Im Westen nichts Neues

Σουπερφανταστικές καλημέρες, αγαπημένε μου Πιτσιρίκο, από την Ερημιά του Κόσμου, στην οποία γύρισα μαζί με την αγαπημένη μου χθες το βράδυ μετά από ένα ταξίδι 430 χλμ. Είχαμε πάει road trip στα χωριά μας για να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα. Περάσαμε λοιπόν μια βολτούλα από το χωριό της γυναίκας μου, πανέμορφο και γραφικό όπως πάντα, με τα τέσσερα εκατομμύρια των κατοίκων του να ζουν κοντά -τι κοντά, μέσα- στην φύση και να εισπνέουν άπληστα το καυσαέριο που απλόχερα τους προσφέρουν οι κινητήρες εσωτερικής καύσης, πηδώντας από τσιμεντόκουτο σε τσιμεντόκουτο.

Κουφάλα Δημιουργέ, τα πάντα εν σοφία εποίησες (Τζιμάκο λείπεις).

Καταλήξαμε στο χωριουδάκι της μάνας μ’, πνιγμένο ακόμα μέσα στο πράσινο γιατί η φωτιά της Εύβοιας σταμάτησε αυτή τη φορά κάμποσα χιλιόμετρα πιο έξω, και αγναντεύαμε τον βόρειο Ευβοϊκό κόλπο από την μία πλευρά και την μισοκρυμμένη από τα σύννεφα Δίρφη από την άλλη. Ωραία είναι, ρε παιδί μου, και εκεί, δε λέω, αλλά σαν την Αθήνα δεν έχει.

Πήγαμε, ψηφίσαμε, πλακωθήκαμε λίγο με τους δικούς μου -εγώ δηλαδή, η γυναίκα μου είναι πολιτισμένος άνθρωπος- κάναμε μια στάση για να δούμε τον ξάδερφο, την ανιψιά μου και τον γάτο της στην Χαλκίδα και γυρίσαμε. Ο ξάδερφός μου, κάτι η ονομαστική του γιορτή, κάτι ότι τα exit polls είχαν βγει, ήταν ήδη ζάντα στο μεθύσι. Εγώ, αδυνατώντας να πιστέψω αυτά που άκουγα στο ραδιόφωνο, είχα αποφασίσει πως θα συνεχίσω την τριετή αποχή μου από το αλκοόλ.

Είχα δώσει, βλέπεις, και εγώ τα προγνωστικά μου για την αναμέτρηση, και περηφανευόμουν κιόλας. Σήμερα φυσικά δεν ντρέπομαι καθόλου για το πόσο έξω έπεσα, αφού έπεσαν έξω ακόμα και οι ίδιοι οι νικητές και ξεπέρασαν και τα πιο τρελά τους όνειρα.

Ακούω και διαβάζω εδώ και εκεί τους πιθανούς λόγους για τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ συνετρίβη. Δεν θα κάτσω να τους παραθέσω, θα γράψω απλά την γνώμη μου. Η εικόνα που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για την ελληνική κοινωνία είναι ακόμα πιο στρεβλή και από αυτή που έχω εγώ που ζω σε ένα χωριουδάκι, σε ένα αδιέξοδο που δεν το βρίσκει ούτε το GPS.

Θα μου πεις, αφού ούτε εσύ έχεις εικόνα, τι κάνεις τον έξυπνο; Θα σου πω πως δεν είναι δουλειά μου να έχω εικόνα, από την στιγμή που δεν προσπαθώ να κυβερνήσω την χώρα και δεν ισχυρίζομαι πως θα προσπαθήσω να λύσω τα προβλήματά της. Κάπου εδώ έρχεται και το μεγάλο ζήτημα φυσικά, το οποίο είναι το εξής: η χώρα δεν έχει προβλήματα. Ο καθένας από τους κατοίκους της έχει τα δικά του, αλλά η χώρα σαν χώρα δεν έχει σχεδόν κανένα πρόβλημα.

Η πείνα, η ανέχεια, η δυστυχία, το διαλυμένο ΕΣΥ, τα κωλοχανεία για σχολεία, οι νεκροί στα Τέμπη, τα θύματα της εγκληματικότητας, τα βιασμένα παιδιά και πάει λέγοντας, δεν είναι προβλήματα της χώρας. Είναι το καθένα πρόβλημα αυτού που το έχει. Δεν προβάλλεται στην συνείδηση των υπολοίπων παρά μόνο σαν μια πληροφορία που περνά· δεν έχει κάποια αξία παραπάνω από αυτή του κουτσομπολιού, γι’ αυτό και εξαφανίζεται την ίδια στιγμή.

