Η κλιματική κρίση είναι μια ακόμα κρίση του καπιταλισμού

Γεια σου, φίλε μου Πιτσιρίκο,
Όπως συνηθίζω, κρατάω, όσο μπορώ, μια απόσταση από την επικαιρότητα, γιατί είναι τα μεγάλα παγκόσμια προβλήματα που είναι η πηγή των δεινών μας, όχι οι τοπικές τους εκφάνσεις.

Οπότε, όσο ο κόσμος ασχολείται με τα μανιτάρια της καθημερινής προπαγάνδας των ΜΜΕ, εγώ θα συνεχίσω τον χαβά μου περί κλιματική αλλαγής.

Αφού στον βρόντο πάνε όλα, ε, ας μιλήσουμε τουλάχιστον για κάτι σοβαρό.

Πιτσιρίκο, ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η συνάντηση των κρατών του κόσμου στην Γλασκώβη, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, το λεγόμενο COP 26, είναι για να διαπραγματευτούν μια στοιχειώδης συνεννόηση για το πώς θα πορευτούν τις επόμενες δεκαετίες, σχετικά με το φλέγον -στην κυριολεξία- θέμα της κλιματικής αλλαγής.

Πρόκειται περί παρανόησης.

Στο COP26 στην Γλασκώβη, δεν συζητάνε για την κλιματική αλλαγή, αλλά για το επόμενο στάδιο του καπιταλισμού.

Συζητάνε για τους νέους συσχετισμούς δυνάμεων, με όχι ένα, ή δύο κέντρα εξουσίας, όπως είχαμε τα τελευταία 30 χρόνια, υπό την μαμά Αμερική, όπως και παλαιότερα από αυτό, με την ισορροπία αμοιβαίας ολικής καταστροφής μεταξύ των δύο μεγάλων κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, τις ΗΠΑ και την Σοβιετική Ένωση.

Όχι, ο νέος κόσμος που θα φτιάξουν για μας στην Γλασκώβη, και τον χειμώνα στο Νταβός, θα έχει πολλαπλά κέντρα εξουσίας, όχι ένα, ή δύο.

Οι πλούσιες παραγωγές χώρες, μαζί με τις χώρες που είναι οι νόμιμοι κάτοχοι των πλουτοπαραγωγικών πόρων, θα μπλεχτούν άσχημα σε ένα περίεργο τανγκό με πολλαπλούς παρτενέρ, αφού στην μέση βρίσκονται οι πολυεθνικές εταιρείες (εξορυκτικές, πετρελαϊκές, ενεργειακές), οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που τις θρέφουν με χρήμα, αλλά και οι τεχνολογικοί κολλοσοί, ως οι νέες υπερδυνάμεις της οικονομίας.

Τριάντα χρόνια πριν, όταν υπογράφηκε η συνθήκη του Κιότο, η κλιματική αλλαγή δεν ήταν κρίση, αλλά ένα συλλογικό, συστημικό -το τονίζω- πρόβλημα του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής και ανάπτυξης.

Η κλιματική αλλαγή μετατράπηκε σε κρίση, όχι μόνο από την απραξία των καπιταλιστών, και των πολιτικών τους υπαλλήλων στις κυβερνήσεις του κόσμου, αλλά και από τις συντονισμένες τους προσπάθειες να αποκρύψουν τις πραγματικές συνέπειες, τους πραγματικούς υπεύθυνους, αλλά και να σπείρουν αμφιβολία ακόμα και απέναντι στην ίδια την επιστήμη.

Τουλάχιστον, σήμερα, η κλιματική επιστήμη είναι αδιαμφισβήτητη.

Η κλιματική αλλαγή έγινε κρίση, από την συστημική εξάρτηση των καπιταλιστών, δηλαδή των κατόχων των μέσων παραγωγής και των ραντιέρηδων, από φθηνή ενέργεια, ώστε να συνεχιστεί το πάρτι των τρελών ρυθμών ανάπτυξης, δηλαδή των κερδών τους, πράγμα που σημαίνει εξορύξεις ορυκτών καυσίμων, στρατοί κατοχής σε κάθε πηγή πετρελαίου και άνθρακα ανά τον κόσμο, εις το όνομα της ελευθερίας και της δημοκρατίας, και ρημαγμένες χώρες που βιώνουν εξαντλητική φτώχεια, ενώ είναι πλουτοπαραγωγικά πλούσιες, όπως η Νιγηρία για παράδειγμα, ή η Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία του Κονγκό.

