Τα τείχη γκρεμίζονταν ανέκαθεν από ανθρώπους

Αγαπημένε μου πιτσιρίκο, φίλες και φίλοι του blog, καλησπέρα.
Όταν την Τετάρτη που μας πέρασε το υπουργείο δημόσιας τάξης και καταστολής -γιατί Προστασίας του πολίτη μου ακούγεται γελοίο να το λέμε τουλάχιστον όσοι αντιλαμβανόμαστε τι συμβαίνει στη χώρα μας- εκκένωνε το αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο «ΕΜΠΡΟΣ» στην περιοχή του Ψυρρή, βάζοντας μπάτσους-οικοδόμους να χτίσουν με τσιμεντόλιθους τις εισόδους του εμποδίζοντας την επανακατάληψη στους «αναρχικούς» καλλιτέχνες, σίγουρα δεν θα φανταζόταν ο Μιχάλης Χαζοχουντοχοίδης αυτό που συνέβη χθες αργά το βράδυ.

Στα δέκα χρόνια λειτουργίας του, το θέατρο πρόσφερε στέγη και υποστήριξη σε όποιον ήθελε να παρουσιάσει το έργο του, φιλοξενώντας πολλές ποικιλόμορφες δράσεις.

Περισσότερα από 400 διαφορετικά θεατρικά έργα και πάνω 3.000 παραστάσεις, συναυλίες, διαλέξεις και εκθέσεις πραγματοποιήθηκαν, ενώ αναρίθμητες συνελεύσεις και φεστιβάλ ποίησης και λογοτεχνίας βρήκαν σπίτι την δεκαετία που μας πέρασε στο εγκαταλελειμμένο διατηρητέο.

Επειδή έτυχε να βρεθώ στο χώρο -κάποιες φορές- την δεκαετία που μας πέρασε παρακολουθώντας μερικές από τις ομορφότερες δράσεις που έχω δει από κοντά στα σκοτεινά χρόνια του ξεπουλήματος της χώρας, πραγματικά ο χώρος αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πνεύμονες ελευθερίας και πολιτισμού στην Αθήνα.

Μόνον αφελής θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάποιος, πιστεύοντας πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι που δώσαν ζωή στο κτίριο θα καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια.

Η κίνηση της κυβέρνησης να εκκενώσει το θέατρο στην παρούσα φάση -με την εγκληματικότητα να έχει χτυπήσει κόκκινο- μπορεί να ερμηνευτεί μόνο ως κίνηση αποπροσανατολισμού, ταΐζοντας σανό τους «νοικοκυραίους», προκειμένου να παρουσιαστεί η αστυνομία ότι πράττει το έργο της.

Μόνο που λογάριασαν χωρίς τον ξενοδόχο.

Χθες το βράδυ εκατοντάδες πολίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, και με βαριοπούλες γκρέμιζαν τους τοίχους του Χρυσοχοΐδη επιστρέφοντας το χώρο στους ανθρώπους του πολιτισμού όπου ανήκει.

Δεν ξέρω, πιτσιρίκο, τι θα συμβεί τις επόμενες μέρες αλλά σίγουρα η χθεσινή βραδιά έδειξε πως υπάρχει σφυγμός σε ένα έστω μικρό κομμάτι της κοινωνίας.

Τέτοιοι χώροι και άνθρωποι υπάρχουν σε διάφορες πόλεις της χώρας.

Λίγοι αλλά υπάρχουν.

Μόνον αυτοί μπορούν να διασώσουν μερικά από τα πράγματα που αγαπάμε -θέατρο, μουσική, τέχνες, λογοτεχνία-, δημιουργώντας αυτόνομες μικρές αγορές -με την αρχαία αθηναϊκή έννοια- και αδιαφορώντας για όσους έχουν όφελος από τα πολιτικά τζάκια δεξιάς και αριστεράς.

Αν αποδεχτούμε πως το πολιτικό σύστημα έχει σαπίσει.

Φαντάζομαι πως οποίος είχε τον παραμικρό ενδοιασμό για τον ρόλο των πολιτικών, να του έφυγε βλέποντας την αντίδραση του υπουργού Ναυτιλίας στα όσα είπε ο εφοπλιστής Λασκαρίδης.

Το μόνο που μας έχει απομείνει είναι να βρισκόμαστε με όμορφους ανθρώπους όπως είπες το πρωί στην Αναστασία, πιτσιρίκο, αδιαφορώντας για όλους τους υπόλοιπους τοξικούς που μας περιτριγυρίζουν καθημερινά.

Γιατί αν είναι να συνυπάρχω με κάποιον, τότε θα προτιμούσα να είναι εκείνος που είναι διατεθειμένος να πάρει την βαριοπούλα και να γκρεμίσει τοίχους και όχι εκείνον που παίρνει τούβλα για να χτίσει.

«ΕΜΠΡΟΣ» λοιπόν με όσους πιστεύουν πως γκρεμίζοντας μπορούν να χτίσουν κάτι νέο στις ψυχές τους.

Την αγάπη μου από Ιωάννινα.

Τ.Τ.Π.

(Αγαπητέ φίλε, δεν ξέρω τι θα γίνει με τα τείχη στα μυαλά των ανθρώπων. Βλέπω πολλά …χτισμένα μυαλά. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.