βγάζουν ούτε κιχ;
Οι οικοδόμοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι ντελιβεράδες, οι μοδίστρες και οι κομμώτριες που στενάζουν κάτω από την καπιταλιστική μπότα, έχουν λύσει όλα τα εργασιακά και πρώτιστα τα οικονομικά τους προβλήματα και δεν ζητούν την παραμικρή αλλαγή στην καθημερινότητα τους;
Έχουμε τόσο συμφιλιωθεί με τον βιαστή μας;(σύνδρομο της Στοκχόλμης;)
5-2
Ξαφνιάστηκα, αλλά μου άρεσε, που βγήκαν τα παιδιά έξω στους δρόμους, φωνάζοντας για κάτι, έστω και αν αυτό είναι τόσο μακρινό.
5-4
Από το 2050 και μετά, λένε οι ειδικοί, θα αρχίσουν τα προβλήματα που θα προκαλέσουν η υπερθέρμανση και η ρύπανση του πλανήτη.
Ποιος ζει και ποιος πεθαίνει μέχρι τότε.
Μ΄ όλους αυτούς τους παρανοϊκούς που μας κυβερνάνε, πιθανότερο είναι να χαθούμε, από ένα πυρηνικό πόλεμο, παρά από το λιώσιμο των πάγων.
Και εμείς εδώ στην Κυπριακή ΑΟΖ, να συνεχίζουμε το ψάξιμο για φυσικό αέριο την στιγμή που όλοι τώρα, μας λένε ότι είναι πιο συμφέρουσες οι ανανεώσιμες πήγες ενέργειας, παρά η εκμετάλλευση του Φ.Α από τα έγκατα της γης.
Εμείς το βιολί μας!
Σε μια χώρα που έχουμε ηλιοφάνεια 11,5 μήνες τον χρόνο, σχεδόν ανέξοδα (δώρο του θεού Ήλιου), συνεχίζουμε να βγάζουμε τρύπες στο νερό και δεν θέλουμε να δούμε τον δράκο του νερού (Τουρκία) που παραμονεύει.
Έχουμε την προστασία των μεγάλων δυνάμεων, της TOTAL, της ENI, της MOBIL -οι μόνοι που θα κονομήσουν- μην ανησυχείτε και σκάβετε, ξέρουν αυτοί.
6-4 προσπαθώ να το σώσω.
Ίσως τα παιδιά να κρατάνε το αντίδοτο, σ΄ όλα αυτά τα παρανοϊκά που μας συμβαίνουν.
Περίπου 250 εκατομμύρια παιδιά, δηλαδή το ένα στα εννέα παγκοσμίως, που ζουν σε χώρες που πλήττονται από ένοπλες συρράξεις και άλλα 29 εκατομμύρια μωρά, γεννήθηκαν σε εμπόλεμες περιοχές το 2018, βάσει της UNICEF.
Ίσως να ‘ναι κάποια από αυτά ή κάποια από τα εκατομμύρια παιδιών που υποσιτίζονται που θα αλλάξουν τον κόσμο προς το καλύτερο.
Βλέποντας την Σουηδέζα, Γκρέτα Έρνμαν Τούνμπεργκ, ένα παιδί 16 χρονών τι πέτυχε, βλέπω τον κόσμο με πιο αισιόδοξη ματιά.
Αφήνοντας στη άκρη τις τοξικές συνωμοσιολογίες που την έχουν, να υποκινείται από σκοτεινές δυνάμεις και βλέποντας μόνο τα θετικά, όπως το ότι εκατομμύρια νέοι, ξεκολλήσαν από τις οθόνες τους και βγήκαν στις πλατείες, συμμετέχοντας σε μια παγκόσμια διαδήλωση για την κλιματική αλλαγή, της αξίζει ένα μεγάλο μπράβο.
6-5
«Δεν υπάρχουν φωτογραφίες που να μην αδικούν αυτό που έγινε σήμερα. Οι πρώτες αναφορές λένε για 400.000 άτομα στην Αυστραλία. 100.000 στο Βερολίνο. 100.000 στο Λονδίνο, 50.000 στο Αμβούργο. Και τα αρχικά νούμερα από όλη τη Γερμανία μιλούν για 1,4 εκατ. ανθρώπους.
