Πάτα το, Κιμ!
Γεια χαρά, Πιτσιρίκο! Λίγο πασέ ο τίτλος, μιας και τον έχουμε ψιλοξεχάσει τον Κιμ Γιονγκ Ουν ως σύμβολο του Κακού, αλλά (ξανα)είδα χτες μια ταινία και ήταν διαρκώς στο μυαλό μου.
Η ταινία ήταν η “Όταν η Γη Σταματήσει”, αγγλικός τίτλος “The Day the Earth Stood Still”, του 1951, σε σκηνοθεσία Robert Wise. Όπως οι περισσότερες ταινίες της εποχής της, αποπνέει αγάπη και μια διάθεση συμφιλίωσης. Και δεν εννοώ μόνο όσον αφορά στην υπόθεση, αλλά σε όλα τα χαρακτηριστικά της, από το παίξιμο των ηθοποιών, την αισθητική, την εστίαση του σκηνοθέτη, τη νωχελική ανάπτυξη, παρόλο που είναι μια ταινία δράσης/αγωνίας. Εκτίμησή μου είναι πως τότε ο κόσμος χρειαζόταν και έφτιαχνε ταινίες συμφιλίωσης, μιας και ήταν νωπή η φρίκη του Παγκοσμίου Πολέμου που μόλις είχε τελειώσει. Ιδίως στις Ηνωμένες Πολιτείες, που ναι μεν είχαν πληρώσει κι αυτοί ακριβά σε ανθρώπους και λεφτά, όμως δεν είχαν νιώσει στο πετσί τους τι σημαίνει πόλεμος, μιας και οι καταστροφές είχαν συμβεί μακρυά τους. Οπότε, αφού δεν είχε μαυρίσει καθοριστικά η ψυχή τους, όπως πχ των Ευρωπαίων, το είχαν ρίξει στην ενδοσκόπηση με διεξοδική διάθεση.
Πρόκειται, φαινομενικά τουλάχιστον, για ταινία επιστημονικής φαντασίας: ένας ιπτάμενος δίσκος προσγειώνεται στην Ουάσιγκτον -πάντα οι Αμερικάνοι θεωρούσαν πως, αν έρθουν εξωγήινοι, θα περάσουν πρώτα από τη γειτονιά τους- και, όπως είναι φυσικό, η κοινωνία αναστατώνεται. Φυσικά, ενεργοποιείται ο Στρατός που περικυκλώνει τον δίσκο, και όλοι περιμένουν να δούνε περί τίνος πρόκειται. Από το διαστημόπλοιο, τελικά, βγαίνει ένας “άνθρωπος” και ένα πανίσχυρο και αδιαπέραστο ρομπότ.
Όπως θα περίμενε κάποιος, οι γήινοι δεν συμπεριφέρονται και με το γάντι στον επισκέπτη, παρόλο που αυτός δηλώνει αμέσως πως έρχεται εν ειρήνη. Οι αρχές επιτίθενται και συλλαμβάνουν τον εξωγήινο, ενώ ταυτόχρονα προσπαθούν μάταια να καταλάβουν τι είναι αυτό το μαραφέτι, το ρομπότ, που κουβαλάει μαζί του. Ο εξωγήινος, κατά τη διάρκεια της κράτησης, κάνει λόγο για μια επικείμενη απειλή για τον πλανήτη, και ζητάει να μιλήσει ταυτόχρονα στους ηγέτες όλων των λαών, ώστε να τους εξηγήσει τον κίνδυνο. Το αίτημά του αυτό φυσικά δεν μπορεί να ικανοποιηθεί, οπότε αλλάζει τακτική και δραπετεύει, ώστε να δει από κοντά τους απλούς ανθρώπους και να καταλάβει πώς σκέφτονται.
Εν μέσω γενικότερου πανικού, αποφασίζει να μείνει σε μια μικρή πανσιόν, όπου γνωρίζει μεταξύ άλλων και μια γυναίκα με το γιο της. Ο μικρός είναι αυτός με τον οποίο θα μπορέσει να συνεννοηθεί καλύτερα, οπότε αρχίζει να διακρίνει τα νήματα που κινούν τον κόσμο μας. Με τη βοήθεια του παιδιού, φτάνει στο συμπέρασμα πως, αντί να ψάχνει μάταια να μαζέψει τους ηγέτες, θα ήταν καλύτερο να επιδιώξει μια συνάντηση με τους επιστήμονες και τα “μυαλά” όλης της υφηλίου. Εν τω μεταξύ, η κατάσταση γύρω του αγριεύει, η παραπληροφόρηση μεταξύ των ανθρώπων για τις προθέσεις του οργιάζει, και το εγχείρημα δεν φαίνεται και τόσο ευοίωνο. Τόσο το χειρότερο για τους γήινους…
Η ταινία παρουσιάζει με απλότητα και κρυστάλλινη διαύγεια μια σειρά από παραμέτρους της κοινωνίας των ανθρώπων. Από τη δυσκολία στο να συνεννοηθούμε μεταξύ μας για το κοινό καλό, το ρόλο των media σε αυτό, τη ρηχότητα του μέσου ανθρώπου, έως το κυρίαρχο και σχεδόν καθολικό χαρακτηριστικό μας: την ηλιθιότητα.
Κώστας από τη Γη
(Αγαπητέ Κώστα, πατημένο είναι ήδη. Και δεν το πάτησε ο Κιμ. Το πάτησε η ανθρώπινη ηλιθιότητα, η ιδιωτεία, αυτός ο ιός που δεν έχει εμβόλιο και εξαπλώνεται ταχύτατα. Θα την δω την ταινία. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Το pitsirikos.net χρειάζεται τη βοήθειά σου
Στήριξε οικονομικά το pitsirikos.net, αν θεωρείς πως καλό είναι να υπάρχουν στην Ελλάδα και κάποιες φωνές που δεν δουλεύουν για τον Μαρινάκη, τον Αλαφούζο, τον Σαββίδη και τα άλλα παιδιά, οπότε μπορεί να διαβάσεις ή να ακούσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που συμφέρει τους ολιγάρχες. Οι τρόποι στήριξης εδώ.