Ας είμαστε για λίγο ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, έτσι για αλλαγή. Πιστεύουμε πως τα θύματα των Τεμπών είχαν πάρει το τρένο για να πάνε να διαδηλώσουν για τα δίκαια των βιασμένων παιδιών από το κύκλωμα στην Αθήνα, ή για τους νεκρούς από την έλλειψη ΜΕΘ και προσωπικού στην πανδημία; Δεν το λέω για να κατηγορήσω κανέναν, θέλω απλά να πω ότι ρε παιδιά, αφού όταν δεν καίγεται ο κώλoς μας από ένα πρόβλημα, το πρόβλημα δεν υπάρχει για εμάς. Όπως πολύ σωστά γράφεις και εσύ, περνάνε οι αγωνιστές μπροστά από τους άστεγους πηγαίνοντας να εμποδίσουν μια έξωση και κανείς τους δεν τραβάει χειρόφρενο να πει “τι κάνουμε ρε μ@λάκες”;

Καθόμαστε λοιπόν εμείς, κάτι αριστεροί του κώλoυ κυριολεκτικά -και εγώ μέσα σε αυτούς- και λέμε για τον κόσμο και τι τραβάει. Τίποτα δεν τραβάει ο κόσμος, η ψευδαίσθησή μας είναι ότι τραβάει κάτι ο κόσμος. Ο καθένας ξεχωριστά κάτι τραβάει, ο κόσμος στα αρxίδια του τον γράφει τον κόσμο. Κάθε συγκέντρωση, κάθε εκδήλωση, κάθε πορεία, κάθε διαδήλωση, κάθε παπαριά αγωνιστικού και καλά χαρακτήρα, δεν είναι παρά ένα χάπενινγκ για την πλειοψηφία των ατόμων που συμμετέχουν.

Μετά, τσαμπουκά εκεί που τους παίρνει και στα υπόλοιπα μ@λάκες. Πόσες φορές διάβασα τον τελευταίο καιρό για αριστερούς της πoύτσας που έκαναν φασαρία στο νοσοκομείο. Ούτε ένας δεν έγραψε πως μπήκε σουτάροντας βολέ την πόρτα του διοικητή και τον έπιασε από τον γιακά, όλοι για το πώς φώναζαν στους νοσηλευτές και στους ειδικευόμενους έγραφαν.

Πρέπει να προσλάβουμε περισσότερους μπάτσους στα νοσοκομεία, μπας και αφήσετε κανέναν να κάνει την δουλειά του, που μας ερχόσασταν στην παθολογική κλινική μεταμεσονύχτια επειδή είχατε σχολάσει από νυχτερινή βάρδια και απαιτούσατε ενημέρωση για τον μπάρμπα σας από έναν ταλαίπωρο ειδικευόμενο που ήταν 20 ώρες στο πόδι. Δεν λέω πολλούς, καμιά δεκαριά να προσλάβουμε, θα φτάνουν. Έτσι κι αλλιώς πόσα νοσοκομεία νομίζετε ότι θα μείνουν;

Κάποια στιγμή, μέσα στο κουβάρι των σκέψεων και συναισθημάτων που προσπαθούμε να διαχειριστούμε όλοι εμείς οι προαναφερθέντες και κατά τ’ άλλα πονόψυχοι αριστεροί του κώλoυ, αρχίζουμε φυσικά να μοιράζουμε ψόφους δεξιά και αριστερά. Καλά να πάθουν, τώρα να μην κλαίνε και τέτοιες μ@λακίες. Εγώ το σκέφτομαι, βέβαια, ως εξής: όπως δεν θα πω ποτέ πως καλά να πάθει και το αξίζει και τα ήθελε ένα θύμα βιασμoύ ή ενδοοικογενειακής βίας, έτσι πρέπει να σκεφτόμαστε και για τους υπόλοιπους συμπολίτες μας.

