Αντίδραση; Ποια αντίδραση;
Αγαπητέ μου blogger,
Προσπαθώ πάντα να παρακινώ και να ενθουσιάζω τους νέους, ίσως γιατί έτσι κλέβω λίγο από τον ενθουσιασμό της νεότητας που δεν έχω πλέον. Δεν θέλω να τους απογοητεύω, το αποφεύγω όσο μπορώ, αλλά φοβάμαι πως τούτη τη φορά θα το κάνω το ατόπημα, κρύβοντας την ενοχή μου πίσω από το κείμενο του Δ. Βαλαβάνη που τα είπε όλα.
Δυό-τρείς αράδες να τσοντάρω μόνον, που έχουν την ιστορική τους αξία και μπορούν να πουν πολλά στους συναναγνώστες που σκέφτονται.
Μετά την απελευθέρωση, ψηφίστηκε ένας νόμος με τον οποίο ακυρώθηκαν όλα εκείνα τα κατάπτυστα “συμβόλαια” των δήθεν αγοραπωλησιών με τις οποίες οι γνωστοί δωσίλογοι και μαυραγορίτες έπαιρναν ακίνητα για δύο ντενεκέδες λάδι ή ένα τσουβάλι φασόλια.
Η ελληνική “δικαιοσύνη”, βέβαια, δεν κινητοποιήθηκε από το “περί δικαίου αίσθημα” αλλά γιατί ένα σωρό από τους λειτουργούς της είχαν χάσει με αυτό τον τρόπο τα σπίτια τους. Όσο για τα θύματα της συγκεκριμένης αδικοπραξίας, αρκέστηκαν στην επαναπόκτηση του ακινήτου τους. Δεν είδαμε, όμως, καμία μαζική απαίτηση για την τιμωρία των ενόχων.
Η ελληνική “δικαιοσύνη” συνέστησε το 1945 Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων και μοίρασε αφειδώς ποινές ισοβίων καθείρξεων. Να μην αρχίσουμε να λέμε ονόματα γνωστά και τρανταχτά, γιατί και χάσιμο χρόνου είναι και μπορεί να μας “την πέσει” και κανένας διαδικτυακός πάροχος.
Οι περισσότεροι από τους καταδικασθέντες, άρχισαν να βγαίνουν με απονομή χάριτος ήδη από το 1950. Μόνον όσοι πέθαναν δεν πρόλαβαν να βγουν αλλά δεν πειράζει γιατί τα παιδία τους έγιναν βουλευτές και υπουργοί. Μέχρι και πρωθυπουργό έβγαλαν! Είδατε πουθενά καμία μαζική διαμαρτυρία;
Οι περισσότεροι μεταπολεμικοί κεφαλαιοκράτες, “βιομήχανοι” κι “επιχειρηματίες” ολιγάρχες της ελληνίτσας, υπήρξαν συνεργάτες και “συνέταιροι” των κατοχικών δυνάμεων. Να μην αρχίσουμε να λέμε ονόματα επιπλοποιών, σιδεράδων, μεγαλεμπόρων, κλπ που υπάρχουν μέχρι και σήμερα σαν φίρμες, γιατί δεν υπάρχει λόγος να τρέχουμε στην Ευελπίδων.
Απ’ αυτούς, αντί για σημαντική μερίδα, στο ειδικό δικαστήριο δωσιλόγων κατέληξε η ….μαρίδα, γιατί οι υπόλοιποι είχαν δουλειές σοβαρές να κάνουν, κι ερχόταν και το σχέδιο Marshal κι έπρεπε να μοιραστεί ζεστό χρήμα.
Είδατε πουθενά καμία μαζική διαμαρτυρία; Ακούστηκε καμία κατακραυγή για την προκλητική εύνοια όλων των μεταπολεμικών κυβερνήσεων προς τους κεφαλαιοκράτες-πρώην μαυραγορίτες;
Επειδή κι ο Δημήτρης, κι ο Πάνος, και οι περισσότεροι από τους συναναγνώστες του blog ήταν αγέννητοι την εποχή 1967-74, δεν γίνεται να έχουν εικόνα για το πόσοι “δημοκράτες” και “αντιστασιακοί” της μεταπολίτευσης τραύλιζαν το “Ελλάς-Ελλήνων-Χριστιανών” και σπρώχνονταν στο Παναθηναϊκό Στάδιο κάθε αρχές Σεπτέμβρη για την γιορτή της “Πολεμικής αρετής των Ελλήνων κλπ. κλπ…..” (ένας τίτλος-σιδηρόδρομος).
