Εσείς αλήθεια, πού ανήκετε;
Καλημέρα πιτσιρίκο.
Αφορμή για να γράψω αποτέλεσε μια αποστροφή σε ένα δικό σου κείμενο των τελευταίων ημερών.
Ένα σημείο που μου θύμισε κάτι που συμβαίνει καθημερινά σε διάφορους τομείς της κοινωνικής ζωής μας και μου είναι ιδιαίτερα εκνευριστικό.
Στην αδυναμία αποδοχής από την κοινωνία ότι υπάρχει και η περίπτωση ένας άνθρωπος να είναι ανεξάρτητος, ανένταχτος και ουσιαστικά ελεύθερος στον τρόπο σκέψης του.
Θυμάμαι πριν χρόνια ένα χαρακτηριστικό περιστατικό σε γνωστή εκπομπή μεγαλοδημοσιογράφου που στο τέλος της πολιτικής συζήτησης δινόταν ο λόγος στο κοινό για υποβολή ερωτήσεων στον φιλοξενούμενο πολιτικό.
Δεν θα ξεχάσω την φορά που, όταν η ερώτηση που υποβλήθηκε από έναν πολίτη στον πολιτικό ήταν αρκετά πιεστική/επιθετική, εκείνος πριν ξεκινήσει την απάντησή του προσπάθησε εναγωνίως να εκμαιεύσει την κομματική ταυτότητα του ανθρώπου.
Εσείς τι είστε; Πού ανήκετε;
Απίστευτο…
Δεν μπορούσε καν να διανοηθεί, ότι μπορεί να υπάρχει ένας υγιώς σκεπτόμενος πολίτης απέναντί του, με κριτική σκέψη, που εκφράζει την προσωπική του άποψη και μόνον και δεν εκπροσωπεί αλλά ούτε εκπροσωπείται από κανέναν.
Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι υπάρχει και η περίπτωση ένας άνθρωπος να σιχαίνεται τον κομματικό λόγο τους, να είναι αντίθετος με τις πολιτικές πράξεις τους και να έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να τον ελέγξει, θέτοντάς του ένα ερώτημα.
Ότι δεν ανήκει, ρε αδερφέ, σε κανέναν από τους υπάρχοντες κομματικούς σχηματισμούς. Και ταυτόχρονα να μπορεί να εκφράζει την κριτική του ως ελεύθερος πολίτης. Πειράζει;
Ήθελε ντε και καλά να τον εντάξει κάπου!
Σαφώς, θα προτιμούσε να είχε να κάνει με έναν οπαδό του βασικού κομματικού του αντιπάλου, παρά με αυτόν τον ανένταχτο…
Γιατί τότε τα πράγματα θα ήταν εύκολα. Θα τον τράβαγε κι αυτόν στο δικό του γήπεδο, θα ακούγαμε τις γνωστές κοκορομαχίες, κατηγορίες για τα πεπραγμένα του αντιπάλου στην δική του θητεία και ουσιαστικά αποπροσανατολισμός και συνυπευθυνότητα.
Όταν μάλιστα άκουσε από τον πολίτη ότι δεν ανήκει πουθενά και είναι ανεξάρτητος, μειδίασε ειρωνικά ώστε να γίνει κατανοητή στο κομματικό του ακροατήριο η δυσπιστία του -όσον αφορά στην ειλικρίνεια του ερωτώντος- και άρχισε να ψελλίζει δικαιολογίες με την γνωστή ξύλινη γλώσσα των πολιτικών.
Άσε που με ευκολία θα μπορούσε να υπονοήσει ότι ένας ανένταχτος-ανεξάρτητος πολίτης φλερτάρει επικίνδυνα με την αναρχία (πιασάρικη απειλή για τους νοικοκυραίους).
Δεν είναι φοβερό; Σε θέλουν ίδιον με αυτούς. Και δεν εννοώ απαραίτητα στο ίδιο κόμμα, αλλά στο ίδιο Σύστημα. Για να μπορούν να ανατρέξουν στο παρελθόν σου και να σου προσάψουν κι εσένα κάτι. Να βρουν ράμματα και για την δική σου γούνα. Για να σε έχουν κι εσένα από κάπου πιασμένο. Ώστε να υπάρχει φόβος εκατέρωθεν στην κλιμάκωση της κατηγορίας από τον αντίπαλό σου. Και να επέρχεται τελικά ο συμβιβασμός! Όλοι πάνω κάτω τα ίδια είμαστε (βλ. χρησιμότητα: Μαζί τα φάγαμε!).
