“Εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει και η μοναξιά”
Αγαπητέ φίλε πιτσιρίκο
Θα συμπλήρωνα στο πιο πάνω σύνθημα που θυμίζει προηγούμενες εποχές, αλλά πάντα είναι επίκαιρο, ότι δεν υπάρχει και η μοναξιά εκτός απ’ τον ιμπεριαλισμό, αλλά ότι ο ιμπεριαλισμός είναι ο ίδιος η μοναξιά.
Την συμπεριφορά μας, πριν την εμφάνιση του ιού, δεν ήταν δύσκολο κάποιος να την χαρακτήριζε ρατσιστική και ομοφοβική.
Και περίμενα τώρα με την έξαρση του ιού, να αλλάξουμε έστω και λίγο προς το καλύτερο. Να γίνουμε πιο αλληλέγγυοι και να βλέπουμε το συνάνθρωπο μας με πιο πολλή αγάπη.
Δυστυχώς, όμως, βλέπουμε το αντίθετο.
Η πανδημία εκτός από τον φόβο και τον πανικό που ήδη υπήρχαν, έφερε μαζί της και πιο πολλή αποξένωση και πιο πολύ αντικοινωνικότητα.
Ο ιός αντί να μας κάνει, έστω και λίγο να προσπαθήσουμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι ήρθε και έβαλε, με την ανοχή μας, μια νόμιμη κορώνα στη προηγουμένη τρομακτική συμπεριφορά μας που πάει να γίνει φυσιολογική και μας έκανε ακόμα πιο μισάνθρωπους!
Η ψυχρή και απάνθρωπη στάση μας προς τους γύρω μας, έγινε νορμάλ.
Τραγικό παράδειγμα η κυβέρνηση του Παναμά, που αρνήθηκε «για λόγους δημόσιας υγείας» να επιτρέψει στο κρουαζιερόπλοιο Zaandam που πλέει στα ανοιχτά του, όχι να πιάσει λιμάνι αλλά ούτε και να περάσει τη Διώρυγα ώστε να φτάσει στη Φλόριντα και να αποβιβάσει εκεί τους επιβάτες του
. Στο κρουαζιερόπλοιο, αφού προηγουμένως πολλά λιμάνια χωρών της Νότιας Αμερικής, αρνήθηκαν να το δεχτούν, τέσσερις ηλικιωμένοι επιβάτες πέθαναν λογω ιού.
Η αλληλεγγύη που λέγαμε στο μεγαλείο της!
Τώρα γίναμε ρατσιστές όχι μόνο με τους ξένους, άλλα και με τους δίπλα μας.
Όλους τους αποφεύγουμε βρίσκοντας σαν μία καλή δικαιολογία, την μεταδοτικότητα του ιού.
Δεν μιλάς με κανένα, ούτε καλημέρα στον γείτονα σου έστω και από απόσταση ασφαλείας δεν λες.
Και αν έχεις το θάρρος, αφού καταφέρεις να πάρεις άδεια, να περπατήσεις να ξεμουδιάσεις και συναντήσεις κάποιον, κλώνεις με τρόπο καντούνι, μήπως και σου μιλήσει και τα σταγονίδια του σε μολύνουν, παρόλο που φοράς προστατευτική μάσκα.
Τον φίλο σου, την κοπέλα σου μόνο τηλεφωνικά τους αισθάνεσαι αφού είναι όλοι κλεισμένοι μακριά σου, στα κελιά τους.
Μέχρι και οι βιντεοκλήσεις αποφεύγονται, μήπως και σε δει ο άλλος και δεν είσαι όπως πριν όμορφος!
Όλα πλέον γίνονται τηλε.
Δουλεύεις από σπίτι τηλε, κάνεις μάθημα τηλε, όλα τηλε.
Τελικά, αυτά τα τηλε ήρθαν για να μείνουν;
Τα παιδιά, που θα τελειώσουν ένα τηλεσχολείο και δεν θα παίξουν, δεν θα συναναστραφούν, δεν θα αγκαλιαστούν και δυστυχώς δεν θα ερωτευτούν με ένα συνομήλικό τους, σκέφτομαι και ανησυχώ.
Τι χειρότερο να βγάλεις όλη σου την εφηβεία μπροστά σ΄ ένα λάπτοπ, χωρίς να μεγαλώσεις στο χώρο του σχολείου.
Χωρίς να παίξεις μπάλα στο διάλειμμα, χωρίς να μιλήσεις για την κοπελιά που κάτι παθαίνεις όταν την βλέπεις στο φίλο σου.