Όλοι αυτοί οι “ιδεολόγοι” που συμφωνούσαν για 7 χρόνια πως υπεύθυνος για τα αδιέξοδα ήταν ο παλαιοκομματισμός, το 1974 πανηγύριζαν στους δρόμους για την επιστροφή του, και τον ψήφισαν με πάνω από 50%. Πού πήγαν όλοι αυτοί οι υπέρμαχοι και ζηλωτές της δικαιοσύνης;
Ήταν, όμως, γεννημένοι και μάλλον μεγάλοι το 2010, τότε που ο ποδηλάτης ανακοίνωσε πως η ελληνίτσα πτώχευσε.
Ίσως να θυμούνται πως στα social media, όπως ήταν πριν από 10 χρόνια, τα μοναδικά σχόλια ήταν “πόσο όμορφο είναι το λιμανάκι στο Καστελόριζο” και “τι μπαγάσας ήταν ο σκηνοθέτης που είχε βάλει μια πράσινη βαρκούλα πίσω από τον ποδηλάτη”. Για απονομή δικαιοσύνης, όμως, ούτε κουβέντα.
Όσο για το 2015, ήταν και 5 χρόνια μεγαλύτεροι και σίγουρα θυμούνται πώς στο μοναδικό μεταχουντικό δημοψήφισμα βγήκε ένα καραμπινάτο “ΟΧΙ”, που η κυβέρνηση το μετέτρεψε σε “ΝΑΙ”.
Ακούστηκε τίποτε για απονομή δικαιοσύνης; Καλοπροαίρετα ρωτάω γιατί δεν ήμουν καν εκεί για να ξέρω αλλά, απ’ όσο θυμάμαι, διάβαζα για “αγανακτισμένους” και για “πλατείες”.
Κι όλοι εκείνοι οι συμμέτοχοι στις κινητοποιήσεις, καθόλου δεν αντέδρασαν στην παραχάραξη του αποτελέσματος.
Όχι καλέ, δεν πούλησαν τις ιδέες τους, μη λέμε κακοήθειες. Απλώς ο κώλoς τους είχε φρακάρει γιατί, εν τω μεταξύ, είχε βρεθεί καρέκλα.
Καλέ μου blogger και φίλοι συναναγνώστες.
Όλοι οι άνθρωποι, μάλλον σε παγκόσμιο επίπεδο, πιέζονται από τη δύναμη της συνήθειας να διατηρήσουν τα προσωπικά τους πνευματικά και ψυχικά κεκτημένα. Αν λοιπόν είναι φτηνά κι ασήμαντα, αυτά έχουν και μ’ αυτά θα πορευτούν.
Με το τίποτε δεν γίνεται να αποκτήσουμε αρετή και τόλμη, κι η ελευθερία δεν χαρίζεται. Ο αθυρόστομος γέροντας του blog λέει συχνά πως “με πoρδές αυγά δεν βάφεις”.
Ας ξαναδιαβάσουμε, λοιπόν, όλοι μαζί τον Βαλαβάνη κι ας ψαχτούμε μήπως και γίνουμε κομμάτι καλύτεροι. Οι νεότεροι για να ζήσουν με λιγότερα προβλήματα και απορίες, και οι γέροντες για να φύγουν με περισσότερη αξιοπρέπεια και αυτοεκτίμηση.
Κωνσταντίνος – Thurso
(Αγαπητέ Κωνσταντίνε, η αλήθεια είναι μια λέξη που προέρχεται από το στερητικό “α-” και τη λέξη “λήθη”, αν και το λεξικό των Liddell-Scott δίνει μια κάπως διαφορετική ερμηνεία. Οι Έλληνες μισούν την αλήθεια. Ο μεγαλύτερος εχθρός των Ελλήνων είναι η αλήθεια και -κατά συνέπεια- η Μνήμη. Το κακό με τα ψέματα είναι πως κάποια στιγμή γίνονται τόσα πολλά που δεν μπορεί να λειτουργήσει τίποτα. Σε αυτό το στάδιο βρίσκεται η Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Και επιμένει στα ψέματα. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου. Και στη Fiona.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.