Το σημερινό νόημα του Πολυτεχνείου
Κοιτάζω λοιπόν από μακριά. Για μια ακόμα φορά τα τελευταία 8 χρόνια. Μια χώρα αποκρουστική στην οποία όλα τα προσχήματα και τα δημοκρατικά καρναβάλια έχουν πια τελειώσει. Απαγόρευση των συναθροίσεων πέρα των τριών ατόμων, με πρόσχημα τον κορονοϊό.
Μόνο οι μπάτσοι επιτρέπεται να συναθροίζονται σε αυτήν την φασιστική χώρα. Και να φιλιούνται στο στόμα με τους παπάδες, τους καναλάρχες και τους λοιπούς ολιγάρχες.
Σέβομαι ειλικρινά εκείνους που δεν συμμορφώθηκαν σήμερα με τις υποδείξεις του ακροδεξιού Πασόκου που έχει -για μια ακόμα φορά- την πολιτική ευθύνη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.
Μα είναι λίγοι. Προς θεού, δεν κατακρίνω. Τέτοιο δικαίωμα δεν έχω. Ζω στην Ελβετία μια καπιταλιστική χώρα, περισσότερο καπιταλιστική ίσως από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη, που όμως κανείς δεν τολμά ούτε καν να διανοηθεί τον βιασμό των βασικών δικαιωμάτων των πολιτών, όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα.
Η χώρα στην οποία γεννήθηκα δεν ανήκει στην Ευρώπη. Είναι μια βαλκανική χώρα, ένα ανατολίτικο χωριό που περισσότερα κοινά έχει με την Τουρκία του Ερντογάν πάρα με την Δυτική Ευρώπη.
Στην Τουρκία πολλοί άνθρωποι υποφέρουν κι επιθυμούν βαθιά να σταματήσουν οι περιορισμοί που έχει επιβάλει η χούντα του Ερντογάν στην κοινωνία.
Όμως, πολύ περισσότεροι υποστηρίζουν άκριτα όσα αποφασίζει και πράττει ο σουλτάνος μόνο και μόνο επειδή είναι “δικός μας” και εμείς “είμαστε μαζί του”.
Δεν υπάρχουν αρχές, μόνο συμφέροντα μαφίας και κλίκας. Κι όταν μια άλλη κλίκα -που σήμερα διαμαρτύρεται- ανέβει στην εξουσία, θα κάνει σίγουρα τα ίδια με αυτόν και τότε οι οπαδοί του Ερντογάν θα γίνουν “υποστηρικτές της δημοκρατίας” και θα αρχίσουν να διαμαρτύρονται για την “αδικία”.
Ακριβώς το ίδιο είναι και η Ελλάδα. Ίδιες νοοτροπίες, ίδιες άρρωστες προσεγγίσεις.
Η μόνη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών κρατών βρίσκεται στην φύση της εξουσίας. Η Ελλάδα είναι εκ πεποιθήσεως προτεκτοράτο, οπότε παίζει πάντα η πιθανότητα να έχει επιβληθεί η απαγόρευση των συναθροίσεων ως αποτέλεσμα “οχλήσεων” του φιλέλληνα Αμερικανού πρεσβευτή.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη, μόνο ο αυτοκράτορας Μακρόν έχει υιοθετήσει αντίστοιχα μέτρα, με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας ή του κορονοϊού.
Στην Γαλλία, όμως, έχουν ένα πολιτικό σύστημα που το λένε “δημοκρατικό”, στην ουσία του όμως τα πάντα εξαντλούνται στην εκλογή κάθε πέντε χρόνια του απόλυτου μονάρχη.
Τον ονομάζουν, βέβαια, Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά ουσιαστικά η εξουσία του δεν περιορίζεται από κανέναν κι από τίποτα.
Δεν υπάρχουν οι βαλβίδες ασφαλείας που υπάρχουν σε άλλες προεδρικές δημοκρατίες δυτικού τύπου πχ στις ΗΠΑ.