Βέβαια, το κυρίαρχο αφήγημα είναι διαφορετικό. Μας λένε, ότι ο πλανήτης μας βιώνει την Ανθρωποκένιο εποχή, δηλαδή, την εποχή όπου η ανθρωπότητα ξεπέρασε την ικανότητα του πλανήτη να είναι η κυρίαρχος κινητήρια δύναμη γεωλογικής μεταμόρφωσης, μέσω της εξαντλητικής καύσης ανυπολόγιστων ποσοτήτων άνθρακα, πετρελαίου και φυσικού αερίου, εις το όνομα της ανθρώπινης προόδου.

Το λεγόμενο μοντέλο του “business as usual”.

Η προπαγάνδα, όμως, πάντα κρύβεται πίσω από μια αναγνωρισμένη αλήθεια.

Σύμφωνα με τους κυρίαρχους σχολιαστές -και εδώ είναι το ψέμα- αυτή η καταστροφή είναι αποτέλεσμα της φυσικής, αναπόφευκτης και μοιραίας τάσης του ανθρώπου να επιβάλλεται πάνω στο περιβάλλον του.

Οπότε, δεν είναι απλά ο καπιταλισμός και η εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα, αλλά εκείνος ο πρωτόγονος homo sapiens που άναψε το πρώτο σπίρτο. Και από εκεί και πέρα, μας λένε, ήταν θέμα χρόνου μέχρι να φτάσουμε στον CEO της Shell.

Ναι ρε, έτσι έγινε. Με την ίδια λογική που η ικανότητά μου να περπατάω, όταν την απέκτησα στα βρεφικά μου χρόνια, οδήγησε με μαθηματική ακρίβεια στα μαθήματα τανγκό που κάνω σήμερα.

Μα πόση βλακεία να αντέξει κανείς;

Μην με παρεξηγείτε, ήταν όντως η εξαιρετική μας ικανότητα να μεταχειριζόμαστε την φωτιά, που αιώνες μετά επέτρεψε στην Βρετανική Αυτοκρατορία του 19ου αιώνα να ξεκινήσει την μαζική παραγωγή των μηχανών εσωτερικής καύσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν η αιτία.

Όσο παράλογος κι αν είναι αυτός ο τρόπος σκέψης, αυτό δεν εμποδίζει τους προπαγανδιστές των καπιταλιστών να μας εξηγούν, πως αν το πρόβλημα δεν προερχόταν από ένα εγγενές χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, τότε η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή θα αφορούσε μόνο ένα κομμάτι της ανθρωπότητας, όχι όλους μας.

Λες, και μαζεύτηκε κάποτε η ανθρωπότητα, και όλοι οι άνθρωποι αποφάσισαν από κοινού πως θα λειτουργεί ο καπιταλισμός.

Ναι, έτσι ακριβώς έγινε μάγκες, σιγά μην είχαμε και δημοψήφισμα.

Η αλήθεια είναι ότι δεν διανύουμε την Ανθρωποκένιο εποχή, αλλά την Καπιταλοκένιο εποχή.

Η αλήθεια είναι, ότι δεν θα είχαμε κλιματική κρίση αν από τα 7,8 δισ. του πληθυσμού του πλανήτη, έλειπαν οι 2,100 δισεκατομμυριούχοι και περί τα 14.000.000 εκατομμυριούχοι πλούσιοι, και οι πολιτικοί που τους ταΐζουν με δημόσιο χρήμα.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι το πλουσιότερο 1% του πληθυσμού του πλανήτη, με πληθυσμό λιγότερο και από τον πληθυσμό της Ολλανδίας, είναι υπεύθυνο για 70 τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά άτομο, κάθε χρόνο, κάτι που τα δισεκατομμύρια των φτωχών και μεροκαματιάρηδων δεν είναι ικανά να παράξουν ούτε στο σύνολο της ζωής τους.