Το διάλεξαν; Ναι. Την πάτησαν; Ναι. Το πληρώνουν; Ο καθένας με τον τρόπο του. Το αξίζουν; Όχι. Αν το αξίζουν αυτοί επειδή το διάλεξαν, το αξίζει και κάθε γυναίκα που την κακοποιεί και την σκοτώνει ο σύντροφός της επειδή τον διάλεξε. Ενήλικες άνθρωποι κάνουν λάθος επιλογές και εγκλωβίζονται. Μπορεί να έχεις γνωρίσει κακοποιημένες γυναίκες, να τις ήξερες πριν υποστούν βία, και να είχαν όλα τα κακά του κόσμου πάνω τους. Σημαίνει ότι το άξιζαν; Όχι.

Αργά το βράδυ, μιλούσαμε με διάφορους δικούς μας που μας είχαν πει με περηφάνια πως είχαν ψηφίσει ΠΑΣΟΚ. Μουδιασμένοι όλοι. Κάπου μάλλον νόμιζαν πως θα κάνουν το κομμάτι τους και θα τιμωρήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για κάποιον μυστηριώδη λόγο θα ανακοπεί και η παντοδυναμία της συμμορίας. Δεν το πίστευαν πως θα ζήσουν την ημέρα της μαρμότας για άλλα τέσσερα χρόνια.

Φυσικά, αυτά τα περί τιμωρίας της αντιπολίτευσης, γιατί δεν έκανε αντιπολίτευση ή γιατί πριν πολλά χρόνια σε έναν μακρινό γαλαξία δεν κόντραρε την τρόικα, στέκουν και δεν στέκουν. Περισσότερο έχει να κάνει το πράγμα με την ίδια την οντότητα του ΣΥΡΙΖΑ σαν κόμμα. Δεν εκπροσωπεί κανέναν, δεν προτείνει τίποτα και δεν έχει περισσότερα από μια χούφτα στελέχη που να νιώθουν. Μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού, κυριολεκτικά. Έψαχνα το ψηφοδέλτιο της Εύβοιας το πρωί των εκλογών, να δω ποιον θα σταυρώσω. Στο τέλος βρέθηκαν δύο από τους οχτώ που δεν ήξερα προσωπικά, δεν είχα συναντήσει ποτέ και για τους οποίους δεν είχα πληροφορίες από πρώτο χέρι και τους σταύρωσα. Οι υπόλοιποι ήταν κυριολεκτικά φύρα.

Στην Εύβοια 37,16 ΝΔ έναντι 18,85% ΣΥΡΙΖΑ την στιγμή που γράφω, ΠΑΣΟΚ 15 και κάτι ψιλά. Τι, νομίζατε ότι τα καμένα και οι ανεμογεννήτριες, οι επιχειρήσεις που έκλεισαν και οι ξυλοδαρμοί των παιδιών στα σχολεία είναι πρόβλημα του τόπου; Λάθος, είναι προβλήματα αυτών που τα έχουν, όχι των υπολοίπων. Δεν εννοώ ότι θα τους τα έλυνε ο ΣΥΡΙΖΑ, ας ψήφιζαν ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΝΙΚΗ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε να κάνει πολιτική με ένα ετερόκλητο μωσαϊκό ανεδαφικής πολιτικής και ανίκανων ανθρώπων. Πώς στον διάολο περίμενε να κερδίσει εκλογές απέναντι σε μία παράταξη με σαφή ιδεολογική βάση; Γελάγαμε με τους ανίκανους image makers του Κούλη, με τους δημοσκόπους και τους αυλικούς που ήξεραν ότι καταποντίζεται και δεν του το έλεγαν για να μην θανατωθούν σαν αγγελιοφόροι κακών ειδήσεων.

Αποδείχθηκε ακριβώς το αντίθετο: ότι ο Τσίπρας είναι αυτός που περιστοιχίζεται από ανίκανους image makers και αυλικούς και δημοσκόπους που τον διαβεβαίωναν ότι, αν πιάσει λίγους με τον Πολάκη, λίγους με τον Τζανακόπουλο, λίγους με τον Φίλη, λίγους με τον έναν και με τον άλλον, τους δέσει με το προσωπικό του χάρισμα και με την ευφράδειά του, η νίκη είναι σίγουρη. Αυτό είναι κάτι για το οποίο έχει όλη την ευθύνη. Καλός ηγέτης είναι αυτός που ξέρει να διαλέγει τους συνεργάτες του, όχι αυτός που έχει μια εικόνα για την πραγματικότητα και περιμένει να ταιριάξει η πραγματικότητα με την εικόνα του.