Διαχρονικά λοιπόν οι Έλληνες πολιτικοί κοιτούν με θαυμασμό και καλυμμένο φθόνο τον εκάστοτε πρόεδρο της “φίλης και συμμάχου Γαλλίας”.
Ονειρεύονται πως έχουν την δύναμη του Γάλλου προέδρου-μονάρχη απέναντι στους υπηκόους τους στο εσωτερικό, αφού στο εξωτερικό είναι προφανές ότι αποτελούν τα σφουγγαρόπανα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο και την Βαλκανική χερσόνησο.
Το ίδιο συμβαίνει και με τον σημερινό αρχοντόβλαχο που έχει ορκιστεί πρωθυπουργός στο προτεκτοράτο. Αντιγράφει συστηματικά τον …Μακαρόν.
Το ίδιο έκαναν -σε μικρότερο φυσικά βαθμό- και οι υπόλοιποι πρωθυπουργοί μετά την αντιπολίτευση, με μοναδική ίσως εξαίρεση τον Κινέζο που ήταν ανίκανος να μιμηθεί οποιοδήποτε ανθρώπινο όν και τον Κωστάκη που ακολουθούσε την προτροπή ενός παλιού τραγουδιού, για όλα τ’ άλλα αδιαφορώ κάνω μπάφους και παίζω Pro.
Στην σημερινή λοιπόν συγκυρία το “αποφασίζουμε και διατάζουμε” της κυβέρνησης Μητσοτάκη μαζί με την αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης δίνουν τροφή για σκέψη και συμπεράσματα.
Πρώτα απαντούν στο ερώτημα πολλών χαρούμενων αφελών σχετικά με το πού πήγε η Χρυσή Αυγή.
Η Χρυσή Αυγή σοβάρεψε και έγινε κόμμα εξουσίας, έγινε η σημερινή Νέα Δημοκρατία-Κεντροδεξιό ΠΑΣΟΚ.
Απέναντί της έχει την “υπεύθυνη αντιπολίτευση” του ΣΥΡΙΖΑ-Κεντροαριστερό ΠΑΣΟΚ που στρώνει το έδαφος για μια πιθανή συγκυβέρνηση όταν τα πράγματα χειροτερέψουν.
Το 1973, 47 χρόνια νωρίτερα, ξεκίνησε με την οργανωμένη -και την κατεύθυνε η αμερικανική πρεσβεία- προσπάθεια φιλελευθεροποίησης της χούντας και μετατροπή της σε νόμιμη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση μετά την προκήρυξη εκλογών.
Το πρώτο βήμα αυτού του σχεδίου ήταν το δίδυμο Παπαδόπουλου και Μαρκεζίνη και η κατάργηση της βασιλείας.
Στην συνέχεια, θα ακολουθούσε η προοδευτική επάνοδος στα πράγματα όλων των κεντροδεξιών πολιτικών, με το δίδυμο Παπαδόπουλου και Καραμανλή να σηματοδοτεί αυτή την δεύτερη φάση, όταν ο δικτάτορας θα είχε ξεπλυθεί για τα καλά στην κολυμβήθρα του δημοκρατικού Σιλωάμ.
Το Πολυτεχνείο διαλύει αυτό τον σχεδιασμό μέσα σε λίγες μέρες.
Η χούντα ξαναγίνεται χούντα, ξεπουλάει την Κύπρο και ο Καραμανλής επιστρέφει και ορκίζεται πρωθυπουργός από τον χουνταίο στρατηγό Ζωϊτάκη.
Ουσιαστικά η εξέγερση του Πολυτεχνείου μαζί με την τραγωδία της Κύπρου χαλάνε την αμερικανική σούπα του εκδημοκρατισμού της χούντας, δεν χύνει όμως το τσουκάλι από την φωτιά.
Κεντροαριστεροί πολιτικοί όπως ο Ανδρέας Παπανδρεου μάλλον δεν περιλαμβάνονται σε αυτά τα αρχικά σχέδια. Ούτε φυσικά η νομιμοποίηση του ΚΚΕ ήταν στα αρχικά πλάνα. Όλα αυτά προέκυψαν αναγκαστικά, ως αποτέλεσμα των τραγικών γεγονότων στην Κύπρο.