Τα ⅔ του πλανήτη, περί τα 5 δισ. άνθρωποι, ζουν με κάτω από 10 δολάρια τη μέρα. Ποιος υπερπληθυσμός, και ποιο οικολογικό αποτύπωμα, μας δουλεύετε ρε; Αφού ο υπερπληθυσμός συντελείται στις πιο φτωχές χώρες που καταναλώνουν ελάχιστα, τόσο πόρους όσο και ενέργεια.

Αλλά ακόμα και οι Μαλθουσιανές και Ελντρισιανές παπαρολογίες περί υπερπληθυσμού, οι οποίες έχουν καταρριφθεί από την επιστημονική κοινότητα εδώ και δεκαετίες, πάντα βρίσκουν εύκρατο κλίμα να αναπτυχθούν, με την ίδια λογική που λέει πως εκατοντάδες είδη εξαφανίστηκαν από τον άνθρωπο, πολύ πριν αναπτυχθεί ο καπιταλισμός, άρα η μαζική εξαφάνιση των ειδών σήμερα είναι απλά θέμα κλίμακας, διαφοράς μεγέθους, και απόλυτα φυσική με την “φυσική” ανάγκη του ανθρώπου να καταστρέφει το περιβάλλον του.

Βέβαια, αυτό που ξεχνάνε να μας πουν, είναι ότι η εξαφάνιση κάποιων ειδών κατά τόπους, όπως τα λιοντάρια της Ευρώπης, οι ρινόκεροι της Αφρικής, και οι βούβαλοι της Βόρειας Αμερικής, δεν αποτέλεσαν ποτέ απειλή για την παγκόσμια βιοποικιλότητα.

Αυτό που δεν μας λένε είναι ότι η μαζική εξαφάνιση των ειδών που συντελείται στις μέρες μας, ανήκουστη σε μέγεθος και ρυθμούς με οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ιστορίας και αν τη συγκρίνεις, ήρθε ως αποτέλεσμα της καπιταλιστικής εκβιομηχάνισης.

Άλλο εξαφάνιση μερικών ειδών, και άλλο μαζική εξαφάνιση, δηλαδή το 50-90% της βιοποικιλότητας του πλανήτη.

Άλλο φόνος πρώτου βαθμού, και άλλο γενοκτονία.

Το ότι η κατάρρευση του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος θα σταματήσει την διαρκή υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και της ζωής εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που υπομένουν τις συνέπειες της, είναι αυταπόδεικτο από το γεγονός ότι όλη αυτή η καταστροφή επιτελέστηκε τα τελευταία 200 χρόνια, αφού οι μισοί ρύποι που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην ατμόσφαιρα, και μας έχουν να τρέχουμε και να μην φτάνουμε, παρήχθησαν τα τελευταία 30 χρόνια.

Το ίδιο και η οικονομική ανισότητα που τη συνόδευσε.

Αλλά είμαστε τόσο απασχολημένοι με το να κουνάμε το δάχτυλο ο ένας στον άλλον, που δεν μας περνά καν από το μυαλό ότι, όχι μόνο χρειάζεται να διαλυθεί αυτό το σάπιο σύστημα, μπας και ζήσουμε λιγάκι πριν πεθάνουμε, αλλά ότι είναι και στο χέρι μας.

Η συνάντηση των ηγετών των κρατών στην Γλασκώβη, δεν έχει να κάνει με την κλιματική αλλαγή και τους κλιματικούς στόχους να κρατηθεί η μέση αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη εντός των 1.5 βαθμών Κελσίου, διότι γνωρίζουν, ότι η ρύθμιση των ρύπων αφορά το πλουσιότερο 10% του πλανήτη, μια χούφτα πλούσιες και ανεπτυγμένες χώρες, και ότι και τίποτα να μην κάνει το υπόλοιπο 90% του πληθυσμού, το παιχνίδι κρίνεται στην ανάγκη των πλούσιων και ισχυρών …να παραμείνουν πλούσιοι, και ισχυροί.

Από το μακρινό και πλούσιο Αμστελόδαμο, όπου η κλιματική κρίση δεν μας ακουμπά ακόμα, με αγάπη,

Κώστας

(Φίλε Κώστα, το πρόβλημα δεν είναι ότι νομίζουν πως απευθύνονται σε ηλίθιους αλλά το ότι, όντως, απευθύνονται σε ηλίθιους. Σε ιδιώτες. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.