Αυτό που είμαστε κι εκείνο που φανταζόμαστε πως είμαστε

Γεια σου, φίλε μου Πιτσιρίκο. Παρακολουθώ σαν παρατηρητής από μακριά τα ελληνικά δρώμενα, όποτε ας με συγχωρήσουν οι φίλοι στην Ελλάδα που βλέπω τα πράγματα αρκετά διαφορετικά από ό,τι εκείνοι.

Μετά την Μενδώνη και τον Λιγνάδη και τις υπόλοιπες καταγγελίες για λεκτική και ενίοτε σωματική βία από θιασάρχες και σκηνοθέτες -αληθινές η φανταστικές ιστορίες, μικρή σημασία έχει- οι πολιτικές προεκτάσεις της απεργίας πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα έχουν πάρει τώρα την σκυτάλη.

Έγραψες κάτι πολύ σωστό στα social media και θα το επαναλάβω εδώ:

Όλοι θέλουν τον θάνατο του Δημήτρη Κουφοντίνα.

Από την ΝΔούλα και τον αρχηγό της που, εκτός από την προσωπική βεντέτα, στοχεύει στην προσέλκυση κι άλλων πελατών από την άκρα δεξιά και από το εξτρεμιστικό κέντρο μέχρι τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο τελευταίος με τρόπο αγωνιώδη προσπαθεί να κάνει αντιπολίτευση οπουδήποτε άλλου εκτός από το ακανθώδες πεδίο της οικονομίας, όπου η πολιτική των κομμάτων του νέου δικομματισμού δεν διαφέρει καθόλου.

Πιστεύουν λοιπόν στην Κουμουνδούρου ότι ο θάνατος του Κουφοντίνα θα πιέσει αρκετούς από την υπόλοιπη αριστερά να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ για να μην ξαναβγεί η ΝΔ.

Από αυτό αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα το ποτέ θα ξανακυβερνήσουν.

Όμως, ποιος αλήθεια είναι ο Δημήτρης Κουφοντίνας και τι ακριβώς αντιπροσώπευε η 17Ν μέχρι λίγους μήνες πριν την εξάρθρωσή της;

Ήταν κάποια επαναστατική ένοπλη οργάνωση με απήχηση στις λαϊκές μάζες; Ήταν κάτι σαν τις Ερυθρές Ταξιαρχίες στην Ιταλία η την Φράξια του Κόκκινου Στρατού στην πρώην Δυτική Γερμανία; Είχε καμία σχέση με το ΙΡΑ; Ήταν κάτι αντίστοιχο με τους Τουπαμάρος κι αλλά ένοπλα κινήματα στην Λατινική Αμερική;

Η απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι προφανής: Όχι!

Η 17Ν υπήρξε μια τρομοκρατική οργάνωση με ένα θολό και ημιτελές ιδεολογικό background, όπως περίτρανα αποκαλύπτουν οι προκηρύξεις της.

Η 17Ν ήταν η τρομοκρατική οργάνωση που ταίριαζε στην μεταπολιτευτική Ελλάδα.

Πασοκικής νοοτροπίας τα κοινοβουλευτικά της κόμματα, πασοκικής νοοτροπίας και οι τρομοκρατικές της οργανώσεις.

Υπήρχαν, βέβαια, στιγμές όπου πολλοί πολίτες έλεγαν το τόσο ελληνικό «καλά τους κάνανε» όταν οι τρομοκράτες χτυπούσαν κάποιο στόχο και συνέχιζαν ήσυχα-ήσυχα τον δρόμο τους.

Τα ίδια, όμως, δεν έλεγαν κάποιοι πολίτες τα πρώτα χρόνια μετά την χρεοκοπία με τους τραμπουκισμούς των ΧΑυγιτών;

Το πρόβλημα ήταν πάντα η ποιότητα των πολιτών αυτής της χώρας.

Για αυτό και τα κόμματα στην Ελλάδα είναι όπως είναι.