Αλλά είναι κάτι παραπάνω από τεράστιο παντού. Σε κάθε πόλη, σε κάθε κωμόπολη. Αυτή η εικόνα είναι από την Αθήνα, στην Ελλάδα.
“Μαζί αλλάζουμε τον κόσμο», έγραψε χαρακτηριστικά η 16χρονη Τούνμπεργκ, ανεβάζοντας φωτογραφία από τη μεγάλη διαδήλωση για την κλιματική αλλαγή στην Αυστραλία.
Καλά κάνουν τα παιδιά που άρχισαν και βγαίνουν έξω, και ελπίζω την επομένη φορά που θα βγούνε να μας αρχίσουν στις φάπες εμάς τους γηραιότερους.
Έτσι, για να μας δείξουν ότι δεν θέλουν να γίνουν σαν τα μούτρα μας. Και ότι τα χέρια τους, δεν ξέρουν μόνο να παίζουν με τα κινητά και τα IPad αλλά βαράνε κιόλας και μάλιστα βαριά.
Πίνω μια τελευταία γουλιά καφέ και πάω για δουλειά, τα λέμε…
Αναξαγόρας που την Κύπρον
Υ.Γ.1 Την επόμενη Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου -και ενώ θα διεξάγεται η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ- θα κορυφωθούν οι διαδηλώσεις και η απεργία υπέρ του κλίματος σε όλο τον κόσμο.
Υ.Γ.2 Μπήκαν σαν αλλαγή τρεις πιτσιρικάδες, ελπίζω να το γυρίσουμε.
(Αγαπητέ φίλε, δεν θέλω να σας απογοητεύσω αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που τα “παιδιά” κατηγορούν τους “μεγάλους”. Και μετά τα παιδιά μεγαλώνουν -πολύ σύντομα- και δουλεύουν για αυτούς που κατηγορούσαν ως παιδιά -για να πληρώσουν το δάνειο που πήραν για να σπουδάσουν-, ενώ τα επόμενα παιδιά κατηγορούν τα πιο παλιά παιδιά. Είναι λίγο γραφικά και σαχλά όλα αυτά. Σαν την Βουλή των Εφήβων, που βλέπεις έφηβους να μιλάνε σαν 80ρηδες που τα έχουν χαμένα. Ή σαν κάτι πιτσιρίκια που τα βάζουν να χορεύουν ζεϊμπέκικο ή να κάνουν τα μοντέλα. Δεν είμαι κυνικός, απλά έχω ζήσει αρκετά χρόνια πια και το στομάχι μου με ενημερώνει αμέσως για πολλά θέματα. Όσο για αυτό που μας φταίει και δεν ξέρουμε τι είναι, μου έλεγε πρόσφατα ένας Νορβηγός πως στην Νορβηγία δεν έχουν προβλήματα και προσπαθούν να βρουν προβλήματα για να διαφωνήσουν και να υπάρξει λίγη ένταση. Είναι κάπως -και από μια άλλη πλευρά επειδή η Νορβηγία είναι πλούσιο κράτος- σαν αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα που μας έχουν πάρει τη χώρα, δεν μπορούμε να ζήσουμε στη χώρα μας και εμείς τσακωνόμαστε για το πώς θα λέγονται οι σταθμοί του μετρό, γιατί για τα υπόλοιπα δεν μας πέφτει λόγος. Μια χαρά είναι στην Κύπρο. Να κάνετε τα μπάνια σας, να κοιτάτε τον ορίζοντα και τα σύννεφα, και θα ανατραπεί το σκορ μέσα σας. Μου αρέσει πολύ που πετάτε και καμιά κυπριακή έκφραση μέσα στα κείμενά σας. Όταν έγραφα στον Φιλελεύθερο, αγόραζα την εφημερίδα το βράδυ της Κυριακής από την πλατεία Συντάγματος και την διάβαζα όλη, για να εντοπίσω τις κυπριακές φράσεις και λέξεις. Δεν ήταν και πάρα πολλές γιατί εσείς οι Κύπριοι άλλη γλώσσα μιλάτε και άλλη γλώσσα γράφετε. Η γλώσσα του Φιλελεύθερου ήταν σαν ελλαδικής εφημερίδας. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.