Ζαραλίκο και Πιτσιρίκο, είστε τα μεγαλύτερα καθάρματα της χώρας
Αγαπημένε μου πιτσιρίκο, φίλες και φίλοι του καλύτερου blog του κόσμου καλησπέρα.
Βγαίνοντας χθες το βράδυ από το Καμπέρειο θέατρο στα Γιάννινα μετά το τέλος της παράστασης του Χριστόφορου Ζαραλίκου σκεφτόμουν μια κουβέντα που έκανα με έναν φίλο λίγες ημέρες πριν.
Καθώς συζητούσαμε λοιπόν για την Ελληνική Ιστορία -με αφορμή την παράσταση-,συνειδητοποιήσαμε πως όσα ακριβώς χρόνια είχαν περάσει από την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα -και την έναρξη της κατοχής- μέχρι την χρόνια που γεννηθήκαμε, τόσα ακριβώς χρόνια πέρασαν από την χρονιά εκείνη μέχρι σήμερα.
Αυτό μας έκανε να αντιληφθούμε -εκτός του ότι μεγαλώσαμε- σε πόσο σύντομο χρονικό διάστημα είναι γραμμένη αυτό που σήμερα λέμε νεοελληνική Ιστορία.
Σε αυτό το απειροελάχιστο χρονικό διάστημα διάστημα που καταλαμβάνει η νεότερη ελληνική Ιστορία, ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί με την αρνητική ιστορία του χώρου που λέγεται Ελλάδα και ακόμη λιγότεροι με τα καθάρματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν αυτόν τον τόπο.
Η αδιαφορία για την αλήθεια οδήγησε στη ημιμάθεια που με την σειρά της άνοιξε την πόρτα στους εθνικούς μύθους, με αποτέλεσμα να γεννηθεί μια βαθιά θρησκόληπτη ελληνική κοινωνία χρεοκοπημένη πρώτα πνευματικά και στη συνέχεια και οικονομικά.
Τα «200 χρόνια Δανεικά» δεν είναι μόνο μια σατιρική παράσταση που σχολιάζει την ελληνική κουλτούρα και τα όσα έχει περάσει ο «περιούσιος» λαός μας.
Είναι μια αναδρομή που σου δίνει να καταλάβεις πόσο σύντομη και επαναλαμβανόμενη είναι η νεοελληνική ιστορία.
Είναι ένα περιεκτικότατο μάθημα Ιστορίας που σε κάνει να θέλεις να πάρεις χαρτί και μολύβι για να κρατάς σημειώσεις.
Πολλοί μπορεί να λένε πως τα συνεχόμενα sold out είναι αποτέλεσμα της διακοπής της παράστασης από μπράβους τις πρώτες μέρες που ανέβηκε στο θέατρο «Τζένη Καρέζη», κάτι που οδήγησε σε μια αυθόρμητη υποστήριξη του κόσμου προς τον Χριστόφορο.
Μέχρι να δω την παράσταση, ίσως να το σκέφτηκα και εγώ.
Σήμερα θα διαφωνήσω.
Γνώμη μου είναι πως η επιτυχία της παράστασης οφείλεται στην πραγματική σάτιρα που υπάρχει σε κάθε γραμμή του κειμένου που, σε συνδυασμό με τον Χριστόφορο Ζαραλίκο -που πραγματικά είναι βουτηγμένος στο ταλέντο- κάνουν το αποτέλεσμα απολαυστικό.
Αν κοιτάξουμε τι θεωρείται σατιρικό στην σημερινή Ελλάδα, θα διαπιστώσουμε πως ουσιαστικά μιλάμε για κουτσομπολίστικες εκπομπές τύπου «αρβύλα» οι οποίες το μόνο που κάνουν είναι να αναπαράγουν τα όσα δείχνει ο σκουπιδοτενεκές που υπάρχει σε κάθε ελληνικό σαλόνι, ενώ και οι ίδιες προβάλλονται από τον ίδιο σκουπιδοτενεκέ.
Για τους περισσότερους αυτό είναι σάτιρα.
Συγγνώμη αλλά δεν είναι.
Η Σάτιρα κατά την γνώμη μου πρέπει να πιάνει στα χέρια της την κάθε εξουσία -πολιτική, θρησκευτική, οικονομική, ολιγαρχική -και να την ξεσκίζει μακρυά από πολιτικές ορθότητες και κυρίως χωρίς να λογαριάζει τίποτα στα όσα γράφει, τα όσα λέει και τα όσα εννοεί.
Αυτός που κάνει σάτιρα πρέπει να σφίγγει την γροθιά του και να χτυπάει την οποία εξουσία με όλο του το είναι.