Ή να βρεις το θάρρος βλέποντάς την στα μάτια και όχι γράφοντας στο κομπιούτερ σου, να της πεις ότι σου αρέσει.
Τι χειρότερο, από το να στερηθείς τη γλώσσα του σώματος του συμμαθητή σου, το άγγιγμα του, το πείραγμά του.
Να στερηθείς την ανθρώπινη παρουσία του δάσκαλου σου -να μην ξεχνάμε ότι υπάρχουν πάρα πολλοί καλοί δάσκαλοι- που θα γίνει μια ψυχρή τηλεπερσόνα σ΄ ένα άψυχο παράθυρο της οθόνης σου.
Να κρυφτείς για να καπνίσεις, να κάνεις κοπάνα.
Και το χειρότερο να μεγαλώσεις και να είσαι σίγουρος ότι όλ΄ αυτά που σου κληρονόμησαν είναι κανονικά.
Αυτά απεύχομαι και ελπίζω να μην τα ζήσει κανείς, αν και τα βλέπω σύντομα να γίνονται καθημερινότητα.
Θα πρέπει να αντιδράσουμε σ΄ όλο αυτό που έρχεται αν και το βλέπω δύσκολο μην πω, ακατόρθωτο, να μην μας γίνει συνήθεια το ηλεκτρονικό βραχιόλι φυλακισμένων, που πάνε να μας φορέσουν και όλο και πιο πολύ μας το σερβίρουν τελευταία.
Και το χειρότερο να μην γίνουμε σαν το πουλί στο κλουβί που φοβάται να βγει έξω, ακόμα κι΄ αν του αφήσουν την πόρτα ανοικτή, όπως λες και συ αγαπητέ μου φίλε.
Αναξαγόρας που την Κύπρο
ΥΓ1 Χθες κάναμε ρεκόρ νέων κρουσμάτων 58, σε σύνολο 320 και δυστυχώς μετράμε 9 νεκρούς.
ΥΓ2 Παρ’ όλα αυτά είμαι αισιόδοξος. Ήδη άρχισε να μπαίνει το καλοκαίρι και δεν θα αργήσουν να έρθουν τα παρατεταμένα 40άρια της θερμοκρασίας της Κύπρου και σιγά μην επιζήσει ο ιός που έτσι πυρά. Εμείς με το ζόριν αντέχουμεν τούτον τον λάλαρον που ΄μάστε τζε συνηθισμένοι, πόσο μάλλον ο κόρωνος! Φέτι με έτσι κλεισούρα που έφαα τόσο τζαιρόν μέσα, εν να κάμω τζε γιω πολλά μπάνια, όχι τηλεμπάνια αλλά κανονικά σαν εκείνα που μπαίνεις στο νερό τζε αν είναι τζε γυαλί η θάλασσα, θωρείς τον βυθό που κάτω σου να αλλάσει χρώματα τζε τον καταγάλανο ουρανό μέχρι τον ορίζοντα που πάνω σου τζε έτσι που έρκεται το κύμα τζε χαϊδεύκει σε, θέλεις να μείνεις τζει μέσα για πάντα. Τζε ελπίζω να κάμω πιο πολλά που σένα μπάνια το καλοτζαίριν τζε να σε περάσω. κουμπάρε πιτσιρίκο.
(Αγαπητέ Αναξαγόρα, πώς να εκφραστεί η ανθρωπιά εξαιτίας του κορωνοϊού όταν -υποτίθεται- πως δεν πρέπει να πλησιάζει ο ένας τον άλλον; Βέβαια, μια χαρά ήρθε αυτός ο ιός σε όλους αυτούς τους υποχόνδριους και σε όλες αυτές τις υποχόνδριες. Από την άλλη, εγώ αγγίζω όσους άγγιζα και πριν. Και όταν θα λαλήσουν διάφοροι που βλέπω γύρω, εγώ θα είμαι στην θάλασσα. Όποιος ψάχνεται για τον ψυχίατρο, ας απομονωθεί κι άλλο. Αλλά να μη μας ενοχλεί μετά. Να κλάψει στην αγκαλιά του ψυχίατρου. Με μάσκα, μην κολλήσει και τίποτα. Να ζήσει το δράμα που ο ίδιος δημιούργησε. Αναξαγόρα, θα κάνω περισσότερα μπάνια από εσένα. Εγώ κάνω δυο μπάνια την ημέρα. Μπορεί και τρία. Οπότε, το πάμε το στοίχημα. Να αποδράσω κι εγώ από την Αθήνα, κι αρχίζουμε να μετράμε μπάνια. Και παγωτά. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.