Πολιτική, στρατηγική, ηθική, κομματική και προσωπική ήττα του Τσίπρα, και καλό θα κάνει να παραιτηθεί από την πολιτική και να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Τσάμπα τα γλειψίματα στους παπάδες, στους καναλάρχες, στους εφοπλιστές, τσάμπα οι κωλοτούμπες με την τρόικα, τσάμπα και βερεσέ όλα.

Θα μου πεις έτσι είναι η πολιτική, χάνεις, κερδίζεις, σαν το ποδόσφαιρο. Σαφώς, αλλά αν παίξει τελικό η Ρεάλ με τα τσικό της ομάδας του χωριού μου, που κέρδισε στο 4ο τοπικό πρωτάθλημα υπερήλικων ατόμων με ειδικές ανάγκες πρόπερσι και χάσει με 4-2, αμέσως μετά το παιχνίδι ο προπονητής εκτελείται με μια σφαίρα στον αυχένα και το κόστος της σφαίρας το χρεώνεται η οικογένειά του για να μην επιβαρυνθεί η ομάδα. Ακόμα και πουλημένος να ήταν ο διαιτητής, απλά δεν γίνεται να χάσεις.

Όχι πως δεν είχαμε καταλάβει ότι θα τα σκάτωνε από όταν κάποιος ανεγκέφαλος μ@λάκας του είπε πως θα είναι καλό αν αρχίσει να μιμείται τον Αντρέα στις κινήσεις και την φωνή, τα βάψει όλα πράσινα και μιλάει για αλλαγή, και αυτός το βρήκε καλή ιδέα. Πρέπει να έχεις σοβαρό έλλειμμα αντίληψης για να το θεωρήσεις αυτό καλή ιδέα, πέρα από κάθε αστείο. Να βγει ο επόμενος υποψήφιος στην Αμερική να χτενίζεται σαν τον Κέννεντι να δούμε αντιδράσεις. Να γυρνάει και τα προεκλογικά σποτ σε ασπρόμαυρο.

Δικαιοσύνη παντού, ρε μ@λάκα, άκου τι έλεγαν στον κόσμο. Σλόγκαν. Πας σε ένα σύστημα ΜΜΕ που ελέγχεται και καθοδηγείται πλήρως και πας με σλόγκαν. Πόσο ηλίθιοι είναι, αυτό είναι κάτι που θα αναρωτιέμαι μέχρι να πεθάνουν· αυτοί, όχι εγώ. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως, αν είσαι λιγότερο ικανός στο να κερδίσεις τις εκλογές, είσαι σίγουρα λιγότερο ικανός για να κυβερνήσεις.

Καμία πολιτική σκέψη δεν χρειάζεται για να αποδειχθεί αυτό, έχει αξιωματικό χαρακτήρα. Αποκλείεται να χάνεις από την ΝΔ και να κερδίσεις την ΕΕ και το ΔΝΤ, πόσο πιο λιανά να το κάνει κανείς; Εκτός και αν θεωρούν ότι η ΕΕ και το ΔΝΤ είναι πιο εύκολοι αντίπαλοι από την ΝΔ και την τοπική μαφία, οπότε ας στήσουν κανέναν πάγκο να πουλάνε χαϊμαλιά και να αφήσουν τα πολύπλοκα. Με όλο τον σεβασμό στους πωλητές χαϊμαλιών, κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα και μπράβο τους, δεν πήγαν να κατέβουν στην πολιτική να σώσουν την χώρα.

Άπλωσαν πολιτικό τραχανά οι μ@λάκες, και από τα Τέμπη πήγαιναν στις υποκλοπές, και από τις ΜΕΘ στην βενζίνη. Ρε ζώα όρθια, ο μέσος πολίτης δεν θυμάται τι έφαγε το πρωί, θα συγκρατήσει τις χίλιες μ@λακίες που του λέτε στα δέκα λεπτά που σας αφήνει ο Μαρινάκης να μιλήσετε; Ανίκανοι και άχρηστοι σε όλα τα επίπεδα, δεν μπορούν να νικήσουν τους καναλάρχες στο παιχνίδι τους, θα κερδίσουν το ΔΝΤ στο παιχνίδι του; Πολιτική στρατηγική επιπέδου διαλέγω παίκτες και παίρνω τέρμα-κάνεις σέντρα στην αλάνα που παίζαμε μπάλα μικροί.