Βέβαια, εκτός από το ταλέντο που πολλοί έχουν, χρειάζεται και κάτι ακόμα που δυστυχώς έχουν ελάχιστοι:
Να ανήκει μόνο στον εαυτό του.
Γιατί, όταν πέφτει η αυλαία και σβήνουν τα φώτα, μόνον αυτός σου μένει παρέα με την αξιοπρέπειά σου.
Ζαραλίκο και πιτσιρίκο, να γράφετε γιατί είστε τα μεγαλύτερα καθάρματα της χώρας.
Και να γράφετε για όσους ανήκουν στον εαυτό τους, προσπαθώντας να ζήσουν με αξιοπρέπεια.
Την αγάπη μου από Ιωάννινα.
Τ.Τ.Π.
Υ.Γ.1 Όσοι δεν είδατε την παράσταση να πάτε να την δείτε και όσοι δεν την δείτε εντός του θεάτρου να την παρακολουθήσετε όταν ανεβεί στο διαδίκτυο. Πραγματικά αξίζει.
Υ.Γ.2 Μια τεράστια αγκαλιά στον μικρό εντεκάχρονο -μου διέφυγε το όνομά του- που καθόταν μπροστά μου χθες βράδυ στο θέατρο στην πρώτη σειρά. Και ένα μεγάλο μπράβο στους γονείς του που προσπαθούσαν να του εξηγήσουν τα όσα έβλεπε επί σκηνής.
Υ.Γ.3 Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον, πιτσιρίκο, αν προσπαθούσατε να γράψετε παρέα με τον Χριστόφορο την κωμικοτραγική ιστορία του νεοελληνικού κράτους (μέρος Β΄ 1974-έως σήμερα).
Υ.Γ.4 Un fuerte abrazo a María desde Barcelona también.
(Αγαπητέ φίλε, σας ευχαριστούμε, ο Χριστόφορος κι εγώ, για τα όμορφά σας λόγια. Να γράψω για μια ακόμα φορά πως αυτή η παράσταση έγινε, εξαιτίας της επιμονής και του πείσματος του Χριστόφορου. Ο Χριστόφορος έχει μεγαλύτερη πίστη και ελπίδα για τους Έλληνες από εμένα. Μακάρι να έχει δίκιο. Για τη σάτιρα, συνεχίζω να πιστεύω αυτά που έγραψα πριν από 11 χρόνια. Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν καν τον ορισμό της σάτιρας. Όπως δεν ξέρουν και τι σημαίνει δημοκρατία. Το πρόβλημα με τη σάτιρα είναι πως μπορεί να υπάρξει μόνο σε δημοκρατία. Η σάτιρα γεννήθηκε μαζί με την Δημοκρατία στην αρχαία Αθήνα. Οπότε, πώς να γίνει σάτιρα σε ένα προτεκτοράτο, όπως η Ελλάδα; Λέγοντας τις μισές αλήθειες; Σατιρίζοντας τους μισούς “άρχοντες”; Σήμερα υπάρχει ένα ακόμα πρόβλημα για τη σάτιρα: η πολιτική ορθότητα. Δεν υπάρχει πολιτικά ορθή σάτιρα. Η σάτιρα ξεσκίζει, η σάτιρα τρώει σάρκες, η σάτιρα δεν είναι μια σειρά από ευφυολογήματα, ανέκδοτα και εξυπνάδες. Ψάχνουν όλοι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα τα όρια της σάτιρας, και κανείς δεν παρατηρεί πως, ουσιαστικά, δεν υπάρχει σάτιρα στην Ελλάδα σήμερα. Γιατί στόχος της σάτιρας είναι η εξουσία· δεν είναι σάτιρα τα κουτσομπολιά. Η προσπάθεια του Χριστόφορου θα έχει νόημα, αν υπάρξουν σατιρικοί καλλιτέχνες που θα αποφασίσουν να ακολουθήσουν το παράδειγμά του και να μιλήσουν χωρίς φόβο. Χαίρομαι που υπάρχει ο Χριστόφορος. Όλο το νόημα στη ζωή είναι οι άνθρωποι που γνώρισες, που αγάπησες, που συνεργάστηκες· δεν είναι τα χρήματα, η δόξα και οι “επιτυχίες”. Ήταν πολύ συγκινητικό πως και οι τρεις παραστάσεις στα Γιάννενα ήταν sold out· είναι υπέροχο να συμβαίνει αυτό στον τόπο της καταγωγής του Χριστόφορου. Σας ευχαριστώ και πάλι. Να είστε καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.