Προφανώς

Αγαπημένε πιτσιρίκο,
όσο μένει η ανωμαλία τόσο προχωρεί το κακό, όπως είχε πει κάποτε ο Σεφέρης, ρήση επίκαιρη και στις μέρες μας που επισκιάζονται από καθεστώς έμμεσης δικτατορίας. Κατά μία έννοια, όταν ο εχθρός είναι φανερός και ξέρεις με ποιον πολεμάς, είναι πιο τίμιο από τις επιβολές που καταφέρει η κρυφή ολιγαρχική δύναμη υπό την σκούφια της ψευδούς δημοκρατικής σκέπης.

Δεν πρέπει να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα.

Για πόσους όμως είναι εύλογη αυτή η διαπίστωση;

Κατά τον Ράσελ, η φτώχεια μετά την βιομηχανική επανάσταση, οφείλεται μόνο στη συλλογική ηλιθιότητα. Και στην ψευδαίσθηση ότι ο μέσος αστός κυρ Παντελής θα γίνει αριστοκράτης, να προσθέσω εγώ, αγιάζοντας όποιο μέσο χρειαστεί για να φτάσει στον ανεκπλήρωτο σκοπό του.

Το ότι οι κοινωνίες ασφυκτιούν από πολίτες με ψυχική δυσκοιλιότητα και το ότι η πνευματική διέγερση των ατόμων δεν αποτελεί στοιχείο προς οικοδόμηση, είναι το πρώτο που θα έπρεπε να μας απασχολήσει. Αυτό προϋποθέτει φυσικά και πολιτική σκέψη, με την υγιή έννοια του όρου, που είναι ζήτημα παιδείας. Όχι πολιτικολογία, δηλαδή απολιτικό λόγο περί πολιτικής από απαιδευτα μυαλά.

Σε ποιον homo normalis θέλουμε να επιστρέψουμε; Σε αυτόν που δοξάζει τους εχθρούς του και δολοφονεί τους φίλους και τους συνανθρώπους του; Σε αυτόν που μετατρέπει τα ξύπνια υγιή παιδιά σε ανάπηρους, ρομπότ και ψυχικά ηλίθιους; Σε αυτόν που ζει σε κοινωνίες που το κράτος υπερτερεί της δικαιοσύνης, το ψέμα της αλήθειας, η εκκλησία της λογικής και ο πόλεμος της ζωής;

Θα ήταν μια ιστορική ευκαιρία να εκμεταλλευτούμε το ανατρεπτικό έδαφος που δημιουργείται, αλλά προς όφελός μας. Να είμαστε εμείς που θα καβαλήσουμε το πιο γρήγορο άλογο, αλλά προς όφελός μας. Όμως όχι. Και όχι γιατί δεν είναι εφικτό, αλλά γιατί δεν θέλουμε. Γιατί το υφιστάμενο πρότυπο της ομαλότητας διακατέχεται από μια διεστραμμένη οπτική επί των πραγμάτων.

Προφανώς, δεν πήραμε αρκετά επώδυνα μαθήματα ζωής, προφανώς υστερούμε στο να υψώνουμε άμυνες, προφανώς συναινούμε στις αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην μας κι ας είναι καταπιεστικές σε όλα τα επίπεδα από ανθρώπινης σκοπιάς.

Όπως στον «Ρινόκερο» του Ιονέσκο, όπου όλοι οι άνθρωποι μετατρέπονται βαθμιαία σε ρινόκερους, δηλαδή χάνουν την ανθρωπιά τους, αποκτηνώνονται και προσαρμόζονται στο κομφορμιστικό ρεύμα της εποχής τους με την ενσωμάτωσή τους στην νέα ζωώδη κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων, ώσπου είναι αργά πια για συνθηκολόγηση.

Στα δικά μας τώρα, η διασπορά του μαζικού φόβου ως σύγχρονο μέσο χειραγώγησης σερβίρεται με σκοπό το ξεχείλισμα του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης, όπου όλες οι ηθικές αξίες σαρώνονται και ο άνθρωπος καθίσταται στο έλεος των πρωτόγονων παρορμήσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το επόμενο βήμα είναι οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που λειτουργούν ως δεσποτικοί εκμεταλλευτές που ελέγχουν την κοινωνία και χειρίζονται τα άτομα όχι μόνο για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους -όπως γίνεται μέχρι σήμερα καθιερώνοντας τους δικούς τους ημικρατικούς νόμους- να εφαρμόσουν στρατηγικές που περιορίζουν την ελευθερία, ως μέσο καταπολέμησης της «κλιματικής κρίσης», καθώς ήδη έχει προταθεί από μέλη της άρχουσας τάξης.

Ο απολυταρχισμός ιδιωτικού τομέα δεν θα τελειώσει με την αποδυνάμωση της πανδημίας. Γιατί όπως εξήγησαν και οι γίγαντες του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ -προαγωγοί της εταιρικής ηγεμονίας-, το «θετικό της πανδημίας ήταν πως η συμμόρφωσή μας στα μέτρα για την COVID-19 έδειξε πόσο γρήγορα μπορούμε να κάνουμε ριζοσπαστικές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας».

Εμείς τι κάνουμε για όλα αυτά ως «ελεύθερη κοινωνία» διερωτάται κανείς.

Προφανώς, δεν μπορούμε ούτε να συνεργαστούμε, ούτε να αντισταθούμε.

Λίνα

(Αγαπητή Λίνα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν θέλουμε να συνεργαστούμε, ούτε να αντισταθούμε. Μπορούμε αλλά δεν θέλουμε. Πώς να συνεργαστούμε, όταν όλοι αισθάνονται μοναδικοί και διαφορετικοί και βάζουν ταμπέλες στους εαυτούς τους και στους άλλους, ώστε να χωρίζονται σε εκατομμύρια ομάδες; Αυτή η πολιτική των ταυτοτήτων όπου όλοι ουρλιάζουν για δικαιώματα -αλλά κανείς για φτωχούς και πλούσιους, ενώ κανείς δεν αμφισβητεί πια τον καπιταλισμό- έχει καταστρέψει τα μυαλά πολλών ανθρώπων. Εσχάτως, εκτός όλων των άλλων, έχουμε χωριστεί και σε άνδρες και γυναίκες, λες και δεν είμαστε όλοι άνθρωποι. Η ηλιθιότητα θερίζει και σου έρχεται πια και από ανθρώπους υπεράνω πάσης υποψίας. Προφανώς, όλα θα γίνουν πολύ χειρότερα. Αλλά, προφανώς, έχουμε και μια ζωή να ζήσουμε, οπότε ας τη ζήσουμε. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.

H αναδημοσίευση των κειμένων του pitsirikos.net επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας. Επικοινωνήστε στο pitsiriko@gmail.com.