Η Βουλή είναι άβουλη και οι πολιτικοί είναι άχρηστοι
Αν οι Έλληνες πολιτικοί ήταν έντιμοι, θα μαζεύονταν όλοι μαζί και θα ανακοίνωναν στους Έλληνες πολίτες πως, μετά την χρεοκοπία της χώρας, τα Μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους των Μνημονίων, οι πολιτικοί της χώρας είναι άχρηστοι.
Οι πολιτικοί θα ανακοίνωναν στους πολίτες πως η Βουλή είναι πια διακοσμητική και η κυβέρνηση και τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα δεν έχουν λόγο ύπαρξης, αφού το μόνο που κάνουν είναι να επικυρώνουν και να παρακολουθούν τους εφαρμοστικούς νόμους των Μνημονίων.
Οι πολιτικοί θα ενημέρωναν επίσης τους πολίτες πως η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη και υποθηκευμένη χώρα, όπου το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος είναι τεράστιο -και μεγαλώνει διαρκώς-, ενώ ο υπουργός Οικονομικών της χώρας είναι ο πιο διακοσμητικός πολιτικός της χώρας, αφού δεν έχει στα χέρια του κανένα εργαλείο για να αλλάξει την κατάσταση προς το καλύτερο.
Βέβαια, αν οι πολιτικοί είχαν την τιμιότητα να παραδεχθούν πως δεν έχουν λόγο ύπαρξης, θα έχαναν την δουλειά τους.
Μαζί με τους πολιτικούς θα έχαναν την δουλειά τους και πολλοί άλλοι άνθρωποι που ψωμίζονται μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν αυτοί οι πολιτικοί. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα -όπως και η Εκκλησία- συντηρούν πολύ κόσμο.
Παράλληλα, οι ολιγάρχες της χώρας δεν θα ήξεραν με ποιον να κάνουν τις δουλειές τους. Στην Ελλάδα, ο ιδιωτικός τομέας είναι σε πλήρη εξάρτηση από τον κρατικό τομέα. Πάνε χέρι-χέρι. Παράδοξο αλλά αυτό συμβαίνει.
Είναι παράδοξο οι φιλελεύθεροι να είναι και κρατιστές. Παράδοξο αλλά ελληνικό.
Η Ελλάδα είναι μια περίεργη χώρα. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλη χώρα που αναρχικοί δουλεύουν σε γραφεία υπουργών και κομμουνιστές δουλεύουν για ναρκέμπορους. Και όλοι αυτοί είναι κατά του …συστήματος.
Οι Έλληνες πολιτικοί δεν θα παραιτηθούν. Είπαμε, είναι η δουλειά τους. Μεγάλα και μικρά κομματικά μαγαζιά θα συνεχίσουν να υπάρχουν, ενώ η Ελλάδα θα πηγαίνει όλο και περισσότερο στον διάολο.
Σχεδόν οι μισοί πολίτες της χώρας θα επιμένουν να ψηφίζουν πολιτικούς και κόμματα χωρίς λόγο ύπαρξης, είτε επειδή έχουν προσωπικό συμφέρον, είτε επειδή αδυνατούν να αντιληφθούν πως οι εκλογές σε ένα προτεκτοράτο δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα.
Οι υποδομές της χώρας θα συνεχίσουν να διαλύονται -οι εφαρμοστικοί νόμοι των Μνημονίων είναι αμείλικτοι για Υγεία, Παιδεία, Πολιτική Προστασία, δρόμους, σιδηροδρομικό δίκτυο κλπ-, οπότε θα συνεχιστούν και οι τραγωδίες.
Μετά από κάθε τραγωδία, οι Έλληνες θα βγαίνουν οργισμένοι στους δρόμους και ο καθένας θα λέει το δικό του.
Άλλοι θα λένε πως “χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”, ξεχνώντας πως είμαστε πια στην εποχή της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης και πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι σημαίνει γρανάζι, ενώ ζούμε στην εποχή που τα αφεντικά μπορούν και χωρίς εργάτες, με χιλιάδες ανθρώπους να παρακαλάνε να αποκτήσουν αφεντικό.
Άλλοι θα τραγουδάνε το “Πάγωσε η τσιμινιέρα”, ενώ από δίπλα κάποιος θα ρωτάει “ρε παιδιά, τι σημαίνει τσιμινιέρα;”.
Άλλοι θα προσπαθούν να βρουν έναν τρόπο να συνδυάσουν την εκάστοτε τραγωδία με τις γυναικοκτονίες, το κίνημα LGBTQ, τα δικαιώματα των μεταναστών, των προσφύγων, των vegan, των ζώων, των φυτών και άλλων.
Γενικά, ο καθένας θα κάνει το δικό του. Ό,τι ξέρει ο καθένας.
Βέβαια, χιλιάδες Έλληνες θα συνεχίσουν να φεύγουν στο εξωτερικό και θα πάνε να συναντήσουν τους 600 χιλιάδες συμπατριώτες μας που έφυγαν μετά την χρεοκοπία.
Είναι προφανές πως δεν διαλύονται μόνο οι υποδομές της Ελλάδας αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό της.
Το σημαντικότερο σε μια χώρα είναι το ανθρώπινο δυναμικό της.
Αν ψάχνετε γιατρούς στα διαλυμένα δημόσια νοσοκομεία, και δεν τους βρίσκετε, να σας ενημερώσω πως αυτοί οι γιατροί είναι στο Βερολίνο, στο Λονδίνο, στο Άμστερνταμ, στη Ζυρίχη και σε άλλες μεγάλες πόλεις του εξωτερικού.
Ουρλιάζατε “Μένουμε Ευρώπη”; Οι Έλληνες που έφυγαν μένουν Ευρώπη, εσείς μένετε στην Ελλάδα που τρακάρουν τα τρένα επειδή δεν λειτουργεί το φανάρι και ο πρωθυπουργός-μαριονέτα-κάθαρμα λέει πως 57 άνθρωποι θυσιάστηκαν.
(Να λύσω μια παρεξήγηση: Το ότι εγώ έχω αποφασίσει να μην ψηφίζω στις εκλογές του προτεκτοράτου, δεν σημαίνει ότι υποδεικνύω στους άλλους τι να κάνουν. Δεν θα πω σε κανέναν τι να κάνει, και κανείς δεν θα μου πει τι να κάνω. Εγώ έχω αποφασίσει πως δεν θέλω να λερώσω τα χέρια μου με το αίμα συνανθρώπων μου, από ελληνικές “τραγωδίες”. Αυτό αφορά εμένα, αφού την δική μου ψυχή θα παραδώσω και μόνο την δική μου ψυχή ορίζω. Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που δεν ψηφίζω, και εμπιστεύομαι την κρίση μου. Η πρώτη φορά ήταν στις ευρωεκλογές του 2009 και η δεύτερη στις εθνικές εκλογές του 2009. Ήταν τότε που λεφτά υπήρχαν και ο Γιώργος Παπανδρέου είχε γίνει πρωθυπουργός με 44%. Ήταν τότε που ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία μαζί είχαν πάρει σχεδόν 80%. Και λίγους μήνες μετά, η χώρα χρεοκόπησε. Αλήθεια, όλοι αυτοί που κουνάνε στους άλλους το δάχτυλο και τους λένε πως είναι υποχρέωση κάθε πολίτη να ψηφίζει, τι είχαν ψηφίσει στις εκλογές του 2009; Χαίρετε.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.