Ίσως είναι στην λογική της παλιάς ρήσης-απειλής του Ευάγγελου Αβέρωφ της συντηρητικής παράταξης : ‘’Όταν φεύγει το αρνί από το μαντρί, το τρώει ο λύκος’’. Εκείνος μπορεί να την χρησιμοποίησε για την αναγκαιότητα της κομματικής πειθαρχίας και την άμεση απειλή στον επίδοξο αντάρτη βουλευτή για τον πολιτικό αφανισμό του.
Αλλά μήπως κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει καθημερινά στα κάθε είδους ‘’μαντριά’’ της κοινωνίας μας και στην πειθαρχία που απαιτούν μέσα σε αυτά οι διάφοροι ποιμένες;
Αν εκφράσω τις επιφυλάξεις μου ως πολίτης, σχετικά με την εξωτερική πολιτική και την αμυντική τακτική της χώρας μου σε σχέση με τους γείτονές μας, δεν θέλω σε καμιά περίπτωση να ερωτηθώ: Μήπως δεν είστε πατριώτης;
Αν διαφωνήσω με τα κακώς κείμενα και κριτικάρω έντονα την όλη λειτουργία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, δεν θέλω να ακούσω την ερώτηση από κάποιον θιγόμενο μητροπολίτη : Εσείς κύριε πού ανήκετε; Μήπως είστε άθεος;
Αν κατηγορήσω έναν Δήμαρχο για μια παράλειψη-αστοχία του, που μου προκάλεσε ένα ατύχημα, δεν θέλω να ακούσω τις ερωτήσεις: Εσείς κύριε που ανήκετε; Είστε κάτοικος του Δήμου μας; Μήπως ανήκετε στην Αντιπολίτευση;
Αν αποδώσω ευθύνες σε έναν κρατικό λειτουργό-Πολιτικό για τις επιλογές του, που έχουν άμεση επίπτωση στην ζωή μου, δεν θέλω να ψάχνει εναγωνίως την κομματική μου ταυτότητα για να αποδράσει από τις δικές του ευθύνες.
Φτάνει πια…
Οι θέσεις ευθύνης πέρα από όλα τα προνόμια για σας -που έχετε ανακαλύψει εν καιρώ- δεν παύουν να έχουν αυτό ακριβώς που λέει η ίδια η λέξη: ΕΥΘΥΝΗ!
Και στον όποιο έλεγχο, κριτική και ερώτηση σας γίνεται, απαντήστε βάζοντας τελεία, όχι ερωτηματικό!
Σε τελική ανάλυση, ίσως να μην χωράνε όλα τα ζώα μέσα στο μαντρί.
Μπορεί κάποια ατίθασα από αυτά -μόλις απομακρυνθούν από αυτό- όντως να τα φάει ο λύκος.
Μήπως όμως στην πραγματικότητα, φοβάστε περισσότερο την πιθανότητα κάποια από αυτά να ανεξαρτητοποιηθούν και σκληραγωγηθούν τόσο, ώστε να είναι σε θέση ενωμένα να αντισταθούν στον λύκο;
Πόσο μάλλον να επιστρέψουν μετανιωμένα πίσω και να υπακούσουν τον βοσκό.
Κώστας από Ιωάννινα
Υ.Γ. Δεν στο κρύβω πιτσιρίκο ότι μόλις έκανα εικόνα το παράδειγμα: πρόβατα, βοσκός, λύκος , πέρασε φευγαλέα από το μυαλό μου η φάρμα των ζώων του Τζωρτζ Όργουελ. Και επανήλθα στην πραγματικότητα…
(Αγαπητέ Κώστα, η απάντηση στο ερώτημα “πού ανήκετε;” έχει έρθει από το στόμα του Γιώργου Μαζωνάκη: Ανήκω σε μένα. Όταν την ερώτηση για το πού ανήκεις την κάνει ένας δημοσιογράφος που είναι μπουκωμένος με τα αρχίδια του αφεντικού του, τον γράφεις σε αυτό που έχει στο στόμα του. Γέμισε ο τόπος από “αριστερούς| και “κομμουνιστές”, που δουλεύουν για μαφιόζους ολιγάρχες και σου κουνάνε και το δάχτυλο. Αυτοί χρειάζονται πίσσα και πούπουλα. Κώστα, το πρόβατο που θα φύγει από το μαντρί μπορεί να το φάει ο λύκος αλλά τα υπόλοιπα πρόβατα θα τα φάει σίγουρα ή ο βοσκός ή κάποιοι άλλοι. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.