Σήμερα οι περισσότεροι Έλληνες μοιάζουν να μην συγκινούνται πια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι απλός. Κανείς δεν ακούει το μήνυμα του Πολυτεχνείου που δεν είναι ούτε το “ψωμί-παιδεία-ελευθερία”, ούτε το “έξω οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ”.
Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι το ίδιο με εκείνο κάθε εξέγερσης.
Όταν οι πολλοί αντιλαμβάνονται την δύναμή τους και τολμούν να αντιδράσουν ενωμένοι, έχουν σημαντική πιθανότητα να νικήσουν.
Τα υπόλοιπα είναι συνθήματα κοινής δράσης που επικαιροποιούνται ανάλογα με τις συνθήκες κάθε εποχής.
Σήμερα, για παράδειγμα, η απαίτηση για ένα βασικό εισόδημα για όλους θα έπρεπε να είχε μπολιάσει κάθε διεκδίκηση της κοινωνίας.
Μπορεί η επανάσταση της Τεχνητής Νοημοσύνης -στο πλαίσιο του καπιταλισμού- να διαλύει της θέσεις απασχόλησης και να φτωχοποιεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού σε βαθμό τέτοιο που να φαντάζει πια το βασικό εισόδημα σε πολλούς ως ένα αναπόφευκτο γεγονός, προκειμένου να επιβιώσει το σύστημα.
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι η μεσαία τάξη που φτωχοποιείται στην Δύση, αντικαθίσταται από μια πεινασμένη από καταναλωτική άποψη μεσαία τάξη στην Ανατολή.
Η αλήθεια είναι ότι το κεφάλαιο είναι περισσότερο πολυεθνικό από ποτέ και οι κυβερνήσεις ελέγχονται από αυτό σε τέτοιο βάθος που θα άφηνε ακόμα και τους θεωρητικούς του σοσιαλισμού με το στόμα ανοιχτό.
Η διεκδίκηση για το “βασικό εισόδημα για όλους” είναι κομβικής σημασίας για το μέλλον. Όπως και το 8ωρο, έτσι και “βασικό εισόδημα για όλους” θα κερδηθεί με αγώνες και αίμα. Δεν θα μας χαριστεί από το σύστημα.
Πολλά φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ.1 Το Πολυτεχνείο θα ζει για πάντα. Όπως έγινε και τον Δεκέμβρη του 2008 μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου. Στις περισσότερες των περιπτώσεων απλά γίνονται πoυτάνα όλα για μερικές ημέρες. Αραιά και πού, όμως, συμβαίνουν ανατροπές και στήνονται γκιλοτίνες. Είναι οι στιγμές που οι Λουδοβίκοι και οι Αντουανέτες θυμούνται την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Ποιος τους γ@μεί όμως τότε;
Υ.Γ.2 Βολιβία, Χιλή, Εκουαντόρ, Περού. Εκεί που οι άνθρωποι νικούν το Facebook και το Twitter.
(Φίλε Ηλία, δεν καταλαβαίνω γιατί οι Έλληνες που γουστάρουν χούντα και αυταρχισμό δεν το παραδέχονται ευθέως. Γιατί ντρέπονται να φωνάξουν “Ζήτω ο Παπαδόπουλος! Ζήτω η χούντα!”; Τι πλάκα που έχει που οι Έλληνες είναι περήφανοι ότι στη χώρα τους γεννήθηκε η Δημοκρατία αλλά μισούν την Δημοκρατία, ενώ, παράλληλα, δεν έχουν ιδέα τι είναι Δημοκρατία. Ηλία, το Πολυτεχνείο ήταν το απρόβλεπτο που υπάρχει πάντα στην Ιστορία. Λογικό είναι να μισούν οι φασίστες το Πολυτεχνείο. Εγώ λέω πως το απρόβλεπτο παραμονεύει και, αν ξέρεις να διαβάζεις τις καταστάσεις, δεν είναι και τόσο απρόβλεπτο. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.