Σεβασμός στους σιωπηλούς μουσικούς και ανέκδοτο (από τη Ζυρίχη)

Γεια σου πιτσιρίκο!
Έχω πολύ καιρό να σου γράψω, αν και προσπάθησα πολλές φορές· και τώρα βρήκα να γράψω, που δεν προλαβαίνεις να διαβάζεις). Μέχρι και smartphone αγόρασα για να κάνω podcasts, αλλά δεν έστειλα το πρώτο, αφιερωμένο στα λουλούδια (ψάξε “Lule Lule-Barcelona Gipsy balKan Orchestra”). Μετά δεν ξαναπροσπάθησα.

Και κείμενα σκεφτόμουν κατά καιρό να γράψω με τίτλους όπως “μαζί τα κάψαμε”, “αποδέχομαι”, “Κόμμα Κατοίκων Εξωτερικού”, “Ασυμπτωματικά”, και άλλα.

Τις περισσότερες φορές κάποιος με προλάβαινε, άλλες το μετάνιωνα, άλλες δεν είχα χρόνο. Παρ’ όλα αυτά, ένιωθα ότι συμμετέχω στην παρέα με τις σκέψεις μου, και ότι συνεισφέρω -πραγματικά- στην εξέλιξη της συζήτησης.

Αυτή η -πραγματική- αίσθηση συμμετοχής μέσω της σκέψης μου θύμισε μια ωραία στιγμή εδώ στη Ζυρίχη.

Κάθε Τρίτη ο ιδιοκτήτης ενός εναλλακτικού ινδικού/βουδιστικού χώρου ανοίγει μια αίθουσα γεμάτη μουσικά όργανα, χαλιά, μαξιλάρια, κλπ, στην οποία μπαίνεις και παίζεις μουσική με όσους άλλους τυχαίνει να βρίσκονται εκεί.

Άλλοι είναι πιο επαγγελματίες, άλλοι εντελώς άσχετοι με τη μουσική, όπως εγώ. Αλλά υπάρχουν όργανα για όλους, όπως, για παράδειγμα, διάφορα κρουστά.

Πήρα λοιπόν ένα από αυτά και προσπαθούσα να συμμετέχω στον συλλογικό αυτοσχεδιασμό.

Δεν μου έβγαινε όμως (έχω κάποιο είδους παιδικό τραύμα).

Σε κάποια στιγμή ενώ άρχισα να νιώθω άβολα, είδα στον τοίχο μια ταμπέλα: respect the silent musicians (σεβασμός στους σιωπηλούς μουσικούς).

Άφησα λοιπόν το κρουστό και άρχισα να συμμετέχω στον αυτοσχεδιασμό χωρίς να παίζω ένα όργανο, αλλά με τη σκέψη μου.

Δεν μπορώ να σου περιγράψω τη χαρά που ένιωσα αποδεκτός στο μουσικό σχήμα όχι ως απλός ακροατής αλλά ως ενεργός σιωπηλός μουσικός!

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Άλλοι δεν αντέχουν να κάτσουν στο ίδιο σημείο ένα λεπτό. Άλλους μια καραντίνα, ο χρόνος που ξαφνικά τους δόθηκε για να κάτσουν ακίνητοι για λίγο και να σκεφτούν, μπορεί να τους κάνει χαρούμενους για πάντα.

Αλλά αυτό είναι άλλο κείμενο!

Χαιρετισμούς σε όλους από την μαρτυρική Ζυρίχη.

Αρκάτος

Υ.Γ.1 Εδώ έχουμε σχεδόν 10.000 κρούσματα, τα καταστήματα έχουν κλείσει, τεστ δε γίνονται -νομίζω έχω καταλάβει γιατί αλλά είναι λίγο περίπλοκο-, οι συναθροίσεις άνω των 5 ατόμων απαγορεύονται. Η κυκλοφορία όμως δεν έχει απαγορευτεί. Παρ’ όλα αυτά, όλοι καταλαβαίνουν την ιδιαιτερότητα της κατάστασης και οι δρόμοι είναι άδειοι, εκτός από λίγους που το έχουν πραγματικά ανάγκη: άλλοι τρέχουν, άλλοι κάθονται στον ήλιο, άλλοι μιλάνε σε απόσταση. Εγώ ευχαριστιέμαι το λιώσιμο στο σπίτι! Πώς λέμε “εγώ ελπίζω να τη βολέψω” (σε τέτοιες στιγμές νομίζω πάντα αξίζει να θυμόμαστε αυτό το κείμενο, όπως και τη σκηνή του ναυαγίου στην ταινία Τιτανικός).

Υ.Γ.2 Να και το ανέκδοτο που ήθελα να στείλω και που επιτέλους έχω χρόνο να γράψω:

Ο Χότζα πηγαίνει σε ένα παζάρι και βλέπει έναν άντρα να πουλάει ένα πουλί 1.000 λίρες, τιμή πολύ πιο ακριβή από όλους τους άλλους πωλητές.

Πλησιάζει περίεργος και τον ρωτάει:

“Γιατί το πουλί σας είναι τόσο πολύ πιο ακριβό σε σχέση με τα υπόλοιπα;”

“Επειδή μιλάει” απάντησε ο πωλητής και έβαλε σε σκέψεις τον Χότζα.

Tην επόμενη μέρα, ο Χότζα ήταν ο ίδιος στο παζάρι και πουλούσε ένα πουλί ακόμα πιο ακριβά, 10.000 λίρες.

Ένας από τους πωλητές πλησίασε τον πάγκο του και τον ρώτησε με περιέργεια:

– Γιατί το πουλί σου είναι τόσο ακριβό;

– Δεν βλέπεις πόσο ακριβό είναι εκείνο το πουλί εκεί;

– Ναι, αλλά αυτό το πουλί μιλάει, και το δικό σου είναι 10 φορές πιο ακριβό!

– Ε ναι, είναι γιατί το δικό μου μπορεί να μη μιλάει, αλλά σκέφτεται.

(Αγαπητέ Παναγιώτη, έγραψες. Να γράφεις πιο συχνά. Μην περιμένεις να πέσει χολέρα για να γράψεις. Τέλειοι οι σιωπηλοί μουσικοί, υπέροχο το ανέκδοτο. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.