Για αυτό και οι σύγχρονοι αριστεροί επαναστάτες της ελληνικής κοινωνίας είναι καρικατούρες των παλαιότερων.

Για αυτό και η ελληνική Ακροδεξιά έχει τα μούτρα που ποτέ σου έρχεται να φτύσεις και ποτέ να κατουρήσεις ξεκαρδισμένος από τα γέλια.

Ο Κουφοντίνας, όμως, δεν πρέπει να πεθάνει από απεργία πείνας. Θα ήταν μια μεγάλη ντροπή για ένα πολιτισμένο κράτος.

Από την άλλη, το όπλο της απεργίας πείνας δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εκβιαστικά, προκειμένου να υποστηρίζονται και τελικά να επιτυγχάνονται προσωπικά αιτήματα.

Θυμηθείτε τον Μπόμπι Σαντς και τους υπόλοιπους απεργούς πείνας του ΙΡΑ και κάντε τις συγκρίσεις σας.

Ο Κουφοντίνας θα είχε περισσότερο την συμπάθειά μου, αν έφτανε στην 59η ημέρα απεργίας πείνας, έχοντας σαν αίτημα την αναγνώριση των μελών της οργάνωσης του ως πολιτικούς κρατούμενους.

Μέσα σε όλον αυτόν τον ορυμαγδό των φωνών υποστήριξης του απεργού πείνας, Δημήτρη Κουφοντίνα, από την λεγόμενη αριστερά -Συριζαίικη και μη- προκαλεί απορία η έλλειψη συμπαράστασης των υπολοίπων κρατουμένων μελών της 17Ν.

Ο Κουφοντίνας δεν είναι ήρωας.

Πληρώνει, όμως, για τα εγκλήματα που διέπραξε και η πολιτεία οφείλει να τον αντιμετωπίσει με τον τρόπο που αρμόζει σε κάθε κρατούμενο.

Να σεβαστεί δηλαδή τα δικαιώματά του.

Το κράτος, όμως, αυτό είναι μαφιόζικο και το αποδεικνύει αυτό παντού, όχι μόνο στην υπόθεση Κουφοντίνα.

Αυτό, όμως, δεν απασχολεί κανέναν, καθώς όλοι έχουν διαλέξει στρατόπεδο και λειτουργούν ως μέλη της ομάδας του ενός η του άλλου μαφιόζου.

Αν είναι να αλλάξει ποτέ κάτι σε αυτή την χώρα θα έπρεπε να ξεκινήσει από την απαίτηση των πολιτών για ισονομία. Μετά θα κουβεντιάσουμε ποιος νόμος είναι καλός και ποιος όχι.

Φιλία από την Εσπερία

Ηλίας

(Φίλε Ηλία, νομίζω πως κάθε λογικός άνθρωπος στην Ελλάδα -όσοι υπάρχουν τέλος πάντων- θα συμφωνεί πως δεν πρέπει να πεθάνει στη χώρα μας κρατούμενος από απεργία πείνας το 2021. Αυτή είναι η ουσία της υπόθεσης. Το ποιος είναι ο κρατούμενος δεν έχει καμία σημασία. Το θέμα είναι να εφαρμοστεί ο νόμος. Ή κράτος δικαίου, ή ζούγκλα. Όσο για τα υπόλοιπα, Ηλία, γνώρισα πολλούς “επαναστάτες” τα προηγούμενα χρόνια, και κάποιους τους βλέπω να πρωτοστατούν και τώρα, με αφορμή την υπόθεση Κουφοντίνα. Αν δεν τους είχα γνωρίσει, παίζει και να πίστευα κάποιες από τις επαναστατικές ανοησίες που λένε. Αλλά τους γνώρισα και ξέρω πολύ καλά πως νοιάζονται μόνο για την πάρτη τους, και δεν δίνουν μια όχι για τη ζωή του Κουφοντίνα αλλά και για ό,τι άλλο δεν αφορά τον κώλo τους. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.