Δεν μπορώ να φανταστώ όχι τι θα μπορούσαν να κάνουν αυτοί για να κερδίσουν, αλλά τι θα μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι για να χάσουν. Τα πάντα έκαναν, χόρεψαν επί πτωμάτων κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά. Αλλά έπιασαν τον σφυγμό του κόσμου στην Ελλάδα: όσο δεν χορεύεις πάνω στο δικό μου πτώμα, δεν πα’ να χορεύεις πάνω στα πτώματα των παιδιών μου; Θα κάνω άλλα.

Η πλειοψηφία του λαού δεν εκφράστηκε στις εκλογές από το αποτέλεσμα. Εκφράστηκε στην συνέντευξη του πατέρα που έχασε την κόρη στα Τέμπη και ευχαρίστησε την κυβέρνηση που του έταξε πως θα του διορίσει τα υπόλοιπα παιδιά.

Κάποιοι ίσως να πιστεύουν πως αυτό το κείμενο είναι με κάποιο τρόπο μία προσπάθεια διαχείρισης ήττας. Προσωπικά, δεν ηττήθηκα, γιατί δεν έχω κάποιο πρόβλημα που θα μου λύσει η κυβέρνηση αυτής της χώρας, όποια και αν είναι. Εκτός και αν μιλάμε για τα προγνωστικά, όπου έχασα 300 ευρώ στο στοίχημα με τον πατέρα μου. Στον οποίο είπα φυσικά πως, όταν χρειαστεί χρήματα, να τα έχει φυλάξει, γιατί ο Ανδρουλάκης δεν πρόκειται να του δώσει τόσο απλόχερα. Βάλε και 100 βενζίνη, ακριβό το κουστούμι ακόμα και για πελούσιους σαν και εμένα. Καλά που ήταν δωρεάν τα διόδια και δεν πλήρωσα εκτός από τα πετρέλαια των εφοπλιστάδων και τους αυτοκινητόδρομους των εργολάβων.

Δεν είναι διαχείριση ήττας λοιπόν. Είναι παραδοχή της απόλυτα εσφαλμένης και ψευδούς εικόνας που έχω για την κοινωνία της χώρας. Αν την έχω βγάλει καθαρή στην ζωή, είναι επειδή έχω τύχη να κάνω περισσότερες σωστές απ’ ό,τι λανθασμένες εκτιμήσεις και επιλογές, αλλά και τύχη να καταλαβαίνω όταν οι εκτιμήσεις και οι επιλογές μου είναι λάθος.

Το ίδιο εύχομαι να κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και να αδειάσει την γωνιά γιατί έκανε τον κύκλο του. Αν ξαναβγεί στο μέλλον, θα είναι γιατί ο κόσμος θα έχει ξεχάσει και θα το ρίξει από αντίδραση. Δύσκολο, αλλά 300 ευρώ στοίχημα δεν ξαναχάνω και να πάει να γ@μηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ,

Όπως μου έγραψε και ο Κώστας από το Άμστερνταμ χθες, καληνύχτα και καλή τύχη.

Την αγάπη μας από την Ερημιά του Κόσμου.

Βασίλης

Υ.Γ. Αποφάσισα να μην ξαναρχίσω το αλκοόλ αλλά να κάνω κάτι άλλο. Μιας και άρχισε η άδειά μου και είμαι όλη μέρα αραχτός, άρχισα να τουιτάρω μετά από χρόνια που είχα τον λογαριασμό χωρίς να γράψω ποτέ τίποτα. Θα διαρκέσει μια εβδομάδα, άντε δεκαήμερο, και μετά θα ξαναπέσει σιωπή ασυρμάτου.

(Φίλε Βασίλη, λατρεύω την ειλικρίνειά σου. Τα έγραψες όλα. Βασίλη, το 2015 συνειδητοποίησα -ή μάλλον το 2015 το αποδέχτηκα- πως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι ελεύθεροι και πως το μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα -και όχι μόνο στην Ελλάδα- είναι οι πολίτες. Επίσης, το 2015, μετά το δημοψήφισμα, αποφάσισα να βλέπω τους ανθρώπους και τις καταστάσεις όπως είναι, και όχι όπως θέλω να είναι. Λύτρωση. Να περάσεις όμορφα στην άδειά σου. Την αγάπη μου. Και στην καλή σου.)

Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου

Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.